Ο τόνος είναι μια κοινή ονομασία που μπορεί να αντιπροσωπεύει 12 είδη του γένους Thunnus και δύο ακόμη είδη της οικογένειας Scombridae, τα οποία θα ήταν σημαντικά ζώα στην αλιεία. Ο τόνος είναι γρήγορος, το λεπτό του σώμα μοιάζει με τορπίλη που βοηθά στην επιτάχυνση των κινήσεών του μέσα στο νερό και οι ειδικοί του μύες τον βοηθούν να διασχίζει τους ωκεανούς πολύ αποτελεσματικά.

Επίσης, λόγω του μεγάλου μεγέθους του κατέχει ανώτερη θέση στην τροφική αλυσίδα, εκτός αυτού το ζώο αυτό έχει εξαιρετικά κολυμβητικά χαρακτηριστικά και είναι γνωστό ως ένα από τα είδη που καταναλώνονται περισσότερο στην παγκόσμια γαστρονομία. Παρόλο που έχει αρκετές ιδιότητες που αποφέρουν οφέλη στην ανθρώπινη υγεία, η αύξηση της αλιείας του μπορεί να σημάνει την εξαφάνισή του ως είδος.

Ο τόνος είναι ένα εντυπωσιακό άγριο ψάρι, το οποίο μπορεί να ζυγίζει περισσότερο από ένα άλογο. Μπορεί να κολυμπήσει απίστευτες αποστάσεις καθώς μεταναστεύει. Ορισμένοι τόνοι γεννιούνται στον Κόλπο του Μεξικού, διασχίζουν ολόκληρο τον Ατλαντικό Ωκεανό για να τραφούν στις ακτές της Ευρώπης και στη συνέχεια κολυμπούν μέχρι τον Κόλπο για να αναπαραχθούν.

Για παράδειγμα, το 2002 αλιεύθηκαν παγκοσμίως πάνω από έξι εκατομμύρια τόνοι τόνου. Διαβάστε παρακάτω και μάθετε λεπτομέρειες για όλα τα είδη, παρόμοια χαρακτηριστικά, αναπαραγωγή, τροφή και αξιοπερίεργα. Θα μπορέσετε επίσης να δείτε τις κυριότερες συμβουλές αλιείας.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονικές ονομασίες - Thunnus alalunga, T. maccoyii, T. obesus, T. orientalis, T. thynnus, T. albacares, T. atlanticus, T. tonggol, Katsuwonus pelamis και Cybiosarda elegans.
• Οικογένεια - Scombridae.

Τόνος Είδη ψαριών

Αρχικά, να γνωρίζετε ότι το γένος Thunnus χωρίζεται σε δύο υπογένη.

Υπογένος Thunnus

Το πρώτο υπογένος φιλοξενεί 5 είδη, καταλαβαίνω:

Thunnus alalunga

Το πρώτο θα ήταν Thunnus alalunga Ταξινομήθηκε το 1788 και έχει την κοινή ονομασία Albacore στα αγγλικά.

Πρόκειται επίσης για ένα είδος που στην Αγκόλα φέρει τις ονομασίες Avoador, Albino Tuna, White Tuna και Asinha. Η τελευταία ονομασία οφείλεται στο γεγονός ότι το ψάρι έχει δύο μακριά θωρακικά πτερύγια. Άλλα κοινά ονόματα είναι Carorocatá και Bandolim, που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας, καθώς και Peixe-maninha που είναι κοινό στο Πράσινο Ακρωτήριο.

Στην περίπτωση αυτή, το είδος αυτό λαμβάνει την επιστημονική ονομασία Thunnuh alalunga, ένα άλλο όνομα που του δόθηκε είναι το βόρειο μπονίτο. Το είδος αυτό είναι γνωστό ότι έχει ισχυρή υφή σύμφωνα με το σώμα του και διαφέρει από τα άλλα είδη τόνου, επειδή στην περίπτωση αυτή ο alalunga έχει μεγαλύτερο θωρακικό πτερύγιο, γι' αυτό και περιγράφεται με την ονομασία alalunga. Το είδος αυτό έχει μήκος περίπου 140 εκατοστά και ζυγίζειπερίπου 60 κιλά.

Υπάρχουν πληροφορίες που αποδεικνύουν ότι το είδος αυτό είναι ένα από τα πιο εκτεθειμένα στη σύλληψη, επειδή οι καταναλωτές ισχυρίζονται ότι η γεύση του είναι υψηλής ποιότητας, καθώς και η συνοχή και η υφή της σάρκας του για να μην υποστεί ζημιά. Είναι αγκιστρωτό ψάρι, οπότε στις περισσότερες περιπτώσεις αλιεύεται στην Κανταβρική Θάλασσα. Ως εκ τούτου, αποτελεί σημαντικό μέρος του εμπορίου της βιομηχανίας τόνου. Με τη σειρά του, οΚινούμενος στα νερά της Μεσογείου, ο λευκός τόνος κατοικεί σε ρηχά βάθη και είναι γνωστό ότι μεταναστεύει στα τέλη Μαΐου, με πιο συνηθισμένο προορισμό τον Βισκαϊκό Κόλπο.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το είδος αυτό βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση διατήρησης που παρουσιάζει χαμηλό κίνδυνο, αλλά εξακολουθεί να απειλείται σχεδόν με εξαφάνιση.

Thunnus maccoyii

Δεύτερον, έχουμε το είδος Thunnus maccoyii το οποίο καταγράφηκε το 1872.

Σχετικά με αυτό το είδος τόνου, είναι γνωστό ότι μπορεί να βρεθεί μόνο στο νότιο τμήμα όλων των ωκεανών, γι' αυτό και η κοινή του ονομασία είναι Southern Bluefin Tuna. Επίσης, λόγω του μήκους του που φτάνει τα 2,5 μέτρα, πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα οστεώδη ψάρια που δεν έχουν εξαφανιστεί.

Υπάρχει επίσης το είδος που ταξινομήθηκε το 1839 και ονομάστηκε από τον Thunnus obesus Μεταξύ των χαρακτηριστικών του, το ζώο αυτό κατοικεί σε νερά με θερμοκρασίες μεταξύ 13° και 29 °C, καθώς και ότι έχει καλή εμπορική αξία. Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, το ζώο χρησιμοποιείται στη μαγειρική ως "σασίμι".

Thunnus orientalis

Thunnus orientalis θα είναι το τέταρτο είδος του 1844 και κατοικεί στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό.

Δεν πρόκειται για κοινό είδος στη χώρα μας, οπότε δεν υπάρχουν κοινές ονομασίες στα πορτογαλικά, παρόλο που η αλιεία τόνου στην Καλιφόρνια ξεκίνησε από τους Πορτογάλους. Και αυτό που διαφοροποιεί το είδος θα ήταν η στάση του ως ένα από τα κύρια αρπακτικά των ωκεάνιων οικοσυστημάτων.

Το Thunnus thuynnus

Τέλος, Thunnus thynnus θα είναι ένα είδος που υπάρχει στον Ατλαντικό Ωκεανό και ταξινομήθηκε το 1758. Το κρέας του χρησιμοποιείται επίσης ευρέως στην ιαπωνική κουζίνα και για το λόγο αυτό το είδος εκτρέφεται σε εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας.

Γνωστό και με την επιστημονική του ονομασία Thunnus thuynnus, το είδος αυτό έχει μήκος το πολύ τρία μέτρα, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ζυγίζει περίπου 400 κιλά, αλλά είναι γνωστό ότι τα άτομα αυτά ζυγίζουν έως και 700 κιλά.

Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι ξεκινούν τη μετανάστευσή τους για να αναπαραχθούν και η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται το καλοκαίρι, όταν η θερμοκρασία του νερού αλλάζει.

Υπογένος Thunnus (Neothunnus)

Το δεύτερο υπογένος του τόνου αποτελείται από 3 είδη:

Thunnus albacares

Thunnus albacares είναι ένα είδος που καταγράφηκε το 1788 και μπορεί να έχει διάφορες κοινές ονομασίες: Yellowfin, Yellowfin, Yellowfin tuna, Yellowfin tuna, Yellowfin tuna, Yellowfin tuna, Yellowfin tuna, Bluefin tuna, Rockfin tuna, Dungeness και Bigtail. Άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά είναι η ταχεία ανάπτυξη και το προσδόκιμο ζωής των 9 ετών.

Πολύ γνωστός είναι ο κιτρινόπτερος τόνος, με την επιστημονική ονομασία Thunnus albacres, το ζώο αυτό κατανέμεται σε τροπικά νερά σε όλο τον κόσμο, ζώντας πάντα σε ρηχά βάθη της θάλασσας. Όσον αφορά το μέγεθός του, μπορεί να φτάσει τα 239 εκατοστά και διατηρεί βάρος 200 κιλών. Επί του παρόντος, το είδος αυτό βρίσκεται σε κατάσταση διατήρησης που αντιπροσωπεύει χαμηλό κίνδυνο και σχεδόν απειλείται απόεξαφάνιση.

Σε αντίθεση με άλλα είδη τόνου, ο κιτρινόπτερος τόνος είναι πιο στυλιζαρισμένος, με τον ίδιο τρόπο που το κεφάλι και τα μάτια του είναι μικρότερα συγκριτικά. Με τη σειρά τους, έχουν την ιδιαιτερότητα ότι το δεύτερο ραχιαίο πτερύγιο είναι γενικά μακρύτερο, ομοίως με το πρωκτικό πτερύγιο.

Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης γνωστό ότι παρουσιάζει τα χρώματα του μπλε και του κίτρινου στις πλευρικές λωρίδες που βρίσκονται στη ραχιαία περιοχή του, η κοιλιά του έχει συνήθως ασημί χρώμα, όπως ακριβώς και ο κοινός τόνος, με τη διαφορά ότι στην περίπτωση αυτού του είδους υπάρχουν κάποιες μικρές κάθετες λωρίδες, οι οποίες εναλλάσσονται με κουκκίδες. Το δεύτερο ραχιαίο πτερύγιο και το πρωκτικό πτερύγιο παρουσιάζουν επίσης αποχρώσεις του κίτρινου, γεγονός που του δίνει τοχαρακτηριστική ονομασία αυτού του είδους τόνου.

Thunnus atlanticus

Το δεύτερο είδος είναι Thunnus atlanticus από το 1831, ο οποίος κατοικεί στον Δυτικό Ατλαντικό Ωκεανό και έχει τις ακόλουθες κοινές ονομασίες λόγω του χρώματός του: Blackfin Tuna, Little Tuna, Blackfin Tuna και Blackfin Tuna.

Thunnus tonggol

Και τέλος έχουμε Thunnus tonggol Ταξινομείται το 1851 και έχει διάφορες κοινές ονομασίες όπως: Tongol Tuna, Indian Tuna και Oriental Bonito.

Άλλα είδη που θεωρούνται Τόνος

Εκτός από τα 8 είδη που αναφέραμε παραπάνω, υπάρχουν και άλλα που δεν ανήκουν στο γένος, αλλά στην ίδια οικογένεια. Και λόγω των χαρακτηριστικών τους, τα άτομα αυτά ονομάζονται επίσης "ψάρια τόνου".

Μεταξύ αυτών, αξίζει να αναφερθεί η ύπαρξη του Katsuwonus pelamis το οποίο έχει μεγάλη εμπορική αξία και είναι ένα είδος που σχηματίζει κοπάδια ακριβώς στην επιφάνεια των τροπικών περιοχών όλων των ωκεανών.

Ως εκ τούτου, μεταξύ των κοινών ονομάτων του, αξίζει να αναφερθούν τα skipjack, striped-bellied, skipjack tuna, skipjack tuna και big-eye tuna.

Και κλείνοντας, υπάρχει το είδος Cybiosarda elegans που έχει τα κοινά ονόματα Rocket Tuna και Toothfish.

Χαρακτηριστικά του τόνου

Λοιπόν, τώρα μπορούμε να αναφέρουμε τις ομοιότητες όλων των ειδών τόνου:

Οι τόνοι έχουν στρογγυλεμένο, λεπτό και στρωτό σώμα, το οποίο στενεύει σε μια λεπτή διασταύρωση με την ουρά. Η δομή τους είναι κατάλληλη για τη διατήρηση της ταχύτητας κατά την κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια διπλώνονται σε αυλακώσεις στο σώμα και τα μάτια τους βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με την επιφάνεια του σώματος.

Η κινητήρια δύναμη παρέχεται από μια διχαλωτή και μυώδη ουρά. Σε κάθε πλευρά της βάσης της ουράς υπάρχουν οστέινα πέλματα που σχηματίζονται από προεκτάσεις των ουραίων σπονδύλων. Ο σχεδιασμός της ουράς και ο τρόπος με τον οποίο οι τένοντες τη συνδέουν με τους κολυμβητικούς μύες είναι πολύ αποτελεσματικοί.

Ο σχεδιασμός του σώματος ενισχύεται από ένα καλά ανεπτυγμένο αγγειακό σύστημα κάτω από το δέρμα, το οποίο διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματος πάνω από το νερό στο οποίο κολυμπά το ζώο. Αυτό αυξάνει τη δύναμη των μυών και επιταχύνει τα νευρικά ερεθίσματα.

Οι τόνοι έχουν φωτεινή μπλε ράχη, γκρίζα κοιλιά με ασημένια στίγματα και μοιάζουν με το σκουμπρί στη γενική τους δομή. Διαφέρουν, ωστόσο, από τα άλλα ψάρια λόγω της παρουσίας μιας σειράς πτερύγων που βρίσκονται πίσω από το δεύτερο ραχιαίο πτερύγιο και το πρωκτικό πτερύγιο.

Όταν πιάνουν το δόλωμα, αντιστέκονται επίμονα, γεγονός που τους καθιστά πολύ δημοφιλείς στους αθλητικούς αλιείς. Κατά τους μήνες Ιούλιο έως Σεπτέμβριο, με κάποιες διαφοροποιήσεις ανάλογα με το είδος λόγω γεωγραφικού πλάτους, οι τόνοι προσεγγίζουν τα παράκτια ύδατα για να αναπαραχθούν, ενώ επιστρέφουν στα βαθιά ύδατα στις αρχές του χειμώνα.

Μεταναστεύουν σε μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στους τόπους αναπαραγωγής και διατροφής τους. Ένα ψάρι που επισημάνθηκε στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνιας (ΗΠΑ) αλιεύθηκε στην Ιαπωνία δέκα μήνες αργότερα. Καθώς οι τόνοι δεν διαθέτουν μηχανισμούς για τη διατήρηση της ροής του νερού μέσω των βράγχια τους, πρέπει να παραμένουν σε συνεχή κίνηση, και αν σταματήσουν να κολυμπούν, πεθαίνουν από ανοξία.

Κύρια χαρακτηριστικά του τόνου

Οι τόνοι μπορούν να κολυμπούν κανονικά με ταχύτητα 3 χιλιομέτρων την ώρα, φτάνοντας ακόμη και τα 7 χιλιόμετρα την ώρα, αν και σε περιπτώσεις που είναι απαραίτητο αυξάνουν σημαντικά την ταχύτητά τους, έως και 70 χιλιόμετρα την ώρα.

Υπάρχουν λίγες γνωστές περιπτώσεις όπου μπορούν να ξεπεράσουν τα 110 χιλιόμετρα την ώρα, τις περισσότερες φορές πρόκειται για ταξίδια μικρών αποστάσεων. Μεταξύ των κύριων ικανοτήτων τους είναι η ικανότητα να διανύουν μεγάλες αποστάσεις όταν είναι έτοιμα να κάνουν τις μεταναστεύσεις τους για να αναπαραχθούν.

Στην περίπτωση των ταξιδιών μεγάλων αποστάσεων, οι τόνοι καλύπτουν περίπου 14 χιλιόμετρα και έως και 50 χιλιόμετρα την ημέρα. Αυτό το είδος ταξιδιού διαρκεί συνήθως περίπου 60 ημέρες, ανάλογα με την περίπτωση. Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά το βάθος της κατάδυσης, είναι γνωστό ότι φτάνουν τα 400 μέτρα όταν βυθίζονται στη θάλασσα. Τα ψάρια αυτά συνήθως κολυμπούν σε κοπάδια με πολλά άτομα του ίδιου είδους.

Τα ζώα αυτά δεν κοιμούνται ή ξεκουράζονται όπως είναι γνωστό σε άλλα είδη, γι' αυτό είναι γνωστό ότι βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. Με τη σειρά τους, έχοντας αυτές τις κινήσεις στο σώμα τους διευκολύνονται να καταναλώνουν το οξυγόνο που χρειάζονται για την αναπνοή τους. Ομοίως, οι τόνοι κολυμπούν με το στόμα τους ανοιχτό για να στέλνουν νερό στα βράγχια τους από όπου αντλούν το οξυγόνο που χρειάζονται, με αυτόν τον τρόπο οιΈνα άλλο εντυπωσιακό γεγονός σχετικά με αυτό το είδος είναι ότι, σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν διεξαχθεί για τον τόνο, ο μέσος όρος ζωής που υπολογίζεται είναι περίπου 15 χρόνια, ανάλογα με το είδος.

Κατανόηση της ανατομίας του τόνου

Σε γενικές γραμμές, για να μιλήσουμε για την ανατομία του τόνου, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να λάβουμε υπόψη ότι το σώμα του έχει μια πτυχωτή όψη και είναι γενικά συνεκτικό, με μια υφή που το διατηρεί σταθερό και ισχυρό. Με τη σειρά τους, αυτά τα ψάρια παρουσιάζουν δύο ραχιαία πτερύγια, πολύ διαχωρισμένα, το πρώτο υποστηρίζεται από αγκάθια και το δεύτερο από μαλακές λωρίδες.

Από την άλλη πλευρά, το σώμα του είναι οβάλ και καλύπτεται πλήρως από μικρά λέπια. Η πλάτη του έχει σκούρους μπλε τόνους, ενώ στην περίπτωση της κοιλιάς του έχει ένα ανοιχτότερο ασημί χρώμα, ενώ τα πτερύγιά του ίδιου σχήματος είναι γκρι σε διαφορετικούς τόνους. Παράλληλα, τα ζώα αυτά δεν έχουν κηλίδες, οπότε έχουν το πλεονέκτημα να εναρμονίζονται με το υδάτινο περιβάλλον χάρη στα χρώματά τους, καθώς οι τόνοι μοιάζουν με τα χρώματα τωνΣε μέγεθος έχουν μήκος 3 έως 5 μέτρα ανάλογα με το είδος, ενώ το βάρος τους φτάνει τα 400 κιλά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ζυγίζουν ακόμη και 900 κιλά.

Διαδικασία αναπαραγωγής τόνου

Για την αναπαραγωγή του τόνου, τα θηλυκά παράγουν μεγάλη ποσότητα πλαγκτονικών αυγών. Τα αυγά αυτά εξελίσσονται σε πελαγικές προνύμφες.

Είναι γνωστό ότι τα ζώα αυτά φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα σε ηλικία τεσσάρων ή πέντε ετών, ανάλογα με το είδος. Όταν έχουν μήκος από ένα έως ενάμισι μέτρο και βάρος από 16 έως 27 κιλά.

Για να ξεκινήσει η διαδικασία αναπαραγωγής στον τόνο, πρώτα το θηλυκό αποβάλλει τα μικρά αυγά του στην ανοιχτή θάλασσα, η ενέργεια αυτή είναι γνωστή στα ψάρια ως αναπαραγωγή. Γενικά, τα είδη αυτά καθορίζουν ένα συγκεκριμένο μέρος για να αναπαραχθούν, δηλαδή, αν συνεχίσουν να κολυμπούν για να αναπαραχθούν, επιστρέφουν στο αρχικό μέρος.

Το θηλυκό είναι ικανό να αφήσει περίπου 6 εκατομμύρια αυγά σε μία μόνο αναπαραγωγή. Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος του είδους, το οποίο είναι γνωστό ότι ο τόνος είναι μεγάλος, γι' αυτό και γεννιούνται τόσα πολλά αυγά.

Τώρα, μόλις τα αυγά βρεθούν στο νερό, θα γονιμοποιηθούν μόνο όταν το αρσενικό αποφασίσει να αποβάλει το σπέρμα του στη θάλασσα για να τα γονιμοποιήσει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκκολάπτονται μικρές προνύμφες από αυτά τα αυγά μέσα στις επόμενες 24 ώρες.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των μικρών αυγών είναι ότι η διάμετρός τους είναι μόλις ένα χιλιοστό και ότι καλύπτονται επίσης από ένα είδος ελαίου, η λειτουργία του οποίου είναι να τα βοηθά να επιπλέουν στο νερό κατά τη γονιμοποίησή τους.

Από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωση, ο τόνος μπορεί να μεγαλώσει πολύ από το αρχικό του μέγεθος. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι σε αυτή τη διαδικασία μόνο ένα ζευγάρι από τα εκατομμύρια προνύμφες που έχουν παραχθεί φτάνουν στην ενηλικίωση. Αυτό συμβαίνει επειδή επειδή είναι τόσο μικρές υπόκεινται σε άλλα πολύ μεγαλύτερα αρπακτικά ζώα στη θάλασσα που τρώνε τις μικρές προνύμφες, μπορεί να είναι ακόμη και ο ίδιος τόνος. Έτσι, σε γενικές γραμμές, αυτές οιοι προνύμφες παρουσιάζουν σημαντικές απειλές που δεν ξεπερνούν όλες.

Διατροφή: τι τρώει ο τόνος;

Ο τόνος είναι ενεργός θηρευτής και συνήθως κολυμπά σε κοπάδια για να επιτεθεί στη λεία του. Το ζώο είναι τόσο αποφασιστικό που μπορεί να κυνηγήσει σε υποπολικές περιοχές ή σε βάθη μεγαλύτερα από 200 μ. Τρέφεται με μικρά ψάρια και καλαμάρια.

Επειδή είναι γνωστό ότι διατηρούν έντονη σωματική δραστηριότητα, οι τόνοι πρέπει να τρέφονται με τον καλύτερο τρόπο για να αντισταθμίζουν την ενέργεια που χάνουν κατά την κολύμβηση. Επομένως, γνωρίζοντας τι τρώνε οι τόνοι, θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στο γεγονός ότι η διατροφή τους βασίζεται σε ορισμένα είδη ψαριών, καρκινοειδή και ορισμένα μαλάκια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής, τρώγοντας τουλάχιστοντο ένα τέταρτο του βάρους τους την ημέρα.

Επιβεβαιώνεται ότι χάρη στην ικανότητά τους να κολυμπούν έχουν μεγαλύτερο πλεονέκτημα να καταδιώκουν και να κυνηγούν το θήραμά τους χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια από ό,τι εφαρμόζοντας λίγη ταχύτητα. Για το λόγο αυτό οι τόνοι τρέφονται κυρίως με ό,τι βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής στη θάλασσα. Για το λόγο αυτό θεωρούνται έμπειροι θηρευτές μικρότερων ειδών.

Περιέργειες για τα ψάρια

Ένα από τα κύρια αξιοπερίεργα του τόνου είναι το αγγειακό του σύστημα. Το σύστημα αυτό αυξάνει τη θερμοκρασία του σώματος του ψαριού και αυτό σημαίνει ότι είναι ενδοθερμικό.

Με άλλα λόγια, το ζώο μπορεί να ελέγχει τη θερμοκρασία του σώματός του και πραγματοποιεί μεγάλες μεταναστεύσεις στον ωκεανό, ώστε να μπορεί να κολυμπάει έως και 170 χιλιόμετρα ημερησίως.

Ένα άλλο αξιοπερίεργο σημείο θα ήταν η διατήρηση του είδους του τόνου. Χάρη στην τεράστια εμπορική ζήτηση, οι ψαράδες έχουν αρχίσει να κάνουν μεγάλη θηρευτική αλιεία που απειλεί τη ζωή του είδους. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν ορισμένοι διεθνείς οργανισμοί που στοχεύουν στη διατήρηση των ζώων.

Έτσι, μερικά παραδείγματα οργανισμών θα ήταν η Atlantic Tuna Conservation ή η Inter-American Tropical Tuna Commission.

Αυτό το εξαιρετικό θαλάσσιο ζώο αποτελεί επίσης αναπόσπαστο μέρος της διατροφής εκατομμυρίων ανθρώπων και είναι ένα από τα πιο εμπορικά πολύτιμα ψάρια. Ο τόνος είναι ένα εξαιρετικά περιζήτητο έδεσμα για σούσι και σασίμι στην Ασία, ένα μόνο ψάρι μπορεί να πωληθεί για πάνω από 700.000 δολάρια! Με γνώμονα τις τόσο υψηλές τιμές, οι ψαράδες χρησιμοποιούν πιο εκλεπτυσμένες τεχνικές για να πιάσουν τόνο. Και ως αποτέλεσμα ητα ψάρια εξαφανίζονται από τις θάλασσες.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ο τόνος που πωλείται στο σούπερ μάρκετ είναι τόνος. Περίπου το 70% των κονσερβοποιημένων και συσκευασμένων τόνων είναι τόνος λευκού τόνου. Ο τόνος λευκού τόνου μπορεί να βρεθεί φρέσκος, κατεψυγμένος ή σε κονσέρβα.

Habibat: πού θα βρείτε τον τόνο

Όπως θα μπορούσατε να δείτε από το πρώτο θέμα, ο βιότοπος ποικίλλει ανάλογα με το είδος, αλλά σε γενικές γραμμές, τα άτομα ζουν σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές όλων των ωκεανών.

Από την πλευρά του, ο τόνος βρίσκεται συνήθως σε νερά με υψηλές θερμοκρασίες. Αυτό θα ήταν το ιδανικό του περιβάλλον, δηλαδή όπου η θερμοκρασία είναι πάνω από 10°C και στη συνέχεια μεταξύ 17°C και 33°C.

Ο τόνος είναι γνωστό ότι κατοικεί περισσότερο στην ανοιχτή θάλασσα παρά κοντά στις ακτές. Γενικά, τα περισσότερα είδη παραμένουν στο ανώτερο στρώμα της θάλασσας, δηλαδή σε ρηχά βάθη, όπου τα νερά είναι ακόμη ζεστά και τα θαλάσσια ρεύματα είναι λίγο πιο έντονα, εκεί δηλαδή που επωφελούνται από την άποψη της διατροφής τους. Σύμφωνα με μελέτες, τα ψάρια αυτά κολυμπούν συνεχώς σχηματίζοντας κοπάδια, συνήθωςνα ζήσουν έτσι.

Κατανοήστε πώς λειτουργεί η αλιεία τόνου

Ο τόνος αλιεύεται τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό και υπάρχουν σαφή σημάδια υπερεκμετάλλευσης. Από το συκώτι των περισσότερων ειδών εξάγεται ένα έλαιο που χρησιμοποιείται συχνά για την επεξεργασία του δέρματος.

Το κρέας του Ερυθρού τόνου εκτιμάται ιδιαίτερα, γεγονός που αναδεικνύει την υψηλή τιμή του στην ιαπωνική αγορά, όπου αποτελεί τη βάση για την παρασκευή του σασίμι, ενός τυπικού πιάτου ωμού ψαριού. Στην Ισπανία, ένας πολύ αγαπητός τρόπος παρασκευής του Ερυθρού τόνου είναι μια μορφή ημι-συντηρημένου αλατισμένου φιλέτου ψαριού που ονομάζεται mojama. Ωστόσο, ο πιο συνηθισμένος τρόπος κατανάλωσης του τόνου είναι ο κονσερβοποιημένος.

Ο τόνος αλιεύεται με μια μεγάλη ποικιλία εργαλείων, που κυμαίνονται από ορισμένα τυπικά βιοτεχνικά, όπως τα καλάμια και τα δίχτυα συρτή, μέχρι τα γρι-γρι ή τα βιομηχανικά δίχτυα που χρησιμοποιούν τα μεγάλα θυνναλιευτικά σκάφη. Ο τόνος αλιεύεται επίσης με παραγάδι επιφανείας και με μια μέθοδο που είναι παραδοσιακή στις ακτές του Νότιου Ατλαντικού και της Μεσογείου και ονομάζεται almadraba.

Πληροφορίες σχετικά με την κατανάλωση τόνου

Όσον αφορά την κατανάλωση, ο τόνος εκτιμάται ιδιαίτερα στη γαστρονομία παγκοσμίως, πολλές κοινωνίες θεωρούν το ψάρι αυτό μέρος της διατροφής τους, οπότε η κατανάλωση αυξάνεται. Με τη σειρά του, το εμπόριο του τόνου στην ασιατική ήπειρο έχει αυξήσει την ανάπτυξη αυτής της αγοράς παγκοσμίως. Μπορούμε να πάρουμε ως συγκεκριμένο παράδειγμα την κατανάλωση στην Ιαπωνία που είχε επιπτώσειςκόσμο με το δημοφιλές πιάτο όπως το σούσι.

Τα διαθέσιμα στοιχεία σε σχέση με την αλιεία τόνου δείχνουν ότι μόνο το έτος 2007 αλιεύθηκαν τέσσερα εκατομμύρια τόνοι αυτού του ψαριού, χωρίς αμφιβολία ο αριθμός αυτός είναι ανησυχητικός, καθώς με την πάροδο των ετών συνεχίζει να αυξάνεται. Σε σχέση με προηγούμενα στοιχεία, μελέτες έχουν δείξει ότι μόνο το 70% αυτών των αλιευμάτων έγιναν στον Ειρηνικό Ωκεανό, με τη σειρά του, το 9,5% ανήκει στον Ινδικό Ωκεανό και το υπόλοιποΤο 9,5% των αλιευμάτων προέρχονταν από τον Ατλαντικό Ωκεανό και μέρος αυτού από τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Από την άλλη πλευρά, το συνηθέστερο είδος που αλιεύεται σε αυτό το είδος αλιείας είναι το ριγωτό μπονίτο, γνωστό με την επιστημονική του ονομασία Katsuwonus pelamis, το οποίο αντιπροσωπεύει το 59% των αλιευμάτων. Ένα άλλο είδος που αλιεύεται συνήθως είναι ο κιτρινόπτερος τόνος, ο οποίος αντιπροσωπεύει το 24% του συνολικού αριθμού των ψαριών.

Αναμφίβολα, λόγω των χαρακτηριστικών της γαστρονομίας του, η χώρα που καταναλώνει κυρίως τόνο είναι η Ιαπωνία, καθώς το ψάρι αυτό συγκαταλέγεται στα κύρια συστατικά των πιο σημαντικών πιάτων, αλλά είναι επίσης γνωστό ότι η Ταϊβάν, η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες συγκαταλέγονται στους κύριους καταναλωτές.

Συμβουλές αλιείας τόνου

Για να πιάσει τον τόνο, ο ψαράς πρέπει να χρησιμοποιήσει καλάμια μέτριας έως βαριάς δράσης, καθώς και πετονιές από 10 έως 25 lbs. Χρησιμοποιήστε ένα καρούλι ή μια περιστρεφόμενη μπομπίνα, αλλά το ιδανικό είναι ο εξοπλισμός να χωράει 100 m πετονιάς με διάμετρο 0,40 mm. Από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιήστε αγκίστρια με αριθμούς μεταξύ 3/0 και 8/0.

Όσον αφορά τα φυσικά δολώματα, μπορείτε να επιλέξετε καλαμάρια ή μικρά ψάρια, ενώ τα πιο αποτελεσματικά τεχνητά δολώματα είναι τα καλαμάρια και τα βύσματα μέσης αλιείας.

Έτσι, ως τελευταία συμβουλή, να θυμάστε ότι ο τόνος είναι πολύ δυνατός και παλεύει μέχρι να κουραστεί. Ως εκ τούτου, πρέπει να αφήνετε τον εξοπλισμό καλά ρυθμισμένο.

Πληροφορίες για τον τόνο στη Βικιπαίδεια

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Δείτε επίσης: Αγκίστρια, δείτε πόσο εύκολο είναι να επιλέξετε το σωστό για ψάρεμα

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!