Το όνομα "κέφαλος" αντιπροσωπεύει διάφορα είδη ψαριών που ανήκουν στην οικογένεια Mugilidae. Τα περισσότερα από αυτά τα είδη ανήκουν στο γένος Mugil, αλλά το όνομα μπορεί επίσης να αντιπροσωπεύει άλλα γένη ή ψάρια της τάξης των Perciformes.

Η οικογένεια Mugilidae περιλαμβάνει περίπου 80 είδη που χωρίζονται σε 17 γένη. Πολλά από τα είδη είναι επίσης γνωστά με τα ονόματα curimã, curumã, tapiara, targana, cambira, muge, mugem, fataça, κ.λπ.

Το Mugil cephalus απαντάται στα παράκτια ύδατα των τροπικών και υποτροπικών ζωνών όλων των θαλασσών. Βρίσκεται τόσο σε αλμυρό όσο και σε γλυκό νερό που έχει θερμοκρασία μεταξύ 8 και 24º C. Περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους κοντά στην ακτή γύρω από τις εκβολές των χειμάρρων και των ποταμών ή σε κόλπους, κόλπους και λιμνοθάλασσες με πυθμένα από άμμο ή λάσπη.

Το ψάρι κέφαλος μπορεί να φτάσει μέχρι τα 120 εκατοστά και να ζυγίζει μέχρι 8 Kg. Το σώμα του κέφαλου είναι επιμήκες. Έχει μικρό στόμα με διακριτικά δόντια. Τα θωρακικά πτερύγια είναι κοντά, δεν φτάνουν μέχρι το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο. Το σώμα είναι λαδί έως γκριζοκάστανο, με ασημί λευκά πλευρά.

Ως εκ τούτου, στο σημερινό περιεχόμενο θα ασχοληθούμε με τα είδη των κέφαλων, τις διαφορές τους, τα αξιοπερίεργα και τις συμβουλές για την αλίευσή τους.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Mugil cephalus, Chelon labrosus, Agonostomus monticola, Liza ramada και Mugil curema.
• Οικογένεια - Mugilidae.

Είδος ψαριού κέφαλος

Πριν αναφερθούμε στις ιδιαιτερότητες των κύριων ειδών, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η κέφαλος χρησιμοποιείται στην ανθρώπινη διατροφή.

Υπό αυτή την έννοια, τα είδη αποτελούν στόχο της εμπορικής αλιείας, της ερασιτεχνικής αλιείας και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην υδατοκαλλιέργεια, οπότε ας γνωρίσουμε τα κυριότερα από αυτά:

Κύρια είδη

Ένα από τα κυριότερα είδη κέφαλων είναι το Mugil cephalus που καταγράφηκε το 1758.

Το είδος αυτό φέρει επίσης τα ονόματα curimã, tainhota, urichoa, tamatarana και tapuji.

Με αυτό, τα άτομα έχουν ένα στιβαρό, συμπιεσμένο σώμα, καθώς και ένα πλατύ, πεπλατυσμένο κεφάλι.

Το άνω χείλος του ζώου δεν έχει θηλές και είναι λεπτό, καθώς και 1 ή 2 εξωτερικές σειρές μικρών μονόκερων δοντιών και 6 εσωτερικές σειρές μικρότερων δίκερων δοντιών.

Το κάτω χείλος, από την άλλη πλευρά, έχει μια εξωτερική σειρά μικρότερων μονόκερων δοντιών και μπορεί να έχει 1 ή περισσότερες εσωτερικές σειρές μικρών δίκερων δοντιών.

Το χρώμα του ζώου είναι ασημί και έχει μερικές μαύρες κηλίδες κατά μήκος των πλευρών του.

Το πυελικό και το πρωκτικό πτερύγιο καθώς και ο κάτω λοβός του ουραίου πτερυγίου είναι κιτρινωπά.

Έτσι, το τυπικό μήκος είναι 60 έως 80 cm.

Το δεύτερο είδος είναι το πλατύ κέφαλο, το οποίο έχει την επιστημονική ονομασία Chelon labrosus .

Το είδος καταγράφηκε το 1827 και φτάνει τα 90 εκατοστά σε μήκος και περίπου 6 κιλά σε βάρος.

Πρόκειται για το πιο συνηθισμένο μπαρμπούνι των ψυχρών νερών, με μεγάλα λέπια και ασημένιο χρώμα.

Άλλα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν το είδος είναι το παχύ άνω χείλος, το μικρό στόμα και το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο με 4 μεγάλες ακτίνες.

Υπάρχουν διάφορα είδη κέφαλων που είναι σημαντικά για την εμπορική αλιεία.

Άλλα είδη

Κέφαλος ( Agonostomus monticola ), θα ήταν ένα άλλο παράδειγμα ψαριού με κέφαλο.

Αυτό το είδος φτάνει μόλις τα 5,4 εκατοστά σε μήκος και κατοικεί στις υποτροπικές περιοχές του δυτικού Ατλαντικού.

Για παράδειγμα, η ορεινή κέφαλος κατοικεί από τις ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι τις ακτές της Κολομβίας και της Βενεζουέλας.

Τα ενήλικα άτομα μπορούν να ζουν σε γλυκό νερό από ποτάμια και ρυάκια, ενώ τα νεαρά άτομα παραμένουν σε υφάλμυρα νερά.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το κέφαλο Tataça ( Liza ramada ) που κατοικεί στις βορειοανατολικές ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού.

Ως εκ τούτου, το είδος μπορεί να βρεθεί σε περιοχές του Μαρόκου, της Νορβηγίας, της Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας, της Βαλτικής Θάλασσας και της Βόρειας Θάλασσας.

Μεταξύ των κοινών ονομάτων, θα πρέπει να επισημάνουμε τα oirives, muge, mugem, fataça-do-ribatejo, moleca, bicudo, corveo και alvor.

Έτσι, το ζώο φτάνει τα 35 εκατοστά σε μήκος, τα 2,9 κιλά σε βάρος και τα 10 περίπου χρόνια ζωής.

Άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά είναι το μικρό στόμα, το κοντό και στιβαρό ρύγχος, καθώς και το φουσκοειδές σώμα και το πεπλατυσμένο κεφάλι πάνω από τα μάτια.

Τέλος, γνωρίστε το White Mullet ( Mugil curema ), η οποία καταγράφηκε το 1836.

Το είδος φέρει επίσης τις κοινές ονομασίες solé, mondego, pratiqueira, parati-olho-de-fogo, pratibu, paratibu και parati.

Το τυπικό μήκος του είναι 30 εκατοστά, αλλά ορισμένοι ψαράδες έχουν πιάσει άτομα 90 εκατοστών.

Ως διακριτικό γνώρισμα, το είδος έχει λευκό χρωματισμό και δεν έχει ρίγες.

Χαρακτηριστικά ψαριών κέφαλος

Το "ψάρι κέφαλος" προέρχεται από τον ελληνικό όρο ταγκένιας που σημαίνει "καλό για τηγάνισμα". Έτσι, μεταξύ των παρόμοιων χαρακτηριστικών όλων των ειδών, να ξέρετε ότι τα ψάρια είναι νεριτικά ευρυακόμορφα.

Η λέξη νεριτικά αντιπροσωπεύει ψάρια που ζουν σε μια περιοχή των ωκεανών που αντιστοιχεί στο ανάγλυφο της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας.

Έτσι, το υδάτινο στρώμα βρίσκεται πάνω στην πλατφόρμα, πράγμα που σημαίνει ότι η περιοχή δεν υφίσταται την επίδραση των παλιρροιών. Όσον αφορά τον όρο "ευρυαγγειακό", αυτό σημαίνει ότι τα ψάρια είναι σε θέση να αντέχουν τις διακυμάνσεις της αλατότητας.

Δηλαδή, τα άτομα είναι σε θέση να μεταναστεύουν από το αλμυρό στο γλυκό νερό χωρίς να επηρεάζεται αρνητικά το σώμα τους.

Τα κυριότερα θηρευτές των κέφαλων είναι τα μεγαλύτερα ψάρια, τα πτηνά και τα θαλάσσια θηλαστικά. Οι πελεκάνοι και άλλα υδρόβια πτηνά καθώς και τα δελφίνια επιτίθενται επίσης στους κέφαλους. Οι άνθρωποι είναι επίσης σημαντικοί θηρευτές.

Το κέφαλο πωλείται νωπό, αποξηραμένο, αλατισμένο και κατεψυγμένο, ενώ ο ιχθύς πωλείται νωπός ή καπνιστός. Το ψάρι αυτό χρησιμοποιείται επίσης στις κινεζικές φαρμακευτικές πρακτικές. Είναι ένα πολύ σημαντικό εμπορικό ψάρι σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.

Αναπαραγωγή ψαριών κέφαλου

Η αναπαραγωγή του ψαριού Mullet γίνεται κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, όταν τα ενήλικα σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια και μεταναστεύουν στη θάλασσα για να αναπαραχθούν.

Τα θηλυκά γεννούν μεταξύ 0,5 και 2,0 εκατομμυρίων αυγών, ανάλογα με το μέγεθός τους, και εκκολάπτονται μετά από 48 ώρες, οπότε και απελευθερώνονται οι προνύμφες, οι οποίες έχουν μήκος περίπου 2 mm.

Μόνο όταν οι προνύμφες φτάσουν τα 20 χιλιοστά καταφέρνουν να μεταναστεύσουν σε εσωτερικά ύδατα, όπως εκβολές ποταμών και τελικά τμήματα υδάτινων οδών.

Οι κέφαλοι είναι καταδρομικό είδος, δηλαδή αναπαράγονται σε αλμυρό νερό, αλλά περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε γλυκό νερό. Κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, οι ενήλικες κέφαλοι μεταναστεύουν μακριά από τις ακτές σε μεγάλα κοπάδια για να αναπαραχθούν.

Η διάρκεια ζωής των κέφαλων είναι επτά έτη για τα αρσενικά και οκτώ έτη για τα θηλυκά, με πιθανή μέση διάρκεια ζωής τα πέντε έτη.

Σίτιση κέφαλων

Οι κέφαλοι τρέφονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και είναι φυτοφάγοι, δηλαδή τρώνε φύκια, θρύμματα, ζωοπλαγκτόν και βενθικούς οργανισμούς.

Οι κέφαλοι τρέφονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παραμένουν σε κοπάδια για προστασία από τα αρπακτικά. Η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από ζωοπλαγκτόν, νεκρή φυτική ύλη και θρύμματα.

Περίεργα πράγματα

Ανάμεσα στα αξιοπερίεργα, να ξέρετε ότι τα είδη είναι πολύ σημαντικά στο εμπόριο, εκτός του ότι αποτελούν μέρος της γαστρονομικής κληρονομιάς διαφόρων περιοχών.

Τα αυγά του είδους είναι τα πιο πολύτιμα, καθώς μπορούν να καταναλωθούν αλατισμένα ή αποξηραμένα.

Για παράδειγμα, όταν εξετάζουμε την κατανάλωση στη Βραζιλία και μιλάμε συγκεκριμένα για το Pernambuco, το κέφαλο εκτρέφεται σε ιχθυοτροφεία. Με αυτό, το ζώο πωλείται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας.

Η παγκόσμια κατανάλωση είναι επίσης σημαντική, για παράδειγμα από την Καταλονία έως τη Μούρθια στις ακτές της Οξιτανίας.

Πωλήσεις πραγματοποιούνται επίσης στις παράκτιες περιοχές της Ιταλίας, όπως η Καλαβρία, η Σαρδηνία, η Σικελία και η Τοσκάνη.

Αλλά, ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο είναι ότι το Tainha είναι δύσκολο να διατηρηθεί. Αυτό σημαίνει ότι το ψάρι μπορεί να διατηρηθεί στον πάγο μόνο για 72 ώρες.

Μετά την πάροδο αυτής της περιόδου, το κρέας δεν είναι πλέον βρώσιμο, πράγμα που σημαίνει ότι η νωπή κατανάλωση είναι η καλύτερη επιλογή.

Πού θα βρείτε το ψάρι κέφαλος

Πάνω απ' όλα, πρέπει να γνωρίζετε ότι το ψάρι κέφαλος υπάρχει στις τροπικές και παράκτιες περιοχές όλων των ωκεανών.

Έτσι, όταν εξετάζουμε τον δυτικό Ατλαντικό, γνωρίζουμε ότι το ψάρι κατοικεί από τη Νέα Σκωτία (Καναδάς) έως τη Βραζιλία. Έτσι, μπορούμε να συμπεριλάβουμε και τον Κόλπο του Μεξικού.

Όσον αφορά τον ανατολικό Ατλαντικό, τα είδη βρίσκονται από τον Βισκαϊκό Κόλπο έως τη Νότια Αφρική, συμπεριλαμβανομένης της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου.

Η κατανομή του στον ανατολικό Ειρηνικό καλύπτει τις περιοχές από την Καλιφόρνια έως τη Χιλή, οπότε το κέφαλο προτιμά να παραμένει σε ρηχά νερά.

Συμβουλές για την αλιεία κέφαλων

Ως συμβουλή για την αλίευση ψαριών Tainha, χρησιμοποιήστε εξοπλισμό ελαφριάς έως μεσαίας δράσης και ένα απλό καλάμι. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσετε μπομπίνα ή καρούλι και οι πετονιές θα πρέπει να είναι από 8 έως 14 lb.

Προτιμήστε αιχμηρά αγκίστρια από 14 έως 20 και ως δόλωμα χρησιμοποιήστε νηματοειδή φύκια τυλιγμένα γύρω από το αγκίστρι ή ψίχουλα ψωμιού. Άλλα παραδείγματα δολωμάτων θα ήταν τα αρωματισμένα ζυμαρικά και το συκώτι βοδινού κρέατος.

Πληροφορίες για το μικροσκοπικό ψάρι τόνος στη Βικιπαίδεια

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Βλέπε επίσης: Γκρούπερ: μάθετε τα πάντα για αυτό το είδος

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!