Regenboogforel wordt gekweekt in verschillende landen van de Europese Unie, maar ook in Noorwegen, Chili, Turkije en Iran, voornamelijk voor culinair gebruik.

De vis heeft dus goed vlees dat op veel plaatsen in de wereld vers, gerookt of ingeblikt wordt verkocht. En naast de voordelen met betrekking tot koken, zorgt dit dier ook voor veel opwinding tijdens het vissen.

Forel (van het Latijnse salmo trutta) is een vis uit de Aalmonidae familie. Forel komt vaak voor in koud, schoon water van rivieren en meren, verspreid over Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Noord-Azië en Europa.

Dus kom met ons mee om alle details te weten te komen.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Oncorhynchus mykiss;
• Familie - Salmonidae.

Kenmerken van de vis Regenboogforel

Ten eerste is het interessant om te vermelden dat de regenboogforel deze algemene naam heeft te danken aan zijn gekleurde vlekken. Het dier is dus langgerekt en de grotere exemplaren hebben een samengedrukt lichaam.

De vis heeft geen kleine, witte vlekken op de cephalic regio die meestal nuptial tubercles worden genoemd. Op een andere manier heeft het dier een zilverachtige kleur en een aantal zwarte vlekken verspreid over het lichaam.

Maar het is belangrijk om op te merken dat het reproductieve mannetje kleine veranderingen heeft in zijn kop en bek. En deze veranderingen kunnen variëren afhankelijk van de habitat, geslachtsconditie en de grootte van de vis.

Daarom hebben de kwekers ook een intense, donkere kleuring, in tegenstelling tot de jongen die lichter, helderder en zilverachtig zijn.

Regenboogforel wordt tussen de 30 en 45 cm lang en geeft de voorkeur aan water met een gemiddelde temperatuur van 25°C.

Zijn normale gewicht zou 12 kg zijn, maar er zijn zeldzame exemplaren die bijna 20 kg hebben bereikt. Tot slot kan het dier tot 11 jaar oud worden en heeft het een goede aanpassing in zout water.

De hoeveelheid en kwaliteit van het voedsel waar ze zich ontwikkelen, evenals de grootte van de fysieke ruimte waar ze leven, hebben een duidelijke invloed op de ontwikkeling van de forel, die in staat is om zwemsnelheden van ongeveer 35 km per uur te ontwikkelen.

Regenboogforel

Kweek van de vis Regenboogforel

Het is gebruikelijk dat mannetjes van deze soort pas op 2-jarige leeftijd volwassen worden en vrouwtjes op 3-jarige leeftijd.

Het paaien vindt plaats van november tot mei op het noordelijk halfrond en van augustus tot november op het zuidelijk halfrond.

Het vrouwtje is verantwoordelijk voor het kiezen van de beste plek en het graven van een kuil. En terwijl het vrouwtje graaft, blijft het mannetje in de buurt om haar te beschermen tegen andere roofvissen.

Een interessante eigenschap van het mannetje is dat het in de broedperiode kleurrijker wordt.

En meteen na het graven gaan ze allebei het hol in en laten ze het eitje en sperma los, zodat het vrouwtje 700 tot 4000 eitjes produceert per broedsel.

Daarna verlaat het vrouwtje het hol en begint een ander te graven om de eieren te bedekken, een proces dat verschillende keren plaatsvindt tot de voortplanting is afgelopen.

Voeding: Wat regenboogforel eet

Regenboogforel voedt zich met een verscheidenheid aan ongewervelde water- en landdieren en kleine vissen. Daarom kan hij op zee ook vis en koppotigen eten.

Het is een typisch vleesetend en roofzuchtig dier dat zich voedt met alles wat de omgeving hem biedt: insecten, eieren, larven, kleine vissen en zelfs kleinere forellen. Hij eet zowel op de bodem als aan de oppervlakte, afhankelijk van het tijdstip van de dag en het soort voedsel dat hij tot zijn beschikking heeft.

Als hij jong is, jaagt hij graag op insecten zodra ze in het water vallen, of tijdens de vlucht, springend op het oppervlak. Als de omgeving waarin hij leeft bevolkt wordt door schaaldieren, voedt hij zich ook daarmee en dan wordt zijn vlees roze en heel fijn, in dat geval zegt men dat de forel zalm is.

Wormen, en daarmee alle fauna die de loop van stromen en rivieren volgt, zijn ook een zeer smakelijk hapje voor forel.

Wetenswaardigheden over de soort

De belangrijkste nieuwsgierigheid is het vermogen om zich aan te passen en te ontwikkelen in verschillende regio's. In eerste instantie is de regenboogforel inheems in de rivieren van Noord-Amerika die uitmonden in de Stille Oceaan.

Het insect kan echter ook op andere continenten voorkomen, omdat het in ten minste 45 landen is geïntroduceerd als aquacultuurvis. Dat wil zeggen, van de afwatering van de Kuskokwim River in Alaska tot de afwatering van de Otay River in Californië kan het dier aanwezig zijn.

Bovendien werd het geïntroduceerd en groeide het zeer goed in Canada's Arctische, Atlantische, Grote Meren, Mississippi en Rio Grande bekkens. Er waren dus verschillende landen en rapporten over ecologische gevolgen na de introductie.

Habitat: waar vind je de vis Regenboogforel

Over het algemeen komt de regenboogforel voor in Brazilië en Chili, als we alleen naar Zuid-Amerika kijken. In ons land is het dier bijvoorbeeld al aanwezig sinds 1913, toen de eerste viskwekers besloten om te beginnen met het kweken in gevangenschap. Maar weet dat dit een vis is van een gematigd klimaat en dat hij zich daarom niet veel kon verspreiden in Brazilië.

In die zin geeft het dier de voorkeur aan helder, koud water en bewoont het bronnen. Andere plaatsen om gevangen te worden zijn meren, beken, rivieren en intergetijdengebieden. En over het algemeen blijven de vissen van deze soort op de bodem verscholen.

Ze hebben ook een voorliefde voor het water van rivieren en bergstromen waarvan het water koud en geslagen is. Hij wordt geboren in de hoge delen van rivieren, waar het water schoon en zuurstofrijk is. Hij heeft tussen de 6 en 8 kubieke centimeter zuurstof per liter water nodig om aan zijn ademhalingsbehoeften te voldoen. Vandaar zijn voorkeur voor wateren met veel stroming, waar de constante stroming voor meer zuurstof zorgt.

Omdat hij erg territoriaal is, valt hij elke indringer of zelfs leden van zijn eigen soort aan als hij zijn territorium verdedigt.

Aanpassen aan de omgeving

Om zich aan te passen aan de stroming in de rivier, is de forel altijd in beweging en volgt hij de snelheid van het water. Op deze manier lijkt het alsof ze onbeweeglijk blijven, maar behouden ze voldoende kracht om snel vooruit te komen als dat nodig is. Bovendien is het dankzij hun hydrodynamische vorm gemakkelijker om stil te blijven zitten op één plek en niet meegesleurd te worden door de stroming.

Vistips voor regenboogforel

Een tip voor het vangen van regenboogforel is om een lichte of ultralichte lijn te gebruiken omdat dit de ervaring moeilijker maakt, maar wel heel interessant. Dit komt omdat de forel de dikke lijn kan waarnemen en weg kan gaan van het aas. Met andere woorden, als je dikke lijnen gebruikt, kun je de vis gemakkelijk kwijtraken.

En over kunstaas gesproken, gebruik kunstmatige modellen zoals lepels en jigs van 2,5 tot 7 centimeter.

Zelfs als vistip kun je samenwerken met lokale vissers, zoals het analyseren van het visgebied om het type voedsel van de soorten op die bepaalde plek te begrijpen. Op die manier kun je je aas aanpassen en wordt het vissen efficiënter.

Informatie over de Regenboogforel in Wikipedia

Vond je de informatie leuk? Laat hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Gele Tucunaré vis: alles weten over deze soort

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!