De reuzenmiereneter is ook bekend onder de algemene namen miereneter, iurumi, reuzenmiereneter, jurumim, reuzenmiereneter en reuzenmiereneter beer.

Dit zou een xenartro zoogdier zijn dat voorkomt in zowel Zuid- als Midden-Amerika.

Als differentieel is het de grootste soort onder de 4 van miereneters en wordt samen met luiaards gerekend tot de orde Pilosa.

Hoogachtend gewoonte é terrestrisch en het is de moeite waard om een twijfel op te helderen:

Waarom wordt de miereneter een vlag genoemd?

Dit is de belangrijkste algemene naam omdat de staart van het dier de vorm van een vlag heeft, zie hieronder voor meer informatie:

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Myrmecophaga tridactyla;
• Familie - Myrmecophagidae.

Wat zijn de kenmerken van de reuzenmiereneter?

Dit is de grootste vertegenwoordiger van zijn familie, want het mannetje is tussen de 1,8 m en 2,1 m lang en weegt 41 kg.

Het vrouwtje is kleiner omdat ze slechts 39 kg weegt, het belangrijkste kenmerk om de geslachten van elkaar te onderscheiden.

Dit komt doordat de penis en de testikels zijn teruggetrokken in de bekkenholte, tussen het rectum en de urineblaas (een aandoening die cryptorchidisme wordt genoemd), d.w.z. de seksueel dimorfisme is niet duidelijk .

Alle exemplaren hebben een tot 30 cm lange schedel, met kleine oren en ogen.

Het gehoor en het gezichtsvermogen van de soort zijn onzeker, terwijl de geur é ontwikkeld in vergelijking met mensen.

De reukzin van de miereneter is dus 40 keer scherper.

Aan de andere kant kunnen de staart en de rug bruin of zwart van kleur zijn, net zoals de achterpoten zwart zijn en de voorpoten licht.

Er zijn zwarte strepen op de polsen en twee witte strepen op het schoudergedeelte, met nog een brede diagonale streep die zwart van kleur is.

Deze diagonale streep is een kenmerk dat varieert naargelang het exemplaar, dus het kan dienen voor identificatie.

Het haar van het dier is lang, vooral in de staart, waardoor het lijkt alsof het groter is.

Daarnaast is er een soort manen op de rug, zijn de nekspieren ontwikkeld en is er een bult achter de nek.

Hij heeft vijf tenen, maar de vier tenen aan zijn voorpoten hebben klauwen.

Van deze 4 tenen hebben er 3 een verschil: langgerekte klauwen, waardoor het mogelijk is om met de tenen te lopen.

Dit gedrag wordt ook gezien bij chimpansees en gorilla's.

De achterpoten hebben daarentegen korte klauwen.

Afbeelding Lester Scalon

Fokken van de reuzenmiereneter

De voortplanting van de reuzenmiereneter in gevangenschap kan het hele jaar door plaatsvinden.

Volgens gegevens van dierentuinen in ons land bedroeg het sterftecijfer tussen 1990 en 2000 47%.

Deze gegevens bewijzen de hoog sterftecijfer in gevangenschap Op deze manier sterven de kuikens binnen de eerste 24 uur van hun leven.

Wat betreft het proces van voortplanting en balts, weet dat het mannetje het vrouwtje volgt en aan haar ruikt en zich voedt met dezelfde termiet of mierenhoop.

Na de paring baart het vrouwtje in maximaal 184 dagen haar nakomelingen, die geboren worden met een gewicht van 1,4 kg.

Uit sommige onderzoeken blijkt dat miereneters met gesloten ogen geboren worden en pas na 6 dagen open gaan.

Ze eten zelfs pas vast voedsel na 3 maanden.

Bovendien zijn de moederzorg is geweldig Dit komt omdat ze het welpje beschermt tot het 10 maanden oud is en het op haar rug draagt om aanvallen van roofdieren te voorkomen.

Deze strategie om het jong op de rug te houden zorgt ervoor dat het gecamoufleerd wordt door de vacht van de moeder.

Het is vermeldenswaard dat de moeder de gewoonte heeft om de puppy te likken, vooral de tong en de snuit.

Uiteindelijk krijgen ze volwassen tussen 2,5 en 4 jaar oud.

Voedsel

De reuzenmiereneter voedt zich met termieten en mieren Daarom heeft de soort een bijzondere anatomie die gespecialiseerd is in het exploiteren van deze hulpbronnen.

Hoewel het een onzekere voedselbron lijkt, zijn miereneters afhankelijk van overvloed omdat maar weinig zoogdiersoorten hetzelfde voedsel eten.

De kaak van het dier is dus weinig beweeglijk en het heeft geen tanden.

Voordat de reuzenmiereneter de insecten inslikt, worden ze daarom geplet aan het gehemelte.

De maag heeft harde wanden en trekt samen om de opgenomen insecten te vermalen.

Tot slot eet het dier, om de spijsvertering te bevorderen, ook enkele porties zand en aarde.

Een interessant punt is dat de fangzuur die werden gegeten, is ook gebruikt voor spijsvertering omdat de miereneter niet in staat is zijn eigen voedsel te produceren.

Curiosa

Als nieuwsgierigheid is het interessant om de volgende twijfel over de reuzenmiereneter op te helderen:

Waarom wordt de miereneter met uitsterven bedreigd?

Volgens informatie van de International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) is de soort is " kwetsbaar ".

Dit betekent dat individuen een wijde verspreiding hebben, maar dat sommige populaties zijn uitgestorven.

Er zijn bijvoorbeeld miereneters in verschillende beschermde gebieden, zoals Serra da Canastra National Park in Brazilië en Emas National Park.

Desondanks zijn populaties in Costa Rica, Uruguay, Guatemala, Belize en het zuiden van Brazilië uitgestorven, wat de kwetsbaarheid aantoont.

Over ons land gesproken, de situatie van de reuzenmiereneter is op sommige plaatsen ernstig.

In de regio's Santa Catarina, Rio de Janeiro en Espírito Santo was het dier uitgestorven.

In Rio Grande do Sul is hij "ernstig bedreigd".

Er zijn dus maar weinig studies die een schatting proberen te maken van het aantal levende individuen van de soort, wat het behoud belemmert.

Daarom staat hij op elke lijst van bedreigde dieren in de landen waar hij voorkomt.

Daarnaast vereist Bijlage II van de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES) aandacht om te voorkomen dat de soort uitsterft.

Om deze problemen aan te pakken, zijn er fokprogramma's in gevangenschap in Brazilië en de Verenigde Staten.

Een goed voorbeeld is de dierentuin van São Paulo, die zich onder andere ten doel stelt om deze soort te behouden.

Waar vind je de reuzenmiereneter

De reuzenmiereneter leeft in verschillende omgevingen, van savannegebieden en open velden, naar de regenwouden .

Het dier is dus afhankelijk van beboste locaties om zijn kleine thermoregulerende vermogen te compenseren met behulp van schaduw van bomen.

Over het algemeen varieert het van Honduras, dat in Midden-Amerika ligt, tot de regio's van de Boliviaanse Chaco, Paraguay, Brazilië en Argentinië.

Daarom is het de moeite waard om te vermelden dat de individuen niet in het Andesgebergte leven, want in het westelijke deel, waar Ecuador ligt, is het nog steeds nodig om de populaties te bevestigen.

Volgens sommige historische gegevens leefde de soort ook in Punta Gorda, in de Baai van Honduras, wat de noordelijke grens van zijn verspreiding zou zijn.

De zuidelijke grens was Santiago del Estero, dat in Argentinië ligt.

Volgens het verhaal leefde dit type miereneter ook op noordelijker breedtegraden, wat wordt bevestigd door een fossiel dat is gevonden in het noordwesten van Sonora, Mexico.

Ten slotte is hij uitgestorven op sommige plaatsen in Midden-Amerika, zoals Belize en Guatemala, en komt hij alleen nog voor op geïsoleerde plaatsen in Panama.

Vond je de informatie leuk? Laat je reactie hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over de Reuzenmiereneter in Wikipedia

Zie ook: Araracanga: broeden, habitat en kenmerken van deze prachtige vogel

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!