Ο γιγάντιος μυρμηγκοφάγος είναι επίσης γνωστός με τις κοινές ονομασίες μυρμηγκοφάγος, ιουρούμι, γιγάντιος μυρμηγκοφάγος, τζουρουμίμ, γιγάντιος μυρμηγκοφάγος και γιγάντιος μυρμηγκοφάγος αρκούδα.

Πρόκειται για ένα ξενικό θηλαστικό που υπάρχει τόσο στη Νότια όσο και στην Κεντρική Αμερική.

Ως διαφορικό, είναι το μεγαλύτερο είδος μεταξύ των 4 των μυρμηγκοφάγων και μαζί με τους βραδύποδες περιλαμβάνεται στην τάξη Pilosa.

Δική σας συνήθεια é επίγεια και αξίζει να διευκρινιστεί μια αμφιβολία:

Γιατί ο μυρμηγκοφάγος ονομάζεται σημαία;

Αυτή είναι η κύρια κοινή ονομασία επειδή η ουρά του ζώου έχει σχήμα σημαίας, καταλάβετε περισσότερες πληροφορίες παρακάτω:

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Myrmecophaga tridactyla,
• Οικογένεια - Myrmecophagidae.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του γιγαντιαίου μυρμηγκοφάγου;

Πρόκειται για τον μεγαλύτερο εκπρόσωπο της οικογένειάς του, καθώς το αρσενικό έχει συνολικό μήκος από 1,8 έως 2,1 μέτρα και βάρος 41 κιλά.

Το θηλυκό είναι μικρότερο γιατί ζυγίζει μόνο 39 κιλά, το κύριο χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί τα δύο φύλα.

Αυτό συμβαίνει επειδή το πέος και οι όρχεις έχουν αποσυρθεί στην πυελική κοιλότητα, μεταξύ του ορθού και της ουροδόχου κύστης (μια κατάσταση που ονομάζεται κρυψορχία), δηλαδή η ο σεξουαλικός διμορφισμός δεν είναι εμφανής .

Όλα τα δείγματα έχουν επίμηκες κρανίο που φτάνει τα 30 εκατοστά, με μικρά αυτιά και μάτια.

Η ακοή και η όραση του είδους είναι επισφαλείς, ενώ η μυρωδιά é αναπτύχθηκε σε σύγκριση με τους ανθρώπους.

Έτσι, η όσφρηση του μυρμηγκοφάγου είναι 40 φορές πιο οξεία.

Από την άλλη πλευρά, η ουρά και η πλάτη μπορεί να έχουν καφέ ή μαύρο χρώμα, όπως και τα πίσω άκρα είναι μαύρα και τα μπροστινά ανοιχτόχρωμα.

Υπάρχουν μαύρες λωρίδες στους καρπούς και δύο λευκές λωρίδες στο τμήμα του ώμου, ενώ εμφανίζεται μια άλλη πλατιά διαγώνια λωρίδα μαύρου χρώματος.

Αυτή η διαγώνια λωρίδα είναι ένα χαρακτηριστικό που ποικίλλει ανάλογα με το δείγμα, οπότε μπορεί να χρησιμεύσει για την ταυτοποίηση.

Το τρίχωμα του ζώου είναι μακρύ, ιδίως στην ουρά, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι μεγαλύτερο.

Επιπλέον, υπάρχει ένας τύπος χαίτης στην πλάτη, οι μύες του λαιμού είναι ανεπτυγμένοι και υπάρχει μια καμπούρα πίσω από το λαιμό.

Έχει πέντε δάχτυλα, αλλά τα τέσσερα δάχτυλα στα μπροστινά του πόδια έχουν νύχια.

Ανάμεσα σε αυτά τα 4 δάχτυλα, τα 3 έχουν μια διαφοροποίηση: επιμηκυμένα νύχια, που καθιστούν δυνατή τη βάδιση με τα δάχτυλα των ποδιών.

Η συμπεριφορά αυτή παρατηρείται επίσης στους χιμπαντζήδες και στους γορίλες.

Τα πίσω πόδια, από την άλλη πλευρά, έχουν κοντά νύχια.

Εικόνα Lester Scalon

Αναπαραγωγή του γιγαντιαίου μυρμηγκοφάγου

Η αναπαραγωγή του γιγάντιου μυρμηγκοφάγου σε αιχμαλωσία μπορεί να γίνει καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Σύμφωνα με στοιχεία από ζωολογικούς κήπους της χώρας μας, μεταξύ των ετών 1990 και 2000, το ποσοστό θνησιμότητας ήταν 47%.

Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν την υψηλό ποσοστό θνησιμότητας σε αιχμαλωσία Στις πρώτες 24 ώρες της ζωής τους, οι νεοσσοί πεθαίνουν.

Όσον αφορά τη διαδικασία αναπαραγωγής και ερωτοτροπίας, να ξέρετε ότι το αρσενικό ακολουθεί το θηλυκό και τη μυρίζει, καθώς και ότι τρέφεται με τον ίδιο τερμίτη ή μυρμηγκοφωλιά.

Μετά τη συνουσία, το θηλυκό γεννά τον απόγονο σε έως και 184 ημέρες, ο οποίος γεννιέται με βάρος 1,4 kg.

Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι μυρμηγκοφάγοι γεννιούνται με κλειστά μάτια, τα οποία ανοίγουν μόλις μετά από 6 ημέρες ζωής.

Τρώνε ακόμη και στερεά τροφή μόνο μετά από 3 μήνες.

Επιπλέον, η η φροντίδα της μητέρας είναι μεγάλη Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι προστατεύει το μικρό μέχρι να γίνει 10 μηνών και το μεταφέρει στην πλάτη της για να αποφύγει τις επιθέσεις των αρπακτικών.

Αυτή η στρατηγική του να κρατάει το μικρό στην πλάτη του το κάνει να καμουφλάρεται από το τρίχωμα της μητέρας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μητέρα έχει τη συνήθεια να γλείφει το κουτάβι, ιδίως τη γλώσσα και τη μουσούδα.

Τέλος, παίρνουν ώριμο μεταξύ 2,5 και 4 ετών.

Τρόφιμα

Ο γιγαντιαίος μυρμηγκοφάγος τρέφεται με τερμίτες και μυρμήγκια Ως εκ τούτου, το είδος έχει μια ιδιαίτερη ανατομία που ειδικεύεται στην εκμετάλλευση αυτών των πόρων.

Αν και φαίνεται να είναι μια επισφαλής πηγή τροφής, οι μυρμηγκοφάγοι βασίζονται στην αφθονία, επειδή λίγα είδη θηλαστικών τρώνε την ίδια τροφή.

Έτσι, η σιαγόνα του ζώου έχει μικρή κινητικότητα και δεν έχει δόντια.

Επομένως, πριν ο γιγάντιος μυρμηγκοφάγος καταπιεί τα έντομα, αυτά συνθλίβονται στον ουρανίσκο.

Το στομάχι έχει σκληρά τοιχώματα και κάνει κάποιες συσπάσεις για να αλέσει τα έντομα που έχουν προσληφθεί.

Τέλος, για τη διευκόλυνση της πέψης, το ζώο τρώει επίσης κάποια τμήματα άμμου και χώματος.

Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η κυνόδοντας οξύ που φαγώθηκαν, είναι επίσης χρησιμοποιείται για την πέψη επειδή ο μυρμηγκοφάγος δεν είναι ικανός να παράγει τα δικά του.

Περίεργα πράγματα

Από περιέργεια, είναι ενδιαφέρον να διευκρινιστεί η ακόλουθη αμφιβολία σχετικά με τον γιγαντιαίο μυρμηγκοφάγο:

Γιατί ο μυρμηγκοφάγος απειλείται με εξαφάνιση;

Σύμφωνα με πληροφορίες της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων (IUCN), η είδος είναι " ευάλωτο ".

Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα έχουν ευρεία εξάπλωση, αλλά ορισμένοι πληθυσμοί έχουν εξαφανιστεί.

Για παράδειγμα, υπάρχουν μυρμηγκοφάγοι σε διάφορες μονάδες προστασίας, όπως το Εθνικό Πάρκο Serra da Canastra στη Βραζιλία και το Εθνικό Πάρκο Emas.

Παρόλα αυτά, οι πληθυσμοί που ζουν στην Κόστα Ρίκα, την Ουρουγουάη, τη Γουατεμάλα, το Μπελίζ και τη νότια Βραζιλία έχουν εξαφανιστεί, αποδεικνύοντας την κατάσταση ευπάθειας.

Μιλώντας συγκεκριμένα για τη χώρα μας, η κατάσταση του γιγάντιου μυρμηγκοφάγου είναι σοβαρή σε ορισμένα μέρη.

Στις περιοχές της Σάντα Καταρίνα, του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Εσπίριτο Σάντο, το ζώο είχε εξαφανιστεί.

Στο Ρίο Γκράντε ντο Σουλ είναι "υπό εξαφάνιση".

Έτσι, υπάρχουν λίγες μελέτες που προσπαθούν να εκτιμήσουν τον αριθμό των ζωντανών ατόμων του είδους, γεγονός που εμποδίζει τη διατήρηση.

Ως αποτέλεσμα, βρίσκεται σε όλους τους καταλόγους των ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση στις χώρες όπου είναι ενδημικό.

Επιπλέον, το Παράρτημα ΙΙ της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας (CITES) απαιτεί προσοχή για να αποτραπεί η εξαφάνιση του είδους.

Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, υπάρχουν προγράμματα αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία στη Βραζιλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο ζωολογικός κήπος του Σάο Πάολο, ένας από τους στόχους του οποίου είναι η διατήρηση αυτού του είδους.

Πού θα βρείτε τον γιγαντιαίο μυρμηγκοφάγο

Ο γιγάντιος μυρμηγκοφάγος ζει σε διαφορετικά περιβάλλοντα, από σαβανικές τοποθεσίες και ανοιχτά χωράφια, στα τροπικά δάση .

Έτσι, το ζώο εξαρτάται από τις δασώδεις περιοχές προκειμένου να αντισταθμίσει τη μικρή θερμορυθμιστική του ικανότητα με τη βοήθεια της σκιάς των δέντρων.

Σε γενικές γραμμές, κυμαίνεται από την Ονδούρα, η οποία βρίσκεται στην Κεντρική Αμερική, μέχρι τις περιοχές του Τσάκο της Βολιβίας, της Παραγουάης, της Βραζιλίας και της Αργεντινής.

Ως εκ τούτου, αξίζει να αναφερθεί ότι τα άτομα δεν κατοικούν στην οροσειρά των Άνδεων, διότι στο δυτικό τμήμα, όπου βρίσκεται ο Ισημερινός, είναι ακόμη απαραίτητο να επιβεβαιωθούν οι πληθυσμοί.

Σύμφωνα με ορισμένες ιστορικές καταγραφές, το είδος ζούσε επίσης στην Punta Gorda, στον κόλπο της Ονδούρας, που θα αποτελούσε το βόρειο όριο της εξάπλωσής του.

Τα νότια σύνορα ήταν το Σαντιάγο ντελ Εστέρο, που βρίσκεται στην Αργεντινή.

Σύμφωνα με την ιστορία, αυτός ο τύπος μυρμηγκοφάγου ζούσε και σε βορειότερα γεωγραφικά πλάτη, γεγονός που επιβεβαιώνεται από ένα απολίθωμα που βρέθηκε στη βορειοδυτική Σονόρα του Μεξικού.

Τέλος, έχει εξαφανιστεί σε ορισμένα μέρη της Κεντρικής Αμερικής, όπως το Μπελίζ και η Γουατεμάλα, ενώ απαντάται μόνο σε απομονωμένα μέρη στον Παναμά.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Πληροφορίες για τον Γιγαντιαίο Μυρμηγκοφάγο στη Βικιπαίδεια

Δείτε επίσης: Araracanga: αναπαραγωγή, ενδιαίτημα και χαρακτηριστικά αυτού του όμορφου πουλιού

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!