De soort met de algemene naam Luipaardhaai werd in 1854 gecatalogiseerd en vormt geen enkel gevaar voor mensen.

En omdat hij ongevaarlijk is, wordt deze vis gevangen voor commerciële of recreatieve visserij, als voedsel of als attractie in aquaria.

Zijn wetenschappelijke naam is Triakis Semifasciata, hoewel hij beter bekend staat als luipaardhaai. Dit dier maakt deel uit van de familie Triakidae en zijn klasse behoort tot de Chondrichthyes. De luipaardhaai is een zeer aantrekkelijke haaiensoort die je graag zult willen leren kennen, in dit artikel gaan we het hebben over deze indrukwekkende haai, ontdek alle informatie over de luipaardhaai.

Een luipaardhaai is klein en vrij ongevaarlijk voor mensen. Ze kunnen zichzelf gemakkelijk bang maken, dus veel duikers vinden het moeilijk om ze te zien tijdens het zwemmen. Maar gelukkig hebben we al heel wat geleerd over deze verbazingwekkende vis!

Volg ons in deze zin en leer meer over de kenmerken van de soort.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Triakis semifasciata;
• Familie - Triakidae.

Luipaardhaai Kenmerken

De Luipaardhaai heeft een robuust lichaam en een korte, afgeronde snuit. Het dier heeft ook een gebogen mondlijn en heeft groeven op de hoeken die doorlopen in de kaken. In de onderkaak zitten 34 tot 45 rijen tanden, terwijl we in de bovenkaak 41 tot 55 tanden kunnen waarnemen.

Zo heeft elke tand een scherpe punt in het midden van het bovenste gedeelte en zijn de hoeken afgerond. Twee tanden hebben ook een scherpe punt, maar ze zijn klein. En alle tanden liggen op een plat oppervlak, waardoor ze lijnen vormen die boven elkaar liggen.

Wat de kleur betreft, dit is het kenmerk dat de vis het meest onderscheidt. Dit komt omdat er een patroon van vlekken of strepen langs het ruggedeelte is, wat ons de algemene naam "Luipaard" geeft, en de kleur zou zilver of bronsgrijs zijn. Volwassen exemplaren hebben dus een grotere hoeveelheid strepen die lichter zijn.

Bovendien hebben alle vissen een glad en witachtig buikdeel. Anders zou de gemiddelde lengte 1,2 tot 1,5 m zijn en het hoogste geregistreerde gewicht 18,4 kg.

Een belangrijk kenmerk bij grotere exemplaren is de maximale grootte van 2,1 m voor vrouwtjes en slechts 1,5 m voor mannetjes.

Luipaardhaai

Meer informatie over de luipaardhaai

De luipaardhaai (Triakis semifasciata), die bekend staat om zijn opvallende donkere vlekken en zadelachtige markeringen, kan tot 30 jaar oud worden en doet er meer dan tien jaar over om volwassen te worden.

Als lid van de triakid familie (Triakidae), zijn enkele van de onderscheidende kenmerken van de luipaardhaai het hebben van een ronde snuit die kort is en de eerste rugvin vrij groot en geplaatst over de borstvin.

Zijn tweede rugvin is bijna even groot als de eerste, zijn anaalvin is de kleinste van de drie en hij heeft een brede, driehoekige borstvin. Een ander interessant feit is dat deze haai erg lijkt op de zebrahaai.

Wat het meest opvalt aan deze haaien zijn hun ronde, donkere vlekken, die variëren in kleur afhankelijk van het geslacht en de leeftijd van het exemplaar, en die de naam luipaard hebben gekregen, omdat ze lijken op het haar van de eerder genoemde katachtige. Ze zijn te zien over de hele rug en aan beide zijden van de romp.

De huid daarentegen is in contrasten van donkergrijs, zwart en groen, en werkt als perfecte camouflage tussen de rotsen waar ze zich meestal verbergen om te jagen. Ze kunnen tot 1,8 meter lang worden, met een maximumgewicht van ongeveer 18 kilo.

De vorm van de kop is enigszins afgeplat en rechthoekig, met een brede maar korte en ronde snuit. Ze hebben een goed ontwikkeld reuk- en gezichtsvermogen en bezitten speciale organen (Ampullae of Lorenzini) waarmee ze golven met een lage frequentie opvangen en hun oriëntatie behouden ongeacht de mate van turbulentie.

Luipaardhaaien

Omdat het een levendbarende vis is, produceert de vrouwelijke luipaardhaai haar jongen in eieren die in haar lichaam worden bewaard. Deze eieren komen uit in de baarmoeder en de jongen worden gevoed door de dooierzak.

Zo wordt aangenomen dat de geboorte van de jongen plaatsvindt van maart tot juni en dat het vrouwtje 37 jongen krijgt. De draagtijd is 10 tot 12 maanden en de jongen groeien langzaam.

Dat wil zeggen dat de vissen enkele jaren na de geboorte geslachtsrijp worden. En een punt dat moet worden benadrukt is dat de jongen grote scholen vormen die worden verdeeld op basis van leeftijd en geslacht.

Als levendbarende haai worden de eieren van het vrouwtje in een broedkamer bewaard. Omdat er een dooierzak is, kan het embryo zich ontwikkelen en letterlijk uitkomen in de baarmoeder van de moeder.

De pups worden geboren na dit placentaproces en het nest van een haai kan 4 tot 37 pups bevatten. Pups van luipaardhaaien komen vaak voor in ondiep water.

Levensverwachting luipaardhaai

De gemiddelde levensverwachting van luipaardhaaien is 30 jaar, maar neemt af door de sterke vervuiling van de zeekusten waar deze dieren meestal leven.

Voedsel: En wat eet de luipaardhaai?

De Luipaardhaai is een groot roofdier van krabben, garnalen, bonefish, mosselen, wormen en visseneieren. Maar let op: sommige individuen worden prooi op specifieke locaties, wat betekent dat de vangst afhangt van de locatie, de leeftijd van de haai en ook de tijd van het jaar.

Kanoetkreeften en wormen dienen bijvoorbeeld alleen als voedsel in het binnenland van de baai van Monterrey in de winter en het voorjaar.

Met het oog hierop zetten de vissen, als vangstrategie, hun mondholte uit om zuigkracht te creëren.

Dit is mogelijk dankzij de bewegingen van de lipkraakbenen die tegelijkertijd worden gemaakt wanneer de vis een buis vormt met zijn bek. Tegelijkertijd steekt de haai ook zijn kaken vooruit en grijpt hij zijn slachtoffers met zijn tanden.

Hun dieet bestaat uit ongewervelde dieren die zich voornamelijk voeden op de oceaanbodem, waaronder: krabben, garnalen, schelpdieren, octopus, beenvissen (zoals ansjovis en haring), kraakbeenvissen, gitaarvissen, kleine roggen en haring.

Toen ze werden ontleed, bevatten hun magen ook kleine haaien. Hun dieet verandert afhankelijk van het seizoen en hun grootte.

Hij voedt zich ook met kleine soorten, zoals schelpdieren, kleinere vissen en hun eieren, wormen, inktvis en algen.

Interessant is de manier waarop hij zich voedt: eerst gebruikt hij zijn camouflage om zijn slachtoffer af te leiden, dan benadert hij het en zuigt het langzaam leeg, om te culmineren door te bijten en door te slikken.

Ze jagen aan de oppervlakte

Ze zijn ook gesignaleerd in San Francisco Bay met Piked Dogfish die hun eigen visvangst doen. De luipaardhaai zwemt aan de oppervlakte met zijn bek open, alsof hij tegen de klok in zwemt.

Tegelijkertijd zwemmen groepen ansjovissen die zich ook aan het wateroppervlak bevinden met de klok mee. De haaien lijken op de ansjovissen te jagen, maar door hun rustige bewegingen kunnen ze de onbekende prooi binnenkrijgen. In dit geval zouden het de ansjovissen zijn die per ongeluk recht in de gapende bek van de uitzonderlijk vaardige haaien zwemmen.

Wetenswaardigheden over de soort

Als eerste nieuwsgierigheid moet je weten dat vissen van deze soort elektroreceptororganen hebben. Ze worden ook wel "ampullen van Lorenzini" genoemd. Ze zijn verantwoordelijk voor het detecteren van de krachtlijnen van elektrische velden.

Een ander relevant punt is de noodzaak van het behoud van de soort, iets wat wordt aangegeven door de International Union for Conservation of Nature.

Hoewel de IUCN heeft erkend dat er minder bezorgdheid is over de soort, wordt aangenomen dat de vis op verschillende plaatsen overbevist wordt.

En dat komt omdat de ontwikkeling traag verloopt en individuen niet gemakkelijk kunnen migreren.

Als we bijvoorbeeld kijken naar de bevolking aan de kusten van Californië, zien we een afname in het jaar 1980.

Als gevolg hiervan ontwikkelden de regio's in 1990 nieuwe visregels om de exploitatie te beperken.

Habitat: waar vind je de luipaardhaai?

De luipaardhaai komt voor aan de Noord-Amerikaanse Pacifische kust, inclusief de gebieden van Oregon tot Mazatlán. Hij leeft ook in Baja California in Mexico.

De pups vormen het liefst grote scholen in riviermondingen en baaien en de volwassen exemplaren zwemmen op modderige en zanderige platen.

Andere veel voorkomende plaatsen om de soort te zien zijn rotsachtige gebieden in de buurt van riffen. En omdat de soort zowel in koude als warme gematigde wateren leeft, verblijven de individuen ook op lozingsplaatsen van afvalwater. Over het algemeen verblijven de vissen dicht bij de bodem, op een diepte die varieert van 4 tot 91 m.

Deze haaien komen voor in binnenwateren, kustwateren en zeewateren en hun voorkeur gaat uit naar koud tot warm water in gematigde en zanderige of modderige baaien.

Ze houden van zandplaten, modderplaten en rotsachtige bodems in de buurt van riffen en kelpvelden.

Deze haaien worden regelmatig op de bodem van ondiep water aangetroffen en zijn ongetwijfeld uitzonderlijk sterke zwemmers. Als je meer wilt weten over de exacte locatie waar je deze prachtige wezens kunt vinden, is de kans groot dat ze in het oostelijke deel van de Noordelijke Stille Oceaan zwemmen, van Oregon tot de Golf van Californië en Mexico.

Ze zijn talrijker aan de kusten omdat ze graag in ondiep water zwemmen, dat over het algemeen niet dieper is dan 4 meter. De meeste exemplaren van deze soort zijn te vinden in de Verenigde Staten en Mexico, vanwege hun aantrekkingskracht op koude continenten en het gematigde noordoosten van de Stille Oceaan.

Ze hopen zich meestal op in gebieden waar modder en zand zich ophopen in de baaien, maar ook op riffen vol rotsen, wat verklaart waarom ze zijn gesignaleerd bij afvalverwijderingslocaties van nucleaire en chemische fabrieken.

Leer over menselijke interactie

Luipaardhaaien zijn ongevaarlijk voor mensen, maar helaas viel er in 1955 een duiker aan in Trinidad Bay, Californië. De duiker raakte niet ernstig gewond.

Als je bedenkt dat deze aanval lang geleden plaatsvond, er niet veel andere aanvallen zijn geregistreerd en, nog belangrijker, het slachtoffer niet ernstig gewond raakte, is dit behoorlijk indrukwekkend.

Sinds kort worden ze in de wateren van Californië en Oregon beschermd tegen overbevissing. Sportvissers, mensen die op naaldvis vissen en kleinschalige commerciële vissers zoeken de luipaardhaai. Het vlees van deze unieke haaien wordt vers of ingevroren door mensen gegeten.

Eten luipaardhaaien mensen?

Luipaardhaaien zijn niet geïnteresseerd in mensen, er is zelfs geen enkel geval bekend van een persoon die door toedoen van dit dier is gedood of aangevallen. Het enige echte precedent was de intimidatie van een duiker met een gewonde neus, die bloedde en een vlek in het water achterliet, wat de aandacht van de vis trok.

Is de luipaardhaai in gevaar?

Ze worden nog niet met uitsterven bedreigd, ze zijn geclassificeerd met een laag alarmbereik volgens de International Union for Conservation of Nature (IUCN). Er wordt echter steeds meer op ze gejaagd en hun voortplanting wordt als traag beschouwd.

Behoud van luipaardhaaien

In landen als Mexico en de Verenigde Staten zijn wetten opgesteld om het vissen op dit type haai te reguleren, waarbij de jacht alleen is toegestaan op haaien die groter zijn dan een bepaalde grootte. Het doel was om de groei en voortplanting mogelijk te maken van haaien die nog niet volwassen zijn.

Curiosa van de luipaardhaai

De manier waarop hij zijn prooi inslikt lijkt op een romantische kus. Hij nadert de prooi langzaam en raakt hem aan met zijn snuit om hem langzaam leeg te zuigen.

Hij jaagt zijn slachtoffers niet graag op, als ze wegrennen zoekt hij gewoon naar ander potentieel voedsel.

Hun uitgevallen tanden worden snel vervangen door nieuwe en er wordt geschat dat ze in 10 jaar wel 24.000 tanden produceren.

Ze hebben een orgaan dat hen vertelt in welke richting ze moeten gaan of waar hun prooi is, en het meest verbazingwekkende is dat het werkt ongeacht of er veel zeestroming of turbulentie is.

Hoe is vissen op luipaardhaaien?

Je weet misschien dat het vissen op luipaardhaaien voornamelijk plaatsvindt voor de kust van Californië, waar, na perioden van afname van de populatie van deze dieren sinds de jaren tachtig, nieuwe visserijwetten moesten worden ingevoerd.

Deze wetten werden in het begin van de jaren '90 opgesteld en brachten een vermindering van de exploitatie met zich mee tot een niveau dat als duurzaam werd beschouwd.

Volgens de International Union for Conservation of Nature is deze soort geclassificeerd als minder zorgwekkend, maar lokale populaties kunnen gemakkelijk worden overbevist of weggevist vanwege hun trage groei en beperkte migratiegewoonten.

Geschikt voor het aquariumleven!

De luipaardhaai in aquaria is uitstekend. Omdat hij ongevaarlijk is voor mensen, wordt hij beschouwd als een van de beste soorten voor dit soort gevangenschap.

Dit zeedier is zeer geliefd bij aquariumhandelaren. En hoe? Als het er qua uiterlijk en duurzaamheid zeer aantrekkelijk uitziet. Dit leidde ertoe dat er eind jaren tachtig veel kuikens werden gevangen in het gebied rond Zuid-Californië.

Er werd veel gejaagd, dus moesten er regels worden opgesteld. Volgens studies kan de luipaardhaai ongeveer 20 jaar in gevangenschap leven.

Informatie over luipaardhaaien in Wikipedia

Vond je de informatie leuk? Laat dan hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Blauwe haai: alles weten over de kenmerken van de Prionace Glauca

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!