De Dusky Grouper heeft vlees van goede kwaliteit en wordt daarom vers of gezouten verkocht. Bovendien is het dier erg kwetsbaar, waardoor het ondanks zijn grootte en gewicht vrij eenvoudig te vangen is.

De kop van de tandbaars is breed met kleine ogen en de borstvinnen en vinnen zijn afgerond. De rugvinnen zitten vast langs de rug van de vis en de bases van de eerste rugvin en anaalvin zijn bedekt met schubben en een dikke huid.

Grouper variëren in kleur van donkergroen of grijs of donkergeel tot bruin, met kleine donkere vlekken op de kop, het lichaam en de vinnen. Kleinere exemplaren van minder dan een meter lang zijn decoratiever. Deze roofvis heeft meerdere rijen kleine tanden in de kaak en kleine tanden in de "keelholte".

Het vangstgemak en de commerciële relevantie zijn echter kenmerken die de overbevissing van de soort veroorzaken. In die zin zullen we vandaag het bovenstaande onderwerp behandelen, met inbegrip van de kenmerken van dit dier en de plaatsen waar het leeft.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Epinephelus itajara;
• Familie - Serranidae.

Kenmerken van de Mero-vis

De Black Grouper is ook bekend onder de algemene namen black grouper, canapu en canapuguaçu.

In die zin betekent Epinephelus itajara "wolk die over de rotsen heerst", iets dat verwijst naar de grootte van de soort en zijn gewoonte om in rotsachtige gebieden van de zeebodem te leven.

En samen met wijting, tandbaars en tandbaars is deze soort een van de grootste onder de zeevissen. Individuen kunnen 250 tot 400 kg wegen en daarnaast bijna 3 m lang worden.

Weet daarom dat de tandbaars van andere soorten kan worden onderscheiden door de volgende kenmerken: De individuen hebben een robuust en lang lichaam, evenals een kop en een geschubde kaak die tot het oog reikt.

Er zijn drie tot vijf rijen onderkaak tanden in het midden-laterale gebied van de onderkaak en de vissen hebben geen hoektanden in de voorste onderkaak.

Het operculum heeft drie platte stekels, waarvan de middelste de grootste is, terwijl de borstvinnen groter zijn dan de buikvinnen en de basis van de anaal- en rugvinnen bedekt is met een dikke huid en enkele schubben.

Qua kleur heeft het dier een bruingeel, groenachtig of grijsachtig geel lichaam, terwijl het ruggedeelte, de vinnen en de kop kleine zwarte vlekjes hebben.

Mero's kunnen solitaire vissen zijn of leven in groepen van tot wel 50 of meer individuen. Wanneer ze bedreigd worden door duikers of grote haaien maken deze vissen een dreunend geluid. Variaties van deze vocalisaties hebben ongetwijfeld ook intraspecifieke communicatie-eigenschappen.

Kweek van de grote zaagbaars

De Dusky Grouper heeft een zeer trage populatiegroei, naast het feit dat de geslachtsrijping laat plaatsvindt. Pas als de vis 60 kg weegt of 7 tot 10 jaar oud is, is hij geschikt voor voortplanting, wat direct van invloed is op het risico van uitsterven.

Tijdens het broedseizoen, van juli tot september, verzamelt de tandbaars zich op de broedplaatsen in groepen van 100 vissen of meer om periodiek te paaien. De bevruchte eitjes worden verspreid in de waterkolom en ontwikkelen zich tot vliegvormige larven met lange stekels op de rugvin en stekels op de buikvin. Ongeveer een maand of meer na het uitkomen ontwikkelen de volwassen larven zich totjuvenielen van slechts 2,5 centimeter lang.

Deze vissen hebben een lange levensduur, een langzame groei en een late geslachtsrijping. Mannetjes beginnen zich voort te planten als ze tussen de zeven en tien jaar oud zijn en vrouwtjes zijn tussen de zes en zeven jaar oud. Als de tandbaars echter is zoals de meeste andere tandbaarzen, kan hij gedurende zijn hele leven een geslachtsverandering ondergaan, waarbij hij als mannetje begint en op een later tijdstip een vrouwtje wordt.Dit is nog nooit waargenomen bij deze soort.

Voedsel

De tandbaars voedt zich met schaaldieren zoals kreeften, garnalen en krabben, maar ook met vissen zoals roggen en papegaaivissen, octopussen en jonge zeeschildpadden. Ondanks het feit dat de vis tanden heeft, slikt hij zijn prooi in zijn geheel door.

Voordat de tandbaars zijn volledige grootte bereikt, is hij gevoelig voor aanvallen van barracuda's, makrelen en murenen, maar ook van zandbaars- en hamerhaaien. Als hij eenmaal volgroeid is, zijn alleen mensen en grote haaien zijn roofdieren.

Curiosa

De belangrijkste bezienswaardigheid van de tandbaars heeft te maken met zijn waarschijnlijke uitsterven. Deze soort heeft geen natuurlijk roofdier, maar de mens biedt hem grote risico's. Dit komt omdat het witte vlees van de vis van goede kwaliteit is en de vangst ervan eenvoudig zou zijn.

Met andere woorden, met het gebruik van handlijnen, vallen, kieuwnetten en drukvallen kunnen de vissers de vis gemakkelijk vangen.

Een ander groot probleem is dat Meros vissen de gewoonte hebben om zich op bepaalde data en plaatsen te verzamelen die vissers kennen. Daarom is het interessant dat je weet dat de soort 40 jaar leeft, met een groei die als langzaam wordt beschouwd.

Bovendien neemt de voortplantingsfase tijd in beslag, waardoor individuen gevangen worden zonder zich tenminste te kunnen voortplanten.

En om dit probleem te omzeilen, werd de soort in Brazilië beschermd door een specifiek moratorium (IBAMA, decreet nr. 121 van 20 september 2002).

In deze zin zou de tandbaars de eerste zeevissoort zijn die een specifieke verordening krijgt met als belangrijkste doel de visserij voor 5 jaar te stoppen.

Bij besluit 42/2007 van Ibama werd het vangstverbod voor de tandbaars dus met nog eens vijf jaar verlengd.

Daarom voorziet de Wet Milieudelicten in een boete van 700 tot 1000 R$, naast een straf van één tot drie jaar voor diegenen die het dier vangen.

Er is ook een wereldwijde bezorgdheid omdat de soort al meer dan tien jaar niet meer gevangen mag worden in de Golf van Mexico.

Studies geven aan dat er 20 jaar illegale visserij nodig zou zijn om het bestand aan te vullen.

Waar vind je de Mero-vis?

De tandbaars komt voor in verschillende regio's, zoals de westelijke Atlantische Oceaan, van de Verenigde Staten tot het zuiden van ons land, dus ook in de Golf van Mexico en het Caribisch gebied. Hij komt ook voor in de oostelijke Atlantische Oceaan, vooral van Senegal tot Congo. Daarnaast komt hij ook voor in het oostelijke deel van de Stille Oceaan, van de Golf van Californië tot Peru.

Weet daarom dat volwassen exemplaren solitair zijn en zich ophouden in ondiepe kustgebieden en riviermondingen.

Andere vissen kunnen worden gezien op koraal-, rots- of modderbodems. Jonge vissen geven de voorkeur aan gebieden in zoute riviermondingen en mangroven.

In deze zin, weet dat het dier de gewoonte heeft om zich verschanst te houden in schuilgrotten of scheepswrakken, waar het zijn prooi bedreigt met zijn open bek en trillende lichaam.

Deze mariene vis leeft in ondiepe kustwateren met modder, rotsen of koraal en wordt zelden aangetroffen op een diepte van meer dan 46 meter. Als juvenielen leven ze de eerste vier tot zes jaar van hun leven in mangroven en aanverwante structuren, daarna verhuizen ze naar riffen wanneer ze ongeveer een meter lang zijn. Volwassen dieren geven de voorkeur aan gestructureerde habitats zoals rotsachtige richels,grotten en scheepswrakken.

Informatie over het getal Vis in Wikipedia

Vond je de informatie leuk? Laat je reactie hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Moray Fish: alles weten over deze soort

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!