मेरो माशामध्ये चांगल्या प्रतीचे मांस असते आणि त्यामुळे ते ताजे किंवा खारट विकले जाते. या व्यतिरिक्त, प्राणी खूप असुरक्षित आहे, ज्यामुळे त्याचे आकार आणि वजन असूनही त्याला पकडणे सोपे होते.

मेरोचे डोके लहान डोळ्यांनी रुंद असते आणि पेक्टोरल पंख आणि पंख गोलाकार असतात. पृष्ठीय पंख माशाच्या मागच्या बाजूने एकत्र जोडलेले असतात, आणि पहिल्या पृष्ठीय पंख आणि गुदद्वाराच्या पंखांचे तळ तराजू आणि जाड त्वचेने झाकलेले असतात.

ग्रुपरचा रंग गडद हिरवा किंवा राखाडी किंवा गडद पिवळा ते तपकिरी, डोक्यावर, शरीरावर आणि पंखांवर लहान गडद डागांसह. एक मीटरपेक्षा कमी लांबीच्या लहान व्यक्ती अधिक सजावटीच्या असतात. या शिकारी माशाच्या जबड्यात लहान दातांच्या अनेक पंक्ती आहेत आणि “घशाची पोकळी” मध्ये लहान दात आहेत.

परंतु पकडण्यात सहजता आणि सर्व व्यावसायिक प्रासंगिकता ही अशी वैशिष्ट्ये आहेत जी प्रजातींच्या जास्त मासेमारीला कारणीभूत आहेत. या अर्थाने, आज आपण या प्राण्याची वैशिष्ट्ये आणि तो राहत असलेल्या ठिकाणांसह वरील विषयावर चर्चा करू.

वर्गीकरण:

• वैज्ञानिक नाव – एपिनेफेलस इटाजारा;
• कुटुंब – सेरानिडे.

मेरी माशाची वैशिष्ट्ये

मेरो माशांना ब्लॅक ग्रुपर, कॅनापु आणि कॅनापुगुआकू अशी सामान्य नावे देखील दिली जातात. . अशाप्रकारे, प्राण्याचे पहिले वैज्ञानिक नाव हे दोन ग्रीक संज्ञा आणि दुसरे तुपी संज्ञा असेल.

या अर्थाने,एपिनेफेलस इटाजारा म्हणजे “दगडांवर वर्चस्व गाजवणारा ढग”, जी प्रजातींच्या आकाराचा आणि समुद्राच्या तळाच्या खडकाळ भागात राहण्याच्या तिच्या सवयीचा संदर्भ देते.

आणि व्हाईटिंग, ग्रुपर आणि ग्रुपर सोबत, ही प्रजाती प्रतिनिधित्व करते सर्वात मोठ्या सागरी माशांपैकी एक. यासह, व्यक्तींचे वजन 250 ते 400 किलोपर्यंत असू शकते, शिवाय एकूण लांबी जवळजवळ 3 मीटरपर्यंत पोहोचू शकते.

म्हणून, खालील वैशिष्ट्यांमुळे मेरोला इतर प्रजातींपेक्षा वेगळे केले जाऊ शकते हे जाणून घ्या: व्यक्तींमध्ये मजबूत आणि लांब शरीर, तसेच डोके आणि खवलेला जबडा डोळ्यापर्यंत पोहोचतो.

खालच्या जबड्याच्या मध्यवर्ती भागात तीन ते पाच समान दातांच्या रांगा असतात आणि माशांना कुत्र्या नसतात. पुढचा जबडा .

ऑपर्क्युलममध्ये तीन सपाट मणके असतात, मधला एक सर्वात मोठा असतो. पेक्टोरल पंख हे ओटीपोटाच्या पंखांपेक्षा मोठे असतात आणि गुदद्वाराच्या आणि पृष्ठीय पंखांचा पाया जाड त्वचेने आणि काही तराजूंनी झाकलेला असतो.

रंगाच्या बाबतीत, प्राण्याचे शरीर तपकिरी-पिवळे, हिरवट किंवा राखाडी असते, तर पृष्ठीय भाग, पंख आणि डोक्यावर लहान काळे डाग असतात.

ग्रुपर हा एकटा मासा असू शकतो किंवा 50 किंवा त्याहून अधिक व्यक्तींच्या गटात राहू शकतो. गोताखोर किंवा मोठ्या शार्कचा धोका असताना हे मासे जोरात आवाज करतात. या vocalizations च्या भिन्नता देखील निःसंशयपणे गुणधर्म आहेतइंट्रास्पेसिफिक कम्युनिकेशन.

ग्रुपर रिप्रॉडक्शन

ग्रुपरचा लोकसंख्या वाढीचा दर खूप मंद आहे, उशीरा लैंगिक परिपक्वता व्यतिरिक्त. जेव्हा प्राणी 60 किलोपर्यंत पोहोचतो किंवा 7 ते 10 वर्षांचा असतो तेव्हाच तो पुनरुत्पादन करण्यास सक्षम असतो, ज्याचा थेट विलुप्त होण्याच्या जोखमीवर परिणाम होतो.

प्रजनन हंगामात, जुलै ते सप्टेंबर या काळात, गटकर्ते एकत्र येतात. 100 किंवा त्याहून अधिक माशांच्या गटांमध्ये प्रजनन ग्राउंड, नियतकालिक स्पॉनिंगसाठी. फलित अंडी पाण्याच्या स्तंभात विखुरली जातात आणि लांब डोर्सल-फिन स्पाइन आणि पेल्विक-फिन स्पाइनसह पतंगाच्या आकाराच्या अळ्यांमध्ये विकसित होतात. अंडी उबवल्यानंतर सुमारे एक महिना किंवा त्याहून अधिक कालावधीनंतर, परिपक्व अळ्या केवळ एक इंच लांबीच्या किशोरांमध्ये रूपांतरित होतात.

हे मासे दीर्घायुषी असतात, त्यांच्या वाढीचा वेग कमी असतो आणि लैंगिक परिपक्वता उशीरा येते. पुरुष सात ते दहा वर्षांचे झाल्यावर पुनरुत्पादन करण्यास सुरवात करतात आणि मादी सहा ते सात वर्षांच्या दरम्यान प्रौढ होतात. तथापि, जर ग्रुपर्स इतर ग्रुपर्ससारखे असतील, तर ते आजीवन लिंग बदल घडवून आणू शकतात, पुरुष म्हणून सुरुवात करतात आणि नंतरच्या काळात मादी बनतात, जरी या प्रजातींमध्ये हे कधीही पाहिले गेले नाही.

आहार

ग्रुपर क्रस्टेशियन्स, जसे की लॉबस्टर, कोळंबी आणि खेकडे, तसेच स्टिंगरे आणि पोपट मासे तसेच ऑक्टोपससह मासे खातातआणि तरुण समुद्री कासव. दात असूनही, मासा आपला शिकार पूर्ण गिळतो.

ग्रुपर पूर्ण आकारात येण्यापूर्वी, त्याच्यावर बॅराकुडा, मॅकरेल आणि मोरे ईल, तसेच सँडबार शार्क आणि हॅमरहेड शार्क यांचा हल्ला होण्याची शक्यता असते. एकदा तो पूर्ण वाढला की, फक्त मानव आणि मोठे शार्क हेच त्याचे शिकारी असतात.

जिज्ञासा

मेरो फिशचे मुख्य कुतूहल त्याच्या संभाव्य नामशेष होण्याशी संबंधित आहे. या प्रजातीमध्ये कोणतेही नैसर्गिक भक्षक नाहीत, परंतु मानवांना मोठा धोका आहे. याचे कारण असे की माशांचे पांढरे मांस दर्जेदार असते आणि मासेमारी करणे सोपे असते.

म्हणजे हाताच्या रेषा, सापळे, गिल जाळी आणि दाबाच्या भाल्याच्या वापराने मच्छिमार मासे सहज पकडू शकतात.

आणखी एक मोठी समस्या अशी आहे की ग्रुपर माशांना ठराविक तारखांना आणि मच्छिमारांना माहीत असलेल्या ठिकाणी एकत्र येण्याची सवय असते. म्हणूनच, हे मनोरंजक आहे की तुम्हाला माहिती आहे की प्रजाती 40 वर्षे जगतात, वाढ मंद मानली जाते.

याव्यतिरिक्त, पुनरुत्पादक अवस्था येण्यास वेळ लागतो, याचा अर्थ असा की व्यक्ती स्थिरावू न शकल्याशिवाय पकडल्या जातात. खाली.

आणि या संपूर्ण समस्येवर मात करण्यासाठी, प्रजातींना ब्राझीलमध्ये विशिष्ट स्थगितीचे संरक्षण मिळाले (IBAMA, 20 सप्टेंबर 2002 चा अध्यादेश क्रमांक 121).

मध्ये या प्रकरणात, मेरी ही सागरी माशांची पहिली प्रजाती असेलएक विशिष्ट अध्यादेश प्राप्त करा ज्याचा मुख्य उद्देश 5 वर्षांसाठी मासेमारी बंद करणे हा आहे.

अशा प्रकारे, इबामा अध्यादेश 42/2007 ने मेरी पकडण्यावरील बंदी आणखी पाच वर्षांसाठी वाढवली.

या कारणास्तव, पर्यावरणीय गुन्हे कायदा R$700 ते R$1,000 पर्यंतच्या दंडाची तरतूद करतो, शिवाय जे प्राणी पकडतात त्यांना 1 ते 3 वर्षांच्या शिक्षेची तरतूद आहे.

जगभरातही एक चिंता आहे, मेक्सिकोच्या आखातात दहा वर्षांहून अधिक काळ ही प्रजाती पकडली गेली नसल्यामुळे.

अभ्यास दर्शवितात की लोकसंख्या पुनर्संचयित करण्यासाठी, २० वर्षांपर्यंत मासेमारी बेकायदेशीर असणे आवश्यक आहे.

ग्रूपर कुठे शोधायचा

ग्रुपर युनायटेड स्टेट्सपासून आपल्या देशाच्या दक्षिणेपर्यंत पश्चिम अटलांटिक सारख्या अनेक प्रदेशात उपस्थित आहे. म्हणून, आम्ही मेक्सिकोचे आखात आणि कॅरिबियन समाविष्ट करू शकतो. ते पूर्व अटलांटिक, विशेषत: सेनेगल ते काँगोपर्यंत राहतात. किंबहुना, कॅलिफोर्नियाच्या आखातापासून पेरूपर्यंत पूर्व पॅसिफिकमधील काही ठिकाणी ते वास्तव्य करू शकते.

या कारणास्तव, हे लक्षात ठेवा की प्रौढ व्यक्ती एकाकी असतात आणि उथळ किनारपट्टीच्या भागात तसेच मुहानांमध्ये राहतात. .

इतर मासे कोरल, खडक किंवा मातीच्या तळांवर दिसू शकतात. तरुण लोक खारट मुहाने आणि खारफुटी असलेले क्षेत्र पसंत करतात.

या अर्थाने, हे लक्षात ठेवा की प्राण्याला आश्रय गुहेत किंवा जहाजाच्या भगदाडात अडकून ठेवण्याची सवय आहे, जिथे तो तोंड उघडून आणि शरीराच्या भक्ष्याला धोका देतो.थरथरणारा.

हा सागरी मासा चिखल, खडक किंवा कोरल असलेल्या उथळ किनारपट्टीच्या पाण्यात राहतो आणि क्वचितच 46 मीटरपेक्षा जास्त खोलीवर आढळतो. तरुण असताना ते त्यांच्या आयुष्याची पहिली चार ते सहा वर्षे खारफुटी आणि संबंधित संरचनांमध्ये राहतात, नंतर ते सुमारे एक मीटर लांबीपर्यंत पोहोचल्यावर खडकाकडे जातात. प्रौढ लोक संरचित निवासस्थान पसंत करतात, जसे की खडकाळ पायवाटे, गुहा आणि जहाजाचे तुकडे.

विकिपीडियावरील गर्फिश माहिती

ही माहिती आवडली? खाली तुमची टिप्पणी द्या, ते आमच्यासाठी महत्त्वाचे आहे!

हे देखील पहा: मोरे फिश: या प्रजातीबद्दल सर्व माहिती जाणून घ्या

आमच्या व्हर्च्युअल स्टोअरमध्ये प्रवेश करा आणि जाहिराती पहा!