De grijze walvis wordt ook wel Californische grijze walvis en Pacifische grijze walvis genoemd.

De individuen worden ook wel "duivelsvissen" genoemd omdat ze erg taai zijn en vechten als er op ze gejaagd wordt.

De soort migreert dus voor voedsel of voortplanting en zou de negende onder de walvisachtigen zijn als we kijken naar de grootte.

Bovendien zou dit de enige levende soort zijn van het geslacht Eschrichtius, waarvan we in de loop van de inhoud alle details te weten zullen komen:

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Eschrichtius robustus;
• Familie - Eschrichtiidae.

Grijze walvis Kenmerken

De grijze walvis heeft deze algemene naam vanwege de grijze en witte vlekken op zijn donkere leigrijze huid.

De huid zit ook vol littekens die worden veroorzaakt door parasieten.

Zelfs de vrouwtjes zijn groter, met een totale lengte van bijna 15 m en een gewicht tot 40 ton.

Maar het is het vermelden waard dat het gemiddelde gewicht varieert tussen 15 en 33 ton en dat de levensverwachting van individuen 55 tot 70 jaar is.

Desondanks werd er een vrouw van 80 jaar oud gezien.

Als onderscheidend kenmerk heeft de walvis korte vinnen met een crème, witte of blonde kleur.

Elk van de depressies in de bovenkaak heeft een eenzame, harde haar die van dichtbij te zien is.

En in tegenstelling tot rorquals heeft het ventrale oppervlak van de kop van individuen van de soort geen prominente ribbels.

Op deze manier zijn er 2 tot 5 ondiepe groeven in het onderste deel van de keel.

In plaats van een rugvin heeft de soort 6 tot 12 opstaande uitsteeksels op de middellijn van de achtervoet.

Het bovenstaande kenmerk wordt "rugkam" genoemd.

Tot slot is de staart 3 tot 3,5 meter lang, met een inkeping in het midden en smalle randen aan één uiteinde.

Grijze vinvis Voortplanting

Het voortplantingsgedrag van de grijze walvis is anders omdat er 3 of meer individuen bij betrokken kunnen zijn.

Hiermee wordt de rijpheid bereikt tussen 6 en 12 jaar, met een gemiddelde van 8 of 9 jaar.

Ze zijn afhankelijk van gesynchroniseerde voortplanting omdat ze hun oestrische cyclus doorlopen van eind november tot begin december.

Daarom kunnen ze meerdere partners hebben en produceren ze meestal maar één nakomeling.

Desondanks was er één geval van een tweeling in utero.

De draagtijd duurt 13 maanden en moeders bevallen om de 3 jaar.

De welpen worden geboren met een gewicht van 900 kg en een totale lengte van meer dan 4 m, en krijgen zeven maanden borstvoeding.

Na deze periode neemt de moederlijke zorg af en beginnen de kuikens een solitair leven.

Daarom blijven ze in de broedgebieden, de ondiepe wateren van de lagune, waar ze beschermd zijn tegen orka's en haaien.

Voedsel

De grijze walvis eet benthische schaaldieren en heeft een gedifferentieerde strategie:

Het dier kan naar rechts rollen, net als de blauwe vinvis, om sediment van de zeebodem te verzamelen.

Ze laten hun poot boven het oppervlak uitsteken of schrapen het oppervlak af met hun bek open. Het is alsof ze prooien van de zeebodem zuigen.

Als gevolg daarvan zou de soort een van de meest afhankelijke van kustwateren zijn voor voedsel.

Met behulp van zijn vin kan het dier ook kleine zeedieren zoals amfipoden vangen.

En als we het hebben over specifieke locaties zoals Vancouver Island, weet dan dat deze soort mysiden eet.

Wanneer er een tekort is aan deze schaaldieren in de regio, kunnen de walvissen gemakkelijk van dieet veranderen omdat ze opportunistische eters zijn.

Een ander kenmerk dat opportunisme in voedsel aantoont is het volgende:

Door de toename van de populatie en de daaruit voortvloeiende concurrentie profiteren walvissen van elke prooi die beschikbaar is.

Curiosa

Als nieuwsgierigheid begrijp je meer over de bescherming van de grijze walvis:

Sinds 1949 heeft de Internationale Walvisvaartcommissie (IWC) de commerciële jacht op deze soort verboden.

Hierdoor worden individuen niet langer op grote schaal gevangen.

Daarom is de jacht op walvissen nog steeds verboden, vooral in de regio Tsjoekotka in het noordoosten van Rusland.

Dit komt omdat de individuen van de soort meestal de zomermaanden op deze plek doorbrengen.

Op dit moment wordt er nog steeds gevist, aangezien er jaarlijks 140 exemplaren worden gevangen en de populaties zich proberen te herstellen.

Een andere curiositeit is de drastische verandering in levensstijl voor populaties om zich te kunnen ontwikkelen.

In feite heeft de grijze walvis een nieuw record gevestigd voor de migratie van zoogdieren, omdat hij in staat was om een afstand van meer dan 22.000 km af te leggen in de Stille Oceaan.

Deze strategie wijst ons dus op een nieuw inzicht in hoe bedreigde soorten vechten tegen uitsterven.

Waar vind je de grijze walvis

De grijze walvis leeft in het oostelijke deel van de Noordelijke Stille Oceaan, in sommige delen van Noord-Amerika, naast het westelijke deel van de Noordelijke Stille Oceaan dat overeenkomt met de Aziatische gebieden.

De populatie was voor 500 na Christus bijna uitgestorven in de Noord-Atlantische Oceaan, met name aan de Europese kust.

Individuen aan de Amerikaanse kust hadden ook te lijden onder de jacht vanaf het einde van de 17e tot het begin van de 18e eeuw.

En ondanks het feit dat ze bijna uitgestorven waren, werd er in 2010 één exemplaar gezien voor de kust van Israël in de Middellandse Zee.

Een andere walvis werd gezien in juni 2013 voor de kust van Namibië, de eerste die werd bevestigd op het zuidelijk halfrond.

Vond je de informatie leuk? Laat je reactie hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over de grijze walvis in Wikipedia

Zie ook: Vissen in Braziliaanse wateren - Belangrijkste zoetwatervissoorten

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!