Maria-faceira coaracimbi, coaracinumbi en reiger zijn veelvoorkomende namen voor een vogel die wordt gezien als bedreigd .

Daarom is "Maria-faceira" een verwijzing naar actief gedrag, "coaracinumbi" en "coaracimimbi" zijn namen die voortkomen uit de samenvoeging van de Tupis termen kûarasy, "zon" en me'mbi, "fluit".

Deze namen zijn dus gerelateerd aan de zang en de gele kleur van de individuen.

In de Engelse taal is de algemene naam Whistling Heron en hieronder zullen we meer details over de soort begrijpen:

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Syrigma sibilatrix;
• Familie - Ardeidae.

Maria-faceira ondersoorten

Momenteel zijn er 2 ondersoorten erkend, waarvan de eerste in 1824 werd opgenomen en S. sibilatrix .

Er leven individuen in het zuidelijke deel van Zuid-Amerika, waaronder moerasgebieden in Bolivia, Paraguay en het noordoosten van Argentinië.

In ons land komt de ondersoort voor in het midden, zuiden en zuidoosten.

Wat lichaamskenmerken betreft, lijken ze op de noordelijke ondersoort, maar de kruin is meer zwart en minder leiblauw.

De staartveren die de koningsveren of vleugeldekveren bedekken zijn een tint geribbeld roze, samen met brede, zwarte strepen.

In plaats van licht honinggeel is de borst en nek licht olijfgroen van kleur en de gemiddelde snavellengte is kort.

Ten tweede is er de S. sibilatrix fostersmithi 1949 en woont in het noorden van Zuid-Amerika.

Daarom zijn er individuen in Venezuela en het oosten van Colombia.

De kruin van deze vogel is minder zwartachtig en meer leiblauw, net zoals de vleugeldekveren niet rozig, maar gelig zijn.

Er zijn ook zwarte strepen te zien op de daken, maar die zijn smal.

Ten slotte zijn de nek en borst licht honinggeel en zou de snavel langwerpig zijn.

Kenmerken van de Maria-faceira

Ondanks dat hij wordt vergeleken met twee soorten die inheems zijn in de Oude Wereld (koereiger en zwartkopreiger), is de Maria-faceira is een onmiskenbare vogel .

Dit komt omdat het de enige Braziliaanse reiger is met een ander kleurenpatroon.

Over het algemeen heeft de soort dus een lichtblauwe tint in het gezicht, naast een donkergrijze of zwarte kruin.

Er zijn lange, stijve en gebogen sierveren, waarvan de uiteinden wit of gelig zijn.

De snavel is dun en rozig van kleur, met een blauwpaarse vlek precies op de punt.

Het verenkleed van de nek, keel en onderkant is daarentegen geel, terwijl de kam, het schouderblad en de rug donkergrijs zijn.

De poten zijn groenzwart en de irissen zijn lichtgeel.

In deze zin weten dat mannetjes en vrouwtjes op elkaar lijken, waardoor seksueel dimorfisme niet duidelijk is.

En wat jongeren betreft, begrijp dat ze meer afgestompt zijn.

Een interessant gegeven is dat inheemse samenlevingen de gewoonte hebben om de veren van de vogel te gebruiken voor commerciële doeleinden.

Desondanks is dit niet de belangrijkste oorzaak van het risico op uitsterven, omdat de populaties door deze actie niet afnemen.

Fokken van de penseelaap

Het paartje van de soort blijft een groot deel van de tijd bij elkaar en communiceert met een speciale roep tijdens de vlucht.

Deze roep is een lang, melodieus gesis, dat veel lijkt op het geluid dat speelgoedmoederschepen maken.

Daarom is het broedseizoen van de Maria-faceira is uitgebreid en variabel en komt voor van april tot september in het noordelijke deel.

In het zuiden en in Brazilië broeden de vogels tussen september en januari.

Mannetjes pronken met vrouwtjes door heen en weer te vliegen en rondjes te glijden.

Nadat hij een partner heeft gevonden, begint het mannetje een nest te bouwen in een boom met grote, horizontale takken.

Dit nest bevindt zich tussen 3 en 8 m boven de grond en wordt gemaakt met behulp van twijgen, en de constructie is fragiel en los.

Hierdoor kan de eieren zijn te zien door de ongevoerde bodem Het is zelfs mogelijk dat er op winderige dagen ongelukken en valpartijen gebeuren.

Het vrouwtje legt tot 4 lichtblauwe eieren die verschillende vlekken hebben, vooral op de 2 uiteinden van de schaal.

De broedtijd bedraagt 28 dagen en kort na het verlaten van het nest zijn de kuikens nog steeds afhankelijk van hun ouders voor voedsel.

Voeden van Faceira Maria

A Maria-faceira brengt een groot deel van zijn tijd op de grond door, lopend en op zoek naar voedsel zoals insecten.

Aan de andere kant, als de soort in overstroomde gebieden leeft, heeft hij niet de gewoonte om zich in diep water te wagen.

Hij geeft daarom de voorkeur aan ondergelopen oevers met een rijke vegetatie, waar hij niet alleen insecten eet, maar ook amfibieën, vissen zoals mossum en tuvira, en kleine knaagdieren.

Dit is een van de eerste vogels die verschijnt als de grond wordt omgeploegd om wormen en andere ongewervelden te eten die door de machines worden verwijderd.

Hij heeft ook de gewoonte om langzaam te lopen en zijn prooi in de gaten te houden of lange perioden te blijven zonder te bewegen.

Curiosa

We besloten om als curiositeit meer informatie te geven over de gewoonten van de soort.

Over het algemeen worden de vogels gezien in plantages, velden, pampa's, termietsavannes, cerrados en varjões.

In het zuidoosten is het bijvoorbeeld gebruikelijk om individuen te zien op de kust, boerderijen en kustvelden.

Vroeg in de ochtend gaat hij naar zijn voederplaatsen en in de late namiddag trekt hij naar de hoge bomen op droge grond om te rusten en te slapen.

Deze reiger heeft een karakteristieke vleugelslag, gezien die van hoge snelheid en lage amplitude is, zoals, hij laat een minder gekrompen nek achter dan de andere soorten.

De bovenstaande kenmerken geven ons de indruk dat de vogel alleen vliegt met de verplaatsing van de uiterste vleugeltip.

A Maria-faceira is ook de enige reiger die inheems is in ons land en leeft op droge en overstroomde plaatsen die zelfs op plaatsen met caatinga leven.

Het zijn solitaire dieren of ze leven in paren en zijn territoriaal.

Wat betreft uw vocalisatie Het verschilt van andere ardeïden omdat het een melodieus gesis is dat zonder haast herhaald wordt: "i,i,i", uitgezonden met gestrekte nek en open bek.

Waar vind ik Maria-faceira

Over het algemeen is de soort verspreid van Venezuela en Colombia tot ons land (hij leeft in de centraal-westelijke, zuidelijke en zuidoostelijke regio's van Brazilië).

Andere landen waar de soort voorkomt zijn Argentinië, Bolivia en Paraguay.

A de voorkeur gaat uit naar open gebieden die gemengd zijn met bossen, plekken waar de vogel in bomen verscholen zit.

De soort heeft een groot aanpassingsvermogen in habitats die door de mens zijn veranderd en profiteert van landbouw en ontbossing.

Zo kan hij zelfs op afrasteringspalen zitten of is hij gemakkelijk te zien langs de kant van de weg.

De grootste activiteit van de Maria-faceira vindt overdag plaats.

Hoe dan ook, vond je de informatie leuk? Laat dan hieronder je reactie achter, het is erg belangrijk!

Informatie over Maria Faceira in Wikipedia

Zie ook: Militaire Ara: kom alles te weten over de soort en begrijp waarom hij met uitsterven wordt bedreigd.

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!