O Sęp kasztanowaty to gatunek ptaka należący do grupy sępów z Nowego Świata.

W tej grupie jest to jeden z najczęściej obserwowanych gatunków, ponieważ wykonuje loty szybowcowe w prądach termicznych na dużych wysokościach, poza tym jest aktywny w ciągu dnia. Inne przykłady nazw zwyczajowych to: sęp zwyczajny, sęp czarny i wrona, a także w języku angielskim gatunek ten występuje pod nazwą Black Vulture.

Kiedy mówimy o ptakach padlinożernych, od razu przychodzi na myśl sęp, zwany także sępem czarnogłowym. Chociaż nie są one zbyt lubiane ze względu na swój styl życia, a głównie ze względu na pożywienie, ten dziki gatunek jest niezbędny do utrzymania równowagi i czystości ekosystemu, ponieważ pomaga wyeliminować szczątki martwych zwierząt.

Właśnie ta cecha oznacza, że te dzikie zwierzęta zamieszkujące pustynię nie mogą być udomowione; co więcej, przenoszą i przenoszą choroby. Jest to gatunek, który musi żyć swobodnie. W trakcie czytania zrozumiemy wszystkie jego szczegóły:

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa: Coragyps atratus
• Rodzina: Cathartidae
• Klasyfikacja: Kręgowce / Ptaki
• Rozmnażanie: jajorodne
• Karmienie: Mięsożercy
• Siedlisko: z powietrza
• Rząd: Cathartiformes
• Rodzaj: Coragyps
• Długowieczność: 10 lat
• Rozmiar: 56 - 74 cm
• Waga: 1,2 - 1,9 kg

Podgatunek sępa czarnogłowego

Istnieją 3 podgatunki, pierwszy ( Coragyps atratus Średnia masa osobników wynosi 2177 gramów, ale samice są cięższe, ważąc 2750 gramów, a samce tylko 2000 gramów. Długość waha się od 56 do 74 cm, w tym rozpiętość skrzydeł od 137 do 167 cm.

Po drugie, mamy podgatunek Coragyps atratus brasiliensis W związku z tym długość i rozpiętość skrzydeł są takie same jak u poprzednich podgatunków, a średnia waga wynosi 1640 gramów. Samice są również cięższe od samców, ponieważ ich masa wynosi 1940 gramów, a ich 1180 gramów.

Wreszcie, Coragyps atratus foetens Długość, rozpiętość skrzydeł i masa są podobne do tych u podgatunku C. a. atratus.

Charakterystyka sępa czarnogłowego

Podobnie jak inne gatunki sępów, ptak ten ma wyskubaną i pomarszczoną głowę. Sęp kasztanowaty ma również wyostrzony węch i dobry wzrok.

Warto jednak zauważyć, że bliski krewny, sęp rudogłowy (Cathartes aura. S), ma tak dobry wzrok i węch, że ptak ten jest w stanie zlokalizować padlinę trzy razy szybciej niż gatunek, o którym mowa w tej treści. A to dlatego, że część mózgu odpowiedzialna za zmysł węchu byłaby trzy razy większa.

W rezultacie sęp czarnogłowy może towarzyszyć innym gatunkom sępów w celu łatwiejszego zlokalizowania pożywienia. Gatunek ten można odróżnić podczas lotu od innych po bardziej zaokrąglonym i krótszym kształcie skrzydeł, poza tym, że ich końcówka znajduje się nieco przed głową. W ten sposób wykorzystuje prądy termiczne podczas wznoszenia się, osiągając wysokość do 2800 m.wysokość.

Ich długość waha się od 56 do 74 cm, a rozpiętość skrzydeł od 1,33 do 1,67 m. Średnia waga samca wynosi 1,18 kg, podczas gdy samicy 1,94 kg w strefach tropikalnych. Z kolei w Ameryce Północnej i Andach osobniki ważą od 1,6 do 3 kg.

Ponieważ sęp czarnogłowy nie ma syringi (organu wokalizującego ptaków), nie śpiewa, może jedynie wydawać pewne dźwięki. Jego średnia długość życia w niewoli wynosi 30 lat, ale w naturze przeżywa tylko 5 lat z powodu konkurencji o pożywienie.

Ogólne cechy sępa czarnogłowego

Jest to charakterystyczny ptak padlinożerny, zawsze można zobaczyć ich setki w miejscach, w których znajdują się martwe zwierzęta lub na wysypiskach śmieci. Jest duży, z rozłożonymi skrzydłami może osiągnąć 1,52 metra.

Są to zwierzęta dzienne, o przerażającym i tajemniczym wyglądzie. Samce ważą średnio 2 kg; samice są większe i cięższe, ważąc do 2,70 kg.

Ogólne informacje o upierzeniu

Ich upierzenie jest czarne, ale nie mają piór na szyi, głowie i nogach, ale raczej szarawą i szorstką skórę; co nadaje im wyjątkowy wygląd. Ich dziób jest zakrzywiony i ma bardzo ostry koniec, idealny do rozdzierania skóry. Co więcej, ich pazury są również bardzo potężne, dzięki czemu mogą przenosić w nich części swojej ofiary.

Ogólne informacje na temat zapachu

Mają zdolność wykrywania etanotiolu, który jest zapachem lub gazem uwalnianym przez rozkładające się zwierzęta; niezależnie od tego, czy znajdują się w torbie, czy są przykryte ziemią lub gałęziami, ptaki te mogą zlokalizować martwe zwierzę w krótkim czasie i na duże odległości.

Co więcej, nie posiada syringi, która jest organem wokalnym ptaków, więc nie emituje wielkich dźwięków, a raczej gwizdy i syczenie o niskiej częstotliwości.

Więcej informacji na temat kolor próbek :

Pióra są czarne, a tuż pod skrzydłami znajdują się białe pióra, które można zobaczyć, gdy ptak opala się lub lata.

Nogi, stopy i dziób są jasnoszare, a oczy brązowe.

Jak rozmnaża się sęp kasztanowaty

Jak to jest typowe dla ptaków, rozmnażają się w formie jajorodnej. Rytuał zalotów polega na lataniu w kółko, a kiedy schodzą na ziemię, wykonują pewne ruchy chodzenia wokół samicy.

Sęp kasztanowaty nie buduje gniazd, po prostu składa jaja w niektórych krzakach, w dziurach w drzewach lub w jaskiniach; nawet na obszarach miejskich można je zobaczyć gniazdujące w opuszczonych budynkach. ptaki rozmnażają się raz w roku i unikać tworzenia gniazda o wysokości większej niż 50 cm, w którym składane są 2 jaja o barwie od jasnozielonej do szarej.

Inkubacja trwa od 32 do 40 dni, po czym małe ptaki rodzą się z ciemnozielonym upierzeniem i prostym, ciemnoniebieskim dziobem.

Karmienie odbywa się przez zwracanie pokarmu, a w wieku 3 tygodni maluchy przybierają odcień różowawo-biały, wraz z niebieskawymi piórami i czarną opaską wokół głowy.

Z drugiej strony, gdy ptak ma 1 miesiąc, upierzenie jest brązowawe, a niektóre pióra są czarne. W wieku 2 miesięcy sępy mają dorosłe upierzenie, a między 10 a 11 tygodniem odbywa się pierwszy lot.

Proces inkubacji jaj

Po złożeniu jaj inkubacja trwa do 41 dni i jest zadaniem wykonywanym zarówno przez samicę, jak i samca. Zwykle składają 2 jaja. Po urodzeniu pisklęta pozostają w gnieździe przez 2 miesiące, karmione przez rodziców, którzy zwracają im pokarm lub dają im małe kawałki mięsa.

Następnie, w wieku 75 dni, pisklęta zaczynają latać, choć nadal są w pewien sposób zależne od rodziców.

Jedzenie: czym żywi się sęp?

Sęp kasztanowaty jest ptakiem drapieżnym, więc większość jego diety ogranicza się do niektórych ssaków, takich jak gryzonie, króliki, a nawet niektóre małe ptaki. Jednak często są również padlinożercami. Chociaż to ostatnie jest czymś, czego nie praktykują zbyt często, ponieważ wolą chwytać żywą zdobycz.

O Sęp kasztanowaty zjada zwłoki martwych zwierząt w różnych stadiach rozwoju, będąc gatunkiem saprofitycznym.

Może również zjadać rozkładający się materiał organiczny lub chwytać małe kręgowce, które są osłabione lub ranne. Warto również wspomnieć o młodych innych ptaków i żółwi, które mają trudności z ucieczką.

Gdy ptak żyje w środowisku miejskim, żywi się resztkami jedzenia pozostawionymi na wysypiskach śmieci i śmietnikach, a także częściami ubitych zwierząt domowych.

Ssaki roślinożerne, takie jak konie i bydło, są również poszukiwane przez sępy w celu usunięcia kleszczy lub cząstek organicznych z ich sierści.

Wreszcie, rozkładające się owoce, takie jak owoce pupunha, również służą jako pokarm dla tego gatunku. Należy jednak pamiętać, że owoce są spożywane tylko wtedy, gdy podaż pożywienia jest niewielka.

W rezultacie układ trawienny jest bardzo skuteczny dzięki kwasowi żołądkowemu, który trawi kości i nerwy. W rezultacie układ trawienny jest bardzo skuteczny dzięki kwasowi żołądkowemu, który trawi kości i nerwy. gatunek ma duże znaczenie ekologiczne pomagając wyeliminować padlinę z ekosystemu.

Jednym z powodów śmierci tego ptaka jest właśnie to, że zjada zatrutą padlinę, która jest pułapką dla innych zwierząt.

Istotne informacje o Urubu

Ptaki te odgrywają bardzo ważną rolę w naszym ekosystemie, ponieważ eliminują resztki rozkładających się zwierząt, co zapobiega rozprzestrzenianiu się chorób.

Dość nieprzyjemną ciekawostką dotyczącą tych ptaków jest to, że wykazują one zachowanie zwane urohidrozą. Polega ono na defekacji i oddawaniu moczu na stopy jako mechanizm chłodzący. Jest to bardzo przydatne w siedliskach takich jak pustynia.

Sępom bardzo łatwo jest pozostać w powietrzu przez wiele godzin, ponieważ latają w kółko, wykorzystując prądy termiczne.

Żołądek sępa czarnogłowego zawiera silnie żrący kwas; pozwala mu to spożywać gnijące i rozkładające się jedzenie zawierające choroby i bakterie, takie jak wąglik, toksyna butolinowa i cholera wieprzowa, bez zabijania ich, co u innych padlinożerców byłoby śmiertelne.

Ciekawostki na temat gatunku

Aby rozpocząć temat, istnieją okazy sępa czarnogłowego albinosa .

W sierpniu 2009 r. rzadki osobnik albinos został zauważony przez rolników na pastwisku w mieście Itabaiana, w regionie Sergipe. Został wysłany do Centrum Ochrony Ptaków Drapieżnych Itabaiana, gdzie przybył osłabiony.

W trakcie rekonwalescencji, handlarze zwierząt ukradli ptaka, który niestety zmarł kilka dni po porwaniu.

Inny przypadek, zarejestrowany w mieście Carlos Chagas, w stanie Minas Gerais, w 2010 r. Zwierzę nie było albinosem, ale miało upierzenie leucystyczne, czyli białe.

Inną interesującą ciekawostką może być Zachowanie podczas allopreeningu w którym sępy sprzątają po innych osobnikach należących do ich grupy społecznej.

Ogólnie rzecz biorąc, ma to na celu poprawę współistnienia, mając na uwadze, że podczas nekrofagii zwłok może dojść do konfrontacji między gatunkami.

Siedlisko: gdzie znaleźć sępa czarnogłowego?

Dystrybucja Sęp kasztanowaty Jest gatunkiem neotropikalnym i neoarktycznym, więc jego występowanie rozciąga się od środkowej części Atlantyku w Ameryce Północnej, aż po Amerykę Południową w centralnym regionie Chile. Dlatego możemy włączyć New Jersey, południowe Stany Zjednoczone, Meksyk i Amerykę Środkową. Tak więc gatunek ten żyje również na wyspach karaibskich.

Mówiąc w szczególności o Brazylii, należy wiedzieć, że okazy są powszechne w każdym regionie, z wyjątkiem obszarów ekstensywnie zalesionych o niewielkiej obecności ludzi. Generalnie ptak ten jest stałym mieszkańcem miejsc, w których jest widywany, chociaż osobniki z dalekiej północy migrują na krótkie odległości.

Preferuje tereny otwarte, przeplatane lasami i obszarami leśnymi, w tym nizinnymi lasami deszczowymi, bagnami i mokradłami, zaroślami i otwartymi użytkami zielonymi, pastwiskami i silnie zdegradowanymi starymi lasami. Ptak ten jest rzadko widywany w obszarach górskich i może grzędować na martwych drzewach, płotach i słupach.

Ogólnie rzecz biorąc, ptak ten ma bardzo szeroką dystrybucję, można go zobaczyć w całej Ameryce. Można go znaleźć na łąkach, bagnach, sawannach, ale przede wszystkim te dzikie zwierzęta pochodzą z pustyni; tam mają dużą szansę na złapanie padliny ze względu na wyjątkowo gorący i suchy klimat, poza tym istnieje niewielka roślinność; tak więc wiele zwierząt umiera z powodu odwodnienia lub innych czynników.

Jednak bardzo często można je również zobaczyć w miejscach zamieszkanych przez ludzi, takich jak obszary wiejskie i wysypiska śmieci; te ostatnie są ich ulubionymi miejscami, ponieważ urządzają sobie wielkie uczty z odpadów.

Jakie są główne drapieżniki Urubu?

Sęp kasztanowaty to ptak, który nie ma wielu drapieżników, ale jednym z najbardziej znanych jest człowiek, który zwykle strzela do niego po prostu dla rozrywki lub, w niektórych przypadkach, w celu ograniczenia jego obecności na obszarach hodowlanych.

Istnieją jednak inne zwierzęta, które można uznać za drapieżniki sępów, takie jak niektóre koty, które mogą zaatakować jednego z nich; zwłaszcza jeśli nie mogą zdobyć innego pożywienia.

Ponadto hieny są zwykle innymi drapieżnikami Urubu i, podobnie jak ten ptak, są również padlinożercami. Chociaż nie jest to częste, może się zdarzyć, że hieny próbują zaatakować Urubu podczas jedzenia jakiejś padliny.

W każdym razie, czy podobały Ci się te informacje? Więc zostaw swój komentarz poniżej, to bardzo ważne!

Informacje o sępie czarnogłowym w Wikipedii

Zobacz też: Sęp królewski: charakterystyka, żywienie, rozmnażanie, siedlisko i ciekawostki

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!