Biedronki są bardziej ciekawskimi zwierzętami, niż możesz sobie wyobrazić. Czy wiesz, że są niebezpiecznymi drapieżnikami w świecie zwierząt?

Przyznaj się, rozpływasz się, gdy widzisz biedronki. Jest to prawdopodobnie jedna z rzeczy, które prawie wszyscy mają wspólne: podziw dla tego uroczego czerwonego owada. Dlatego wiele kultur na całym świecie podziwia całe piękno i lekkość tego małego zwierzęcia.

Poza tym istnieje wiele kultur, które twierdzą, że to małe zwierzątko jest w stanie przynieść szczęście i pieniądze. Kto by w to wątpił, również dzięki swojemu czerwonemu kolorowi i czarnym końcówkom podbijają wielu ludzi. Ale czy wiesz, że istnieje nieskończona liczba rodzajów biedronek, nawet w innych kolorach? Owad charakteryzuje się elastycznymi skrzydłami, które można zwinąć po zatrzymaniu lotu. Tak więc są one ukryte podpierwszą parę skrzydeł; pełnią one jedynie funkcję ochronną.

Jego naukowa nazwa to Coccinella septempunctata i wyróżnia się jasnymi kolorami, z których czerwony jest bardzo znany, a także czarnymi plamami. Ta grupa owadów należy do rodziny chrząszczy Coleoptera, która jest klasyfikowana na około 6000 gatunków występujących w różnych typach ekosystemów.

Przede wszystkim biedronki należą do rzędu Coleoptera i rodziny Coccinellidae, z której opisano ponad 5000 gatunków. Ponadto jest o nich znacznie więcej, o czym informuje blog Pesca Gerais.

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa: Coccinella septempunctata
• Rodzina: Coccinellidae
• Klasyfikacja: Bezkręgowce / Owady
• Rozmnażanie: jajorodne
• Karmienie: mięsożerca
• Siedlisko: z powietrza
• Rząd: Coleoptera
• Rodzina: Coccinellidae
• Długość życia: 6 miesięcy (w zależności od gatunku)
• Rozmiar: 0,1 - 1 cm
• Waga: 0,021 g

Charakterystyka biedronki

Biedronka (Coccinellidae) to mały owad latający, który przyczynia się do zwalczania szkodników dzięki swoim właściwościom odżywczym. Jej kolory są zazwyczaj bardzo żywe, a końcówki skrzydeł pierwotne. Mogą one być czarne lub czerwone, w zależności od koloru danego gatunku.

Przede wszystkim należy wyjaśnić, że biedronka jest gatunkiem chrząszcza, dlatego jest spokrewniona z innymi owadami, takimi jak ryjkowce, chrząszcze, a nawet świetliki. Najczęściej są to okrągłe czerwone owady z czarnymi plamami, ale istnieje wiele odmian: pomarańczowe, żółtawe itp.

Ich jaskrawe kolory służą do ostrzegania potencjalnych drapieżników, że są trujące i mają zły smak. Chociaż nie mają wielu drapieżników, muszą radzić sobie z większymi ptakami i owadami. Są owadami bezkręgowymi i mierzą od 5 do 10 mm. Są zwierzętami dziennymi i ukrywają się w nocy i zimą, hibernując. Wiosną wracają na pole.

Posiadają również dwie pary skrzydeł, z których jedna jest cienka i błoniasta i znajduje się pod drugą parą skrzydeł, zwaną elytrą, która jest twarda i wytrzymała. Mają parę czułków, które służą między innymi do poszukiwania pożywienia, lokalizacji przestrzennej i wyszukiwania par rozrodczych.

Biedronki

Główne cechy charakterystyczne Biedronki

Oto główne cechy tego latającego owada:

Jest to bardzo mały owad

Można znaleźć biedronki o rozmiarach milimetrowych, które zwykle mają od 1 do 10 milimetrów szerokości.

Trochę więcej o jego kolorze

Biedronki są zwykle po prostu czerwone z kilkoma czarnymi kropkami, ale niektóre rodzaje mają inne kolory, takie jak pomarańczowy, żółty lub całkowicie czarny. Kolor spełnia specjalną funkcję, która ma odstraszać drapieżniki tego gatunku owadów, ponieważ kojarzą one uderzające kolory z trującą substancją.

Zrozumienie ruchu i przemieszczania się owadów

Biedronki mają 3 pary krótkich nóg, które pozwalają im utrzymać ciało i szybko poruszać się wśród roślin. Aby przemieszczać się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu pożywienia, używają skrzydeł.

Główne funkcje skrzydeł biedronki

Mają one dwa rodzaje skrzydeł. Skrzydła pierwotne pełnią funkcję ochronną, ponieważ są twarde i chronią skrzydła funkcjonalne podczas lotu. Z drugiej strony ich skrzydła funkcjonalne są elastyczne i duże w porównaniu do ich ciała.

Zrozumienie struktury anatomicznej

Ten niewielki owad posiada następujące części anatomiczne: głowę, tułów i odwłok z trzema parami wyraźnych odnóży i jedną parą skrzydeł. Na głowie znajdują się dwie czułki, oczy, usta i twardy egzoszkielet wykonany z chityny.

Dowiedz się wszystkiego o zachowaniu biedronek

Biedronki, aby przetrwać w zimnych porach roku, pozostają nieaktywne. Porzucają swoją normalną aktywność, aby hibernować w grupach, pozostając w całkowitym spoczynku. Szukają sposobu, aby chronić się zawsze w grupach, na czas zimowego pobytu. Pozostają w ukryciu, aby przygotować się do rozmnażania i wyjść na wiosnę.

Pomimo swojej niezależności, owady gromadzą się razem, aby hibernować i chronić się przed zimnem. Co więcej, przebywanie razem ułatwia kojarzenie i rozmnażanie. Żyją średnio przez rok, chociaż niektóre gatunki mogą żyć nawet do trzech lat.

Odżywianie: Jaka jest dieta biedronki?

Biedronka jest latającym owadem mięsożernym, ponieważ żywi się innymi owadami, takimi jak mszyce, gąsienice, roztocza, konchidy i inne małe owady. Z tego powodu biedronki są stosowane w niektórych przypadkach do zwalczania szkodników. Biedronki to samotne zwierzęta, które wędrują w poszukiwaniu pożywienia.

Biedronki mają żarłoczny apetyt, więc mogą spędzać całe dnie na poszukiwaniu pożywienia i żerowaniu. Kiedy są w stadium larwalnym, zaczynają szukać mszyc, którymi mogłyby się pożywić. Biedronki żywią się owadami, ale lubią też drzewa, nektar kwiatowy i liście roślin.

Jak rozmnażają się biedronki

Po około 7 do 10 dniach z jaj wylęgają się czarne larwy przypominające robaki. Po stadium poczwarki pojawiają się osobniki dorosłe. Biedronki rozmnażają się przed rozproszeniem, jak każde inne zwierzę, samiec dosiada samicy.

Biedronki łączą się w pary, trzymając się liści, gałązek lub pni drzew. Samica składa setki jaj w grupach na otaczających ją roślinach, liściach, łodygach lub trawie. Gdy para się połączy, nie będzie już razem.

Co więcej, jeśli chodzi o rozmnażanie, jedna biedronka może złożyć ponad 400 jaj. Wylęgają się one zwykle między marcem a kwietniem. Biedronki składają jaja na liściach roślin z mszycami, aby larwy mogły żerować, zanim staną się dorosłe. Pełny cykl owada trwa dwa miesiące.

Działa to mniej więcej w następujący sposób: larwy wylęgają się między 4 a 10 dniem i zaczynają żerować. Podczas wzrostu mogą wyprodukować od 4 do 7 sadzonek. Zmiany lub ekdyzje to okresowe wymiany chitynowego egzoszkieletu, który otacza ciało stawonogów i pozwala im rosnąć.

Siedlisko i miejsca występowania biedronek

Biedronki ukrywają się w nocy, a w miesiącach zimowych imitują hibernację. Wiosną wychodzą na wieś, bardzo często można je zobaczyć na liściach roślin. Starają się żyć w pobliżu miejsc, w których znajduje się pożywienie.

Co więcej, ważne jest, aby pamiętać, że lubią one ciepły klimat, więc w chłodniejszych porach roku szukają dziupli drzew, kory lub kamieni, aby się ukryć. Pozostają w tych miejscach tak długo, jak długo dostępne jest pożywienie. Gdy tylko jedzenie się skończy, biedronki będą szukać innego miejsca na pobyt.

Owady te można znaleźć niemal w każdym zakątku świata. Jednym z miejsc, w których łatwo je znaleźć, jest wieś lub uprawy rolne. Wspinają się na szczyty roślin, aby dotrzeć do liści i znaleźć pożywienie, które składa się z diety opartej na mszycach. Można je również znaleźć w ogrodach, ponieważ przyciągają je kolory domów.

Biedronki zwykle żyją w bardzo zróżnicowanych obszarach, gdzie mogą znaleźć swoją ofiarę, takich jak parki, skwery, ogrody, pola, gdzie występują zarówno kwiaty, jak i rośliny, na których mogą żerować. Ze względu na swoją skuteczność w polowaniu na szkodniki w uprawach, został wprowadzony do nich, przynosząc korzyści w postaci pożywienia i zwalczania szkodników przez rolnika.

Można zauważyć, że owady te są żarłocznymi drapieżnikami mszyc. Oprócz żerowania na postaci dorosłej, zjadają również larwy. Pojedyncza biedronka może zjeść ponad 50 mszyc dziennie. W związku z tym są one wykorzystywane do biologicznego zwalczania tego szkodnika na obszarach upraw rolnych. Ponadto żywią się również małymi owadami, roztoczami, pyłkiem i nektarem. Dwa gatunki tożywią się tkanką roślinną.

Jakie są rodzaje biedronek?

Oto kilka gatunków tego zwierzęcia, które możemy znaleźć:

Biedronka siedmiokropka (Coccinellaseptempunctata)

Jest najbardziej rozpowszechniony, jego kolor jest czerwony z 7 czarnymi kropkami, zawsze można go znaleźć w sadach. Broni się przed drapieżnikami, używając nieprzyjemnego płynu, aby je odstraszyć.

Biedronka dwuplamista (Adalia bipunctata)

Ten rodzaj owadów może występować w wielu kolorach, a dzięki swoim zdolnościom adaptacyjnym można go znaleźć w wielu miejscach.

Biedronka czarna (Exochomus quadripustulatus)

Ich kolor jest zmienny, są insektycydami dla upraw. Zwykle są samotne i używają swoich jaskrawych kolorów, aby się chronić. Jeśli zbliża się drapieżnik, szybko rozkładają skrzydła, podkreślając swoje niuanse.

Dowiedz się więcej o locie owadów

Biedronki mają grube, kolorowe skrzydła zwane elytrami, w kształcie muszli. Tam prawdziwe skrzydła są chronione przed lotem. Przed złożeniem skrzydeł zamykają elytry. Ich prawdziwe skrzydła są zwinięte, ze względu na ich elastyczność. Podczas lotu rozdzielają je dość ciasno i mocno.

Wynika to z żył, które zwiększają opór. Na skrzydłach znajdują się również dwie linie w wydłużonym kierunku, aby złożyć, te fałdy ściskają sztywność. Aby latać, owad chodzi, otwiera skrzydła, a następnie startuje.

Porusza się w linii prostej, a także z boku na bok w formie zygzaków.

Biedronka

Jakie są drapieżniki biedronki?

Biedronki wydzielają nieprzyjemną substancję, aby bronić się przed drapieżnikami. Jest ona wytwarzana w ich nogach i jest chroniona głównie przez zwierzęta latające. Jednak zwierzęta latające nie są jedynymi drapieżnikami, zwykle polują na nie również różne płazy, ptaki, pająki i ważki. Jaskółki mogą je jeść, chociaż ich smak jest dla nich nieapetyczny i rzadko to robią.

Ciekawostki na temat gatunku

Pisklęta biedronek na etapie rozwoju nie są tak piękne jak dorosłe osobniki.

Owady słyną z tego, że przyciągają szczęście, a przekonanie to zrodziło się z faktu, że są one dobrymi owadami dla upraw.

Istnieje przekonanie, że punkty, które mają biedronki, reprezentują ich wiek, ale ten mit jest całkowicie fałszywy.

Niektóre gatunki są wegetariańskie, więc nie wszystkie biedronki są dobre dla upraw.

Czy to prawda, że biedronka jest trująca?

Wiele osób ma to samo pytanie, biorąc pod uwagę fakt, że owad ten jest postrzegany jako symbol szczęścia i dobroci. Krótka odpowiedź na to pytanie brzmi: nie, ale są wyjątki. Istnieją pewne gatunki biedronek, które są trujące, ale są one niezwykle rzadkie. Z drugiej strony większość biedronek nie jest trująca i nadal jest przydatna dla środowiska i ogrodu.

Ekologiczne znaczenie gatunku

Na koniec możemy powiedzieć, że w niektórych miejscach biedronki są przydatne w walce z mszycami i roztoczami. Latem pojedynczy owad może zjeść do tysiąca ofiar. Dlatego działają one w ramach kontroli biologicznej. W uprawach dotkniętych mszycami można wypuścić biedronki i pozwolić im zwalczać szkodniki.

Dlatego też, jeśli możesz zapobiec polowaniu mszyc przez biedronki, nie ma potrzeby stosowania trucizn. Ponadto owady pomagają w utrzymaniu bezpiecznych łańcuchów pokarmowych. Wreszcie, w niektórych krajach owady są symbolem szczęścia. Są jednymi z najbardziej cenionych owadów ze względu na ich piękno.

Podobały Ci się informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to dla nas ważne!

Informacje o biedronkach w Wikipedii

Zobacz też: Opos (Didelphis marsupialis) - kilka informacji o tym ssaku

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!