De walvishaai is een van de belangrijkste soorten die zich kunnen voeden door middel van filtratie.

Bovendien zou dit het enige lid zijn van de familie Rhincodontidae en van het geslacht Rhincodon. Andere interessante kenmerken zijn de volgende: dit dier zou het grootste gewervelde dier zijn dat niet tot de zoogdieren behoort en bereikt ook een levensverwachting van 70 jaar.

Hoewel hij door zijn grootte imposant en mysterieus lijkt, is de walvishaai een zeer volgzame vis. Wist je dat elke walvishaai een uniek patroon van stippen heeft? Er is er nooit één zoals de ander, het is als de vingerafdruk van dit wilde dier. Door zijn grote afmetingen en het feit dat hij veel ruimte nodig heeft om te zwemmen en te leven, is het geen soort die getraind kan worden, maar vrij moet leven.in hun habitat.

Lees dus snel verder voor meer informatie over de soort.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam: Rhincodon typus
• Familie: Rhincodontidae
• Classificatie: Gewervelde dieren / Zoogdieren
• Voortplanting: Levendbarend
• Voeding: alleseters
• Habitat: Water
• Orde: Orectolobiformes
• Geslacht: Neushoorn
• Levensduur: 130 jaar
• Afmetingen: 5,5 - 10 m
• Gewicht: 19.000 kg

Algemene kenmerken van walvishaaien

Zijn wetenschappelijke naam is Rhincodon typus, maar hij wordt meestal walvishaai genoemd. Hij wordt zo genoemd vanwege zijn grote fysieke gelijkenis met deze grote dieren. Zijn buik is wit, terwijl de rug donkergrijs is. Een zeer opvallend kenmerk, en misschien wel het grootste van allemaal, zijn de witte stippen en lijnen die hem aan de bovenkant bedekken, waardoor hij gemakkelijk te identificeren is.

De walvishaai werd opgenomen in de lijst in 1828, kort na de vangst van een exemplaar van 4,6 m. De vangst vond plaats in Zuid-Afrika en de gebruikelijke naam "walvishaai" verwijst naar zijn grootte.

Over het algemeen bereikt deze soort een lengte die even lang is als die van sommige walvissoorten. De algemene naam werd ook gegeven dankzij zijn afwijkende manier van eten, iets dat zou lijken op de walvissen van de orde Mysticeti.

Weet dat de soort een bek heeft met een breedte van 1,5 m en 300 tot 350 rijen kleine tandjes. In de bek bevinden zich filterkussentjes waarmee de vis zich voedt. Het is vermeldenswaard dat de individuen vijf grote paren kieuwen hebben en dat de kop plat en breed is.

De ogen van de wants zijn klein en het lichaam heeft een grijze kleur, terwijl de buik wit is. Er zijn witte of gelige vlekken en strepen over het hele lichaam en het patroon is uniek voor elk individu.

Hij heeft namelijk drie prominente uitsteeksels aan de zijkant van zijn lichaam en een huid die tot 10 cm dik is. Tot slot werd het grootste exemplaar gevangen met een lengte van 12,65 m en een gewicht van 21,5 ton. Er gaan verhalen dat er exemplaren van wel 20 meter zijn gezien, maar dat is niet wetenschappelijk bewezen.

Walvishaai

Walvishaaien

Er is nog steeds weinig informatie over de voortplanting van de walvishaai, maar met de vangst van een vrouwtje dat zwanger was van 300 pups, was het mogelijk om het volgende te verifiëren: Het is gebruikelijk dat de eieren in het lichaam van het vrouwtje blijven en ze baren pups van ongeveer 60 cm lang. In die zin geven veel onderzoeken aan dat de pups niet allemaal tegelijk geboren worden.

Dit betekent dat de teef het vermogen heeft om sperma van één dekking vast te houden en gedurende een lange periode een gestage stroom pups te produceren.

Het zijn langlevende dieren die meer dan 100 jaar oud kunnen worden. Ze zijn pas geslachtsrijp als ze 30 jaar oud zijn, dus hun voortplanting is erg laat en sporadisch. Vroeger dacht men dat het levendbarende dieren waren, toen kwamen wetenschappers tot de conclusie dat het eierleggende dieren waren, maar tegenwoordig is bekend dat ze zich echt voortplanten op een eierleggende manier; dat wil zeggen dat het vrouwtje de eitjes in haar baarmoeder draagt.en als ze volledig ontwikkeld zijn, komen ze uit in de moeder, waar de kuikens een tijdje blijven voordat ze bevallen.

Maar omdat er zo weinig informatie over deze vissen is, is het niet precies bekend hoe lang de draagtijd duurt. Bij de geboorte zijn de kleine haaien volledig gevormd, maar ongeveer 40 tot 60 centimeter lang; hoewel er zelden pasgeboren exemplaren zijn gezien.

Dieet: wat de walvishaai eet

Hier komt een zeer merkwaardig feit over deze haaiensoort. Over het algemeen kennen we haaien als uitstekende roofdieren; met hun scherpe tanden zijn ze in staat om hun prooi te verscheuren. Dit dier is echter heel anders. Hij voedt zich door te zuigen, waarvoor hij kleine wezens inslikt, of ze nu van dierlijke of plantaardige oorsprong zijn; we kunnen dus zeggen dat hij omnivore kenmerken heeft.

De walvishaai is een filtervoeder en alleen deze en twee andere haaiensoorten hebben deze mogelijkheid. De andere soorten zouden de olifantenhaai en de grote mondhaai zijn. Daarom zou het voeden door middel van filtratie zijn wanneer het dier zijn bek opent en naar voren zwemt.

Op deze manier duwt hij zowel het water als het voedsel in zijn bek en is hij in staat om het water via zijn kieuwen uit te drijven. Met andere woorden, de vis is in staat om het voedsel van het water te scheiden.

Zo eten individuen plankton, waaronder roeipootkreeftjes, krill, krablarven, inktvis, vis en viseieren. Haaien zijn ook grote eierroofdieren, dus individuen maken gewoon van de gelegenheid gebruik om de eierwolken te eten die worden geproduceerd door het kuitschieten van andere soorten.

Wetenswaardigheden over de soort

Een van de bijzonderheden van de walvishaai is zijn gebruikelijke migratie. Volgens een onderzoek waarin de migratie van een walvishaai in 2018 werd geanalyseerd, slaagde het individu erin om meer dan 19.000 km af te leggen. Deze migratie vond in principe plaats van de Stille Oceaan naar de Indo-Stille Oceaan.

Dat wil zeggen, het dier heeft een migratie gemaakt van Panama naar een gebied in de buurt van de Filippijnen. En verschillende andere individuen van de soort zijn al waargenomen en zijn er inderdaad in geslaagd om indrukwekkende afstanden te bereiken. Hiermee is het mogelijk om te bevestigen dat seizoensgebonden aggregaties van de soort elk jaar voorkomen, vooral tussen de maanden mei en september.

Een andere interessante nieuwsgierigheid over de walvishaai is zijn interactie met mensen. Hoewel hij groot is, vormt de soort geen enkel gevaar voor mensen. Over het algemeen zijn de vissen volgzaam en staan ze zelfs toe dat de zwemmer ze aanraakt of naast ze zwemt.

Er zijn zelfs gevallen bekend van haaien die met duikers spelen, iets wat voor ons bewijst dat het dier geen enkel risico vormt. Maar we moeten zeker heel voorzichtig zijn.

Deze wilde dieren hebben 5 paar kieuwen zodat ze de zuurstof uit het water kunnen halen; dit gebeurt dankzij de bloedvaten die ze bezitten.

Habitat: waar vind je de walvishaai?

De walvishaai komt voor in de open wateren van de tropische oceaan, d.w.z. de tropische en gematigde zeeën. Hij zwemt dus in de open oceaan en geeft de voorkeur aan locaties met een diepte tot 1.800 m.

Enkele regio's waar de soort voorkomt zijn zuidelijk en oostelijk Zuid-Afrika en het eiland Sint-Helena. West-Australië, India, de Filippijnen, Mexico, de Malediven, Indonesië, de Golf van Tadjoura in Djibouti en de Arabische Zee zijn ook enkele veel voorkomende plaatsen om de haai te zien. Wees je er echter van bewust dat de verspreiding kan voorkomen op verschillende locaties over de hele wereld, waardoor het voor ons onmogelijk is om ze allemaal te noemen.

Walvishaaien houden van de warme wateren van tropische oceanen, waar ze veel ruimte hebben om te zwemmen en veel kleine dieren om zich mee te voeden.

Ze voelen zich prettig bij temperaturen tussen de 21 en 30 graden Celsius. Walvishaaien zijn geen territoriale dieren, dus ze zijn vrij om te zwemmen waar ze willen. Maar ze zullen natuurlijk altijd op zoek gaan naar plekken waar voedsel en een goede temperatuur is.

Walvishaai

Beschermingsstatus van de soort

Walvishaaien worden helaas met uitsterven bedreigd, omdat ze worden bejaagd voor hun vlees, dat zeer gewild is in Azië. Daarnaast worden hun vinnen gebruikt in een bouillon die ze classificeren als afrodisiacum. En omdat ze zich laat voortplanten, is het erg moeilijk om overleden exemplaren te vervangen. Deze soort wordt echter beschermd door NOM - 050 - SEMARNAT - 2010.

De interactie van deze dieren met mensen is erg vreedzaam. Veel duikers vinden het heerlijk om met ze te zwemmen omdat ze een erg volgzaam karakter hebben. Hoewel het nog steeds wilde dieren zijn, zijn ze niet geschikt om in de buurt van mensen te zijn.

Zijn het dan toch walvissen of haaien?

Veel mensen denken dat deze dieren, omdat ze de naam Walvishaai hebben, tot de walvissoorten behoren. En het antwoord is nee. Deze naam hebben ze simpelweg gekregen omdat ze op deze zoogdieren lijken, maar ze behoren niet tot dezelfde familie.

Haaien zijn vissen, walvissen zijn zoogdieren, omdat ze hun jongen zogen, wat haaien niet doen. Een ander kenmerk dat deze soorten onderscheidt is dat walvissen ademen dankzij hun longen; haaien krijgen zuurstof met behulp van hun kieuwen.

Wat zijn de belangrijkste roofdieren van de walvishaai?

Omdat ze zo groot zijn, hebben ze geen lange lijst met roofdieren. Hun natuurlijke bedreigingen zijn echter orka's en andere haaien, zoals de grote witte haai. Ze kunnen zich niet erg goed verdedigen, omdat ze erg passief zijn en erg kleine tanden hebben. Desondanks kunnen we zeggen dat hun grootste bedreiging de mens is, die op verschillende continenten oneerlijk en agressief wordt bejaagd.

Gaat over de periode van het leven

Er wordt geschat dat deze prachtige dieren tussen de 60 en 100 jaar oud kunnen worden. Volgens bepaalde onderzoeken zijn walvishaaien al 60 miljoen jaar aanwezig op aarde; zij zijn de enige overblijfselen van de prehistorische familie Rhincodontidae.

Informatie over de walvishaai in Wikipedia

Vond je de informatie leuk? Laat hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Zeekoeien: alles over deze soort

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!