Maria-faceira coaracimimbi, coaracinumbi και heron είναι κοινά ονόματα για ένα πουλί που θεωρείται ως απειλούμενο .

Επομένως, το "Maria-faceira" είναι μια αναφορά στην ενεργητική συμπεριφορά, το "coaracinumbi" και το "coaracimimbi" είναι ονόματα που προκύπτουν από τη συνένωση των όρων kûarasy, "ήλιος" και me'mbi, "φλάουτο".

Έτσι, τα ονόματα αυτά σχετίζονται με το τραγούδι και το κίτρινο χρώμα των ατόμων.

Στην αγγλική γλώσσα, η κοινή ονομασία είναι Whistling Heron και παρακάτω θα κατανοήσουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το είδος:

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Syrigma sibilatrix,
• Οικογένεια - Ardeidae.

Υποείδος Maria-faceira

Επί του παρόντος, αναγνωρίζονται 2 υποείδη, το πρώτο από τα οποία καταγράφηκε το 1824 και ονομάζεται S. sibilatrix .

Τα άτομα ζουν στο νότιο τμήμα της Νότιας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων των υγροτόπων της Βολιβίας, της Παραγουάης και της βορειοανατολικής Αργεντινής.

Στη χώρα μας, το υποείδος απαντάται στις κεντρικές, νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές.

Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του σώματος, να ξέρετε ότι μοιάζουν με το βόρειο υποείδος, ωστόσο η κόμη είναι περισσότερο μαύρη και λιγότερο μπλε.

Τα φτερά της ουράς που καλύπτουν τις βασιλικές ή τις φτερωτές καλύψεις είναι μια απόχρωση του ροζ, μαζί με πλατιές, μαύρες ραβδώσεις.

Αντί για ανοιχτό μελί-κίτρινο, το στήθος και ο λαιμός έχουν ανοιχτό λαδοπράσινο χρώμα, ενώ το μέσο μήκος του ράμφους είναι μικρό.

Δεύτερον, υπάρχει η S. sibilatrix fostersmithi 1949 και ζει στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής.

Ως εκ τούτου, τα άτομα βρίσκονται στη Βενεζουέλα και την ανατολική Κολομβία.

Η κόμη αυτού του πουλιού είναι λιγότερο μαυριδερή και περισσότερο μπλε του σχιστόλιθου, όπως και τα καλύμματα των φτερών δεν είναι ροζ, αλλά κιτρινωπά.

Μαύρες ραβδώσεις μπορούν επίσης να παρατηρηθούν στις οροφές, αλλά είναι στενές.

Τέλος, ο λαιμός και το στήθος είναι ανοιχτό μελί-κίτρινο και το ράμφος θα είναι επιμηκυμένο.

Χαρακτηριστικά της Maria-faceira

Παρά το γεγονός ότι έχει συγκριθεί με δύο είδη που είναι ενδημικά του Παλαιού Κόσμου (βοοβάτραχος και μαυροκέφαλος ερωδιός), το Η Maria-faceira είναι ένα αλάνθαστο πουλί .

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ο μόνος βραζιλιάνικος ερωδιός με διαφορετικό χρωματικό μοτίβο.

Έτσι, να ξέρετε ότι συνολικά, το είδος έχει μια ανοιχτή μπλε απόχρωση στο πρόσωπο, εκτός από μια σκούρα γκρι ή μαύρη κόμη.

Υπάρχουν μακριά, σκληρά και καμπυλωτά διακοσμητικά φτερά, των οποίων οι άκρες είναι λευκές ή κιτρινωπές.

Το ράμφος είναι λεπτό και έχει ροζ χρώμα, μαζί με μια μπλε-βιολετί κηλίδα ακριβώς στην άκρη του.

Από την άλλη πλευρά, το φτέρωμα του λαιμού, του λαιμού και των κάτω πλευρών είναι κίτρινο, ενώ η ράχη, η ωμοπλάτη και η πλάτη είναι σκούρα γκρι.

Τα πόδια είναι πρασινόμαυρα και οι ίριδες είναι ανοιχτοκίτρινες.

Υπό αυτή την έννοια, να ξέρετε ότι τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι παρόμοια, καθιστώντας τον σεξουαλικό διμορφισμό μη εμφανή.

Και όσον αφορά τους νέους ανθρώπους, καταλάβετε ότι είναι πιο κουρασμένοι.

Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι ότι οι αυτόχθονες κοινωνίες έχουν το έθιμο να χρησιμοποιούν τα φτερά του πουλιού για εμπορικούς σκοπούς.

Παρόλα αυτά, δεν αποτελεί την κύρια αιτία κινδύνου εξαφάνισης, διότι οι πληθυσμοί δεν μειώνονται με αυτή τη δράση.

Αναπαραγωγή της μαρμότας

Το ζευγάρι του είδους παραμένει μαζί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, επικοινωνώντας με ένα ειδικό κάλεσμα κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Το κάλεσμα αυτό είναι ένα μακρύ, μελωδικό σφύριγμα, που μοιάζει πολύ με τον ήχο που παράγουν τα μητρικά σκάφη παιχνιδιών.

Ως εκ τούτου, η περίοδος αναπαραγωγής του Maria-faceira είναι εκτεταμένη και μεταβλητή και εμφανίζεται από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο στο βόρειο τμήμα.

Στο νότο και στη Βραζιλία, τα πουλιά αναπαράγονται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Ιανουαρίου.

Τα αρσενικά κάνουν επίδειξη στα θηλυκά πετώντας μπρος-πίσω και γλιστρώντας σε κύκλους.

Αφού καθορίσει το ταίρι του, το αρσενικό αρχίζει να χτίζει τη φωλιά του σε ένα δέντρο με μεγάλα, οριζόντια κλαδιά.

Η φωλιά αυτή βρίσκεται μεταξύ 3 και 8 μέτρων πάνω από το έδαφος και κατασκευάζεται με τη χρήση κλαδιών, ενώ η κατασκευή της είναι εύθραυστη και χαλαρή.

Αυτό επιτρέπει την τα αυγά φαίνονται μέσα από τον αδιαμόρφωτο πυθμένα Είναι μάλιστα πιθανό να συμβούν ατυχήματα και πτώσεις τις ημέρες με αέρα.

Το θηλυκό γεννά έως και 4 γαλάζια αυγά που έχουν αρκετές κηλίδες, ειδικά στα 2 άκρα του κελύφους.

Ο χρόνος επώασης είναι 28 ημέρες και αμέσως μετά την έξοδό τους από τη φωλιά, οι νεοσσοί εξακολουθούν να εξαρτώνται από τους γονείς τους για τροφή.

Σίτιση Faceira Maria

A Maria-faceira περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου του στο έδαφος, περπατώντας και αναζητώντας τροφή, όπως τα έντομα.

Από την άλλη πλευρά, όταν το είδος ζει σε πλημμυρισμένες περιοχές, δεν συνηθίζει να μπαίνει σε βαθιά νερά.

Ως εκ τούτου, προτιμά τις πλημμυρισμένες όχθες με πλούσια βλάστηση, όπου τρώει όχι μόνο έντομα, αλλά και αμφίβια, ψάρια, όπως το μούσμουλο και η τουβίρα, και μικρά τρωκτικά.

Αυτό είναι ένα από τα πρώτα πουλιά που εμφανίζονται όταν οργώνεται το έδαφος για να φάνε σκουλήκια και άλλα ασπόνδυλα που αφαιρούνται από τα μηχανήματα.

Έχει επίσης τη συνήθεια να περπατάει αργά παρακολουθώντας το θήραμά του ή να μένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να κινείται.

Περίεργα πράγματα

Αποφασίσαμε να φέρουμε ως περιέργεια περισσότερες πληροφορίες για το συνήθειες του είδους.

Γενικά, τα πουλιά συναντώνται σε φυτείες, χωράφια, πάμπες, σαβάνες με τερμίτες, cerrados και varjões.

Στα νοτιοανατολικά, για παράδειγμα, είναι σύνηθες να παρατηρεί κανείς άτομα στις ακτές, στα αγροκτήματα και στα παράκτια χωράφια.

Νωρίς το πρωί πηγαίνει στις περιοχές που τρέφεται και αργά το απόγευμα μετακινείται στα ψηλά δέντρα σε ξηρό έδαφος για να ξεκουραστεί και να κοιμηθεί.

Αυτός ο ερωδιός έχει ένα χαρακτηριστικό χτύπημα των φτερών, δεδομένου ότι είναι υψηλής ταχύτητας και χαμηλού πλάτους, όπως, αφήνει ένα λιγότερο συρρικνωμένο λαιμό από τα άλλα είδη.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά μας δίνουν την εντύπωση ότι το πουλί πετάει μόνο με τη μετατόπιση του ακραίου άκρου της πτέρυγας.

A Maria-faceira είναι επίσης ο μόνος ιθαγενής ερωδιός της χώρας μας που ζει σε ξηρά και πλημμυρισμένα μέρη που ζουν ακόμη και σε μέρη με καατίνια.

Είναι μοναχικά ζώα ή ζουν σε ζευγάρια και είναι εδαφικά.

Όσον αφορά το φώνηση Διαφέρει από τις άλλες αηδονίδες επειδή είναι ένα μελωδικό σφύριγμα που επαναλαμβάνεται χωρίς βιασύνη: "i,i,i", που εκπέμπεται με τεντωμένο λαιμό και ανοιχτό ράμφος.

Πού θα βρείτε τη Maria-faceira

Γενικά, το είδος εξαπλώνεται από τη Βενεζουέλα και την Κολομβία μέχρι τη χώρα μας (ζει στις κεντροδυτικές, νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές της Βραζιλίας).

Άλλες χώρες που φιλοξενούν το είδος είναι η Αργεντινή, η Βολιβία και η Παραγουάη.

A προτίμηση στις ανοικτές περιοχές που είναι αναμεμειγμένα με δάση, μέρη όπου το πουλί κρύβεται στα δέντρα.

Έχει μεγάλη ικανότητα προσαρμογής σε ενδιαιτήματα που έχουν τροποποιηθεί από τον άνθρωπο, επωφελούμενο από τη γεωργία και την αποψίλωση των δασών.

Έτσι, μπορεί να κάτσει ακόμη και σε στύλους φράχτη ή να το δει κανείς εύκολα στις άκρες των δρόμων.

Τέλος, η μεγαλύτερη δραστηριότητα του Maria-faceira συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Τέλος πάντων, σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι πολύ σημαντικό!

Πληροφορίες για τη Maria Faceira στη Βικιπαίδεια

Βλέπε επίσης: Στρατιωτικός παπαγάλος: μάθετε τα πάντα για το είδος και καταλάβετε γιατί κινδυνεύει με εξαφάνιση

Επισκεφθείτε το Εικονικό μας Κατάστημα και δείτε τις προσφορές!