ماهی وایتینگ حیوانی است که علاوه بر فعالیت بسیار زیاد، فقط در آب شور زندگی می کند. این حیوان همچنین دارای جثه متوسطی است و رنگ آمیزی آن متنوع است.

از دیگر نکاتی که آن را مشخص می کند، پرخاشگری، قدرت و چابکی است که باعث می شود ماهیگیر از تجهیزات تقویت شده برای ماهیگیری استفاده کند.

0>ماهی خس خس ماهی فلس دار است، به تنهایی یا به صورت گروهی با حداکثر 10 ماهی زندگی می کنند، ماهیان گوشتخوار هستند که از ماهی، نرم تنان، سخت پوستان تغذیه می کنند. بنابراین، در زیر درک کنید که ویژگی‌ها و کنجکاوی‌های اصلی همه گونه‌هایی که این نام مشترک دارند چه خواهد بود.

طبقه‌بندی:

• نام علمی - Acanthistius brasilianus، Alphestes afer، Epinephelus adscensionis، Mycteroperca bonaci، M. fusca، M. interstitialis، M. microlepis، M. rubra، M. tigris، M. venomous، Rypticus saponaceus، Merlangius merlangus، Pollachius> خانواده – Serranidae و Gadidae.

گونه ماهی سفیدک

در ابتدا بدانید که ماهی سفید یک نام رایج است که نشان دهنده 11 گونه از خانواده Serranidae و 2 گونه از خانواده Gadidae است. بنابراین، ما به طور خاص در مورد هر گونه صحبت خواهیم کرد تا تفاوت بین آنها را درک کنید.

6 گونه سفیدک در برزیل (خانواده Serranidae) وجود دارد. برخی از آنها با یکدیگر تفاوت دارند که Badejo از ساحل ما سرچشمه می گیرد و Abejo از اقیانوس آرام.

Aمتداول ترین گونه آن سفید سفید Mycteroperca rubra است که دارای نقاط روشن و نامنظم در بدن است و طول کل آن به 50 سانتی متر می رسد. سفیده مربعی Mycteroperca bonaci برای داشتن لکه های مستطیلی تیره بزرگ در پشت و پهلوها بسیار مشخص است. طول کل آن به بیش از 1 متر می رسد و 90 کیلوگرم وزن دارد.

خانواده Serranidae - گونه اصلی

اعتقاد بر این است که رایج ترین گونه ماهی خس خس Mycteroperca rubra ، که مشخصه اصلی آن لکه های شفاف و نامنظم آن است. به هر حال، این گونه در سال 1793 فهرست بندی شد.

Acanthistius brasilianus (1828) دارای رنگ خاکستری با رنگ های مختلف و معده آن دارای رنگ روشن است.

گونه سوم Mycteroperca bonaci (فهرست شده در 1860) است که علاوه بر Badejo، نام رایج سفیدک مربعی را نیز دارد. این حیوان دارای لکه های مستطیل شکل سیاه در پشت و پهلوهای خود است. علاوه بر این، طول کل آن می تواند به بیش از 1 متر برسد و حدود 90 کیلوگرم وزن داشته باشد.

ماهی خس خس یک حیوان جنگنده بسیار مقاوم و خوب است.

خانواده Serranidae – دیگر گونه

همچنین Epinephelus adscensionis (1765) وجود دارد که دارای رنگ قهوه ای و همچنین مقداری لکه های قرمز روی سر است. حیوان همچنین دارای لکه هایی است که در ناحیه شکمی بزرگتر می شوند.

Alphestes afer (1793) پنجمین گونه خواهد بود.de Peixe Badejo، اما جزئیات کمی در مورد حیوانات وجود دارد.

Mycteroperca fusca (1836) علاوه بر فک برجسته، به رنگ قهوه ای یا خاکستری تیره است. این گونه حتی در فهرست قرمز IUCN از گونه های در معرض خطر قرار دارد.

یک مثال دیگر می تواند Mycteroperca interstitialis (1860) باشد که رنگ کم رنگ تری در زیر بدن دارد.

سایر موارد ویژگی‌های خاص آن لکه‌های کوچک در رنگ قهوه‌ای است.

هشتمین گونه Mycteroperca microlepis است که مشخصه اصلی آن رنگ زرد در اطراف دهان است. این گونه حتی ممکن است نام مشترک Sand Whiting را داشته باشد.

در فهرست سال 1833، ما همچنین Mycteroperca tigris را داریم که پراکندگی آن در خارج از آمریکای جنوبی است. یعنی کشورهایی مانند ایالات متحده، آنتیگوا و باربودا، آروبا، باهاما، باربادوس، بلیز و مکزیک، می توانند حیوان را باز کنند.

به عنوان دهمین گونه، Mycteroperca venomosa وجود دارد (1758). ویژگی های اصلی آن ارتباط زیاد در ماهیگیری ورزشی و همچنین تجارت است.

در نهایت، در میان گونه هایی که نام مشترک Peixe Whiting دارند و از خانواده Serranidae هستند، Rypticus saponaceus (1801). به این ترتیب، این گونه دارای لکه های کم رنگ به اندازه مردمک در بیشتر بدن خود است. همچنین لکه هایی روی باله پشتی وجود دارد.

خانواده Ganidae

از خانواده Ganidae تنها دو مورد وجود دارد.ماهی سفیدک.

اولین ماهی Merlangius merlangus است که در سال 1758 فهرست بندی شد. و ویژگی اصلی آن مربوط به رنگ است.

این گونه می تواند یک رنگ داشته باشد. قهوه ای مایل به زرد، مایل به سبز یا آبی تیره. کناره های آن خاکستری است و می تواند سفید، نقره ای و زرد باشد. شما همچنین می توانید یک لکه سیاه را در نزدیکی پایه باله سینه ای مشاهده کنید.

و برای بستن، ما Pollachius virens را داریم که گونه ای از ماهی بادجو است که در سال 1758 فهرست شده است. .  گونه‌ای که در آب سرد رایج است و می‌توان آن را با ماهی کاد اشتباه گرفت. با این حال، می‌توانیم آن را با استفاده از یک خط طولی که در امتداد پشت آن قرار دارد، جدا کنیم.

ویژگی‌های ماهی بادجو

در ابتدا، نام رایج Badejo به معنای "ساته" است. به عبارت دیگر، این ماهی با فلس های زیاد خواهد بود.

بنابراین، عمق بدن کمتر از طول سر است و ماهی ها پوزه ای بلندتر از چشم دارند. بنابراین، معمول است که ماهی سفید دارای لبه های دندانه دار پیش اپرکولوم باشد.

از دیگر ویژگی های جالب می توان به رشد فک بالا و همچنین آرواره بالایی که کمتر از فک پایین بیرون زده است، اشاره کرد. 1>

نیش هایی نیز وجود دارند که در جلوی فک ها و دندان ها در سقف دهان قرار دارند. در مورد رنگ، حیوان قهوه ای یا خاکستری است، ویژگی خاصی که می تواند بسته به گونه متفاوت باشد.

تولید مثل ماهی سفیدک

ماهی وایتینگ هرمافرودیت است و به همین دلیل همه افراد این گونه ماده به دنیا می آیند. فقط در طول سال ها و پس از رسیدن به بلوغ جنسی، برخی به نر تبدیل می شوند.

به این ترتیب، دوره تولید مثل بین بهار و تابستان رخ می دهد، زمانی که ماهی ها دسته های بزرگی را تشکیل می دهند.

به این ترتیب، ماده ها به طور متوسط ​​500 هزار تخم می گذارند و درگیر نوعی روغن هستند. این روغن اجازه می دهد تا تخم مرغ ها بالا بیایند و به مدت یک ماه روی سطح آب بمانند. و درست بعد از یک ماه، جوجه ریزی اتفاق می افتد و بچه ماهی ها به دریا شیرجه می زنند.

و لاروها به سرعت رشد می کنند. آنها تقریباً 30 روز در زئوپلانکترون می مانند. هنگامی که اندازه آنها به 2 سانتی متر می رسد، به سمت ته دریا می روند.

تغذیه

ماهی وایتینگ ماهی گوشتخوار، ماهی های کوچک، سخت پوستان، نرم تنان و خارپوستان را می خورد.

بنابراین، شایان ذکر است که خارپوستان متعلق به گروهی است که ممکن است صدف، ستاره دریایی، مار دریایی، خیار دریایی و غیره باشد. ماهی و آبادجو دو گونه متفاوت هستند.

بسیاری از مردم، از جمله ماهیگیران، معتقدند که این دو واژه مترادف هستند، اما آبادجو یا کنگر حیوان صورتی رنگ است.

آبادجو نیز کوچکتر است. و ممکن است علاوه بر واردات از شیلی، فقط در سواحل اقیانوس آرام باشد.

سایر مواردیک کنجکاوی مهم این است که گونه‌های دیگری وجود دارند که با Badejo مرتبط هستند.

و یکی از ویژگی‌هایی که این گونه‌ها را متمایز می‌کند، کمبود استخوان در باله پشتی است.

ماهی بادجو را پیدا کنید

ماهی وایتینگ در سواحل سنگی و صخره های مرجانی یافت می شود. آنها ترجیح می دهند در گودال های زیر آب پنهان شوند.

بخش بزرگی از مناطق شمال شرقی، شمال، جنوب شرقی و جنوبی می توانند جانور را پناه دهند. به این ترتیب، به طور کلی می تواند از آماپا تا ریو گراند دو سول زندگی کند.

علاوه بر این، حیوانات سواحل سنگی و صخره های مرجانی را ترجیح می دهند. یکی دیگر از مکان های رایج این گونه، خور است زیرا پر از گودال است.

شایان ذکر است که آب های با شوری کم محل نگهداری این گونه ها نیست و به طور معمول ماهی ها به تنهایی یا در گروه های کوچک حدود 5 تایی زندگی می کنند. به 10 نفر.

نکاتی برای ماهیگیری برای ماهی وایتینگ

در مورد تجهیزات ماهیگیری برای ماهی وایتینگ، از مدلهای متوسط ​​تا سنگین استفاده کنید.

خطوط می توانند کاملاً در برابر سایش مقاوم باشند. ، از 17 تا 50 پوند. به این ترتیب از شکستن خط در هنگام ساییده شدن به سنگ جلوگیری می کنید.

برای کسانی که ترجیح می دهند از خط تک رشته ای استفاده کنند، توصیه می کنیم از یک لیدر با خط ضخیم تر استفاده کنند.

قلاب هایی که می توانند مدل هایی از n° 5/0 تا 10/0 باشند و ایده آل این است که از سرب نوع زیتونی استفاده کنید تا طعمه را در پایین نگه دارید.

در مورد طعمه، اینامکان استفاده از مدل های طبیعی یا مصنوعی وجود دارد. مناسب ترین مدل های طبیعی فیله یا ماهی کامل، ساردین یا بونیتو هستند.

از طرفی می توانید از شید، پلاگ نیمه آب، گراب، جیگ و میگو مصنوعی استفاده کنید. و در مورد طعمه های مصنوعی، مدل هایی با رنگ های قوی مثل سبز و زرد را در اولویت قرار دهید.

پس به عنوان یک نکته برای ماهیگیری بدانید که باید بلافاصله پس از قلاب شدن ماهی بکشید. برای جلوگیری از گره خوردن حیوان، ضروری است که حیوان را از لانه خود دور کنید.

اطلاعات مربوط به ماهی سفید در ویکی پدیا

آیا این اطلاعات را دوست داشتید؟ نظر خود را در زیر بنویسید، این برای ما مهم است!

همچنین ببینید: ماهی کاچارا: همه چیز را در مورد این گونه بدانید

به فروشگاه مجازی ما دسترسی پیدا کنید و تبلیغات را بررسی کنید!

<13