Η κοινή ονομασία θαλάσσια χελώνα αφορά είδη που ζουν σε τροπικές και υποτροπικές θάλασσες σε όλο τον κόσμο.

Υπό αυτή την έννοια, η ομάδα αποτελείται από έξι γένη και επτά είδη, τα οποία όλα απειλούνται με εξαφάνιση. Και απειλούνται με εξαφάνιση επειδή έχουν υποφέρει πολύ από το εντατικό κυνήγι για το κέλυφος, το λίπος και το κρέας τους. Πιστεύεται ότι τα δίχτυα αλιείας σκοτώνουν περίπου 40.000 δείγματα ετησίως.

Η θαλάσσια χελώνα είναι ένα απίστευτο ζώο που ζει στα βάθη της θάλασσας. Είναι ένα ζώο εντυπωσιακού μεγέθους που μπορεί να ζήσει για πολλά χρόνια και θεωρείται το αρχαιότερο που κατοικεί στον πλανήτη μέχρι σήμερα. Μόλις μια αρσενική θαλάσσια χελώνα μπει στη θάλασσα, δεν φεύγει ποτέ και, από την πλευρά της, η θηλυκή έρχεται στην επιφάνεια μόνο για να γεννήσει τα αυγά της, έτσι για πολλά χρόνια η μελέτη αυτών των θαλάσσιων ζώων ήταν λίγοπερίπλοκο.

Αυτό το ερπετό χαρακτηρίζεται από μακρινά μεταναστευτικά ταξίδια μέσω των ωκεάνιων ρευμάτων, γεγονός που το καθιστά ακόμη πιο συναρπαστικό. Διαβάστε παρακάτω και κατανοήστε πληροφορίες για το είδος και όλες τις ιδιαιτερότητές του.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία: Chelonia mydas, Caretta caretta, Eretmochelys imbricata, Lepidochelys olivacea, Lepidochelys kempii, Natator depressus και Dermochelys coriacea.
• Οικογένεια: Toxochelyidae, Protostegidae, Cheloniidae και Dermochelyidae
• Ταξινόμηση: Σπονδυλωτά / Ερπετά
• Αναπαραγωγή: ωοτόκος
• Σίτιση: Παντοφάγος
• Βιότοπος: Νερό
• Τάξη: Testudines
• Γένος: chelonia
• Μακροζωία: 50 χρόνια
• Μέγεθος: 1.8 - 2.2m
• Βάρος: 250 - 700kg

Είδη θαλάσσιας χελώνας

Πρώτα απ' όλα, να ξέρετε ότι υπάρχουν 4 οικογένειες θαλάσσιων χελωνών, αλλά μόνο 2 από αυτές έχουν ζωντανά είδη.

Και για να διαφοροποιηθούν τα είδη, υπάρχουν χαρακτηριστικά όπως οι πλάκες στο κύτος, καθώς και η αλλαγή στο σχήμα των πτερυγίων και του κεφαλιού.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα χαρακτηριστικά του κάθε είδους:

Θαλάσσια χελώνα

Οικογένεια Cheloniidae

Πρώτον, υπάρχει το είδος C. mydas που ακούει στο όνομα πράσινη χελώνα, καθώς και να φτάνει τα 160 κιλά σε βάρος και το 1,5 μ. σε συνολικό μήκος. Το χρώμα των ατόμων είναι πράσινο και έχουν παμφάγες συνήθειες ως εκκολαπτόμενα, ενώ γίνονται φυτοφάγα ως ενήλικα.

Διαφορετικά, η χελώνα καρέτα-καρέτα ( C. caretta ) έχει βάρος 140 κιλά και μήκος 1,5 μ. Η διατροφή του είναι σαρκοφάγος, καθώς τρώει μαλάκια, μύδια, καβούρια και άλλα ασπόνδυλα που συνθλίβει με τους ισχυρούς μύες του σαγονιού του.

Το είδος E. imbricata Αυτές θα ήταν οι χελώνες καρέτα-καρέτα ή καρέτα-κεφαλή που ζυγίζουν 85 κιλά και έχουν μήκος 1,2 μ. Από την άλλη πλευρά, η χελώνα εξαρτάται από τα κοράλλια για τροφή, καθώς χρησιμοποιεί το ράμφος της για να κυνηγήσει ανεμώνες, σφουγγάρια, γαρίδες και καλαμάρια.

Ένα άλλο παράδειγμα θαλάσσιας χελώνας είναι η χελώνα της ελιάς ( L. olivacea ) που ζυγίζει 40 kg και έχει μήκος 72 cm. Η διατροφή του είναι σαρκοφάγος και θα αποτελείται από καρκινοειδή, μαλάκια, ψάρια, μέδουσες, βρυόζωα, χιτωνόζωα, φύκια και αυγά ψαριών.

Η χελώνα καρέτα-καρέτα ( L. kempii ) ζυγίζει μεταξύ 35 και 50 kg και έχει μήκος 70 cm. Η διατροφή του βασίζεται σε καβούρια που παραμένουν σε ρηχά νερά. Τρώει επίσης μαλάκια, άλλα καρκινοειδή, μέδουσες, φύκια, ψάρια και αχινούς.

Τέλος, γνωρίστε το είδος N. depressus οι οποίες θα είναι οι φυσικές χελώνες της Αυστραλίας, με την κοινή ονομασία "αυστραλιανή χελώνα". Το μέγιστο μήκος θα είναι 1 m και το βάρος 70 kg, ενώ η διατροφή τους περιλαμβάνει μικρά ασπόνδυλα, σπονδυλωτά και φύκια.

Οικογένεια Dermochelydae

Από αυτή την οικογένεια, αξίζει να μιλήσουμε για τις γιγάντιες ή δερματοχελώνες ( D. coriacea Για να σας δώσουμε μια ιδέα, το βάρος των ατόμων μπορεί να ξεπεράσει τα 400 κιλά και το μήκος τους είναι 1,80 μέτρα.

Από την άλλη πλευρά, τα μπροστινά πτερύγια έχουν μέγιστο μήκος 2 m. Όταν είναι ενήλικες, οι χελώνες δεν έχουν πλάκες στο καβούκι τους και η διατροφή τους περιλαμβάνει ζελατινώδες ζωοπλαγκτόν, όπως τα κολενδέρματα. Η διατροφή τους περιλαμβάνει επίσης σαλπίδια και πυροσώματα.

Χαρακτηριστικά θαλάσσιας χελώνας

Τα είδη θαλάσσιας χελώνας έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, όπως ένα άκαμπτο κέλυφος. Αυτό το κέλυφος είναι τόσο ισχυρό που μπορεί να προστατεύσει τα άτομα από την κλιματική αλλαγή, τα αρπακτικά και τις περιβαλλοντικές πιέσεις.

Έτσι, η οπλή σχηματίζεται από τη συνένωση οστών από τις πλευρές, τη σπονδυλική στήλη και τη πυελική ζώνη. Το ραχιαίο τμήμα ονομάζεται "καράβι" και αποτελείται από οστά που καλύπτονται από κερατινώδεις ασπίδες στα άτομα της οικογένειας Cheloniidae.

Η χελώνα της οικογένειας Dermochelyidae, από την άλλη πλευρά, έχει ένα καβούκι που σχηματίζεται από δέρμα και επίσης από το λίπος στην κορυφή των σπονδύλων και των πλευρών.

Διαφορετικά, η κοιλιακή περιοχή των χελωνών θα ήταν το "πτέρωμα", το οποίο αποτελείται από ένα μη ζευγαρωτό οστό και τέσσερα ζεύγη οστών.

Το μήκος του είδους κυμαίνεται από 55 εκατοστά έως 2,1 μέτρα, ενώ το μέγιστο βάρος του φτάνει τα 900 κιλά. Μάλιστα, ο διμορφισμός είναι σαφής, καθώς τα αρσενικά έχουν ένα νύχι που παραμένει στα μπροστινά πτερύγια, καθώς επίσης, έχουν μακριά ουρά.

Οι χελώνες έχουν επίσης 2 νύχια στα άκρα τους, με το πρώτο νύχι να είναι μεγαλύτερο από το δεύτερο. Ακόμη και ο αριθμός των νυχιών στα κάτω και πίσω άκρα θα ήταν ο ίδιος.

Αλλά, εκτός από την τροφή, ποια είναι τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τα είδη; Πρώτον, υπάρχουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.

Ως εκ τούτου, μπορούμε να μιλήσουμε για το σχήμα του κρανίου, τον αριθμό των λεπιών στο κεφάλι, τον αριθμό των πλακών στο κάλυμμα και τον αριθμό των νυχιών στα πόδια. Από την άλλη πλευρά, αξίζει να αναφέρουμε ότι το πτέρωμα μπορεί να έχει διαφορετικά σχέδια ανάλογα με το είδος.

Συμπεριφορά της θαλάσσιας χελώνας

Απ' όσο είναι γνωστό, η θαλάσσια χελώνα είναι πολύ ήρεμη, με αρκετά ισορροπημένη ιδιοσυγκρασία. Της αρέσει να κολυμπάει και η αγαπημένη της δραστηριότητα είναι να κάνει μεγάλα μεταναστευτικά ταξίδια μέσω ωκεάνιων ρευμάτων και κόλπων, τα οποία της επιτρέπουν να αποκτήσει τροφή και καλύτερες συνθήκες ενδιαιτήματος.

Αυτή η χελώνα περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της βυθισμένη στους ωκεανούς. Το θηλυκό βγαίνει στην επιφάνεια μόνο για να γεννήσει αυγά στις ακτές των παραλιών και αυτό συμβαίνει σε περιόδους 3 έως 5 ετών (ανάλογα με το είδος).

Από την άλλη πλευρά, μόλις τα αρσενικά γεννηθούν και εισέλθουν στη θάλασσα, δεν επιστρέφουν ποτέ στην επιφάνεια.

Αναπαραγωγή της θαλάσσιας χελώνας

Ανάλογα με το είδος, η θηλυκή θαλάσσια χελώνα φτάνει στη σεξουαλική ωριμότητα σε διαφορετικές ηλικίες. Οι ηλικίες αυτές κυμαίνονται μεταξύ 10 και 14 ετών.

Μόλις φτάσει σε αυτό το στάδιο, είναι έτοιμο να ζευγαρώσει. Στη συνέχεια, το θηλυκό βγαίνει στις ακτές των παραλιών όπου θα γεννήσει τα αυγά του. Επίσης, ανάλογα με το είδος, τα αυγά χρειάζονται διαφορετικές θερμοκρασίες και χρόνους για να εκκολαφθούν. Μόλις εκκολαφθούν, ξεκινούν το ταξίδι τους προς τη θάλασσα.

Το θηλυκό θάβει τα αυγά ή τα αφήνει σε ασφαλή μέρη, ώστε να μην φαγωθούν από τα αρπακτικά. Η θαλάσσια χελώνα γεννά 2 έως 4 αυγά σε περιόδους 2 έως 5 ετών.

Αυτά τα θαλάσσια ερπετά χαρακτηρίζονται από την πολύχρονη ζωή τους, στην πραγματικότητα υπάρχουν δείγματα που μπορούν να ζήσουν μέχρι και 85 χρόνια.

Η αναπαραγωγή της θαλάσσιας χελώνας είναι πολύπλοκη, διότι μπορεί να συμβαίνουν μεταναστεύσεις μεταξύ περιοχών τροφοληψίας. Στις περιοχές αυτές υπάρχουν καλοί πόροι τροφής και τα ζώα αναπαράγονται.

Έτσι, τα αρσενικά και τα θηλυκά μπορούν να ζευγαρώσουν με πολλά ζευγάρια και αμέσως μετά από αυτή τη διαδικασία, μεταναστεύουν στους τόπους αναπαραγωγής.

Ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο που έχει εξεταστεί σε μελέτες είναι ότι αναπαράγονται στον τόπο όπου γεννιούνται, τη νύχτα. Και η στρατηγική της νυχτερινής αναπαραγωγής μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί η έκθεση στον ήλιο και, κατά συνέπεια, οι υψηλές θερμοκρασίες.

Υπό αυτή την έννοια, πρέπει να καταλάβετε ότι η αναπαραγωγή γίνεται την πιο ζεστή εποχή του έτους, καθώς η θερμοκρασία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό. Ως εκ τούτου, είναι σύνηθες να συναντάμε αναπαραγωγή μεταξύ Σεπτεμβρίου και Μαρτίου στις βραζιλιάνικες ακτές.

Πρέπει όμως να γνωρίζετε ότι η διαδικασία λαμβάνει χώρα και σε άλλες περιόδους ανάλογα με την τοποθεσία. Για παράδειγμα, στα ωκεάνια νησιά, η αναπαραγωγή λαμβάνει χώρα μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιουνίου, ιδίως με την πράσινη χελώνα.

Σίτιση: Τι τρώει η θαλάσσια χελώνα;

Η θαλάσσια χελώνα είναι παμφάγο ζώο και η διατροφή της αποτελείται από τροφή που μπορεί να βρει στα βάθη των ωκεανών, όπως σφουγγάρια, φύκια, καρκινοειδή, μέδουσες, μαλάκια, πλαγκτόν και μικρά ψάρια.

Ωστόσο, κάθε είδος έχει τη δική του προτιμώμενη τροφή, οπότε αναπτύσσουν μια προτίμηση για τη μία ή την άλλη τροφή που βρίσκουν στα βάθη. Οι χελώνες Hawksbill, για παράδειγμα, αρέσκονται να τρώνε σφουγγάρια.

Για να αποκτήσει τροφή, χρησιμοποιεί το ράμφος του, το οποίο του επιτρέπει να φτάσει την τροφή που βρίσκεται ανάμεσα σε ρωγμές και βράχους. Όπως θα μπορούσατε να δείτε παραπάνω, η διατροφή εξαρτάται από το είδος.

Ωστόσο, η πράσινη χελώνα είναι σαρκοφάγος όταν είναι νεαρή και στη συνέχεια γίνεται φυτοφάγος. Για το λόγο αυτό τρώει διάφορα είδη φυκών.

Τα άλλα είδη θα είναι παμφάγα, θα ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους και θα τρέφονται με μέδουσες, γαστερόποδα, καρκινοειδή και ψάρια.

Περίεργα στοιχεία για το είδος

Η θαλάσσια χελώνα απειλείται με εξαφάνιση κυρίως λόγω των ανθρώπινων ενεργειών. Ορισμένες αιτίες είναι η τυχαία αλιεία που γίνεται στην ανοιχτή θάλασσα με αγκίστρια ή ακόμη και με παρασυρόμενα δίχτυα.

Το κέλυφος των ατόμων χρησιμοποιείται ως κόσμημα και το κρέας και τα αυγά χρησιμοποιούνται στη μαγειρική, οπότε πρέπει να γνωρίζετε ότι περίπου 35.000 χελώνες σκοτώνονται κάθε χρόνο στη Νικαράγουα και το Μεξικό.

Στην πραγματικότητα, το είδος υποφέρει από την εμπορική αλιεία σε μέρη όπως η Ινδονησία, η Κίνα, η Ινδία και οι Φιλιππίνες. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η σκίαση που προκαλούν τα ψηλά κτίρια στις παραλίες αναπαραγωγής.

Ως αποτέλεσμα, η θερμοκρασία πέφτει, κάτι που επηρεάζει το φύλο των νεοσσών. Έτσι, γεννιούνται περισσότερα αρσενικά παρά θηλυκά. Κάτι που επίσης σχετίζεται με την αναπαραγωγή είναι η ανάπτυξη των ακτών στις περιοχές φωλεοποίησης.

Αυτό σημαίνει ότι τα θηλυκά δεν γεννούν τα αυγά τους σε καλή θέση. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), όλα τα είδη θαλάσσιων χελωνών απειλούνται με εξαφάνιση.

Βρίσκονται στον κόκκινο κατάλογο των απειλούμενων ειδών και αξίζει να αναφερθεί ότι τα είδη αυτά είναι σημαντικά για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι χελώνες διατηρούν την ποικιλομορφία των ασπόνδυλων και των ψαριών.

Είναι επίσης σημαντικά για το σχηματισμό αμμοθινών, φυκών, θαλάσσιων χόρτων, μαγγρόβιων, νησίδων και υφάλων.

Πού θα βρείτε τη θαλάσσια χελώνα

Η θαλάσσια χελώνα ζει σε ωκεάνιες λεκάνες, με άτομα που έχουν παρατηρηθεί από την Αρκτική μέχρι την Τασμανία. Όμως, οι περισσότερες ζουν σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές, οπότε μάθετε περισσότερα για την κατανομή των κυριότερων ειδών:

O C. mydas του 1758, ζει στον Ατλαντικό, ιδίως στο νησί Trindade που βρίσκεται στη χώρα μας και σε μέρη όπως η Κόστα Ρίκα, η Γουινέα-Μπισάου, το Μεξικό και το Σουρινάμ.

Το είδος C. caretta καταγράφηκε επίσης το 1758 και η κατανομή της είναι παγκόσμια. Αυτό σημαίνει ότι οι χελώνες ζουν σε υποτροπικές, τροπικές και εύκρατες θάλασσες του Ατλαντικού, του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού. Στον Ατλαντικό, το είδος ζει σε περιοχές αναπαραγωγής που βρίσκονται στις νοτιοανατολικές ακτές των Η.Π.Α. Βρίσκονται επίσης στη χώρα μας και στο Πράσινο Ακρωτήριο.

Όπως και τα παραπάνω είδη, το E. imbricata που καταγράφηκε το 1766, έχει περιβάλλουσα κατανομή. Με αυτή την έννοια, θα ήταν το πιο τροπικό από όλα τα είδη, που ζουν σε χώρες όπως η Βραζιλία και η Καραϊβική. Καταγράφηκε το 1766, το είδος D. coriacea ζει στις παραλίες του Ειρηνικού, του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού.

Στον Ατλαντικό, οι κύριες περιοχές εξάπλωσης είναι το Σουρινάμ, η Γαλλική Γουιάνα καθώς και το Τρινιντάντ και Τομπάγκο. Χελώνες βρίσκονται επίσης στη Γκαμπόν και το Κονγκό, στην Καραϊβική, στο νησί Μπιόκο και στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, εκτός από τα τροπικά ύδατα, άτομα βρίσκονται επίσης σε υποπολικές περιοχές.

Και κλείνοντας, το είδος L. olivacea που καταγράφηκε το 1829 ζει σε τροπικές και υποτροπικές ωκεάνιες λεκάνες. Το είδος αυτό είναι το πιο άφθονο μεταξύ των θαλάσσιων χελωνών και ζει στις παραλίες του Ινδικού, του Ειρηνικού και του Ατλαντικού Ωκεανού. Οι πιο συνηθισμένες περιοχές αναπαραγωγής και φωλεοποίησης θα ήταν το Σουρινάμ, η Γαλλική Γουιάνα και η Βραζιλία, ενώ οι δευτερεύουσες περιοχές βρίσκονται στην Αφρική, ιδίως στην Αγκόλα, το Κονγκό, τη Γουινέα-Μπισάου και το Καμερούν.

Απειλές και θηρευτές της θαλάσσιας χελώνας

Όλα τα είδη θαλάσσιων χελωνών που υπάρχουν σήμερα κινδυνεύουν σοβαρά με εξαφάνιση.

Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η δράση του ανθρώπου, ο οποίος με την αχαλίνωτη φιλοδοξία του μολύνει τους ωκεανούς, γεγονός που προκαλεί μη αναστρέψιμες βλάβες στη θαλάσσια χελώνα που μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και το θάνατο.

Σε αυτό προστίθεται η παράνομη αλιεία αυτών των χελωνών για πώληση ή κατανάλωση.

Ομοίως, ο χαμηλός ρυθμός αναπαραγωγής και τα χερσαία αρπακτικά που μπορούν να φάνε τα αυγά θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τη συνέχεια του είδους.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Βλέπε επίσης: Χελώνα αλιγάτορας - Macrochelys temminckii, πληροφορίες για την

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!

Πληροφορίες για τη θαλάσσια χελώνα στη Βικιπαίδεια