De algemene naam Zeeschildpad heeft betrekking op soorten die leven in tropische en subtropische zeeën over de hele wereld.

In die zin bestaat de groep uit zes geslachten en zeven soorten, die allemaal bedreigd zijn. En ze zijn bedreigd omdat ze zwaar hebben geleden onder de intensieve jacht om hun schelp, vet en vlees. Men gelooft dat visnetten ongeveer 40.000 exemplaren per jaar doden.

De zeeschildpad is een ongelooflijk dier dat leeft in de diepten van de zee. Het is een dier van indrukwekkende grootte dat vele jaren kan leven en wordt beschouwd als de oudste bewoner van de planeet tot op heden. Zodra een mannelijke zeeschildpad de zee ingaat, gaat hij nooit meer weg en het vrouwtje van haar kant komt alleen naar de oppervlakte om haar eieren te leggen, dus jarenlang was de studie van deze zeedieren een beetjeingewikkeld.

Dit reptiel wordt gekenmerkt door lange trektochten door oceaanstromingen, wat het nog fascinerender maakt. Lees verder en begrijp informatie over de soort en al zijn rariteiten.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam: Chelonia mydas, Caretta caretta, Eretmochelys imbricata, Lepidochelys olivacea, Lepidochelys kempii, Natator depressus en Dermochelys coriacea
• Familie: Toxochelyidae, Protostegidae, Cheloniidae en Dermochelyidae
• Classificatie: Gewervelde dieren / Reptielen
• Voortplanting: Eierleggend
• Voedsel: alleseters
• Habitat: Water
• Orde: Testudines
• Geslacht: chelonia
• Levensduur: 50 jaar
• Afmetingen: 1,8 - 2,2m
• Gewicht: 250 - 700 kg

Zeeschildpad soorten

Allereerst moet je weten dat er 4 families van zeeschildpadden zijn, maar dat slechts 2 daarvan levende soorten hebben.

En om onderscheid te kunnen maken tussen de soorten, zijn er kenmerken zoals de platen op de romp en de verandering in de vorm van de vinnen en de kop.

Laten we het dus hebben over de kenmerken van elke soort:

Zeeschildpad

Familie Cheloniidae

Ten eerste is er de soort C. mydas die de naam groene schildpad draagt en een gewicht van 160 kg en een totale lengte van 1,5 m kan bereiken. De kleur van de individuen is groen en ze hebben omnivore gewoonten als ze uit het ei komen, terwijl ze herbivoor worden als ze volwassen zijn.

In andere gevallen is de onechte karetschildpad ( C. caretta ) weegt 140 kg en is 1,5 m lang. Zijn dieet is carnivoor omdat hij weekdieren, mosselen, krabben en andere ongewervelde dieren eet die worden verpletterd met de krachtige spieren van zijn kaak.

De soorten E. imbricata Dit zijn de karetschildpadden of de onechte karetschildpad, die 85 kg wegen en 1,2 m lang zijn. Aan de andere kant is de schildpad afhankelijk van koralen voor voedsel, omdat hij met zijn snavel aast op anemonen, sponzen, garnalen en inktvissen.

Een ander voorbeeld van een zeeschildpad is de olijfschildpad ( L. olivacea ) die 40 kg weegt en 72 cm groot is. Zijn dieet is carnivoor en zou bestaan uit schaaldieren, weekdieren, vissen, kwallen, mosdiertjes, manteldieren, algen en viseieren.

De karetschildpad ( L. kempii ) weegt tussen de 35 en 50 kg en is 70 cm groot. Zijn dieet is gebaseerd op krabben die in ondiep water verblijven. Hij eet ook weekdieren, andere schaaldieren, kwallen, algen, vissen en zee-egels.

Ontmoet tot slot de soorten N. depressus Dit zouden de natuurlijke schildpadden van Australië zijn, met de algemene naam "Australische landschildpad". De maximale lengte zou 1 m en het gewicht 70 kg zijn, en het dieet bestaat uit kleine ongewervelde dieren, gewervelde dieren en algen.

Familie Dermochelydae

Van deze familie is het de moeite waard om te praten over de reuzenschildpadden of lederschildpadden ( D. coriacea Om je een idee te geven: het gewicht van de individuen kan meer dan 400 kg zijn en hun lengte is 1,80 m.

De voorste flippers hebben daarentegen een maximale lengte van 2 m. Volwassen schildpadden hebben geen platen op hun carapax en hun dieet bestaat uit gelatineachtig zoöplankton zoals coelenteraten. Het dieet bestaat ook uit salpen en pyrosomen.

Kenmerken van zeeschildpadden

Zeeschildpaddensoorten hebben vergelijkbare kenmerken zoals een stijf schild. Dit schild is zo sterk dat het individuen kan beschermen tegen klimaatverandering, roofdieren en milieudruk.

De hoef wordt dus gevormd door de samensmelting van botten van de ribben, de wervelkolom en de bekkengordel. Het dorsale deel wordt "carapax" genoemd en bestaat bij individuen van de familie Cheloniidae uit botten die bedekt zijn met een keratineachtig schild.

De schildpadden van de familie Dermochelyidae hebben daarentegen een schild dat wordt gevormd door huid en ook door het vet bovenop de wervels en ribben.

Anders zou het ventrale gebied van schildpadden het "plastron" zijn, dat bestaat uit een ongepaar bot en vier paar botten.

De lengte van de soort varieert van 55 cm tot 2,1 m, en een maximum gewicht van 900 kg. In feite is het dimorfisme duidelijk, omdat de mannetjes een klauw hebben die op de voorste vinnen blijft zitten, en ook een lange staart hebben.

Schildpadden hebben ook 2 klauwen aan hun ledematen, waarbij de eerste klauw groter is dan de tweede. Zelfs het aantal klauwen aan de onderste en achterste ledematen zou hetzelfde zijn.

Maar wat zijn, afgezien van voedsel, de kenmerken die soorten van elkaar onderscheiden? Ten eerste zijn er de uiterlijke kenmerken.

Daarom kunnen we het hebben over de vorm van de schedel, het aantal schubben op de kop, het aantal platen op de schaal en het aantal klauwen aan de poten. Aan de andere kant is het de moeite waard om te vermelden dat de plastron verschillende patronen kan hebben afhankelijk van de soort.

Gedrag van de zeeschildpad

Voor zover bekend is de zeeschildpad erg rustig, met een tamelijk gelijkmatig temperament. Ze zwemmen graag en hun favoriete bezigheid is het maken van lange trektochten door oceaanstromingen en -kloven, waardoor ze voedsel en betere leefomstandigheden kunnen vinden.

Deze schildpad brengt het grootste deel van haar leven door onder water in de oceanen. Het vrouwtje komt alleen boven water om eieren te leggen op de stranden en dit gebeurt in periodes van 3 tot 5 jaar (afhankelijk van de soort).

Aan de andere kant, als de mannetjes eenmaal geboren zijn en de zee ingaan, keren ze nooit meer terug naar de oppervlakte.

Voortplanting van zeeschildpadden

Afhankelijk van de soort is het vrouwtje op verschillende leeftijden geslachtsrijp, tussen de 10 en 14 jaar oud.

Zodra het dit stadium heeft bereikt, is het klaar om te paren. Het vrouwtje gaat dan naar de kusten van de stranden waar ze haar eieren zal leggen. Ook afhankelijk van de soort, hebben de eieren verschillende temperaturen en tijden nodig om uit te komen. Zodra ze zijn uitgekomen, beginnen ze aan hun reis naar de zee.

Het vrouwtje begraaft de eieren of laat ze achter op veilige plaatsen zodat ze niet worden opgegeten door roofdieren. De zeeschildpad legt tussen de 2 en 4 eieren in periodes van 2 tot 5 jaar.

Kenmerkend voor deze zeereptielen is dat ze vele jaren leven. Er zijn zelfs exemplaren die wel 85 jaar oud kunnen worden.

De voortplanting van de zeeschildpad is complex omdat er migraties kunnen plaatsvinden tussen foerageergebieden. In deze gebieden zijn goede voedselbronnen en planten de dieren zich voort.

Hierdoor kunnen de mannetjes en vrouwtjes met meerdere paren paren en kort daarna migreren ze naar de paaigronden.

Een zeer interessant punt dat in studies aan bod is gekomen, is dat ze paaien op de plaats waar ze geboren worden, 's nachts. En de strategie om 's nachts te paaien kan gedaan worden om blootstelling aan de zon en als gevolg daarvan hoge temperaturen te vermijden.

In deze zin moet u begrijpen dat het paaien plaatsvindt in de warmste tijd van het jaar, aangezien de temperatuur veel invloed heeft. Daarom is het gebruikelijk om het paaien aan te treffen tussen september en maart aan de Braziliaanse kust.

Maar houd er rekening mee dat het proces ook op andere tijden plaatsvindt, afhankelijk van de locatie. Op oceanische eilanden vindt het kuitschieten bijvoorbeeld plaats tussen december en juni, vooral bij de groene schildpad.

Voeding: Wat eet de zeeschildpad?

De zeeschildpad is een omnivoor en zijn dieet bestaat uit voedsel dat hij kan vinden in de diepten van de oceanen, zoals sponzen, algen, schaaldieren, kwallen, weekdieren, plankton en kleine vissen.

Elke soort heeft echter zijn eigen voorkeursvoedsel, dus ze ontwikkelen een voorliefde voor het ene of het andere voedsel dat ze in de diepte vinden. Karetschildpadden eten bijvoorbeeld graag sponzen.

Om aan voedsel te komen gebruikt hij zijn snavel, waarmee hij het voedsel kan bereiken dat tussen kieren en rotsen te vinden is. Zoals je hierboven kunt zien, hangt het voeden af van de soort.

De groene schildpad is echter carnivoor als hij jong is en wordt daarna herbivoor. Daarom eet hij verschillende soorten algen.

De andere soorten zouden omnivoren zijn die op koraalriffen leven en zich voeden met kwallen, buikpotigen, schaaldieren en vissen.

Wetenswaardigheden over de soort

De zeeschildpad wordt met uitsterven bedreigd, vooral door toedoen van de mens. Enkele oorzaken zijn het per ongeluk vissen met haken of zelfs drijfnetten in open zee.

De schalen van de individuen worden gebruikt als versiering en het vlees en de eieren worden gebruikt in de keuken. Wees je er dus van bewust dat er in Nicaragua en Mexico elk jaar zo'n 35.000 schildpadden worden gedood.

De soort lijdt zelfs onder commerciële visserij in plaatsen als Indonesië, China, India en de Filippijnen. Een ander probleem is de schaduw die wordt veroorzaakt door hoge gebouwen op paaistranden.

Als gevolg daarvan daalt de temperatuur, iets wat het geslacht van de jongen beïnvloedt. Er worden dus meer mannetjes dan vrouwtjes geboren. Iets wat ook te maken heeft met voortplanting is de kustontwikkeling in de broedgebieden.

Dit betekent dat de vrouwtjes hun eieren niet op een goede locatie leggen. Daarom zijn volgens de International Union for Conservation of Nature (IUCN) alle zeeschildpadsoorten bedreigd.

Ze staan op de rode lijst van bedreigde diersoorten. En het is het vermelden waard dat de soorten belangrijk zijn voor het behoud van de biodiversiteit. Dit komt omdat schildpadden de diversiteit van ongewervelde dieren en vissen in stand houden.

Ze zijn ook belangrijk voor de vorming van zandbanken, algen, zeegrassen, mangroves, eilandjes en riffen.

Waar vind je de zeeschildpad?

De zeeschildpad leeft in oceaanbekkens, met individuen die zijn gezien van de Noordpool tot Tasmanië. Maar de meeste leven in tropische en subtropische gebieden, dus leer meer over de verspreiding van de belangrijkste soorten:

O C. mydas van 1758, leeft in de Atlantische Oceaan, vooral op het eiland Trindade dat in ons land ligt en plaatsen als Costa Rica, Guinee-Bissau, Mexico en Suriname.

De soorten C. caretta werd ook opgenomen in de lijst van 1758 en zijn verspreiding is wereldwijd. Dit betekent dat de schildpadden leven in subtropische, tropische en gematigde zeeën van de Atlantische, Stille en Indische Oceaan. In de Atlantische Oceaan leeft de soort in broedgebieden aan de zuidoostkust van de Verenigde Staten. Ze komen ook voor in ons land en op Kaapverdië.

Net als de soorten hierboven is de E. imbricata opgenomen in 1766, heeft een wereldwijde verspreiding. In die zin zou dit de meest tropische van alle soorten zijn, die leeft in landen als Brazilië en het Caribisch gebied. Opgenomen in de lijst van 1766, is de soort D. coriacea leeft op stranden in de Stille, Atlantische en Indische Oceaan.

In de Atlantische Oceaan zijn de belangrijkste verspreidingsgebieden Suriname, Frans-Guyana en Trinidad en Tobago. Schildpadden worden ook gevonden in Gabon en Congo, het Caribisch gebied, het eiland Bioko en het zuiden van de Verenigde Staten. Behalve in tropische wateren worden ze dus ook aangetroffen in subpolaire gebieden.

En tot slot, de soorten L. olivacea die in 1829 werd gecatalogiseerd, leeft in tropische en subtropische oceaanbekkens. Deze soort is de meest voorkomende onder de zeeschildpadden en leeft op de stranden van de Indische, Stille en Atlantische Oceaan. De meest voorkomende broed- en nestgebieden zouden Suriname, Frans-Guyana en Brazilië zijn, terwijl de secundaire gebieden in Afrika liggen, met name Angola, Congo, Guinee-Bissau en Kameroen.

Bedreigingen en roofdieren van de zeeschildpad

Alle soorten zeeschildpadden die op dit moment bestaan, worden ernstig met uitsterven bedreigd.

Dit is te wijten aan vele factoren, waaronder de actie van de mens, die in zijn ongebreidelde ambitie de oceanen vervuilt, wat onomkeerbare schade toebrengt aan de zeeschildpad die zelfs de dood tot gevolg kan hebben.

Daarbij komt nog de illegale vangst van deze schildpadden voor verkoop of consumptie.

Ook de lage voortplantingssnelheid en de landroofdieren die de eieren kunnen opeten, brengen het voortbestaan van de soort ernstig in gevaar.

Vond je de informatie leuk? Laat hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Alligatorschildpad - Macrochelys temminckii, informatie over de

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!

Informatie over zeeschildpadden in Wikipedia