Η κοινή ονομασία "δελφίνι" σχετίζεται με ορισμένα κητώδη ζώα που ανήκουν στις οικογένειες Delphinidae και Platanistidae.

Έτσι, άλλα παραδείγματα κοινών ονομάτων θα ήταν το δελφίνι, το δελφίνι, το δελφίνι και το δελφίνι. Ως πλεονέκτημα, το είδος μπορεί να αναπτυχθεί καλά στο υδάτινο περιβάλλον, ζώντας τόσο στο γλυκό όσο και στο αλμυρό νερό.

Το δελφίνι είναι ένα είδος που ανήκει στην οικογένεια των οδοντωτών κητωδών (ζώα που έχουν δόντια). Θεωρείται ένα από τα πιο έξυπνα και κοινωνικά υδρόβια ζώα. Το δελφίνι είναι ένα θηλαστικό που συγγενεύει με τα αρτιοδάκτυλα (είδη που υπήρχαν πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια παρόμοια με τον ιπποπόταμο). Αυτό το είδος ειδών περπατάει πάντα σε ομάδες και γενικά δεν διαχωρίζεται από τους συγγενείς του. Κάθε ομάδα τωνδελφίνι μπορεί να αποτελείται από έως και 1.000 άτομα του ίδιου είδους.

Έτσι, πιστεύεται ότι υπάρχουν 37 είδη δελφινιών, τα οποία έχουν χαρακτηριστικά για τα οποία θα μιλήσουμε σε όλη τη διάρκεια του περιεχομένου:

Ταξινόμηση

• Επιστημονική ονομασία: Delphinus delphis, Grampus griseus, Tursiops truncatus και Stenella attenuata.
• Οικογένεια: Delphinidae και Delphinidae Gray
• Ταξινόμηση: Σπονδυλωτά / Θηλαστικά
• Αναπαραγωγή: Ζωόφιλη
• Σίτιση: Σαρκοφάγο
• Βιότοπος: Νερό
• Τάξη: Artiodactyla
• Γένος: Delphinus
• Μακροζωία: 25 - 30 χρόνια
• Μέγεθος: 1,5 - 2,7 m
• Βάρος: 100 - 1500 kg

Είδη δελφινιών

Το είδος Delphinus delphis αντιπροσωπεύει το κοινό δελφίνι, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η κοινωνικότητά του. Είναι δυνατόν να δει κανείς εκατοντάδες και χιλιάδες άτομα να κολυμπούν μαζί, καθώς ζουν σε μεγάλες ομάδες. Κολυμπούν με ταχύτητα έως και 60 χλμ. την ώρα, οπότε θεωρούνται γρήγορα και θα ήταν πολύ καλά στα ακροβατικά. Το μέγιστο προσδόκιμο ζωής είναι τα 35 έτη, αλλά ο πληθυσμός της Μαύρης Θάλασσαςζει κατά μέσο όρο 22 χρόνια.

Δεύτερον, γνωρίστε το δελφίνι Risso ( Grampus griseus Πρόκειται για το πέμπτο μεγαλύτερο είδος δελφινιού που έχει ποτέ παρατηρηθεί, καθώς τα ενήλικα δελφίνια φτάνουν σε συνολικό μήκος τα 3 μ. Σπάνια δείγματα έχουν επίσης παρατηρηθεί να φτάνουν σε μήκος τα 4 μ. και σε μάζα τα 500 κιλά.

Το πίσω μέρος του σώματος θα ήταν λιγότερο στιβαρό σε σύγκριση με το μπροστινό και το ζώο δεν έχει ράμφος. Τα θωρακικά πτερύγια είναι μακριά και δρεπανοειδή, ενώ το ραχιαίο πτερύγιο είναι όρθιο, ψηλό και γωνιώδες. Το ραχιαίο πτερύγιο αυτού του είδους είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μεταξύ των δελφινιδών, ξεπερνώντας το μόνο από την όρκα.

Η κάτω γνάθος έχει 2 έως 7 ζεύγη μεγάλων κυρτών δοντιών, ενώ η άνω γνάθος δεν έχει λειτουργικά δόντια, παρά μόνο μερικά μικρά δόντια. Η άνω γνάθος είναι ακόμη πιο εκτεταμένη, ιδίως σε σύγκριση με την κάτω γνάθο.

Όσον αφορά το χρώμα, τα άτομα μπορεί να έχουν διαφορετικές αποχρώσεις ανάλογα με την ηλικία τους. Κατά τη γέννησή τους, τα δελφίνια είναι γκρι-καφέ και με την ανάπτυξή τους γίνονται πιο σκούρα. Όταν παρατηρείτε ενήλικες, μπορείτε επίσης να δείτε κάποιες λευκές ουλές στο σώμα.

Άλλα είδη

Ως τρίτο είδος, συναντήστε το ρινοδέλφινο, το ρινοδέλφινο ή το δελφίνι ( Tursiops truncatus Πρόκειται για το πιο διάσημο είδος παγκοσμίως λόγω της εξάπλωσής του. Γενικά, τα άτομα βρίσκονται σε όλες τις θάλασσες, κατοικούν σε παράκτια και ωκεάνια ύδατα, με εξαίρεση μόνο τις πολικές θάλασσες.

Το είδος συμμετείχε επίσης στην τηλεοπτική σειρά Flipper και ορισμένα άτομα είναι κοινά σε εκθέσεις ενυδρείων λόγω του χαρίσματος και της ευφυΐας τους. Για να σας δώσουμε μια ιδέα, ήταν το έτος 1920 που λήφθηκαν δείγματα για εκθέσεις σε αιχμαλωσία και επιστημονικές μελέτες. Ως αποτέλεσμα, είναι το πιο κοινό είδος στα θεματικά πάρκα.

Από την άλλη πλευρά, αξίζει να μιλήσουμε για το στικτό δελφίνι του Ατλαντικού ( Stenella attenuata ) που ζει σε τροπικούς και εύκρατους ωκεανούς σε όλο τον πλανήτη. Το είδος περιγράφηκε το 1846 και τη δεκαετία του 1980 θεωρήθηκε σχεδόν απειλούμενο με εξαφάνιση.

Εκείνη την εποχή, εκατομμύρια άτομα πέθαναν όταν παγιδεύτηκαν σε δίχτυα τόνου και το είδος τέθηκε υπό εξαφάνιση. Σύντομα μετά την ανάπτυξη μεθόδων για τη διατήρηση του είδους, τα δείγματα που ζούσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό σώθηκαν επειδή κατάφεραν να αναπαραχθούν. Ως αποτέλεσμα, πρόκειται για το πιο άφθονο είδος δελφινιού στον πλανήτη.

Το συνολικό μήκος των δελφινιών είναι 2 μ. και φτάνουν τα 114 κιλά στην ενήλικη φάση τους. Μπορούν να αναγνωριστούν λόγω του μακριού ράμφους τους και του λεπτού τους σώματος. Και όταν γεννιούνται, τα άτομα δεν έχουν κηλίδες, αλλά εμφανίζονται καθώς μεγαλώνουν.

Χαρακτηριστικά δελφινιών

Μιλώντας για τα χαρακτηριστικά που παρατηρούνται σε όλα τα είδη, καταλάβετε τα εξής: Το δελφίνι είναι εξαιρετικός κολυμβητής, διότι μπορεί να πηδήξει μέχρι και πέντε μέτρα πάνω από το νερό. Η μέση ταχύτητά του είναι 40 χιλιόμετρα την ώρα και τα άτομα καταδύονται επίσης σε μεγάλα βάθη.

Το προσδόκιμο ζωής τους κυμαίνεται μεταξύ 20 και 35 ετών και το θηλυκό γεννά κάθε φορά μόνο έναν απόγονο. Είναι μάλιστα κοινωνικά ζώα που ζουν σε ομάδες. Εξάλλου, ένα σημείο που θα πρέπει να τονιστεί θα ήταν η εξαιρετική αίσθηση της ηχοεντοπισμός .

Πρόκειται για ένα ακουστικό σύστημα που επιτρέπει στο ζώο να λαμβάνει πληροφορίες από άλλα όντα αλλά και από το περιβάλλον. Αυτό είναι δυνατό χάρη στην παραγωγή ήχων υψηλής συχνότητας ή υπερήχων που φτάνουν την περιοχή των 150 kilohertz. Οι ήχοι εκπέμπονται με κλικ ή κλικ και θα ελέγχονται από ένα φιαλίδιο γεμάτο λάδι που βρίσκεται στο μέτωπο.

Ως εκ τούτου, τα ηχητικά κύματα κατευθύνονται προς τα εμπρός, με αποτέλεσμα να διαδίδονται έως και 5 φορές ταχύτερα από ό,τι στον αέρα. Έτσι, μετά την πρόσκρουση σε ένα θήραμα ή αντικείμενο, ο ήχος γίνεται ηχώ και ανακλάται πίσω, λαμβανόμενος από το μεγάλο λιπώδες όργανο του δελφινιού.

Είναι επίσης πιθανό το ζώο να λαμβάνει την ηχώ μέσω ενός ιστού στην κάτω γνάθο ή ακόμη και στην κάτω γνάθο. Η ηχώ στη συνέχεια πηγαίνει στο μέσο ή στο εσωτερικό αυτί και στη συνέχεια στον εγκέφαλο. Με αυτόν τον τρόπο, μια μεγάλη περιοχή του εγκεφάλου είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία και την ερμηνεία των ηχητικών πληροφοριών που λαμβάνονται μέσω του ηχοεντοπισμού.

Περισσότερες πληροφορίες για το είδος

Αυτό το υδρόβιο ζώο των θαλασσών μπορεί να έχει μήκος από δύο έως πέντε μέτρα και διαθέτει μια φυσούνα (οπή που του επιτρέπει να αναπνέει μέσα και έξω από το νερό) που βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού του. Γενικά, αυτό το είδος ζυγίζει από 70 έως 110 κιλά και το δέρμα του έχει γκριζωπό χρώμα.

Τα δελφίνια χρησιμοποιούν τον ηχοεντοπισμό (την ικανότητα ορισμένων ζώων να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν το περιβάλλον τους μέσω ήχων). Λόγω του ουραίου πτερυγίου αυτά τα είδη μπορούν να κολυμπήσουν με απίστευτες ταχύτητες, αυτό το υδρόβιο ζώο έχει περίπου 20 έως 50 κομμάτια δοντιών σε κάθε σιαγόνα.

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, έχουν δείξει ότι κάθε δελφίνι έχει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας, με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Αυτό το ζώο είναι ευγενικό, συναισθηματικό και στοργικό, έχουν την ικανότητα να εκφράζουν τα συναισθήματά τους.

Αναπαραγωγή δελφινιών

Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες που εξηγούν το ζευγάρωμα των δελφινιών, γνωρίζοντας μόνο ότι δεν αναπαράγονται κάθε χρόνο. Η ωριμότητα συμβαίνει μεταξύ 2 και 7 ετών για τα θηλυκά και γίνονται ενεργά από 3 έως 12 ετών. Έτσι, η κύηση διαρκεί 12 μήνες και το μοσχάρι γεννιέται με μήκος 70 ή 100 εκατοστά, εκτός από 10 κιλά μάζας.

Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι τα μικρά θηλάζουν μέχρι την ηλικία των 4 ετών και τα αρσενικά δεν προσφέρουν κανενός είδους φροντίδα. Ως αποτέλεσμα, ορισμένα θηλυκά του είδους έχουν τη λειτουργία της νταντάς.

Τα δελφίνια είναι σεξουαλικά πλάσματα από τη φύση τους, το αρσενικό δελφίνι φλερτάρει το θηλυκό μέχρι να καθίσει και να ζευγαρώσουν. Τα είδη αυτά είναι αμφιφυλόφιλα, επομένως μπορούν να είναι με είδη του ίδιου φύλου και του αντίθετου.

Τα δελφίνια διαφέρουν από τα άλλα είδη στο ότι είναι πολύ ευγενικά μεταξύ τους, γεγονός που επιτρέπει στο θηλυκό να επιλέξει. Όταν συμβεί το ζευγάρωμα και η γονιμοποίηση τελειώσει, τα θηλυκά φροντίζουν για την ωορρηξία, την οποία πραγματοποιούν 3 έως 5 φορές το χρόνο.

Ο βιότοπος παίζει σημαντικό ρόλο στην αναπαραγωγή, διότι ανάλογα με το πόσο καλά ή άνετα αισθάνονται αυτά τα υδρόβια ζώα στον βιότοπό τους, μπορεί να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερο. Πετούν το μωρό δελφίνι μετά από 12 μήνες, μπορούν να αποκτήσουν μόνο ένα κουτάβι- το οποίο φτάνει στην ωριμότητα σε ηλικία δύο ετών.

Τι τρώει το δελφίνι: Η τροφή του

Επειδή είναι κυνηγοί, τα δελφίνια τρώνε κυρίως ψάρια. Μεταξύ των αγαπημένων ειδών, αξίζει να αναφέρουμε τον μπακαλιάρο, τη ρέγγα, το σκουμπρί και το κέφαλο. Ορισμένα άτομα τρώνε επίσης καλαμάρια, χταπόδια και καρκινοειδή.

Ως στρατηγική κυνηγιού, σχηματίζουν μεγάλες ομάδες και κυνηγούν κοπάδια. Ως εκ τούτου, είναι σύνηθες να τρώνε έως και το 1/3 του σωματικού τους βάρους για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Ωστόσο, ο αριθμός μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την ποσότητα της τροφής που είναι διαθέσιμη στο χώρο.

Επίσης, η διατροφή εξαρτάται από το είδος του δελφινιού, πολλά από αυτά τρώνε ψάρια όπως το σκουμπρί, τρώνε επίσης καλαμάρια και άλλα κεφαλόποδα (χταπόδια, καλαμάρια ή μαλάκια).

Ένα δελφίνι μπορεί να φάει από 10 έως 25 κιλά ψάρια την ημέρα. Για να κυνηγήσουν χρησιμοποιούν μια μέθοδο που λέγεται κοπάδι (ομαδικό κυνήγι όπου πολλά άτομα περιβάλλουν το θήραμά τους).

Περίεργα στοιχεία για το είδος

Η κύρια περιέργεια για τα δελφίνια έχει να κάνει με την νοημοσύνη Βασικά, η έρευνα επέτρεψε στους επιστήμονες να εκπαιδεύσουν τα είδη να εκτελούν διάφορα είδη εργασιών.

Εκτός αυτού, πρόκειται για το ζώο που έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία συμπεριφορών που συνδέονται με βασικές βιολογικές δραστηριότητες, όπως η αναπαραγωγή και η διατροφή, ενώ είναι πολύ παιχνιδιάρικο.

Ένα άλλο παράδειγμα περιέργειας συνδέεται με το αρπακτικά Το είδος υποφέρει από επιθέσεις καρχαριών, όπως οι λευκοί καρχαρίες και οι όρκες, καθώς και από το εμπορικό κυνήγι, οπότε η κύρια μέθοδος κυνηγιού των δελφινιών θα ήταν να τα δελεάσουν με ψάρια.

Για παράδειγμα, οι ψαράδες ρίχνουν το δίχτυ και παγιδεύουν τα ψάρια για να έρθει η ομάδα των δελφινιών να τραφεί. Λίγο αργότερα, οι ψαράδες τραβούν το δίχτυ και καταφέρνουν να πιάσουν τόσο το σχολείο όσο και τα δελφίνια.

Βιότοπος και πού θα βρείτε το δελφίνι

Η κατανομή των δελφινιών εξαρτάται από το είδος. Για παράδειγμα, το D. delphisvive ζει στα εύκρατα νερά του Ειρηνικού και του Ατλαντικού Ωκεανού, καθώς και στη Μεσόγειο και την Καραϊβική.

Διαφορετικά, το είδος G. griseaux ζει σε εύκρατα και θερμά νερά, επειδή δύσκολα βρίσκεται σε μέρη με θερμοκρασία χαμηλότερη από 10°C. Για το λόγο αυτό, τα άτομα μπορούν να παρατηρηθούν σε ζώνες ηπειρωτικών πλαγιών και επίσης σε νερά με βάθη μεταξύ 400 και 1000 m.

Ήδη η T. truncatus ζει στη χώρα μας, ιδίως κατά μήκος των ακτών του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ και της Σάντα Καταρίνα. Το δελφίνι μπορεί επίσης να βρεθεί σε νερά μακριά από τις ακτές μέχρι τα βορειοανατολικά.

Τέλος, το είδος S. attenuata Κατοικεί σε υποτροπικά και τροπικά ύδατα, όπως ο Ινδικός, ο Ειρηνικός και ο Ατλαντικός Ωκεανός.

Το δελφίνι είναι ένα είδος που κατοικεί σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου, εκτός από τους πολικούς ωκεανούς. Μπορούν επίσης να ζουν σε ποτάμια, ανάλογα με το είδος του δελφινιού.

Αυτό το υδρόβιο ζώο είναι εξαρτημένο από την εύρεση ενός βιότοπου, καθώς οι περιοχές πρέπει να είναι ασφαλείς και να υπάρχουν ποσότητες ειδών για να μπορούν να τρέφονται. Το γεγονός ότι είναι κοινωνικό και χαρισματικό τους επιτρέπει να συνυπάρχουν με 10 έως 15 άτομα του ίδιου είδους, φροντίζοντας το ένα το άλλο.

Ποιοι είναι οι θηρευτές των δελφινιών;

Ανάμεσα στους φυσικούς θηρευτές των δελφινιών είναι ο καρχαρίας ταύρος και ο καρχαρίας τίγρης. Επίσης, βρίσκουμε και τις όρκες ως δεύτερους θηρευτές. Όμως η παραμονή τους μαζί τους δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, καθώς τους προστατεύει από επιθέσεις ακόμη και από τους ίδιους τους καρχαρίες.

Αλλά ο μεγαλύτερος θηρευτής αυτού του είδους δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο, διότι λόγω διαφόρων δραστηριοτήτων, είτε πρόκειται για αλιεία είτε για ρύπανση, σκοτώνει αυτό το είδος.

Απειλούμενο είδος δελφινιού;

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες στον ωκεανό, όπως η κίνηση των πλοίων που μεταφέρουν εμπορεύματα από το ένα μέρος στο άλλο, έχουν προκαλέσει μόλυνση στο νερό, η οποία επηρεάζει και βλάπτει διάφορα υδρόβια είδη, ενώ απόβλητα όπως το πλαστικό και τα σκουπίδια έχουν επίσης συμβάλει σε αυτό το πρόβλημα.

Από την άλλη πλευρά, η αλιεία δελφινιών για επιστημονικούς σκοπούς χρησιμοποιείται κυρίως για τη διεξαγωγή πειραμάτων και μελετών που μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε γιατί αυτά τα ζώα είναι τόσο έξυπνα.

Ομοίως, ο στρατός τα ψαρεύει για να μελετήσει το σύστημα επικοινωνίας τους ώστε να κατασκευάσει υποβρύχια με υψηλότερα και πιο εξελιγμένα σόναρ. Τέλος, τα αλιεύουν για εμπορικούς σκοπούς, καθώς το κρέας τους εκτιμάται ιδιαίτερα σε πολλές χώρες. Κάθε μία από αυτές τις ενέργειες έχει οδηγήσει τα είδη αυτά να κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Πληροφορίες για το δελφίνι στη Wikipedia

Δείτε επίσης: Χρυσόψαρο: μάθετε τα πάντα για αυτό το είδος

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!