João-de-barro, forneiro, uiracuité i uiracuiar to nazwy zwyczajowe, które reprezentują ptaki wróblowe, tj. osobniki są melodyjne, małe lub średnie i często doskonale budują swoje gniazda.

Tak więc główna nazwa zwyczajowa została nadana ze względu na charakterystyczne gliniane gniazdo w kształcie pieca.

W Argentynie gatunek ten jest postrzegany jako "Ave de la Patria" od 1928 roku, gdzie występuje pod potoczną nazwą "hornero".

Inne popularne nazwy w języku hiszpańskim to hornero común i alonsito.

W języku portugalskim istnieje kilka rodzajów przydomków, takich jak maria-de-barro, joão de barro, amassa-barro, oleiro, barreiro, forneiro i pedreiro.

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa - Furnarius rufus;
• Rodzina - Furnariidae.

Charakterystyka João-de-Barro

Przede wszystkim, Jakiego koloru jest João-de-barro? ?

Pióra zwierzęcia są podzielone na trzy odcienie, ogon jest czerwony, część od gardła do brzucha biała, a reszta ciała ziemista.

Należy jednak pamiętać, że upierzenie może się różnić w zależności od regionu.

W związku z tym w Bahia i Piauí ubarwienie jest mocniejsze, z bardziej czerwonym grzbietem i ciemniejszym ochrowym brzuchem.

Osoby mieszkające w południowej Argentynie mają zwykle blady, szarawy odcień.

Z drugiej strony, wielkość jest różna, ponieważ populacje mieszkające na południu kraju są większe niż te mieszkające na północy.

Jest też miękka brew, którą tworzą jaśniejsze pióra kontrastujące z upierzeniem głowy.

Średnia długość wynosi 20 cm, a samce i samice nie są zróżnicowane, tj. dymorfizm płciowy nie jest widoczny.

Gniazdo glinianego Johna

Gniazdo João-de-barro ma charakterystyczny kształt glinianego pieca i można je łatwo zidentyfikować na szczytach słupów w regionach wiejskich i na drzewach.

Dlatego po wewnętrznej stronie gniazda znajduje się ściana oddzielająca komorę inkubatora od wejścia.

Komora ta została zbudowana w celu zmniejszenia przeciągów i utrudnienia dostępu niektórym drapieżnikom.

Jako surowiec zwierzę wykorzystuje mokrą glinę, słomę i obornik, których proporcje zależą od rodzaju gleby.

Na przykład, gdy gleba jest piaszczysta, ilość gleby jest mniejsza niż ilość obornika.

Inną interesującą kwestią jest to, że joão de barro nie korzysta z tego samego gniazda przez dwa sezony z rzędu.

Najwyraźniej gatunek ten rotuje między dwoma a trzema gniazdami, naprawiając te, które są na wpół zniszczone lub stare.

Tak więc, gdy nie ma odpowiedniego miejsca, możliwe jest, że konstrukcja zostanie wykonana na górze lub nawet obok starego gniazda.

Dlatego też jednostki preferują miejsca, w których spotykają się gałęzie.

W miejscach, gdzie nie ma wsparcia dla gniazd, są one budowane na parapetach okiennych.

W takim przypadku gniazdo umieszczane jest między ścianą a oknem, przy czym preferowane są miejsca trudno dostępne i położone wysoko.

Z drugiej strony, jeśli miejsce ma niewiele wysokich drzew lub nie ma ich wcale, gatunek ten gniazduje na wysokich słupach z poziomymi poprzeczkami.

Czas budowy gniazda

W tym sensie budowa gniazda trwa od 18 do 31 dni, co zależy od opadów deszczu, a tym samym od obfitości gliny.

Wkrótce po wykorzystaniu gniazda, osobniki opuszczają je i jest ono wykorzystywane przez inne gatunki ptaków, takie jak tuim, kanarek zielonoskrzydły, jaskółka i wróbel.

Z gniazda mogą również korzystać inne zwierzęta, takie jak małe węże, jaszczurki, żaby, dzikie szczury, a nawet pszczoły.

Hodowla "João-de-Barro

Zarówno samiec, jak i samica powinni na zmianę budować gniazdo, ponieważ jeden przynosi materiał, a drugi układa glinę w gnieździe.

Takie gniazdo waży do 4 kilogramów, a w niektórych przypadkach buduje się ich do 11 i umieszcza jedno na drugim.

W gnieździe tym samica składa od 3 do 4 jaj począwszy od września, a inkubacja trwa maksymalnie 18 dni.

Żywność

João-de-barro zjada inne bezkręgowce, takie jak robaki i prawdopodobnie mięczaki.

Ponadto osobniki te mogą wykorzystywać ludzkie resztki jedzenia, takie jak kawałki chleba.

W niektórych okresach niedoboru gatunek ten może również jeść mączkę kukurydzianą w karmnikach i niektóre owoce.

Ciekawostki

Jest to gatunek powszechnie występujący na terenach otwartych, takich jak cerrados, pola, pastwiska, ogrody i niektóre drogi.

Można go również zobaczyć chodzącego po ziemi w poszukiwaniu owadów, a także siedzącego na płotach i słupach, a także na pojedynczych gałęziach.

Ogólnie rzecz biorąc, osobniki wolą żyć w parach, a samiec i samica śpiewają w duecie.

Ich śpiew jest wysoki i przeszywający, a także śpiewają w różny sposób wokół gniazda.

Interesujące jest to, że chociaż niektóre gatunki ponownie wykorzystują gniazdo, niektóre ptaki mogą mieć z tym trudności.

Dzieje się tak, ponieważ temperatura wewnątrz jest wysoka, stąd nazwa "piec" zarówno w hiszpańskim hornero, jak i w naukowej nazwie Furnarius.

Gdzie znaleźć

João-de-barro pochodzi z krajów takich jak Brazylia, Argentyna, Boliwia, Urugwaj i Paragwaj.

W rezultacie okazy można zobaczyć w rozległym regionie, w tym w południowych brazylijskich stanach Goiás, Pernambuco i Mato Grosso.

Dystrybucja obejmuje również cały wschodni region Boliwii, kontynuując na południe przez zbocza Andów do półwyspu Valdez w Argentynie.

Istnieje niewiele badań dotyczących tego gatunku, więc liczba osobników lub populacji nie jest znana.

Uważa się jednak, że następuje wzrost, a zwierzę jest postrzegane jako "pospolity ptak".

Zgodnie z czerwoną listą IUCN jest to zatem gatunek o niskim stopniu zagrożenia.

Warto zauważyć, że okazy te coraz częściej atakują duże miasta z powodu rzadkiego zalesiania lub wylesiania, które tworzy pola.

Uważa się jednak, że nie ma to wpływu na gatunek, ponieważ jego liczebność i rozmieszczenie rośnie z dnia na dzień.

Podobały Ci się informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to dla nas ważne!

Informacje o João de Barro w Wikipedii

Zobacz też: Ślimak: ciekawostki, charakterystyka, zwyczaje, pożywienie i rozmnażanie

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!