João-de-barro, forneiro, uiracuité en uiracuiar zijn algemene namen die staan voor een Passeriforme vogel, d.w.z. de individuen zijn melodieus, klein of middelgroot en bouwen vaak perfect hun nesten.

De belangrijkste algemene naam werd dus gegeven vanwege het karakteristieke ovenvormige kleinest.

In Argentinië wordt de soort sinds 1928 gezien als de "Ave de la Patria", waar hij de algemene naam "hornero" draagt.

Andere veel voorkomende namen in het Spaans zijn hornero común en alonsito.

In de Portugese taal zijn er verschillende soorten bijnamen, zoals maria-de-barro, joão de barro, amassa-barro, oleiro, barreiro, forneiro en pedreiro.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Furnarius rufus;
• Familie - Furnariidae.

João-de-Barro kenmerken

Allereerst, welke kleur heeft João-de-barro ?

De veren van het dier zijn verdeeld in drie tinten, waarbij de staart rood is, het deel van de keel tot de buik wit en de rest van het lichaam aards.

Maar let op: het verenkleed kan per regio verschillen.

Met het oog hierop is de kleur in Bahia en Piauí sterker, met een rodere rug en donkerder okerkleurige buik.

Individuen die in het zuiden van Argentinië leven, zijn meestal grijsachtig en bleek van kleur.

Aan de andere kant varieert de grootte, aangezien de bevolking in het zuiden van het land groter is dan die in het noorden.

Er is ook een zachte wenkbrauw die gevormd wordt door wat lichtere veren die contrasteren met het verenkleed van de kop.

De gemiddelde lengte is 20 cm en mannetjes en vrouwtjes worden niet onderscheiden, d.w.z. er is geen duidelijk seksueel dimorfisme.

Het nest van Clay John

Het nest van de João-de-barro heeft de karakteristieke vorm van een kleioven en is gemakkelijk te herkennen bovenop palen op het platteland en in bomen.

Daarom is er aan de binnenkant van het nest een muur die de broedkamer scheidt van de ingang.

Deze kamer is gebouwd om de tocht te verminderen en de toegang voor sommige roofdieren te bemoeilijken.

Als grondstof gebruikt het dier een natte klei, stro en mest, waarvan de verhouding afhangt van de grondsoort.

Als de grond bijvoorbeeld zanderig is, is de hoeveelheid grond minder dan de hoeveelheid mest.

Een ander interessant punt is dat de joão de barro niet twee seizoenen achter elkaar hetzelfde nest gebruikt.

Blijkbaar roteert de soort tussen twee tot drie nesten, waarbij ze de half vernielde of oude nesten herstellen.

Dus als er geen geschikte ruimte is, is het mogelijk dat de constructie bovenop of zelfs naast het oude nest wordt uitgevoerd.

De individuen geven dus de voorkeur aan de plaatsen waar de takken samenkomen.

Op plaatsen waar geen steun is voor de nesten, worden ze op vensterbanken gebouwd.

Als dit gebeurt, wordt het nest tussen een muur en een raam geplaatst, met een voorkeur voor moeilijk bereikbare en hoge locaties.

Aan de andere kant, als de plek weinig of geen hoge bomen heeft, nestelt de soort op hoge palen die horizontale dwarsbalken hebben.

Bouwtijd van het nest

In die zin duurt de bouw van het nest 18 tot 31 dagen, wat afhangt van de regenval en dus van een overvloed aan klei.

Kort nadat ze het nest hebben gebruikt, verlaten de individuen het en wordt het gebruikt door andere vogelsoorten zoals de Tuim, de Groenvleugelstern, de Zwaluw en de Mus.

Andere soorten dieren kunnen het nest ook hergebruiken, zoals kleine slangen, hagedissen, kikkers, wilde ratten en zelfs bijen.

Fokken van de "João-de-Barro

Zowel het mannetje als het vrouwtje moeten om de beurt het nest bouwen, aangezien de ene het materiaal brengt en de andere de klei in het nest moet schikken.

Dit nest weegt tot 4 kilo en in sommige gevallen worden er wel 11 gebouwd en op elkaar geplaatst.

In dit nest legt het vrouwtje vanaf september 3 tot 4 eieren en het broeden duurt maximaal 18 dagen.

Voedsel

De João-de-barro eet andere ongewervelde dieren zoals wormen en mogelijk weekdieren.

Daarnaast kunnen de exemplaren profiteren van menselijke voedselresten, zoals stukjes brood.

In sommige tijden van schaarste kan de soort ook maïsmeel in voederbakken en wat fruit eten.

Curiosa

Dit is een algemene soort op open plekken zoals cerrados, velden, weilanden, tuinen en sommige wegen.

Je ziet hem ook over de grond lopen op zoek naar insecten en hij strijkt neer op hekken, palen en geïsoleerde takken.

Over het algemeen leven de individuen het liefst in paren en is er een duetzang tussen het mannetje en het vrouwtje.

Hun zang is hoog en doordringend, en ze zingen ook verschillend rond het nest.

En een interessant punt is dat, hoewel sommige soorten het nest hergebruiken, sommige vogels daar moeite mee kunnen hebben.

Dit komt omdat de temperatuur binnen hoog is, vandaar de naam "oven" in zowel het Spaanse hornero als in de wetenschappelijke naam Furnarius.

Waar vind je

De João-de-barro komt oorspronkelijk uit landen als Brazilië, Argentinië, Bolivia, Uruguay en Paraguay.

Het resultaat is dat er exemplaren te vinden zijn in een groot gebied, waaronder de zuidelijke Braziliaanse staten Goiás, Pernambuco en Mato Grosso.

Het verspreidingsgebied omvat ook de hele oostelijke regio van Bolivia en gaat verder naar het zuiden via de hellingen van de Andes naar het schiereiland Valdez in Argentinië.

Er zijn weinig studies over de soort, dus het aantal individuen of populaties is niet bekend.

Maar er wordt aangenomen dat er een toename is, waarbij het dier wordt gezien als een "gewone vogel".

Volgens de Rode Lijst van de IUCN is dit dus een soort die weinig zorgen baart.

Het is vermeldenswaard dat de exemplaren steeds vaker grote steden binnendringen door schaarse bebossing of ontbossing waardoor akkers ontstaan.

Er wordt echter aangenomen dat de soort niet wordt aangetast omdat de abundantie en verspreiding met de dag toeneemt.

Vond je de informatie leuk? Laat je reactie hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over João de Barro in Wikipedia

Zie ook: Slakken: rariteiten, kenmerken, gewoonten, voedsel en voortplanting

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!