Tapicuru is een middelgrote vogel die ook de volgende algemene namen draagt:

Grutto, grutto, tapicuru de cara-pelada, waterral, oude hoed en bruine kiekendief (zuid).

De individuen hebben ook Engelstalige gewone namen zoals Bare-faced Ibis (een verwijzing naar het naakte gezicht van het dier), maar ook Whispering Ibis of Fluisterende Ibis.

Volg ons dus en kom meer te weten over de soort.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Phimosus infuscatus;
• Familie - Threskiornithidae.

Tapicuru ondersoort

Ten eerste is de ondersoort P. infuscatus infuscatus Hij werd gecatalogiseerd in 1823 en leeft van oostelijk Bolivia tot Paraguay, Uruguay en noordoostelijk Argentinië.

Aan de andere kant is de P. infuscatus berlepschi uit 1903, ligt in het oosten van Colombia tot aan de Guianas.

We kunnen ook Suriname en enkele plaatsen in het noordwesten van ons land noemen.

Tot slot P. infuscatus nudifrons vermeld in 1825, leeft in Brazilië ten zuiden van de Amazonerivier.

Kenmerken van Tapicuru

Hoewel er 3 ondersoorten zijn, is het interessant om te weten dat de individuen dezelfde kenmerken hebben waar we het hieronder over zullen hebben:

Daarom is de tapicuru is een vogel die tussen de 493 en 600 gram weegt en tussen de 46 en 54 cm lang is.

De kleur varieert van donkerbruin tot zwart met een groenige gloed.

Het gezicht van de individuen is veerloos en heeft een geelachtige of roodachtige tint.

Verder is de snavel karakteristiek, groot en gebogen, en heeft hij een kleur die varieert van wit, roze en roodbruin of van geeloranje tot heldergeel.

Voortplanting van Tapicuru

Voordat we het over de voortplanting van de soort hebben, is het de moeite waard om een paar punten over de soort te definiëren gedrag :

Ten eerste wordt de vogel gezien in grote groepen met exemplaren van dezelfde soort, andere soorten ibissen of zelfs met huisdieren.

Daarom worden ze niet alleen gezien en hebben ze geen territoriale kenmerken.

Ze worden alleen agressief als er voedsel wordt gestolen.

Hoewel het mogelijk is om vrouwtjes en mannetjes van elkaar te onderscheiden, omdat de snavel van de mannetjes groter is, is het dimorfisme niet zo intens als bij andere soorten.

Daarom moet je weten dat de reproductie van tapicuru komt voor in kleine kolonies, tussen de maanden augustus en december.

Zo zijn er nesten te zien in struiken of bomen, plekken waar de vogels ook platforms bouwen.

In deze nesten legt het vrouwtje 1 tot 8 eieren die groen tot blauw gekleurd zijn.

De incubatie wordt uitgevoerd door het mannetje en het vrouwtje en duurt 21 tot 23 dagen.

Voedsel

De soort is gewend om in ondiep water te foerageren, langzaam te lopen en de grond af te schuren met zijn snavel.

Tijdens deze zoektocht worden kleine schaaldieren, weekdieren, wormen, schelpdieren en ongewervelde dieren gevangen.

Insecten en plantaardig materiaal zoals bladeren en zaden maken ook deel uit van het dieet.

Curiosa

Het is goed om in dit onderwerp te praten over de nieuwe registers van tapicuru in regio's waar voorheen geen gedocumenteerde gegevens waren over het voorkomen ervan.

Dit betekent dat dit een vogel was die zelden werd gezien, maar nu opduikt en de aandacht trekt van verschillende onderzoekers die de factoren willen begrijpen die bijdragen aan het verschijnen.

Volgens een onderzoek in Tocantins werd de eerste vogel in 2013 in de staat gezien, terwijl hij foerageerde in de modderige beddingen van beken en moerassige omgevingen.

In 2010 werden individuen gezien in de buurt van de lagune van Pampulha in Minas Gerais, op zoek naar voedsel op ondiepe plaatsen, maar ook in ondergelopen velden en gazons.

De auteur van de studie suggereert dus dat de soort dezelfde reigerbroedplaats gebruikt als nachtverblijf.

Daarnaast worden de plekken ook gebruikt om te nestelen.

En deze verslagen geven ons het volgende aan:

In de loop der jaren is de bevolking toegenomen, iets wat de uitbreiding heeft veroorzaakt.

De soort is bijvoorbeeld wijdverspreid in Santa Catarina en verkent verschillende habitats.

De bevolkingstoename kwam door de vele transformaties in de laaglandgebieden waar de dichte ombroeiende bossen plaats maakten voor grote rijstvelden en ook weilanden.

Als gevolg hiervan is het foerageergebied van de soort toegenomen, inclusief de interesse om nieuwe populaties te vestigen.

Waar leeft de tapicuru?

Dit is een vrij talrijke soort, die op verschillende plaatsen zeldzaam of afwezig is vanwege zijn trekgedrag.

In de Pantanal regio is de vogel bijvoorbeeld talrijk tijdens het trekseizoen en kan hij op andere plaatsen afwezig zijn.

Over het algemeen is de soort verspreid van Guyana, Venezuela tot Bolivia, evenals Argentinië, Paraguay, Uruguay en Brazilië.

Als we het in het bijzonder over Brazilië hebben, kunnen we Santa Catarina eruit lichten.

Hier leven tapicurus langs de kust en de lagere Itajaí-vallei, voornamelijk op plaatsen waar de natuurlijke vegetatie is vervangen door weilanden en rijstvelden.

Andere plekken waar de vogel kan voorkomen zijn mangroven en lagunes, maar ook langs wegen en snelwegen zoals de BR-101.

Hij leeft daarom in open gebieden zoals omgeploegde velden en waterrijke gebieden.

Vond je de informatie leuk? Laat je commentaar hieronder achter, het is erg belangrijk!

Informatie over Tapicuru in Wikipedia

Zie ook: Ara's: kenmerken, voeding, voortplanting, habitat en rariteiten

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!