De Miraguaia is een zeer sportief dier omdat hij veel vecht als hij aan de haak geslagen wordt en het aas met grote vraatzucht aanvalt.

In weinig regio's is het vlees zelfs belangrijk, omdat het besmet is met wormen.

Ze komt vaak rustig aan, zonder waarschuwing, maar als de greep subtiel is maar het gevecht hevig en lang, wees dan achterdochtig: het zou een grote miraguaia aan de lijn kunnen zijn.

De miraguaia, ook bekend als piraúna en burriquete in het zuiden, is een langwerpige vis, vrij bol en lang, rechtlijnig in de buikstreek.

Hij heeft zeer grote ogen en een inferieure bek. Zijn kaak heeft barbelen ontwikkeld die hij gebruikt om zijn prooi op te sporen, vooral in de diepte van zand en modder.

De rugvin heeft een lange basis, het doornige gedeelte heeft een relatief driehoekige vorm en het vertakte gedeelte is homogener. Ctenoïde (ruwe) schubben zijn aanwezig op het lichaam en cycloïde (gladde) schubben op de kop.

De borstvinnen zijn langwerpig. Een kenmerk dat een veilig onderscheid mogelijk maakt met de corvina, waarmee hij gelijkenis vertoont, is de aanwezigheid van een tweede harde en zeer dikke straal in de anaalvin. De staartvin heeft een afgeknotte vorm. De algemene kleur is bruin.

Lees dus verder om meer te weten te komen over de soort, zoals voortplanting, voeding en vistips.

Miraguaia Vis

Classificatie

• Wetenschappelijke naam - Pogonias cromis;
• Familie - Sciaenidae.

Kenmerken van de Miraguaia vis

De vis Miraguaia kan ook de algemene naam corvina-preta, burriquete, graúna, piraúna, perombeba vaca en quindunde hebben.

Op deze manier kan de naam veranderen afhankelijk van de regio.

Deze soort is een teleost, perciform vis en zou de enige zijn van het geslacht Pogonias.

In feite heeft het dier schubben, een langgerekt en afgeplat lichaam, evenals een afgeronde snuit in het uiterste deel en recht in het voorste deel.

Er zijn ongeveer 5 poriën op de kin en 10 tot 13 paar kleine lellen langs de mediane randen van de onderkaak en subopercle.

En de halskwabben kunnen groter worden naarmate het dier zich ontwikkelt.

Wat de kleur van de Miraguaia betreft, is het vermelden waard dat deze kan variëren tussen grijs, bruin en zwart.

Jonge individuen hebben ook 4 of 5 zwarte verticale strepen die gewoon verdwijnen als ze volwassen zijn.

De buik- en anaalvinnen zijn zwart.

Uiteindelijk is de wants ongeveer 1,5 m lang en weegt hij 51 kg.

Voortplanting van de Miraguaia vis

De Miraguaia vis is gewend om in de winter naar warme wateren te trekken met als hoofddoel om te paaien.

Op deze manier migreren de vissen naar de rotsachtige kusten.

Voedsel

Deze soort voedt zich met weekdieren, schelpdieren, schaaldieren en kleine vissen.

En een interessant punt is dat de Miraguaia vis wel de siris en krabben eet.

Dit komt omdat dit dier twee benige platen heeft in de buurt van de keel.

De platen zitten aan de onderkant of bovenkant en dienen als een soort voedselmolen.

Hierdoor kan de Miraguaia zijn prooi in één keer inslikken.

Curiosa

De nieuwsgierigheid heeft te maken met de mogelijke overexploitatie van deze soort.

Voor degenen die het nog niet weten: overexploitatie is een exploitatie die zo groot is dat de soort zich niet op natuurlijke wijze kan herstellen.

Dit betekent dat vissen enorm worden bedreigd en volledig zouden kunnen uitsterven.

Volgens een onderzoek dat is uitgevoerd in het estuarium van de Lagoa dos Patos, was de Miraguaia vis een geweldige visbron die momenteel wordt bedreigd.

In 1977 hadden we het hoogste aantal vangsten (ongeveer 1.450 ton), maar in 1982 was het vissen op en verkopen van deze soort niet meer rendabel.

De soort werd dus niet meer gezien in de jaren 2004, 2005, 2008, 2009 en 2010.

Alleen al in 2013 maakte de soort een comeback en werden er ongeveer 7.014 exemplaren aan land gebracht.

Het grote probleem was dat de gevangen individuen ondermaats waren (van 27,6 tot 62,4 cm), wat wijst op de instorting van de soort.

Ditzelfde onderzoek en ander onderzoek naar de Miraguaia geven dan ook aan dat de afname in grootte en ook de levensverwachting van de individuen een gevolg is van de overbevissing die in voorgaande jaren heeft plaatsgevonden.

Veel experts geven ook aan dat er een grote kans is dat het dier uitsterft.

Waar vind je de Miraguaia vis?

De Miraguaia vis komt voor in de westelijke Atlantische Oceaan van Nova Scotia tot Florida.

Enkele plaatsen om het dier te zien zijn de Golf van Mexico, West-Indië, de zuidelijke Caribische kust en van de Orinoco-delta tot Argentinië.

In ons land komt de Miraguaia voor in het noorden, noordoosten, zuidoosten en zuiden, van Amapá tot Rio Grande do Sul.

Het komt echter vaker voor in het zuidoosten en het zuiden.

Volwassen vissen geven de voorkeur aan zanderige bodems en ook aan zanderige modder.

Jonge individuen daarentegen leven het liefst aan de kust en in kanalen en estuariene gebieden in de buurt van rotsen.

Tips voor het vissen op Miraguaia vis

In sommige regio's van ons land is het bij wet verboden om op deze soort te vissen, maar op sommige plaatsen mag het dier wel gevangen worden.

Daarom moet je eerst uitzoeken of de vis wel of niet gevangen kan worden op jouw visstek.

Gebruik voor het vangen van de Miraguaia vis altijd middelzwaar tot zwaar materiaal en een high profile reel.

Het is interessant dat de reel een capaciteit heeft voor 300 m lijn en de lijnen zijn tot 35 lb.

Gebruik haken van n° 4/0 tot 7/0 en de hengels kunnen medium tot zware actie hebben met een goede capaciteit.

De ideale hengelgrootte ligt tussen 3,6 en 4,5 m.

Wat aas betreft, raden we natuurlijke modellen aan zoals weekdieren, garnalen, mosselen, krabben en gordeldieren.

Als je de voorkeur geeft aan het gebruik van vis, raden we je de sardientjes en de guineafowl aan.

En als vistip is het ideaal dat je een groot aas uitzet en goed laat liggen, want deze soort is vraatzuchtig.

Als je wilt voorkomen dat kleinere vissen het aas stelen, bind het dan stevig vast met een elastiekje.

Je moet ook goed uitgerust en alert zijn, want de Miraguaia heeft een enorme kracht.

De uitrusting

Vanwege zijn grootte moet de Miraguaia altijd gerespecteerd worden. Hij wordt het meest gevangen als hij aan boord vist in de zuidoostelijke regio, bij mondingen van riviermondingen en punten met grindbodems en stenen, en in de buurt van scheepswrakken. Als hij vanaf de kust vist, wordt hij gevangen op kusten, platforms en strandranden, vooral in de zuidelijke regio.

Vissen aan boord

Hengels: 6 tot 7 voet, 20 tot 30 pondsklasse, matige tot snelle actie.

Haspels of spoelen: Middelzware categorie, met sterke en zachte wrijving en capaciteit voor 150 meter lijn.

Lijnen: Multifilament, met 25 tot 40 pond weerstand. De lage elasticiteit is belangrijk om de gevoeligheid te verhogen in de dieptes waar de vis zich bevindt, vaak tussen de 30 en 50 meter.

Leiders: Fluorkoolstof, 0,50 tot 0,60 mm dik en tot 2 meter lang.

Haken: Rond, 3/0 tot 5/0, of breedspleet type, 2/0 of 3/0.

Leiden: Van 40 tot 80 gram of meer, afhankelijk van de diepte en sterkte van het getij, de olijf- of ronde soorten voor de eindhaken met maar één haak en de druppel- of meloentypes als het gewicht omlaag gaat en de poten omhoog.

Kunstmatig aas: Siri's, krabben, garnalen (bij voorkeur levend), weekdieren zoals saguarita, kleine vissen, inktvis en andere.

Zwepen: De eenvoudige exemplaren, met slechts één eindpoot na het lood (scheiding door middel van een wartel), kunnen 40 tot 60 centimeter lang zijn, met een haak aan het uiteinde.

Zwepen met poten (meestal twee) hebben het gewicht aan de punt, met poten van 40 tot 50 centimeter gemaakt van hetzelfde materiaal als de leader.

Als de bodem "zacht" is (zand, grind of modder), kan de bodemhaak voorbij de zinker gaan; op rotsachtige bodems en andere "vastzittende" structuren moet de haak hoger worden geplaatst.

Kies in plaats van strandrotors, die kwetsbaar zijn, voor drievoudige wartels of handschoenen met wartels (gebruikt op pargueiras) om de poten aan de zweep vast te maken.

Kunstmatig aas: Voornamelijk metalen jigs van 20 tot 40 gram, naast plastic aas zoals garnalen en shads aan jigkoppen van 10 tot 20 gram.

Strandvissen

Hengels: Van 3,9 tot 4,5 meter, met een werpvermogen tot 200 gram.

Haspels en spoelen: Met goed remsysteem en capaciteit voor minstens 200 meter lijn.

Lijnen: Mono of multifilament met een weerstand tussen 25 en 30 pond.

Leiders: Nylon of fluorkoolstof, 0,60 tot 0,70 mm dik, lang, 5 tot 10 meter lang.

Haken: Ze kunnen dezelfde zijn als die voor het bootvissen.

Flunky: Piramide- of klauwtypes voor een goede verankering aan de bodem in sterke winderige omstandigheden en gladde bodems, of drop- of caramboletypes met een gewicht tussen 80 en 200 gram of meer.

Zwepen: Gemaakt met het gewicht aan de onderkant en twee poten, op een vergelijkbare manier als aangegeven voor het bootvissen. Vergeet niet om geen traditionele rotors te gebruiken, over het algemeen zwak voor de grote miraguaias.

Aas: Onder andere steenkrabben en strandkrabben ("Maria-farinha"), garnalen, siris, corruptos en sarnambis.

Informatie over de Miraguaia vis in Wikipedia

Vond je de informatie leuk? Laat dan hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Makreel: alles over deze soort

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!