O Sabiá-do-campo ook bekend als calhandra, tejo-do-campo, papa-sebo, sabiá-conga, arrebita-rabo, sabiá-levanta-rabo, tója en galo-do-campo.

Een andere gebruikelijke naam, maar door ornithologen vermeden om geen verwarring te veroorzaken met een andere soort (Turdus amaurochalinus), zou sabiá-poca zijn.

Deze vogel, die een grote verscheidenheid aan liedjes heeft, wordt ook in het Engels genoemd: Spotlijster We zullen er hieronder meer over begrijpen:

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Mimus saturninus;
• Familie - Mimidae.

Ondersoorten van Sabiá-do-campo

Er zijn 4 ondersoorten, waarvan de eerste in 1823 werd opgenomen en M. saturninus .

De individuen zijn verspreid in het zuidelijke deel van Suriname, maar ook in het noorden van ons land, met name in de staat Amapá en het zuidwesten van de staat Pará.

13 jaar later is de ondersoort M. saturninus modulator is opgenomen in de lijst en leeft van het zuidwesten van Bolivia tot het zuiden van Brazilië.

We moeten ook landen als Paraguay en Uruguay en het noorden van Argentinië opnemen.

Anders, M. saturninus arenaceus van 1890, woont in het noordoosten van ons land, in de staten Alagoas, Paraíba en Bahia.

Uiteindelijk, vanaf 1903, werd de ondersoort M. saturninus frater komt voor van het noorden van Bolivia tot het noordoosten en zuidwesten van Brazilië.

Kenmerken van de Sabiá-do-campo

O Sabiá-do-campo is 23,5 tot 26 cm lang en weegt tussen de 55 en 73 gram.

De kleur is grijs op de bovenkant van de kop, vleugels en rug, en de buik en nek zijn geelwit of paarsachtig vanwege de grond.

Voor de soortidentificatie kunnen we het hebben over de witte wenkbrauwstreep die nog duidelijker wordt door de zwarte streep op ooghoogte.

Volwassenen rekenen op gelige ogen, maar in de jeugd is de tint donkerbruin, net zoals de borst gestreept is met donkergrijs.

De staart is lang, grijzig en de punt zou wit zijn.

Wat de stem betreft, weet dat individuen groot vermogen om het gezang en de roep van andere vogels te imiteren .

Desondanks heeft het een specifiek, doordringend, hoog gezang, "tschrip", "tschik".

Reproductie van de Sabiá-do-campo

O Sabiá-do-campo bouwt het nest in de vorm van een ondiepe kom met watten, gras en droge takjes.

Dit nest zit op struiken of bomen en soms op grote verlaten nesten van andere vogels.

Zo wordt het midden van het nest bekleed met zacht materiaal, waar tot 4 blauwgroene eieren met roestkleurige vlekken worden gelegd.

Het is mogelijk dat het koppel wordt geholpen door een derde of vierde persoon uit de bende die nakomelingen van voorgaande jaren kunnen zijn.

Dit individu helpt bij het beschermen en voeden van de kuikens.

Daarom komen ze tussen 12 en 14 dagen uit het ei en verlaten de kleintjes het nest als ze 11 tot 14 dagen oud zijn.

Twee interessante kenmerken zijn de volgende:

De binnenkant van de bek van de kuikens is geeloranje en kan worden geïdentificeerd.

Bovendien, het vrouwtje kan de eieren van andere vogels uitbroeden .

Wat eet de lijster?

A het dieet van de Sabiá-do-campo bestaat uit vruchten en ongewervelde dieren evenals de jongen van andere soorten.

Onder de vruchten kunnen we gecultiveerde vruchten noemen zoals papaja, banaan, sinaasappel en avocado (die zich voeden met het vruchtvlees), maar ook wilde vruchten (in dit geval van klein formaat, de vogel eet ze in hun geheel).

Dit is een vogel die de zaden van de vruchten die hij eet verspreidt, omdat ze niet verteerd worden en intact door het spijsverteringskanaal gaan.

Wat ongewervelde dieren betreft, kunnen we insecten zoals kevers, termieten en mieren uitlichten.

Als strategie Houd er rekening mee dat de vogel voedsel vangt door te lopen in zijn slaap of, in zeldzame gevallen, insecten kan vangen tijdens de vlucht.

Curiosa

Het is interessant om meer te weten te komen over de gewoonten en het gedrag van de Sabiá-do-campo die niet duidelijk zijn.

Daarom vormen de individuen in het zuidelijke deel van zijn verspreiding geen groepen, maar leven ze in paren.

In andere regio's leeft hij in savannes, velden, parken of braakliggende terreinen in steden, waar groepen tot 13 exemplaren tellen.

Maar ze zijn erg agressief tegen elkaar en gebruiken hun sterke klauwen en lange snavels in niet aflatende gevechten.

In dit verband heeft de vogel de gewoonte om af en toe zijn halfopen vleugels op te heffen terwijl hij over de grond loopt, in een vertoning die "... glinstering van vleugels ", waarvan het doel onduidelijk is.

Op het moment dat de lijster in contact komt met potentiële bedreigingen zoals slangen en mensen, kan hij ook de flitser uitschakelen.

Dit is trouwens een synantropische vogel, dat wil zeggen dat hij het vermogen heeft om zich aan te passen in grote steden, waar alleen groene gebieden en water beschikbaar hoeven te zijn.

Wat betreft de nabootsingsvermogen Sommige soorten herhalen het gezang van wel 6 verschillende soorten.

En naast de imitaties tijdens het broedseizoen, tussen de maanden juli en december, heeft de soort zijn eigen lied.

In zijn werk Brazilian Ornithology stelt Helmut Sick dat de populaties in het zuiden een melodieuzer en rijker vocalisatierepertoire hebben dan die in het noorden.

Tot slot werd in een landelijk gebied van de gemeente Bariri-SP een coöperatief gedrag in een groep :

Een volwassen exemplaar kwam vast te zitten op een hek van prikkeldraad, waarna individuen uit de kudde ernaast landden en de waarschuwingsroep lieten horen.

Na een tijdje verscheen er een Amerikaanse Havik die het gevangen exemplaar probeerde te vangen, maar zonder succes.

De individuen in de bende vielen de havik aan.

Waar vind je de Sabiá-do-campo?

O Sabiá-do-campo komt voor in laaglandgebieden van het lager gelegen Amazonegebied, in centraal, noordoostelijk, oostelijk en zuidelijk Brazilië.

De soort komt zelfs voor in landen als Bolivia, Argentinië, Paraguay en Uruguay.

Vond je de informatie leuk? Laat dan hieronder je commentaar achter, het is erg belangrijk!

Informatie over Sabiá-do-Campo in Wikipedia

Zie ook: Xexéu: soorten, voeding, kenmerken, voortplanting en rariteiten

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!