ماهی Miraguaia حیوانی بسیار اسپرت است زیرا هنگام قلاب زدن زیاد می جنگد، علاوه بر این که با حرص و ولع فراوان به طعمه حمله می کند. آلوده به کرم ها است.

او اغلب بی سر و صدا و بدون هشدار وارد می شود. اگر چنگ زدن ظریف است، اما مبارزه سنگین و طولانی است، احتیاط کنید: ممکن است یک میراگوایای بزرگ در خط باشد.

میراگوآیا که در جنوب به عنوان پیراونا و بوریکت نیز شناخته می شود، یک ماهی دراز است. بسیار محدب و بلند، در ناحیه شکمی مستطیل است.

چشمهای بسیار بزرگ و دهان زیرین دارد. فک پایین دارای هالترهایی است که برای تشخیص طعمه خود به ویژه در ته ماسه و گل استفاده می کند.

باله پشتی پایه بلندی دارد، قسمت خاردار آن نسبتاً مثلثی شکل است و راموس بیشتر است. همگن. فلس های Ctenoid (زمخت) در بدن و سیکلوئید (صاف) در ناحیه سر وجود دارد.

باله های سینه ای کشیده هستند. مشخصه ای که امکان جدایی ایمن از غوغا را فراهم می کند، وجود یک پرتوی سخت دوم بسیار ضخیم در باله مقعدی است. دمی شکل بریده ای دارد. رنگ کلی آن قهوه ای است.

بنابراین، برای دانستن جزئیات بیشتر در مورد گونه، مانند تولید مثل، تغذیه و نکات ماهیگیری، به خواندن ادامه دهید.

ماهی میگوایا<1

طبقه بندی

• نام علمی – Pogoniascromis;
• خانواده - Sciaenidae.

ویژگی های ماهی Miraguaia

ماهی Miraguaia ممکن است نام مشترک Black croaker، burriquete، graúna، piraúna را نیز داشته باشد. perombeba vaca و quindunde.

بنابراین، نام می تواند با توجه به منطقه تغییر کند.

این گونه نشان دهنده ماهی استخوانی و پرسی شکل است و تنها ماهی از جنس Pogonias خواهد بود.

در ضمن، این حیوان دارای فلس، بدنی کشیده و پهن و همچنین پوزه ای است که در قسمت انتهایی آن گرد و در قسمت قدامی صاف است.

حدود 5 منافذ روی آن وجود دارد. چانه و از 10 تا 13 جفت هالتر کوچک در امتداد لبه های میانی فک پایین و زیر ابرکولا.

و هالترها می توانند با رشد حیوان بزرگتر شوند.

در مورد رنگ آن Miraguaia، شایان ذکر است که می تواند بین خاکستری، قهوه ای و سیاه متفاوت باشد.

افراد جوان همچنین دارای 4 یا 5 نوار مشکی عمودی هستند که وقتی بالغ می شوند به سادگی ناپدید می شوند.

لگن و باله های مقعدی سیاه هستند.

در نهایت، طول کل حیوان حدود 1.5 متر و وزن آن 51 کیلوگرم است.

تولید مثل ماهی Miraguaia

ماهی Miraguaia رسم دارد. برای مهاجرت به آبهای گرم در طول زمستان، با هدف اصلی تخم ریزی.

بنابراین، ماهی ها به سواحل سنگی مهاجرت می کنند.

تغذیه

این گونه از نرم تنان تغذیه می کند. ،صدف، سخت پوستان و ماهی های کوچک.

و یک نکته جالب این است که ماهی Miraguaia خرچنگ و خرچنگ را می خورد.

این به این دلیل است که این حیوان دارای دو صفحه استخوانی است که در منطقه قرار دارند. گلو.

صفحات در پایین یا بالا قرار دارند و به عنوان نوعی سنگ شکن غذا عمل می کنند.

آنها به Miraguaia اجازه می دهند طعمه خود را یکباره ببلعد.

کنجکاوی ها

کنجکاوی به بهره برداری بیش از حد احتمالی این گونه مربوط می شود.

برای کسانی که هنوز نمی دانند، بهره برداری بیش از حد آن چنان استثماری است که امکان بازیابی گونه را در یک به روش طبیعی.

این بدان معناست که ماهی از یک تهدید بزرگ رنج می برد و می تواند کاملاً منقرض شود.

طبق مطالعه ای که در خور لاگوآ دوس پاتوس انجام شد، ماهی Miraguaia یک ماهی عالی بود. منبع صید و در حال حاضر در معرض تهدید است.

در سال 1977 بیشترین میزان صید (حدود 1450 تن) را داشتیم، اما در سال 1982 صید و فروش این گونه متوقف شد.

فقط در سال 2013 این گونه دوباره ظاهر شد و حدود 7014 نفر از آن‌ها جمع‌آوری شدند.

مشکل بزرگ این بود. اندازه افراد اسیر شده کوچکتر (از 27.6 تا 62.4 سانتی متر) بوده که نشان دهنده فروپاشی گونه است.

بنابراین،همین مطالعه و بررسی های دیگر از Miraguaia، نشان می دهد که کاهش اندازه و همچنین در طول عمر افراد نتیجه صید بی رویه است که در سال های گذشته رخ داده است.

بسیاری از متخصصان نیز نشان می دهند که شانس زیادی وجود دارد. در مورد انقراض این حیوان.

کجا می توان ماهی Miraguaia را پیدا کرد

ماهی Miraguaia را می توان در اقیانوس اطلس غربی، از نوا اسکوشیا تا فلوریدا پیدا کرد.

چند مکان برای دیدن حیوان، همچنین خلیج مکزیک، آنتیل، سواحل جنوبی دریای کارائیب، و همچنین از دلتای اورینوکو تا آرژانتین خواهد بود.

در کشور ما، Miraguaia در شمال، شمال شرق وجود دارد. ، جنوب شرقی و جنوب، از آماپا تا ریو گراند دو سول.

اما، وقوع آن در مناطق جنوب شرقی و جنوبی بیشتر است.

ماهی های بالغ کف ماسه ای و گلی شنی را ترجیح می دهند.

از سوی دیگر، افراد جوان ترجیح می دهند در ساحل و همچنین کانال ها و مناطق رودخانه ای نزدیک به صخره ها زندگی کنند.

نکاتی برای ماهیگیری برای ماهی Miraguaia

در برخی مناطق در کشور ما قانونی وجود دارد که ماهیگیری این گونه را ممنوع می کند. اما، حیوان را می‌توان در برخی مکان‌ها صید کرد.

بنابراین، ابتدا باید دریابید که آیا ماهی می‌تواند در محل ماهیگیری شما صید شود یا نه.

قبلاً برای صید ماهی Miraguaia، همیشه از تجهیزات متوسط ​​تا سنگین و قرقره پروفیل استفاده کنیدبالا.

جالب است که قرقره ظرفیت 300 متر خط دارد و خطوط تا 35 پوند می باشد.

از قلاب های شماره 4/0 تا 7/0 استفاده کنید و میله‌ها می‌توانند عملکرد متوسط ​​تا سنگین با ظرفیت خوب داشته باشند.

اندازه میله ایده‌آل بین 3.6 تا 4.5 متر خواهد بود. ، میگو، صدف، خرچنگ و آرمادیلو.

اگر ترجیح می دهید از ماهی استفاده کنید، ما ساردین و پاپا ترا را پیشنهاد می کنیم.

و به عنوان یک نکته برای ماهیگیری، ایده آل است که یک طعمه بزرگ سوار کنید. و بگذارید خوب سرو شود زیرا این گونه حریص است.

در غیر این صورت، برای جلوگیری از سرقت طعمه توسط ماهی های کوچک، آن را به خوبی با یک نوار الاستیک ببندید.

شما هم باید خیلی خوب باشد. مجهز و توجه است زیرا Miraguaia قدرت بسیار زیادی دارد.

تجهیزات

به دلیل اندازه ای که می رسد، Miraguaia همیشه باید مورد احترام قرار گیرد. بیشتر در قایق‌های ماهیگیری در منطقه جنوب شرقی، در خروجی‌های خور و نقاطی با ته سنگ و سنگ و همچنین در نزدیکی کشتی‌های غرق شده صید می‌شود. در ماهیگیری خشکی، در سواحل، سکوها و سواحل، به ویژه در منطقه جنوبی صید می شود.

ماهیگیری روی کشتی

میله ها: از 6 تا 7 فوت ، کلاس 20 تا 30 پوندی، با عملکرد متوسط ​​تا سریع.

قرقره یا قرقره: رده متوسط ​​سنگین، با اصطکاک قوی و نرم و ظرفیت 150 متر خط.

قلاب: قلاب دایره ای، 3/0 تا 5/0، یا نوع شکاف گسترده، 2/0 یا 3/0.

سینکر: از 40 تا 80 گرم یا بیشتر، بسته به عمق و قدرت جزر و مد، انواع زیتونی یا گرد برای شلاق های انتهایی تنها با یک قلاب و قطره یا انواع خربزه زمانی که وزن کاهش می یابد و پاها می روند. تا.

طعمه مصنوعی: سیریس، خرچنگ، میگو (ترجیحا زنده)، نرم تنان مانند ساگواریتا، ماهی کوچک، ماهی مرکب و غیره.

شلاق: نمونه های ساده، با تنها یک پایه انتهایی پس از سرب (جداسازی با استفاده از چرخان)، می تواند بین 40 تا 60 سانتی متر طول داشته باشد و در انتهای آن یک قلاب قرار دارد.

شلاق ها با پاها (به طور کلی، دو پا) دارای وزن در نوک هستند، با ساق‌های اندازه‌گیری بین 40 تا 50 سانتی‌متر که با همان مواد اولیه ساخته شده‌اند.

اگر قسمت پایین آن «نرم» باشد (ماسه، شن یا گل). ))، قلاب پایینی می تواند از سینک فراتر رود. در ته سنگ و سایر سازه‌های «درهم»، موقعیت قلاب‌ها را بالا ببرید.

به‌جای روتورهای ساحلی که شکننده هستند، قلاب‌ها یا آستین‌های سه‌گانه را با اسپینر (که در قیچی‌ها استفاده می‌شود) برای بستن انتخاب کنید.به شلاق ضربه می زند.

طعمه های مصنوعی: عمدتاً جگرهای فلزی از 20 تا 40 گرم، علاوه بر طعمه های پلاستیکی مانند میگو و سایه هایی که به سرهای جیگ از 10 تا 20 گرم متصل می شوند.

ماهیگیری ساحلی

میله: از 3.9 تا 4.5 متر، با قدرت ریخته گری تا 200 گرم.

قرقره و قرقره: با سیستم ترمز خوب و ظرفیت حداقل 200 متر خط. قرقره های سریع به به دست آوردن زمان در جمع آوری طعمه ها کمک می کنند.

خط: تک رشته ای یا چند رشته ای با مقاومت بین 25 تا 30 پوند.

رهبران: نایلون یا فلوروکربن، 0.60 تا 0.70 میلی متر ضخامت، طول، 5 تا 10 متر طول.

قلاب: می تواند همان قلاب هایی باشد که در ماهیگیری با قایق استفاده می شود.

سینک سینک: نوع هرمی یا با پنجه برای اتصال خوب به پایین در بادهای شدید/جایی که شرایط و کف صاف، یا انواع قطره ای یا کارامبولا با وزن بین 80 تا 200 گرم یا بیشتر.

شلاق: ساخته شده با وزن در پایین، و دو ضربه، مشابه آنچه در ماهیگیری در کشتی نشان داده شده است. به یاد داشته باشید که از روتورهای سنتی استفاده نکنید، که عموماً برای میراگوایای بزرگ ضعیف هستند.

طعمه ها: خرچنگ های سنگی و ساحلی ("Maria-farinha")، میگو، خرچنگ، خرچنگ و سارنامبیس، از جمله دیگران.

اطلاعات درباره ماهی Miraguaia در ویکی پدیا

آیا اطلاعات را دوست داشتید؟ پس زود نظر خود را بنویسیددر زیر، برای ما مهم است!

همچنین ببینید: ماهی خال مخالی: تمام اطلاعات مربوط به این گونه را بیابید

به فروشگاه مجازی ما دسترسی پیدا کنید و تبلیغات را بررسی کنید!