Slak carancho, carancho of caracará zijn gewone namen voor een roofvogelsoort.

Individuen komen voor in Zuid-Amerika, vooral in de zuidelijke en centrale gebieden.

Als je verder leest, zul je meer details over de soort te weten komen.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Caracara plancus;
• Familie - Valken.

Kenmerken van de Caracá

O caracara kan gemakkelijk worden herkend, omdat hij een soort zwarte keppel over zijn hoofd heeft.

Het gezicht is rood en de snavel is lang en haakvormig en lijkt op het lemmet van een hakmes.

In de borststreek is er een combinatie van lichtbruine en zwarte strepen en in de bovenstreek is het dier bedekt met zwart.

Bovendien hebben de poten een gelige tint en als we het over vliegen hebben, lijkt de carancho op een gier.

Taxonomisch wordt het dier niet gezien als een adelaar, maar eerder als een verre verwant van haviken .

Maar ondanks dat de soort verwant is aan de machete, is het geen gespecialiseerd roofdier maar een opportunist en generalist.

Het is ook een uitstekende vlieger en zweefvliegtuig, want hij leeft op de grond omdat zijn lange poten aangepast zijn aan het lopen.

En wat is de de grootte van een karakara ?

De maximale lengte van kop tot staart is 97 cm en de spanwijdte (van de ene vleugel tot de andere) zou 124 cm zijn.

Wat is de verschil tussen Caracá en Gavião ?

Zoals gezegd lijkt de soort op haviken, maar ze hebben ook bruine ogen.

Haviken hebben daarentegen gele ogen.

De vleugels zijn ook anders omdat de vleugels van vogelverschrikkers smal zijn, waardoor ze rechter vliegen.

De havik heeft daarentegen lange, afgeronde vleugels, waarmee het dier in de lucht kan manoeuvreren.

Reproductie van de Caracá

De soort bouwt het nest met behulp van twijgen in palmbladomhulsels of andere soorten bomen.

Sommige individuen kunnen ook gebruik maken van nesten die door andere vogels zijn gemaakt.

Het vrouwtje legt 2 tot 4 eieren, die wit en roodbruin van kleur zijn en 56 tot 61 mm lang en tot 47 mm breed.

De eieren worden 28 dagen bebroed en dit is de verantwoordelijkheid van zowel het mannetje als het vrouwtje.

In de derde levensmaand verlaten de kuikens het nest en moeten ze nog steeds door hun ouders worden verzorgd.

Voedsel

Omdat het geen gespecialiseerd roofdier is, is de caracara is generalistisch en opportunistisch.

Dit maakt hem omnivoor, dat wil zeggen dat hij zich voedt met bijna alles wat hij vindt.

Daarom bestaat het dieet uit levende of dode dieren (sommige exemplaren worden op wegen gezien om zich te voeden met overreden dieren).

In die zin vliegt of landt hij op plaatsen waar gieren zijn en heeft hij een vreedzame relatie met dit soort dieren.

Omdat hij zich heeft aangepast aan de aanwezigheid van mensen, kan hij ook voedselresten in huisvuil eten.

De soorten heeft verschillende strategieën om voedsel te hebben zoals jagen op slangen, hagedissen, slakken en kleine kikkers.

Hij kan ook de jongen van andere grote vogels zoals reigers en toekoes stelen en de jongen van lammeren en andere dieren aanvallen.

Daarom wordt de soort in meerdere nesten gezien en om grotere prooien te vangen kunnen groepen worden gevormd.

In andere gevallen schraapt hij met zijn poten over de grond om bonen en aardnoten te vangen of volgt hij tractoren die velden omploegen om larven en wormen te vangen.

Twee soorten vechters die weinig bekend zijn, moeten ook genoemd worden:

De eerste is de jacht op schaaldieren in mangroves, waarbij de carcaras te voet door het gebied zwerven als het eb is of het water ingaan om nabijgelegen schaaldieren op te vreten.

Hacken" is een andere manier van jagen, waarbij deze soort visarenden en meeuwen achtervolgt en hen dwingt hun prooi te laten vallen.

Curiosa

Als een nieuwsgierigheid van de caracara is het interessant om te praten over hun gewoonten .

Over het algemeen is dit een solitair dier dat alleen tijdens de jacht in paren of groepen leeft.

Hij landt meestal op hekken, in bossen langs rivieren of onder het bladerdak van geïsoleerde bomen, voorbij de hoogste takken.

In feite staat hij graag op de grond langs wegen.

Tijdens het vliegen en zweven maakt het dier gebruik van stijgende luchtstromen.

Als communicatiestrategie met andere exemplaren van de groep of met partners, buigt het dier zijn nek en houdt zijn kop op zijn rug, terwijl het geluid uitzendt.

Van dit geluid komt de belangrijkste gemeenschappelijke naam "carcará" en de strategie wordt veel gebruikt in stedelijke locaties.

Daarnaast is dit type communicatie te zien bij sommige roofvogels.

Waar woont Carcara?

Over het algemeen komt de soort voor op locaties in heel Zuid-Amerika en Noord-Amerika.

De geografische spreiding is dus groot, want deze beslaat plaatsen van Argentinië tot het zuiden van de Verenigde Staten.

Met andere woorden, het dier beslaat een verscheidenheid aan ecosystemen buiten het Andesgebergte.

De grootste bevolking van ons land woont in het noordoosten en zuidoosten.

Vond je de informatie leuk? Laat hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over de Caracá in Wikipedia

Zie ook: Biguá: voedsel, kenmerken, voortplanting, rariteiten en habitat

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!