De kamschildpad werd voor het eerst opgenomen in de lijst in 1857 en momenteel wordt aangenomen dat er twee ondersoorten zijn.

Dus de eerste ondersoort leeft in de Atlantische Oceaan en de tweede in de Indo-Stille Oceaan.

Het is een opmerkelijke en bijzondere aquatische soort die behoort tot de familie van de chelonachtigen, er zijn nog twee andere soorten van dit dier. Zijn wetenschappelijke naam is Eretmochelys. De karetschildpad is geëvolueerd uit de onechte karetschildpad. Weet daarom dat de individuen kunnen worden onderscheiden van andere soorten door de platen waaruit het schild bestaat, iets dat we zullen begrijpen als we verder lezen.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam: Eretmochelys imbricata
• Familie: Cheloniidae
• Classificatie: Gewervelde dieren / Reptielen
• Voortplanting: Eierleggend
• Voedsel: alleseters
• Habitat: Water
• Orde: Reptiel
• Soort: Eretmochelys
• Levensduur: 30 - 50 jaar
• Afmeting: 90cm
• Gewicht: 50 - 80 kg

Kenmerken van de karetschildpad

Net als de andere soorten heeft de karetschildpad vier paar schilden aan de zijkant en vijf centrale schilden op het schild.

In die zin heeft de soort een typisch uiterlijk van een zeeschildpad, zoals het platvormige lichaam. Er is een lichaamsaanpassing voor de kamschildpadden om te zwemmen, dus de ledematen hebben de vorm van zwemvliezen.

Maar als een onderscheidend kenmerk is het schild op de rug boven, wat een beeld geeft van een zaag of mes als het dier van achteren wordt bekeken. Andere onderscheidende punten zijn de gebogen en langwerpige kop, evenals de snavelvormige bek.

Wat lengte en gewicht betreft, de individuen variëren van 60 tot 100 cm, naast 73 tot 101,4 kg. Een zeldzaam exemplaar woog echter 167 kg. De schaal of schelp heeft een oranje tint, een gemiddelde lengte van 1 m, naast enkele donkere en lichte strepen.

Tot slot is het interessant om te praten over de stroperij Wereldwijd voorkomend: Over het algemeen zou het vlees van de individuen een delicatesse zijn en kan de hoef gebruikt worden als decoratie. De handel in de soort is sterk in China en Japan, waar de hoef ook gebruikt wordt voor de productie van persoonlijke gebruiksvoorwerpen. In het Westen werden de hoeven van de individuen gebruikt voor de productie van sieraden zoals borstels en ringen.

Meer informatie over de soort

Ze hebben een schelp die hun lichaam beschermt, dat tussen de 60 en 90 centimeter lang is. De schelp van deze eierleggende waterdieren is amberkleurig met lichte en donkere banden, met een overwicht van geel, waar omheen ze vinnen hebben die het voor hen gemakkelijker maken om in het water te zwemmen.

Zijn kaak heeft de vorm van een spitse en gebogen snavel, zijn kop is puntig en heeft verschillende schubben die variëren tussen zwart en lichtgeel, en elke arm heeft twee klauwen. De karetschildpad wordt gekenmerkt door de dikke lijnen op zijn schild.

Deze schildpadsoort kan goed zwemmen en haalt een snelheid tot 24 kilometer per uur. Hij blijft 80 minuten lang op een diepte van 80 meter.

Op het land kruipt deze soort over het zand en omdat ze moeite hebben met lopen op het land, zijn ze traag als ze uit het water komen. Ze worden tussen de 20 en 40 jaar oud. Vrouwtjes zijn te onderscheiden van mannetjes omdat hun schild donkerder is en hun klauwen over het algemeen langer en breder zijn.

Voortplanting van de karetschildpad

De karetschildpad broedt om de twee jaar in geïsoleerde lagunes op afgelegen eilanden. Voor de Atlantische ondersoort is de ideale periode tussen april en november, terwijl de Indo-Pacific schildpadden broeden tussen september en februari.

Kort na de paring trekken de vrouwtjes 's nachts naar de stranden en graven met behulp van hun achterste vin een gat. In dit gat bouwen ze hun nest om hun eieren in te leggen en bedekken deze vervolgens met zand. Ze leggen meestal tot 140 eieren en keren dan terug naar zee.

Schildpadden worden na twee maanden geboren en wegen minder dan twee dozijn gram. Ze zijn donker van kleur en hun schild is hartvormig en 2,5 mm lang. Ondanks dat ze jong zijn, trekken schildpadden naar zee omdat ze worden aangetrokken door de weerkaatsing van de maan op het water.

Als ze geboren worden, gaan deze soorten instinctief naar zee, dit proces gebeurt meestal 's nachts en karetschildpadden die niet voor zonsopgang het water bereiken, kunnen worden opgegeten door vogels of andere roofdieren. Ze zijn geslachtsrijp tussen de 20 en 40 jaar.

Daarom dienen de individuen die niet kunnen migreren als voedsel voor roofdieren zoals krabben en vogels. Weet trouwens dat de soort op 30-jarige leeftijd geslachtsrijp is.

Dieet: wat eet de karetschildpad?

De karetschildpad is een omnivoor en eet voornamelijk sponzen. Studies tonen aan dat sponzen 70 tot 95% van het dieet van Caribische populaties uitmaken. Het is echter vermeldenswaard dat schildpadden zich bij voorkeur voeden met bepaalde soorten en andere niet.

Caribische individuen eten bijvoorbeeld sponzen uit de klasse Demospongiae, meer specifiek uit de orden Hadromerida, Spirophorida en Astrophorida. En een interessant kenmerk is dat de soort zeer resistent blijkt te zijn omdat hij zich voedt met zeer giftige sponzen.

Deze schildpadsoort heeft het vermogen om de giftigste sponssoorten die in zee leven te verslinden en volledig op te eten. Ze eten ook ongewervelde dieren zoals kwallen, zee-egels, weekdieren, anemonen, vissen en algen. Daarnaast eten kamschildpadden cnidaria zoals kwallen, algen en zeeanemonen.

Wetenswaardigheden over de soort

De karetschildpad loopt om verschillende redenen grote risico's. Een van deze redenen is dat de individuen langzaam groeien en volwassen worden en dat de voortplantingssnelheid laag is.

Daarnaast hebben schildpadden te lijden onder de actie van andere diersoorten die de eieren uit het nest kunnen graven. Op de Maagdeneilanden hebben nesten bijvoorbeeld te lijden onder aanvallen van mangoesten en stokstaartjes. De mens heeft ook veel last van schildpadden door de commerciële jacht.

Zo werd de soort vanaf 1982 door de IUCN bedreigd op basis van gegevens die aangaven dat er in de toekomst een afname van meer dan 80% zou zijn als er geen maatregelen zouden worden genomen.

Waar vind je de karetschildpad?

Meer informatie over de verspreiding van de soort: De karetschildpad leeft op verschillende locaties over de hele wereld en komt veel voor op tropische riffen in de Atlantische, Indische en Stille Oceaan.

De soort wordt geassocieerd met tropische wateren en je kunt hieronder meer te weten komen over de verspreiding van de ondersoorten: Zo leeft de Atlantische ondersoort in de westelijke Golf van Mexico.

Individuen worden ook gezien in het zuiden van het Afrikaanse continent op plaatsen zoals Kaap de Goede Hoop. In het noorden kunnen we regio's noemen zoals de Long Island Estuary aan de noordelijke grens van de VS. In het zuiden van dit land komen de dieren voor in Hawaï en Florida. Vermeldenswaard zijn de koude wateren van het Kanaal, waar de soort verder naar het noorden voorkomt.

In ons land komt de karetschildpad voor in staten als Bahia en Pernambuco. De Indo-Pacifische ondersoort leeft daarentegen op verschillende locaties. In de Indische Oceaan komen de schildpadden bijvoorbeeld voor langs de hele oostkust van het Afrikaanse continent.

Daarom kunnen we de eilandengroepen en zeeën rond Madagaskar meerekenen. Individuen bevinden zich langs de kust van het Aziatische continent in plaatsen als de Rode Zee en de Perzische Golf. Ook binnen dit continent omvat de verspreiding de kust van het Indische subcontinent aan de noordwestkust van Australië en ook in de Indonesische archipel.

Daarentegen is de verspreiding van de Stille Oceaan beperkt tot subtropische en tropische locaties. Als we het over de noordelijke regio hebben, is het daarom de moeite waard om de Japanse archipel en het zuidoosten van het Koreaanse schiereiland te noemen. Ook de noordelijke en zuidelijke kusten van Australië, Zuidoost-Azië en het noorden van Nieuw-Zeeland zijn het vermelden waard.

De karetschildpad komt ook voor in het uiterste noorden tot aan het schiereiland Baja California. Vermeldenswaard zijn regio's als de kusten van Zuid- en Midden-Amerika in plaatsen als Mexico en Chili.

Bedreigde soorten

De mens heeft ervoor gezorgd dat deze soort vandaag de dag is verdwenen, hij wordt voornamelijk gevangen in landen als China om het vlees te consumeren, dat wordt beschouwd als een mangar, aan de andere kant wordt de bast gebruikt om decoratieve voorwerpen te maken, zoals armbanden, tassen, accessoires en borstels.

De visvangst en het op de markt brengen van deze producten, d.w.z. import en export; ze zijn in bepaalde landen volledig verboden door overeenkomsten ter bescherming van de fauna. Bovendien heeft de habitat van deze soorten drastische veranderingen ondergaan, elke dag wordt de zee vervuild dankzij menselijke activiteiten.

Hoewel er grote roofdieren zijn in het aquatisch milieu, is het triest om te bedenken dat de mens het grootste roofdier is van de karetschildpad en van bijna alle zeedieren, waardoor de planeet aarde en alle biodiversiteit die er in overvloed is, wordt vernietigd. De schildpad werd in 1982 als bedreigde diersoort opgenomen in de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN.

Roofdieren van de karetschildpad

De haai is het belangrijkste roofdier van deze schildpad. De eieren kunnen op het land dienen als voedsel voor krabben, meeuwen, wasberen, vossen, ratten en slangen.

Vond je de informatie leuk? Laat je reactie hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over de karetschildpad in Wikipedia

Zie ook: Groene schildpad: kenmerken van deze soort zeeschildpad

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!