Σαλιγκάρι carancho, carancho ή caracará είναι κοινά ονόματα για ένα είδος αρπακτικού πουλιού.

Τα άτομα είναι παρόντα στη Νότια Αμερική, ιδίως στις νότιες και κεντρικές περιοχές.

Επομένως, καθώς διαβάζετε παρακάτω, θα είστε σε θέση να κατανοήσετε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το είδος.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Caracara plancus,
• Οικογένεια - Falconidae.

Χαρακτηριστικά του Caracá

O καρακάρα μπορεί εύκολα να αναγνωριστεί, καθώς έχει ένα είδος μαύρου κρανίου στο κεφάλι του.

Το πρόσωπο έχει μια κόκκινη απόχρωση και το ράμφος είναι ψηλό και έχει σχήμα γάντζου, που μοιάζει με τη λεπίδα ενός μπαλτά.

Στην περιοχή του στήθους, υπάρχει ένας συνδυασμός ανοιχτών καφέ και μαύρων λωρίδων και στην άνω περιοχή, το ζώο είναι καλυμμένο με μαύρο χρώμα.

Επιπλέον, τα πόδια έχουν κιτρινωπή απόχρωση και όταν μιλάμε για πτήση, το carancho μοιάζει με όρνιο.

Ταξινομικά, το ζώο δεν θεωρείται ως αετός, αλλά μάλλον ως μακρινός συγγενής των γερακιών .

Όμως, παρά τη συγγένειά του με τη ματσέτα, το είδος δεν είναι εξειδικευμένο αρπακτικό, αλλά καιροσκόπος και γενικευμένος θηρευτής.

Είναι επίσης εξαιρετικός ιπτάμενος και ανεμόπτερος, καθώς ζει στο έδαφος επειδή τα μακριά του πόδια είναι προσαρμοσμένα στο περπάτημα.

Και ποια είναι η το μέγεθος ενός καρακάρα ?

Το μέγιστο μήκος από το κεφάλι μέχρι την ουρά είναι 97 εκατοστά και το άνοιγμα των φτερών (από το ένα φτερό στο άλλο) είναι 124 εκατοστά.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Caracá και Gavião ?

Όπως είπαμε, το είδος μοιάζει με γεράκια, εκτός από το ότι έχει καστανό χρώμα στα μάτια.

Τα γεράκια, από την άλλη πλευρά, έχουν κίτρινα μάτια.

Τα φτερά είναι επίσης διαφορετικά επειδή τα φτερά των σκιάχτρων είναι στενά, κάνοντας την πτήση τους πιο ευθεία.

Αντίθετα, το γεράκι έχει μακριά, στρογγυλεμένα φτερά, που του επιτρέπουν να ελίσσεται στον αέρα.

Αναπαραγωγή του Caracá

Το είδος κατασκευάζει τη φωλιά του χρησιμοποιώντας κλαδιά σε θήκες φύλλων φοινίκων ή άλλων ειδών δέντρων.

Ορισμένα άτομα μπορεί επίσης να επωφεληθούν από φωλιές που έχουν φτιάξει άλλα πουλιά.

Το θηλυκό γεννά 2 έως 4 αυγά, τα οποία έχουν λευκό και κοκκινοκάστανο χρώμα και έχουν μήκος 56 έως 61 mm και πλάτος έως 47 mm.

Τα αυγά επωάζονται για 28 ημέρες και αυτό είναι ευθύνη τόσο του αρσενικού όσο και του θηλυκού.

Τον τρίτο μήνα της ζωής τους, οι νεοσσοί εγκαταλείπουν τη φωλιά και εξακολουθούν να χρειάζονται τη φροντίδα των γονέων τους.

Τρόφιμα

Επειδή δεν είναι ένα εξειδικευμένο αρπακτικό, το καρακάρα είναι γενικός και καιροσκόπος.

Αυτό το καθιστά παμφάγο, δηλαδή τρέφεται σχεδόν με ό,τι βρει.

Ως εκ τούτου, η διατροφή περιλαμβάνει ζωντανά ή νεκρά ζώα (ορισμένα δείγματα έχουν παρατηρηθεί σε δρόμους να τρέφονται με ζώα που έχουν πατήσει).

Με αυτή την έννοια, πετάει ή προσγειώνεται σε μέρη όπου υπάρχουν γύπες, έχοντας ειρηνική σχέση με αυτό το είδος ζώου.

Επειδή έχει προσαρμοστεί στην ανθρώπινη παρουσία, μπορεί επίσης να τρώει τα υπολείμματα τροφής στα οικιακά σκουπίδια.

Έτσι, το είδος έχει διαφορετικές στρατηγικές για να έχει φαγητό όπως το κυνήγι φιδιών, σαυρών, σαλιγκαριών και μικρών βατράχων.

Μπορεί επίσης να κλέψει τα μικρά άλλων μεγάλων πτηνών, όπως ερωδιών και τουλούδων, καθώς και να επιτεθεί στα μικρά αρνιών και άλλων ζώων.

Ως εκ τούτου, το είδος παρατηρείται σε πολλές φωλιές και για τη σύλληψη μεγαλύτερων θηραμάτων μπορεί να σχηματίζονται ομάδες.

Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να ξύσει το έδαφος με τα πόδια του για να πιάσει φασόλια και αραχίδες ή να ακολουθήσει τα τρακτέρ που οργώνουν τα χωράφια για να πιάσει προνύμφες και σκουλήκια.

Θα πρέπει επίσης να αναφερθούν δύο τύποι μαχητών που είναι ελάχιστα γνωστοί:

Το πρώτο είναι το κυνήγι καρκινοειδών στις μαγγρόβιες εκτάσεις, κατά το οποίο οι καρκαρίες περιφέρονται στην περιοχή με τα πόδια όταν η παλίρροια είναι χαμηλή ή μπαίνουν στο νερό για να καταβροχθίσουν τα κοντινά καρκινοειδή.

Το "χάκινγκ" είναι ένας άλλος τύπος κυνηγιού, κατά τον οποίο το είδος αυτό καταδιώκει ψαρόνια και γλάρους, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τη λεία τους.

Περίεργα πράγματα

Ως περιέργεια του καρακάρα είναι ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τους συνήθειες .

Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μοναχικό ζώο που ζει σε ζευγάρια ή ομάδες μόνο την ώρα του κυνηγιού.

Γενικά προσγειώνεται σε φράχτες, σε παραποτάμια δάση ή κάτω από το στέγαστρο μεμονωμένων δέντρων, πέρα από τα υψηλότερα κλαδιά.

Στην πραγματικότητα, του αρέσει να βρίσκεται στο έδαφος κατά μήκος των δρόμων.

Όταν πετάει και γλιστράει, το ζώο εκμεταλλεύεται τα ανερχόμενα ρεύματα αέρα.

Όπως στρατηγική επικοινωνίας με άλλα δείγματα της ομάδας ή με συντρόφους, το ζώο λυγίζει το λαιμό του και κρατά το κεφάλι του στην πλάτη, ενώ εκπέμπει τον ήχο.

Από αυτόν τον ήχο προέρχεται η κύρια κοινή ονομασία του "carcará" και η στρατηγική χρησιμοποιείται ευρέως σε αστικές περιοχές.

Επιπλέον, αυτό το είδος επικοινωνίας μπορεί να παρατηρηθεί σε ορισμένα αρπακτικά πουλιά.

Πού ζει η Carcara;

Σε γενικές γραμμές, το είδος είναι παρόν σε περιοχές της Νότιας και της Βόρειας Αμερικής.

Έτσι, η γεωγραφική κατανομή θεωρείται ευρεία, καθώς καλύπτει περιοχές από την Αργεντινή έως τις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες.

Με άλλα λόγια, το ζώο καταλαμβάνει ποικιλία οικοσυστημάτων έξω από την οροσειρά των Άνδεων.

Ο μεγαλύτερος πληθυσμός ζει στη χώρα μας στις βορειοανατολικές και νοτιοανατολικές περιοχές.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Πληροφορίες για το Caracá στη Βικιπαίδεια

Βλέπε επίσης: Biguá: τροφή, χαρακτηριστικά, αναπαραγωγή, αξιοπερίεργα και βιότοπος

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!