ماهی پوفر را می‌توان با نام‌های رایج قورباغه دریایی، لولا، فوگو و ماهی پف‌کن نیز شناخت.

بنابراین، این نام‌ها نشان‌دهنده یک راسته به نام Tetraodontiformes است که ماهی رایج در رودخانه جانوری در جنوب است. آمریکا. به طور کلی این حیوانات در کشور ما وجود دارند. اصطلاح ماهی پافری نشان دهنده تمام گونه هایی است که توانایی باد کردن بدن خود را در هنگام احساس خطر توسط یک شکارچی دارند.

پفرفیش هنگامی که شکل باد کرده خود را به خود می گیرد حیوانی بسیار کنجکاو و بامزه است، زیرا آن را چاق می کند. با آن خارهایی که هر جای بدنش را پوشانده است. از آنجایی که ماهی در شکل طبیعی خود قرار دارد، می‌توان گفت که ماهی‌ها مانند هر جانور دریایی با این اندازه هستند، اما وقتی باد می‌شوند غیرقابل انکار هستند.

طبق بررسی‌ها و نظریه‌های زیست‌شناسان متخصص دریایی، ماهی پف‌کرده این امر را تکامل داده است. به سادگی به عنوان یک استراتژی دفاعی. از آنجایی که این ماهی کوچک، دست و پا چلفتی و کند است، در برابر حملات آسیب پذیرتر است، و تبدیل به غذای سایر ماهی های بزرگتر می شود.

از آنجایی که وقتی احساس خطر می کند آزادی حرکت زیادی ندارد، تصمیم می گیرد خود را باد می کند تا خوردن آن برای دشمن سخت شود.

برای ما انسان ها، سم تترودوتوکسین سمی کشنده است، زیرا بیش از 1200 برابر سیانید که بسیار سمی است، بیشتر است.

فقط با یک ماهی پف کرده، سم موجود در آن می تواند 35 نفر را بکشدانتقام ماهی بادکنکی از انسان ها بین اجاق ها اتفاق می افتد. پوفر یک غذای لذیذ در نظر گرفته می شود. مسمومیت با ماهی پف کرده یک مشکل دائمی در ژاپن است، جایی که 60 درصد مرگ و میر ناشی از خوردن گوشت پفکی است. برش و پخت باید توسط آشپزان مجرب و دارای گواهینامه آموزشگاه خاص انجام شود.

Pufferfish

آیا از سم ماهی در پزشکی استفاده می شود؟

سالهای زیادی است که دانشمندان و پزشکان بسیاری به لطف مطالعه سموم این حیوان آزمایشاتی را انجام داده اند که نتایج فوق العاده ای داشته است.

امکان کاشت و ایجاد دارو برای درمان یا درمان ضد سرطان با داده های بسیار مثبت تأیید شده است.

کجا می توان ماهی پف دار را پیدا کرد

ماهی پف دار در اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام یا اقیانوس هند وجود دارد. گونه‌هایی نیز در رودخانه‌ها زندگی می‌کنند، اما به دلیل اینکه نام رایجی است که نشان‌دهنده گونه‌های زیادی است، ماهی‌ها می‌توانند در هر جایی باشند.

هر یک از گونه‌های موجود در جهان که تقریباً 120 گونه هستند، آنها را تشکیل می‌دهند. به طور انحصاری در آبهای گرمسیری یا حداقل در آبهای بین 23 تا 26 درجه سانتیگراد زندگی می کنند.

طول عمر ماهی پوفر بین 8 تا 10 سال است، اما مطالعاتی وجود دارد که تأیید می کند که حتی می تواند به دو برابر برسد. اگر زندگی شما هماهنگ باشد.

سیستم دفاعی - خارها

در نگاه اول به ماهی پف دار، تعداد زیادی از آنخارها آشکار است این لباس نوک تیز خطرناک، بدن حیوان مهره‌دار را به جز دهان می‌پوشاند. از سوی دیگر، آنها نشان می‌دهند که باله‌های پشتی و سینه‌ای اندام‌های حرکتی بسیار کارآمدی هستند که به ماهی بادکنکی اجازه می‌دهند تا با چابکی بالایی شنا کند و به سرعت جهت حرکات خود را تغییر دهد.

این ماهی عجیب و غریب، زمانی که احساس گرفتار شدن یا وقتی تهدید می شود، بلافاصله به بلعیدن آب واکنش نشان می دهد که به میزان قابل توجهی حجم آن را افزایش می دهد تا به یک توپ تبدیل شود. بدون شک، تعداد کمی از استراتژی‌ها به خوبی توپ پافر هستند.

پس از تبدیل شدن به توپ، ورود به دهان دشمنان برای او دشوار خواهد بود، و این امر باعث می‌شود که آنها نتوانند حجمی را که این توپ را پوشش می‌دهند، بپوشانند. حیوان با آرواره هایش می رسد . اگر مهاجم همچنان موفق شود پفک را بیدار کند و قبل از باد کردن آن را ببلعد، این آخرین تکه‌ای خواهد بود که او می‌خورد، زیرا گوشت پف‌کننده حاوی سمی کشنده به نام تترودوتوکسین است.

چگونه پف‌کن رفتار می‌کند؟

معمولاً حیوانی بسیار ترسناک در نظر گرفته می‌شود، بنابراین در صورت تهدید کوچک‌ترین تهدید، شروع به بلعیدن هوا می‌کند به گونه‌ای که مانند یک بالن پر از خار متورم می‌شود و آن را به یک حیوان واقعا خطرناک تبدیل می‌کند. حیوانی است.

حیوانی است دولبه، زیرا اگر درنده ای که بخواهد آن را در شکمش فرو برد، ناخواسته بلعیده شود، معلوم است که چون باد آن را تخلیه کرده است، موفق می شود، اما وقتی در داخل آن جویده می شود، به عنوان آندشمن آنقدر سمی است که یک دقیقه طول نمی کشد تا برای همیشه در اعماق دریا بیفتد.

هر چه سن آنها بالاتر می رود، قلمرو و تهاجمی تر می شود، بنابراین توصیه نمی شود که بیایید. در هنگام شنا یا غواصی و البته حتی برای داشتن آنها به عنوان حیوان خانگی.

آیا آنها در خطر انقراض هستند؟

در 50 سال گذشته، جمعیت پفک به دلیل مصرف آنها در کشور ژاپن، بیش از 99٪ کاهش یافته است. این یکی از برش های ریز ماهی خام است که بیشتر برای تهیه ساشیمی استفاده می شود.

در غذا شناسی

بیشتر از همه، در ژاپن است که استفاده و تجاری سازی ماهی پف دار امری ضروری است. روز گوشت این ماهی بسیار تصفیه شده است اگرچه خطر و خطر زیادی برای سلامتی ما وجود دارد زیرا این حیوان به دلیل سمی بودن گوشت آن سمی است اگر ندانیم چگونه آن را به درستی برش دهیم.

A حرکت نادرست مچ دست و تمام گوشت های پف کرده فاسد می شود.

این موضوع شانسی نیست، بلکه به دلیل داشتن تجربه و دقت تقریباً مانند یک جراح است، زیرا حتی اگر معتقد باشید که برش آن ساخته شد موثر است، نیست و حتی می تواند منجر به مرگ شود.

خیلی از کشورها هستند که طبخ این ماهی به دلیل خطرناک بودنش طبق قانون ممنوع است.

چرا عجیب درست می کنند. اشکال دایره ای در خاک در کف دریا؟

در سال 1990 چندین نفر این نمادها را کشف کردندبه شکل صدفی که در شن روی ماسه های زیر آب کشیده شده است. آنها شکل پوسته‌های مواج تقریباً کاملی داشتند، بنابراین منشأ آنها ناشناخته بود و باعث سردردهای واقعی در سراسر جهان می‌شدند.

در سال 2011 بود که سرانجام این معما حل شد. صرفاً به دلایل عاشقانه جذب پافر شده است. ماده ها با کنجکاوی آنچه که روی شن می بینند جذب می شوند، زمانی است که نر دوباره ظاهر می شود و او را غافلگیر می کند.

اطلاعات مربوط به ماهی پوفر در ویکی پدیا

این اطلاعات را دوست دارید؟ نظر خود را در زیر بنویسید، این برای ما مهم است!

همچنین ببینید: ماهی تن: تمام اطلاعات مربوط به گونه را بیابید

به فروشگاه مجازی ما دسترسی پیدا کنید و تبلیغات را بررسی کنید!

امروز در مورد ماهی صحبت می کنیم و جزئیات مربوط به هر گونه را روشن می کنیم. تولید مثل، تغذیه، در میان دیگران.

طبقه بندی:

• اسامی علمی – Lagocephalus laevigatus، Colomesus asellus، Colomesus psittacus، Sphoeroides spengleri، Lactophrys trigonus Linnaeus. Acanthostracion quadricornis، Chilomycterus spinosus، Chilomycterus antillarum و Diodon hystrix.
• خانواده / راسته - Tetraodontidae، Ostraciidae و Diodontidae.

گونه های Pufferfish

Pufferfish متعلق به ماهی های پف دار راسته Tetraodontidae ماهی Puffer (Lagocephalus laevigatus) است که به دلیل رنگ خود مشهور است. به طور کلی، حیوان دارای پشتی است که می تواند سبز مایل به زرد یا آبی مایل به خاکستری باشد. علاوه بر این، یک رنگ سفید در ناحیه شکمی و جانبی و همچنین خارهای کوچک وجود دارد.

Pufferfish آب شیرین (Colomesus asellus) که نام رایج آن نیز آمازون Pufferfish است. دلیل اصلی نام رایج آن این است که این حیوان در حوضه آمازون، از پرو تا برزیل، ساکن است. بدن آن نیز دارای برخی ویژگی‌ها مانند یک نوع چرم با بافت لاستیکی به جای فلس است.

همچنین چشم‌هایی در کناره‌های سر خود دارد و برخلاف بسیاری از گونه‌ها، ماهی پوفری آمازونی می‌تواند پلک بزند و ببندد.چشم ها کاملا در واقع، این یک گونه ایده‌آل برای پرورش در آکواریوم خواهد بود و طول کل آن تنها 8 سانتی‌متر است.

و وقتی در مورد ماهی پافری آمازون صحبت می‌کنیم، پفریز طوطی به ذهن خطور می‌کند. 3> (C. psittacus) زیرا گونه ها دارای ویژگی های یکسانی هستند. تفاوت بزرگ این است که پفک طوطی بزرگتر است زیرا در مرحله بزرگسالی به 30 سانتی متر می رسد. علاوه بر این، رنگ آن سبز روشن است و حیوان دارای خطوط راه راه سیاه و همچنین شکم سفید است.

همچنین Pufferfish (Sphoeroides spengleri) نیز وجود دارد که می توان آن را معمولی نیز نامید. ماهی پف کرده ویژگی‌ای که این گونه را از هم جدا می‌کند، رفتار منفرد و حلقه‌های آبی کوچک پشت آن است.

در نهایت، این گونه در سواحل سائوپائولو رایج است و دارای لکه‌های سیاه گرد کاملاً مشخص در سر و پایین است. قسمتی از بدن. به این ترتیب، همچنین قابل ذکر است که گونه های دیگری از ماهی های پف دار نیز وجود دارند که متعلق به راسته Tetraodontidae هستند. برخی از نمونه ها عبارتند از: ماهی بادکنکی، پینیما پوفر، پفک شنی و ماهی بادکنکی.

Ostraciidae – ماهی شاه بلوط

ما همچنین باید درباره دو گونه Ostraciidae صحبت کنیم که معمولاً به عنوان سینه ماهی شناخته می شود.

Bufferfish (Lactophrys trigonus Linnaeus) وجود دارد که در سال 1758 فهرست بندی شد و همچنین دارای نام رایج ماهی - ساقه بوفالو یا ماهی ساقه است. در میان تفاوت ها،نقاط پراکنده سفید کوچک و طول کل آن 50 سانتی متر را برجسته کنید.

نوع دوم پفرفیش شاخدار (Acanthostracion quadricornis) است که معمولاً به نام های شاخدار، تائوکا، ماهی پف دار شاخدار و پف دار نیز شناخته می شود. ماهی پف دار شاخدار. و این نام‌های رایج از این جهت است که ماهی یک جفت خار روی چشم دارد و خار دیگری در ناحیه قدامی شکمی دارد. ” . و مشخصه اصلی آن پس زمینه زرد با لکه های آبی در جوانی است. در حال حاضر در مرحله بزرگسالی، ماهی دارای خطوطی روی بدن است.

Diodontidae

همچنین ماهی های پفکی از خانواده Diodontidae وجود دارند که مانند گونه های زیر ماهی خار هستند:

Chilomycterus spinosus یک ماهی آب شور است که طول آن به 40 سانتی متر می رسد. بدن افراد این گونه پوشیده از خارها، شکم زرد و پشت به رنگ سبز مایل به زرد است. با توجه به زیستگاه آن، این ماهی از سواحل جزایر اقیانوسی تا مصب ها و حرا یافت می شود، اما می توان آن را در صخره های مرجانی نیز یافت.

C. antillarum پفک های خار Antillean هستند که در تجارت آکواریوم بسیار مهم هستند. با این حال، آکواریوم داران مبتدی باید از پرورش گونه خودداری کنند، زیرا رژیم غذایی در اسارت بسیار دشوار است.

و در نهایت، Diodon hystrix وجود دارد که می تواند ماهی بادکنکی از این جنس باشد.دیودون. افراد نر این گونه به طول 91 سانتی متر و وزن تقریباً 3 کیلوگرم می رسند، بنابراین به عنوان یکی از بزرگترین ماهی های پف دار معروف است. بنابراین، وقتی به طور کلی صحبت می کنیم، ماهی پف دار از خانواده Diodontidae بدنی پر از خار دارد و می تواند بزرگتر باشد.

ماهی پوفر چیست؟

پوف ماهی یک ماهی دریایی متعلق به خانواده Tetraodontidae است که در سراسر بدنش با خارهای تیز پوشیده شده است و دارای ظرفیت دفاعی بسیار عجیبی است که این موجود را منحصر به فرد می کند: خود را طوری باد می کند که گویی یک بالون است.

اگر می خواهید در مورد این گونه بیشتر بدانید، توصیه می کنیم به خواندن ادامه دهید، زیرا مجموعه اطلاعاتی در مورد ماهی پافری که در اینجا خواهید یافت، شما را خوشحال و شگفت زده خواهد کرد.

ویژگی های ماهی پافری

نام علمی این حیوانات از زبان یونانی گرفته شده و به معنای "چهار دندان" است. این نام مربوط به چهار صفحه دندانی است که به صورت ربع در دهان حیوان قرار گرفته اند. بنابراین، دو دندان در بالا و دو دندان دیگر در پایین دهان وجود دارد. و دندان ها منقاری سنگین و قوی را تشکیل می دهند که می تواند طعمه خود را از بین ببرد.

یکی دیگر از ویژگی هایی که گونه های ماهی پافر را از هم جدا می کند، توانایی آن در باد کردن بدن است. هنگامی که حیوانات با شروع به بلعیدن هوا یا آب، احساس خطر توسط شکارچیان می کنند، شبیه بالون می شوند. در نتیجه فلس ها مانند خار باز می شوند، پوست کشیده می شود ومعده شروع به باز شدن می کند این مانند یک استراتژی است که شکم خود را پر کنید تا بزرگتر شوید.

در نهایت، حیوانات با وجود داشتن بدن بسیار ظریف، پوست و احشاء سمی دارند.

جنبه های فیزیکی اصلی ماهی پافری

جنبه فیزیکی پوفرفیش واقعاً کنجکاو است، هر سانتی متر از بدن آن بدون از دست دادن جزئیات وضعیت آنها به دقت مورد مطالعه قرار گرفته است:

• اندازه: آنها بین 3 و اندازه 5 سانتی متر. شکل بدن پوفرفیش شبیه تخم است: آنها دراز هستند و روی سر کمی چاق هستند زیرا پیازی است.
• خارها و باله ها: این جانور مهره دار باشکوه تمام بدن خود را پوشانده است. به جز ناحیه دهان.
• آنها به لطف باله های پشتی و سینه ای خود شناگران بسیار خوبی هستند، که به آنها اجازه می دهد به طور موثر زیر آب حرکت کنند، زیرا این اندام های حرکتی آنها است که به آنها اجازه حرکت می دهد. تغییر جهت به دلخواه و با سرعت نسبتاً زیاد به دلیل اندازه آن.
• رنگ: رنگ بدن این ماهی بسته به نوع گونه ای که پیدا می کنیم می تواند متفاوت باشد، اما به طور کلی، پوفرها به رنگ زرد یا سبز با لکه های سیاه که تمام بدن را پوشانده است.
• چابکی و سرعت: بله، درست است که وقتی مثل توپ دراز می کشند اینطور نیست. می توانند آزادانه حرکت کنند، اما زمانی که نیستند، بسیار سریع و بسیار چابک هستند. آنها مانند شنا می کنندهنرمندان واقعی هستند و اگر بخواهید انتخاب آنها واقعا سخت است.

آیا آنها توانایی تغییر کلیدها را دارند؟

خب، بله، اگرچه اکثریت قریب به اتفاق گونه های موجود دارای رنگ هایی هستند که در ابتدای این مقاله توضیح دادیم، آنها همچنین می توانند بسته به اکوسیستم هایی که در آن هستند آنها را به سایه ها و شدت های مختلف تبدیل کنند. پیدا شد.<1

دید شما چگونه است؟

آنها می توانند هر یک از چشمان خود را به میل خود کنترل کنند، و آنها را وادار به حرکت متفاوت می کنند تا جزئیات آنچه در اطرافشان اتفاق می افتد را از دست ندهند.

آیا می توان آنها را خورد؟

اکثریت قریب به اتفاق ماهی‌های موجود در تمام گونه‌های موجود سمی هستند، بنابراین بدیهی است که اگر بتوان از آن اجتناب کرد، آنها را به طور کامل خورده نمی‌شود. 0>تکثیر ماهی در فصل سیل رخ می دهد. ماده‌ها تخم‌های کوچکی را می‌گذارند که روی بسترهایی مانند سنگ‌ها باقی می‌مانند و سپس لاروها توسط جریان حمل می‌شوند.

Pufferfish حیواناتی تخم‌زا هستند، بنابراین ماده‌ها مسئول قرار دادن تخم‌ها در میان پوشش گیاهی دریایی یا در دکوراسیون هستند. از آکواریوم‌ها یا تانک‌هایی که در آن زندگی می‌کنند.

تخم‌ها تقریباً طی 7 تا 9 روز از تخم بیرون می‌آیند، که وقتی بچه‌های ماهی پافری به دنیا می‌آیند، مادر از آنجا دور می‌شود و پدر را تا روز بعد مسئولیت کامل آنها را بر عهده می‌گیرد. که در آن دفاع کنیم

غذا: آنچه که ماهی پوفر می خورد

رژیم غذایی طبیعی ماهی دارای جلبک ها، سخت پوستان، نرم تنان و سایر بی مهرگان است. با توجه به پرورش در اسارت، حیوانات می توانند به سختی غذای خشک بخورند. بنابراین، آکواریوم باید صبور باشد.

اما یک نکته بسیار خوب برای پرورش ماهی در اسارت، ارائه غذاهای جایگزین به آنها خواهد بود. برخی از نمونه ها صدف تازه، حلزون یا حتی پاهای خرچنگ است.

رژیم غذایی ماهی پف دار بر اساس خوردن انواع حشرات است که می توانند از مسیر خود به داخل پوشش گیاهی عبور کنند، مانند جلبک ها.

همانطور که می بینید، پوفرها حیواناتی همه چیزخوار هستند، بنابراین رژیم غذایی آنها کاملاً متنوع و متعادل است.

بزرگترین گونه ها قادر به گاز گرفتن و خوردن حیوانات بسیار بزرگتر مانند صدف و صدف هستند که صدف دارند. و جویدن آنها دشوارتر است.

کنجکاوی در مورد گونه

علاوه بر توانایی باد کردن بدن، حیوان به عنوان یک حیوان سمی نیز شناخته شده است. اندام های داخلی و چشم ماهی حاوی سمی به نام تترودوتوکسین است. این سم 1200 برابر کشنده تر از سیانید است، علاوه بر این که عمدتاً در کبد ماهی پافری باقی می ماند. همچنین زمانی که حیوان از سوی یک شکارچی احساس خطر کند، می تواند به پوست یا گوشت سرایت کند.

به این معنا، اگر انسان یک وعده غذایی بخورد.ساخته شده با گوشت پف کرده، که به طور نامناسب مورد استفاده قرار گرفته است، می تواند آسیب زیادی به همراه داشته باشد. مرگ یکی از آسیب‌هاست، بنابراین خوردن گوشت می‌تواند خطرناک باشد.

اما یک نکته بسیار کنجکاو می‌تواند ارزش ماهی پافری در آشپزی، در کشورهایی مانند ژاپن و کره باشد. این گوشت سال‌ها است که مصرف می‌شود و در این کشورها به آن فوگو می‌گویند.

بنابراین فوگوی معروف را فقط سرآشپزهایی با مجوزهای ویژه می‌توانند تهیه کنند که موفق می‌شوند غده سم را از گوشت حیوان خارج کنند. و به طور کلی ماهی یکی از مواد اصلی برای تهیه ساشیمی است.

چند نکته دیگر در مورد ماهی

در حال حاضر امکان استفاده از سم پافرفیش محترم به عنوان مسکن در ترمینال وجود دارد. بیماران سرطانی در واقع، در آزمایش‌های آزمایشگاهی، تقریباً 75 درصد بیماران به لطف داروهای فرموله‌شده از این سم، نتایج خوبی داشتند.

این سم می‌تواند بین 8 تا 10 سال زنده بماند، اگرچه تعداد بیشتری از آنها محتمل است.

با وجود این روش پیچیده دفاعی، پافرفیش دشمن بسیار حریص تری دارد: خود انسان. در برخی مناطق، این حیوان یک سوغات گرانبها است، بنابراین تعادل گونه در خطر است. وقتی از آب خارج می شود، ماهی پف دار با بلعیدن هوا باد می کند. سپس آن را می گذارند تا در آفتاب خشک شود تا شکل گردی که به آن معروف است حفظ شود. بنابراین نقش یک عنصر تزئینی را به خود اختصاص می دهد.

اما خاص