Pauw, pauwoog, pauwoog, pauwoog en vliegenvanger zijn veelvoorkomende namen voor een neotropische soorten die in 1781 werd gecatalogiseerd door Peter Simon Pallas.

De gewone Engelse naam is sunbittern, wat zonnekever betekent, en in het Castiliaans ook ave sol of garza del sol.

Volgens de International Union for Conservation of Nature bevinden individuen zich in een een laag niveau van uitsterven van zorg We zullen hieronder meer details toelichten:

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Eurypyga helias;
• Familie - Eurypygidae.

Pará pauw ondersoort

Er zijn 3 ondersoorten, waarvan de eerste E. helias en werd vermeld in 1781.

De individuen leven van Colombia tot Venezuela, inclusief de Guyana's en de centraal-westelijke en noordelijke regio's van Brazilië.

We moeten ook Oost-Bolivia noemen.

Als verschil in lichaamskenmerken is bekend dat de snavel dunner is en dat de rug een streep met crèmekleurige strepen heeft.

Daarnaast, gecatalogiseerd in 1844, hebben we de ondersoort E. helias groot die op het zuidelijke puntje van Mexico en Guatemala ligt, ten westen van de evenaar.

Van de drie ondersoorten heeft deze de meest robuuste snavel en de bovendelen zijn grijs met smalle zwarte strepen.

Tot slot E. helias meridionalis Het komt voor in het centrale en zuidelijke deel van Peru, vooral in de steden Cusco en Junín.

De kleuren van de tarsus en de snavel zijn helderder, de bovenste delen zijn grijzer en de individuen zijn minder getand aan de bovenkant.

Kenmerken van de kleine pauw

De pauw is 48 cm lang en het volwassen dier heeft een lange, dunne nek.

In feite zijn de achterkant van het lichaam en de staart vrij lang, net zoals de koppen van de individuen zwart zijn en witte superciliaire strepen hebben.

De keel is wit en strekt zich uit tot de voorkant van de nek, het midden van de borst en de buik.

Hierdoor is de keel ook crèmekleurig, met een vleugje bruin en zwart.

Het bovenste deel van de vleugels is wit en als het dier ze uitstrekt, kunnen we een patroon zien dat wordt gevormd door de kleuren zwart, bruin en goud, hetzelfde soort patroon dat te zien is in de band op de punt van de vleugels.

De achterkant van het lichaam (staart) en de zijkant van de nek hebben crèmekleurige of zwarte strepen, die lichter worden langs de zijkanten en dichter op de rug.

Aan de andere kant hebben de irissen een roodachtige tint, terwijl de oogleden gelig zijn.

Over het algemeen is de snavel spits en lang, en de kaak is zwart of bruin van kleur.

De kaak is oranje, de huid op de bovenste tenen en voeten is bruin en de tarsus is fel oranje.

Daarom hebben jongeren hetzelfde kleurenpatroon als volwassenen.

Er is geen seksueel dimorfisme, dus het is moeilijk om mannetjes van vrouwtjes te onderscheiden.

Kweken van de kleine pauw

De kleine pauw bouwt zijn nest in de buurt van het water, in takken, in de vorm van een ondiepe kom.

De belangrijkste nestmaterialen zijn natte wortels in modder, bladeren en vezels.

Daarom legt het vrouwtje tot 2 grote eieren die gelig zijn met enkele grijze of bruine vlekken.

De eieren moeten 26 tot 27 dagen worden uitgebroed en tijdens deze periode moeten de ouders ook roofdieren afweren door dreigend vertoon.

De vogel kan ook sissen naar slangen, wat het produceren van een scherp, aanhoudend geluid is om ze weg te jagen.

Het uitrekken van zijn staart en vleugels en doen alsof hij gewond is, zijn strategieën om roofdieren af te weren.

Op deze manier worden de kleintjes vederlicht geboren en oefenen ze de houding met open vleugels vanaf de tweede levensweek.

Voedsel

De vogel eet schaaldieren, insecten, kikkers en sommige soorten kleine vissen.

In deze zin wordt de prooi opgejaagd door zigzag bewegingen met de kop, en gevangen door middel van snelle laarzen.

Embuas of slangenluizen zijn geleedpotigen die ook deel uitmaken van het dieet.

Sommige van hun gebruikelijke namen (pauwvliegenvanger of vliegenvanger) komen van hun kenmerkende manier van vliegen jagen.

Zo landt het dier op gevallen boomstammen in het water, takken, aarde of stenen en maakt het zachte zijwaartse bewegingen.

Dit zijn bewegingen die in het nest zijn aangeleerd.

Curiosa

Ten eerste kunnen we praten over de gewoonten van de kleine pauw :

De individuen leven op rivieroevers en beken in het dichte bos en in wirwar van vegetatie aan de waterkant.

Ze zijn dus solitair of leven alleen in paren, lopen langzaam aan de rand van de vochtige grond en gaan zelden het water in.

Het is een vogel met een stille en lage vlucht, en hij zingt in de vroege ochtend en ook in de late namiddag.

Om deze reden heeft de vocalisatie een "rrrrrrü" of "iu-rrrrrü" triller, met een soortgelijke klankkleur als die van de inhambu-pixuna.

Het kan ook een vreemd sissend "tschurrrrra", een luide "ia", een krakend geluid en een "klak" geluid laten horen.

Bovendien ziet de International Union for Conservation of Nature (IUCN), zoals in de inleiding staat, de vogel in een een laag niveau van uitsterven van zorg .

Dit komt omdat de populaties geografisch goed verspreid zijn, waardoor ze minder gevoelig zijn voor menselijke invloeden.

Het is ook van fundamenteel belang dat je weet dat de vogel half tam is, omdat hij gemakkelijk te temmen r.

De individuen passen zich ook goed aan in gevangenschap.

Waar vind je de kleine pauw?

O Pauw komt voor in regio's van Noord-Amerika, waaronder Mexico.

In feite leeft hij in een groot deel van het Braziliaanse Amazonegebied, zo ver zuidelijk als Goiás en Mato Grosso do Sul, maar ook in het noordoosten van Brazilië, tot aan Piauí.

Peru, Ecuador, Bolivia, Uruguay, Colombia, Venezuela, Guyana, Suriname, Frans-Guyana en Argentinië zijn ook landen waar de soort voorkomt.

Vond je de informatie leuk? Laat je commentaar hieronder achter, het is erg belangrijk!

Informatie over de Kleine Pauw van Pará in Wikipedia

Zie ook: Ara's: kenmerken, voeding, voortplanting, habitat en rariteiten

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!