Harpijarend of Geelkoppige Caracara is een roofvogel die leeft in tropisch Zuid-Amerika en in sommige regio's van Midden-Amerika.

In tegenstelling tot individuen uit dezelfde familie, deze soort jaagt niet door snel te vliegen .

Als zodanig is het een trager dier dat voedsel verkrijgt door necrose.

Tijdens het lezen bespreken we meer functies.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Milvago chimachima;
• Familie - Valken.

Ondersoorten van de Harpijarend

Er zijn twee ondersoorten vermeld in de jaren 1816 en 1918.

De eerste heet M. chimachima chimachima en leeft in verschillende regio's van Brazilië, waaronder het zuiden van de Amazonerivier tot in Bolivia.

Hij komt ook voor in het noorden van Argentinië en Paraguay.

M. chimachima cordata Komt voor in de savanne van zuidwest Costa Rica tot Brazilië ten noorden van de Amazonerivier en Trinidad Island.

Sommige studies suggereren een grotere en robuustere paleo ondersoort, genaamd M. chimachima readei .

Maar dit is een ondersoort die was uitgestorven en in Florida leefde.

Kenmerken van de Harpijarend

O Sperwer meet tussen 41 en 46 cm en weegt gemiddeld 325 gram.

Net als bij andere roofvogels is het vrouwtje groter dan het mannetje, met een gewicht van 310 tot 360 gram, terwijl het mannetje 280 tot 330 gram weegt.

Ondanks het verschil in grootte zijn de soorten geen dimorfisme .

De staart is lang, de vleugels zijn breed en het volwassen dier heeft een gelige kop met zwarte strepen achter de ogen en gele veren.

Het bovenste verenkleed heeft daarentegen een bruine tint en enkele opvallende lichte vlekken op de vleugelvluchtveren.

De staart is geblokt met een crème tot bruine kleur.

Jongen daarentegen hebben dichte bruine vlekken op de kop en het onderlichaam.

Andere voorbeelden van gewone namen zijn ook het vermelden waard:

Caracaraí, caracará-branco, caracaratinga, gavião-caracaraí, chimango-do-campo, pinhé, gavião-pinhé, papa-bicheira, chimango, pinhém, carapinhé, chimango, chimango-carrapateiro en chimango-branco.

Zijn algemene naam ( Sperwer ) is een verwijzing naar zijn gewoonte om teken te eten of hoornwormen van vee en paarden.

Wat is daarom de de relatie tussen de harpijarend en de capibara ?

Deze havik eet de teken van capibara's en bewijst ze daarmee een grote dienst.

Broeden van de kiekendief

O Harpijarend Hij maakt grote nesten van droge takken van palmbomen of andere soorten bomen.

Het vrouwtje legt 5 tot 7 ronde, geelbruine eieren met een paar roodbruine vlekken.

De moeder maakt de incubatie die 4 tot 8 weken duurt op hetzelfde moment als het mannetje op zoek gaat naar voedsel.

Kort na de geboorte van de kuikens blijft het mannetje voedsel brengen naar het vrouwtje, dat op haar beurt de kleintjes voedt.

Wat eet de kiekendief?

Hun dieet bestaat uit geleedpotigen, vooral teken, maar ook amfibieën, reptielen, vruchten en lijken.

Onder de vruchten kunnen we de dendê (E. guineensis) en de pequi (C. brasiliense) noemen.

Sommige individuen stelen de nesten van andere vogelsoorten en nemen kleine gewervelde dieren mee.

Curiosa

Het is vermeldenswaard dat deze soort voordelen van ontbossing .

Zo ging de status in Trinidad van zeldzaam naar vrij algemeen, met het eerste individu dat werd gezien in Tobago in 1987.

O Sperwer heeft groot aanpassingsvermogen op stedelijke locaties leven met exemplaren als de zwartkopgier (C. atratus).

De soort is ook de roofvogel die het meest gezien wordt in Latijns-Amerikaanse steden met een groot bereik.

Als gevolg hiervan is de loggerkophavik volgens de Rode Lijst van de IUCN van "minste zorg".

Aan de andere kant kunnen we praten over de Taxonomie van de soort:

Hij werd in 1816 genoteerd door Louis Jean Pierre Vieillot, die hem de wetenschappelijke naam Polyborus chimachima gaf.

Overigens zat de vogel toen in hetzelfde geslacht als de Geelkoppige Caracara (Caracara).

Pas in 1824 creëerde de Duitse naturalist Johann Baptist het genus Milvago voor deze soort en zijn verwante Ximango (M. chimango).

De wetenschappelijke naam veranderde in "Milvago chimachima" wat valk (milvus) en voorste of gelijkaardige (ago) betekent.

De naam verwijst echter naar het geluid dat het dier maakt.

Tot slot is het de moeite waard om meer te praten over soortenhoek :

Op het moment dat hij overvliegt, slaakt de vogel een hoge kreet die klinkt als een "dennenappel".

Door middel van dit geluid is het mogelijk om deze havik te identificeren, hoewel het lijkt op de zang van de gavião-carijó (R. Magnirostris).

Waar vind je

O Sperwer is een soort die leeft in de savanne, bosranden en ook in moerassen.

Daarom bevinden de exemplaren zich in Costa Rica ten zuiden van Trinidad en Tobago tot de regio's die ten noorden van Argentinië liggen (provincies Misiones, Chaco, Santa Fe, Formosa en Corrientes).

Ze worden gezien tot 2.600 m boven gemiddeld zeeniveau.

En buiten Zuid-Amerika, weet dat deze havik kan worden gezien in Midden-Amerika, in het bijzonder, als gevolg van de uitbreiding van de verspreiding in Nicaragua.

Hoe dan ook, vond je de informatie leuk? Laat dan hieronder je reactie achter, het is erg belangrijk!

Informatie over de sperwer in Wikipedia

Zie ook: Droogkop: rariteiten, habitat, kenmerken en gewoonten

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!