Capybara پستانداری است که از زیر خانواده Hydrochoerinae است. این حیوان همچنین یک جونده محسوب می شود و در گروه حفره ها، پاکاها، آگوتیس و خوکچه هندی قرار دارد.

در مورد پراکنش، توجه داشته باشید که افراد در سراسر آمریکای جنوبی زندگی می کنند، اگرچه آنها ترجیح می دهند در شرق ساکن شوند. بخشی از آند که در آن دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و باتلاق‌ها وجود دارد.

کاپیبارا بزرگترین جونده در جهان محسوب می‌شود. توزیع اصلی آن آمریکای جنوبی است که ده ها نام مختلف را به خود اختصاص داده است. این حیوانی است که توسط انسان برای غذا شکار می شود، بنابراین رایج است که در برخی کشورها برای جلوگیری از انقراض آن را محافظت شده می دانند. آنها از خانواده Caviidae و جنس Hydrochoerus هستند، به این معنی که آنها حیواناتی نیمه آبزی هستند، آنها در نزدیکی آب زندگی می کنند و برای رشد صحیح خود به فضاهای مرطوب نیاز دارند.

آنها حیوانات تهاجمی نیستند، بلکه رفتارشان هستند. بسیار معمولی از گونه آنها است. آنها می توانند خود را با مکان هایی که در آن حضور انسان پیدا می شود تطبیق دهند و شب خوار شوند. برخی از افراد کاپیبارا را در خانه نگهداری می کنند و این پستانداران فضای ارائه شده را به عنوان مکانی امن برای محافظت از خود در برابر شکارچیان می پذیرند. با این حال، شایان ذکر است که این گونه عجیب و غریب است و نیاز به مراقبت ویژه دارد.

شایان ذکر است که این گونه توانایی بسیار خوبی برای سازگاری با محیط هایی دارد که توسط انسان تغییر یافته است، پس لطفا بیشتر درک کنید. جزئیات در مورددنبال کنید:

طبقه بندی:

• نام علمی: Hydrochoerus hydrochaeris
• خانواده: Caviidae
• طبقه بندی: مهره داران / پستانداران
• تکثیر: زنده زا
• تغذیه: گیاهخوار
• زیستگاه: زمینی
• دسته: جوندگان
• جنس: Hydrochoerus
• طول عمر: 10 تا 15 سال
• اندازه: 1.1 - 1.3 متر
• وزن: 35 - 66 کیلوگرم

ویژگی های اصلی Capybara

capybara بزرگترین جونده روی سیاره است ، با توجه به اینکه حداکثر وزن آن به 50 کیلوگرم می رسد. دوشکلی حتی ظاهری است، زیرا جنس ماده از نر بزرگتر است. به عنوان مثال بزرگترین ماده با وزن 91 کیلوگرم در ایالت سائوپائولو و بزرگترین نر در اروگوئه با وزن 73 کیلوگرم مشاهده شد.

از این نظر نکته جالب این است که نمونه هایی از آرژانتین، و همچنین در جنوب شرقی و میانه غربی برزیل، نسبت به ونزوئلا بزرگتر است. حداکثر طول آن 1.2 متر، 60 سانتی متر در قسمت پشته است و بدنه علاوه بر بشکه ای شکل، مستحکم خواهد بود. اتفاقاً بدن با پوشش متراکمی پوشیده شده است که ممکن است به رنگ قهوه ای تیره یا قرمز باشد.

همچنین دارای سر بزرگ، گوش های کوچک و بدون مو و همچنین پاهای کوتاه با ربع عقبی بلندتر است. طولانی پنجه های جلویی 4 انگشت دارند در حالی که پاهای عقبی فقط 3 انگشت.رژیم غذایی.

در نتیجه افراد دارای معده J شکل ساده با حجم تا 2 لیتر هستند. سکوم برای تخمیر غذا از طریق باکتری ها استفاده می شود و می تواند تا 5 لیتر حجم داشته باشد و بین 63 تا 74 درصد از حجم دستگاه گوارش را اشغال می کند.

بر خلاف سایر جوندگان، کاپیباراها دارای غدد عرق هستند که همه آنها هستند. روی بدن و برای تولید عرق استفاده می شود.

اطلاعات بیشتر در مورد این حیوان

اگرچه طول آنها تا 130 سانتی متر می رسد، معمولا مشاهده می شود حیواناتی بین 60 تا 80 سانتی متر طول دارند. وزن متوسط ​​آن در شرایط طبیعی 45 کیلو می باشد که البته ایجاد آن در اسارت وزن آن را به 70 کیلو می رساند.

جسم فشرده، پهن و بسیار قوی و همچنین سر آن است. این گردن کوتاه و یکی از قوی ترین عضلات کاپیوارا است. گوش های آنها کوچک، صاف و بدون مو است. پوزه آن ابزار اصلی کار آن است و به همین دلیل محکم و فشرده است. در مجموع 20 دندان دارد، اما به اندازه کافی قوی است که بتواند جونده باشد.

دم ندارند، اما پوستی وجود دارد که از قسمت های آنها محافظت می کند. پاهای عقب کاپیبارا بلندتر از پاهای جلویی است که به آن اجازه می دهد تا یک فرار نسبتاً سریع را آغاز کند. او در حین دویدن، انگشتان قوی و بسیار ضخیم خود را روی بدنش می‌گذارد که به او امکان می‌دهد شناگر کاملی باشد.

نحوه تولید مثل کاپیبارا

چرخه فحلی کاپیبارا 7،5 روز طول می‌کشد. ،در حالی که زمان تخمک گذاری حداکثر 8 ساعت است. بنابراین، دوره تولید مثل مربوط به کل سال است ، زمانی که نر به مدت 5 تا 10 دقیقه ماده را دنبال می کند تا در آب جفت گیری کند.

اما ذکر این نکته ضروری است. تولید مثل معمولاً بین ماه های سپتامبر و اکتبر در برزیل و از آوریل تا مه در ونزوئلا رخ می دهد. حتی زنان نیز می توانند دو بار در سال باردار شوند، اگرچه معمول است که فقط یک بار باردار شوند. ماده‌های مسن‌تر می‌توانند فرزندان بیشتری به دنیا بیاورند، اما معمولاً بین 1 تا 8 سال و با دوره بارداری 150 روزه خواهد بود. ، بستر چندین ماده با هم رشد می کند و این تصور را ایجاد می کند که یک مادر چندین بچه دارد. والدین هیچ نوع آشیانه ای نمی سازند، بنابراین جوجه می تواند در هر جایی به دنیا بیاید.

بالاخره، نرها مراقبت کمتری از خود نشان می دهند، اما وقتی جوجه های زیادی به دنیا می آورند، والدین در پرورش کمک می کنند.

اطلاعات بیشتر تولید مثل آن

تولید مثل آن در محیط هایی اتفاق می افتد که به نر اجازه می دهد ماده را تعقیب کند. ماده برای زایمان لانه نمی سازد، با این حال به دنبال مکانی خنک برای این کار می گردد. میانگین تعداد فرزندان 7 نفر است، اما میزان مرگ و میر بالای 50 درصد است که به این معنی است که تنها 2 تا 3 فرزند زنده می مانند.

رفتار، سرعت و قدرت در دویدن اصلی ترین است.تصادفاتی که در آن توله ها در نهایت کتک می خورند و به راحتی شکار می شوند. گوساله کاپیبارا پس از 3 ماه در کنار والدین خود به طور طبیعی زنده می ماند و بعداً وقتی به 6 ماهگی می رسد مستقل می شود.

بلوغ جنسی کاپیبارا در 2 سالگی اتفاق می افتد، اگرچه ماده ها سریعتر از آن به این بلوغ می رسند. نرها نرها می توانند ماده را تا 25 بار در یک روز سوار کنند تا از لقاح اطمینان حاصل کنند. بارداری بسته به محل زندگی آنها بین 110 تا 150 روز متغیر است.

غذای ترجیحی برای این پستانداران

چند مطالعه نشان می دهد که کاپیبارا گیاهخوار است. و علف می خورد. بنابراین، هنگام پرداختن به طور خاص تر، باید در مورد داده های زیر در یک مطالعه از دهه 1970 که مربوط به رژیم غذایی بود صحبت کنیم:

Capybaras می تواند 3 گونه Cyperaceae، 4 گونه درختچه، 5 گونه از گیاهان آبزی را بخورد. و 21 علف. این مطالعه اولویتی را که این گونه به غذاهایی مانند علف می دهد ثابت می کند.

از طرفی ذکر این نکته ضروری است که نوع رژیم غذایی بسته به منطقه با توجه به میزان غذای موجود متفاوت است. . به عنوان مثال، کاپیباراهایی که در دلتای رودخانه پارانا زندگی می کنند به طور معمول گونه هایی از خانواده Cyperaceae را می خورند.

رژیم غذایی افرادی که در لانوهای ونزوئلا زندگی می کنند بر پایه علف ها است. آنها همچنین می توانند تغذیه کنندگیاهانی از خانواده Cyperaceae در مواقعی که کمبود غذا در منطقه وجود دارد.

رژیم غذایی اصلی آن مراتع تازه و لطیف است. آنها گیاهانی را دوست دارند که بسیار نزدیک به آب رشد می کنند، اما ترجیح می دهند مقدار لیگنین بیشتری را برای تامین فیبر مورد نیاز ماهیچه هایشان داشته باشند. آنها ترجیح بی نظیری برای گیاهان شیرین دارند. به همین دلیل، دیدن کاپیبارا در مزارعی که انسان در آن درختان میوه، نیشکر یا غلاتی مانند ذرت می روید، طبیعی است.

یک رفتار قابل توجه در تغذیه کاپیبارا ظرفیت حفاظتی آن است. از آنجایی که آنها در یک منطقه خاص تغذیه می کنند، آن را ترک می کنند تا به گیاهان اجازه رشد دهند، به خصوص زمانی که تابستان نزدیک می شود.

در اسارت، پرورش دهندگان تمایل دارند گیاهانی با محتوای فیبر و قند بالا در نزدیکی تالاب ها بکارند تا امکان رشد آنها فراهم شود. رشد طبیعی و کاهش سطح استرس آنها. با این حال، نیشکر، شاه علف بنفش و غلاتی مانند ذرت بخش بزرگی از رژیم غذایی کاپیبارا را تشکیل می دهند.

کنجکاوی در مورد گونه

به عنوان یک کنجکاوی، می توانیم در مورد <2 صحبت کنیم> حفاظت از گونه ها . بر اساس اطلاعات اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی، اول از همه، درک کنید که کاپیبارا یک گونه در معرض تهدید نیست.

به همین دلیل، این حیوان در رده "کمترین نگرانی" قرار دارد. ، به خوبی در واحدهای متعدد توزیع شده استحفاظت.

به هر حال، جمعیت ها پایدار هستند زیرا می توانند با مکان های مختلف سازگار شوند. برای اینکه ایده ای داشته باشید، افراد در محیط هایی زندگی می کنند که به شدت توسط انسان تغییر یافته است، مانند مزارع نیشکر و مراتع. در نتیجه، جنگل زدایی برای ایجاد مراتع می تواند به گسترش جمعیت کاپیبارا کمک کند.

در نهایت، افراد حتی در مکان های شهری، پارک ها و جالب اینکه در مناطق مسکونی دیده می شوند. تنها تهدید آشکار برای این گونه، شکار تجاری برای فروش چرم است. با این حال، شکار بر جمعیت‌های وحشی تأثیر چندانی نمی‌گذارد، زیرا افراد برای به دست آوردن چرم بزرگ می‌شوند.

زیستگاه و مکان یافتن کاپیبارا

کاپیبارا در مناطق مختلف آمریکای جنوبی زندگی می‌کند. با توجه به اینکه در تمام کشورهای قاره به استثنای شیلی وجود دارد. بنابراین، این گونه از شرق آند تا دهانه ریو د لا پلاتا، که در آرژانتین است، زندگی می کند.

و به دلیل پراکنش گسترده، این گونه در برخی از نقاط مانند فلوریدا در حال تبدیل شدن به مهاجم است. در این مورد، افراد از زیستگاه‌های متنوعی مانند باتلاق‌ها، سدها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها استفاده می‌کنند.

در مورد برزیل، کاپیباراها در حوضه‌های رودخانه‌های آمازون، آراگوآیا و پارانا فراوان هستند. همچنین، لازم است در مورد مناطق دریاچه در ریو گرانده دو سول و پانتانال صحبت شود.

اما ممکن است در برخی نادر باشند.محلی: به عنوان مثال، در مناطقی از Caatinga در کشور ما، ممکن است متوجه انقراض برخی از جمعیت شویم.

در بخش ساحلی شمال شرقی برزیل، به ویژه بین Rio Grande do Norte و Ceará، وجود داشت. همچنین انقراض جمعیت ها.

زیستگاه اصلی این پستاندار عجیب و غریب نزدیک به حجم های بزرگ آب شیرین است. آنها حیوانات غار نیستند، اما فضای باز را تحمل نمی کنند. آنها ترجیح می دهند برای حفظ دما، سوراخ های خود را پر از گل بسازند.

کاپیبارا با وجود سریع بودن، ترجیح می دهد توسط بوته ها یا علف هایی پوشانده شود که اجازه نمی دهد شکارچیان آن را متوجه شوند. آنها به منابع بزرگ آب نیاز دارند زیرا به شنا عادت می کنند، چندین دقیقه را بدون نفس کشیدن در حالی که فرار می کنند یا از مکانی به مکان دیگر حرکت می کنند، نیاز دارند.

این پستانداران عجیب و غریب هستند که دوست دارند در گله ها زندگی کنند تا از یکدیگر محافظت کنند و از خود دفاع کنند. توله ها رفتار با توجه به شرایط آب و هوایی متفاوت است. در فصول زمستان که حجم زیادی از آب و غذای فراوان وجود دارد، ترجیح می دهند در گروه های کوچک و حتی تنها بمانند. در حالی که در فصل تابستان و کمبود، ترجیح می دهند برای محافظت از خود در کنار هم بمانند. مرزهای بین گروه ها توسط غدد بویایی مشخص می شود.

شکارچیان بالقوه کاپیبارا

کاپیبارا طعمه ای عالی است و توسط بسیاری از حیوانات ترجیح داده می شود. گوشت آن لطیف، بدون چربی، با چین های فراوان وبسیار آسان برای هضم این باعث می شود حیوانات، عمدتا گربه ها و روباه ها، دائما آنها را شکار کنند. کایمان ها و آناکونداها نیز به دلیل ماندگاری مداوم در آب، تهدیدی برای آنها هستند.

اما جمعیت کاپیباراها به دلیل وجود انسان در آستانه انقراض است که با هجوم این پستانداران در محصولات آنها، ترجیح می دهند آنها را شکار کنند و از گوشت آنها تغذیه کنند.

این اطلاعات را دوست دارید؟ نظر خود را در زیر بنویسید، برای ما مهم است!

اطلاعات در مورد کاپیبارا در ویکی پدیا

همچنین ببینید: نهنگ آبی: اندازه، وزن، زیستگاه، ویژگی ها و تولید مثل

دسترسی فروشگاه مجازی ما و تبلیغات را بررسی کنید!