Η κοινή ονομασία "χταπόδι" σχετίζεται με σχεδόν 300 είδη που έχουν μαλακό σώμα και ανήκουν στην τάξη Octopoda.

Με αυτόν τον τρόπο, η τάξη θα μπορούσε να ομαδοποιηθεί στην τάξη Κεφαλόποδα μαζί με τα καλαμάρια, τις σουπιές και τα ναυτιλοειδή. Τα χταπόδια (Octopoda) ανήκουν στην τάξη των χταποδοειδών κεφαλόποδων μαλακίων. Υπάρχουν περίπου 300 διαφορετικά είδη παγκοσμίως, τα οποία πιστεύεται ότι είναι μερικά από τα πιο έξυπνα πλάσματα που κατοικούν στη θάλασσα εδώ και 500 εκατομμύρια χρόνια.

Το χταπόδι είναι ένα ασπόνδυλο ζώο, οπότε το σώμα του χαρακτηρίζεται από το ότι είναι χαλαρό και μαλακό, οπότε μπορεί να αλλάξει το σχήμα του για να περάσει μέσα από ρωγμές ή πολύ στενά σημεία. Είναι το μόνο ασπόνδυλο ζώο που προστατεύεται από τη νομοθεσία περί ζώων, οπότε κανένα είδος πειράματος δεν μπορεί να διεξαχθεί σε αυτό το θαλάσσιο είδος.

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω και γνωρίστε μερικά είδη χταποδιών, τα παρόμοια χαρακτηριστικά τους, αλλά και τα περίεργα.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία: Callistoctopus macropus, Octopus cyanea, Vulcanoctopus hydrothermalis και Grimpoteuthis batinectes ή Grimpoteuthis bathynectes.
• Οικογένεια: Octopodidae, Enteroctopodidae και Opisthoteuthidae
• Ταξινόμηση: Ασπόνδυλα / Μαλάκια
• Αναπαραγωγή: ωοτόκος
• Σίτιση: Σαρκοφάγο
• Βιότοπος: Νερό
• Τάξη: Χταπόδι
• Είδος μουσικής: Χταπόδι
• Μακροζωία: 35 χρόνια
• Μέγεθος: έως 9 μέτρα
• Βάρος: 10 - 50 kg

Είδη χταποδιού

Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει να μιλήσουμε για το Callistoctopus macropus Το μέγιστο μήκος των ατόμων είναι 150 cm, καθώς το πρώτο ζεύγος βραχιόνων είναι περίπου 1 m, μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα τρία ζεύγη.

Το χρώμα του είναι κοκκινωπό και το ζώο έχει κάποιες φωτεινές κηλίδες σε όλο του το σώμα. Ως μορφή προστασίας, το είδος έχει μια αποϊερωτική συμπεριφορά, δηλαδή είναι ικανό να κάνει την εμφάνισή του απειλητική προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή ενός θηρευτή. Ως εκ τούτου, είναι σύνηθες τα άτομα του είδους να μετατρέπουν το χρώμα τους σε πιο έντονο όταν αισθάνονται ότι απειλούνται.

Δεύτερον, αξίζει να μιλήσουμε για το είδος Χταπόδι cyanea Το είδος ζει στον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό, από τη Χαβάη έως την ανατολική ακτή της Αφρικής, και περιγράφηκε το 1849. Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους και γενικά κυνηγάει κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Το μήκος του σώματος είναι 80 εκατοστά και το είδος έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: πρώτα απ' όλα, το ζώο έχει την ικανότητα να καμουφλάρεται, αλλάζοντας χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι το χταπόδι μπορεί να αλλάξει την υφή του δέρματός του ή ακόμη και τα σχέδια.

Με αυτό, ένας ερευνητής μπόρεσε να παρατηρήσει ότι το έντομο αλλάζει εμφάνιση 1000 φορές μέσα σε επτά ώρες. Έχετε λοιπόν κατά νου ότι οι αλλαγές στο χρωματισμό είναι άμεσες και γίνονται από χρωματοφόρα υπό τον άμεσο έλεγχο του εγκεφάλου.

Άλλα είδη

Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζετε το Vulcanoctopus hydrothermalis Πρόκειται για το μοναδικό είδος του γένους Vulcanoctopus, το οποίο καταφέρνει να διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα λόγω της δομής του σώματός του. Για παράδειγμα, το ζώο δεν διαθέτει σάκο μελανιού, επειδή το σώμα του είναι προσαρμοσμένο να ζει στο βυθό της θάλασσας.

Οι κοιλιακοί βραχίονες είναι μικρότεροι από τους ραχιαίους, καθώς και οι μπροστινοί βραχίονες χρησιμεύουν για την ψηλάφηση και τον εντοπισμό της λείας, ενώ οι πίσω βραχίονες χρησιμοποιούνται για τη στήριξη του βάρους και την κίνηση προς τα εμπρός. Το συνολικό μήκος θα είναι 18 cm και η κύρια αμυντική στρατηγική του ζώου είναι να παραμένει ακίνητο επί τόπου.

Τέλος, υπάρχει το είδος που έχει δύο επιστημονικά ονόματα: Grimpoteuthis batinectes ή Grimpoteuthis bathynectes Πρόκειται για το χταπόδι dumbo που ζει σε βαθιά νερά, το οποίο έχει καταγραφεί το 1990 και έχει πορτοκαλί χρώμα. Τα άτομα έχουν δύο μάτια και βασίζονται σε ένα βεντούζα για να δημιουργούν ρεύματα νερού που βοηθούν στην τροφή.

Ουσιαστικά, το ζώο μπορεί να φέρει την τροφή πιο κοντά στο ράμφος ή το στόμα του. Τέλος, τα χταπόδια έχουν εντυπωσιακά χαρακτηριστικά, όπως διαφανείς κηλίδες που βοηθούν στην ανίχνευση του φωτός.

Τύποι χταποδιών

1. Χταπόδι με μπλε δακτύλιους: Έχει μπλε δακτυλίους γύρω από το σώμα του, τα πλοκάμια του αποθηκεύουν ένα δηλητήριο που περιέχει τετροδοτοξίνη ικανή να προκαλέσει αναπνευστική ανεπάρκεια, προκαλώντας το θάνατο του θύματός του σε λιγότερο από μία ώρα. Δαγκώνουν μόνο όταν προκαλούνται.
2. Το χταπόδι του υφάλου της Καραϊβικής: Αυτό το είδος παρουσιάζει ένα συνδυασμό μπλε και πράσινου χρώματος σε όλο το σώμα- γι' αυτό και έχει αυτό το ιδιαίτερο όνομα.
3. Το κόκκινο χταπόδι του ανατολικού Ειρηνικού: Αυτό το υδρόβιο ζώο είναι μικρότερο ακόμη και από τα ίδια του τα πλοκάμια.
4. Γιγαντιαίο χταπόδι του Βόρειου Ειρηνικού: Το μεγαλύτερο χταπόδι στον κόσμο που μπορεί να ζυγίζει έως και 150 κιλά και να έχει μήκος 15 πόδια.
5. Το χταπόδι με τα επτά χέρια: Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, αυτό το χταπόδι διαφέρει από τα υπόλοιπα επειδή αντί να έχει οκτώ χέρια όπως τα άλλα μέλη του είδους του, έχει μόνο επτά.

Γενικά χαρακτηριστικά για το Octopus

Σε γενικές γραμμές, καταλάβετε ότι τα χταπόδια έχουν συμμετρικές πλευρές με δύο μάτια και ένα ράμφος, καθώς και ότι το στόμα βρίσκεται στο κέντρο του οκτώ βραχίονες .

O σώμα θα ήταν μαλακό Επιπλέον, το ζώο διαθέτει ένα σιφόνι που χρησιμοποιείται για την αναπνοή ή την κίνηση με την εκτόξευση ενός πίδακα νερού.

Υπό αυτή την έννοια, είναι ενδιαφέρον να μιλήσουμε για πώς κινούνται τα άτομα : Πρώτα απ' όλα, σέρνονται αργά σε μέρη με μαλακή, στερεή επιφάνεια, μόνο όταν δεν βιάζονται.

Επομένως, κατά τη διάρκεια του μπουσουλήματος, οι καρδιακοί παλμοί του ζώου διπλασιάζονται και είναι απαραίτητο να ξεκουραστεί για 10 ή 15 λεπτά για να ανακάμψει. Ορισμένα μπορούν επίσης να κολυμπήσουν ανάποδα και το ύπτιο κολύμπι αποτελεί το ταχύτερο μέσο μετακίνησης.

Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είδους θα ήταν η μικρό προσδόκιμο ζωής Για να έχετε μια ιδέα, ορισμένα χταπόδια ζουν μόνο έξι μήνες και το είδος με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής φτάνει τα πέντε χρόνια, το οποίο είναι το γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού. Έτσι, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η διάρκεια ζωής μειώνεται ανάλογα με την αναπαραγωγή.

Ως αποτέλεσμα, οι μητέρες πεθαίνουν μετά την εκκόλαψη των αυγών και τα αρσενικά ζουν μόνο λίγους μήνες μετά το ζευγάρωμα. Όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις, διότι το ριγωτό χταπόδι του Ειρηνικού έχει την ικανότητα να αναπαράγεται αρκετές φορές καθώς και να ζει για περισσότερα από 2 χρόνια.

Επιπλέον, το είδος είναι διάσημο για το νοημοσύνη Το ζώο διαθέτει μακρονευρώνες, γεγονός που το καθιστά το πιο ανεπτυγμένο μεταξύ των ασπόνδυλων. Ως αποτέλεσμα, έχουν αναπτύξει μεγάλη νοημοσύνη με την πάροδο των ετών, ιδίως για να ξεφεύγουν από τους θηρευτές τους.

Περισσότερες σημαντικές πληροφορίες για τα χταπόδια

Το μέγεθος των χταποδιών ποικίλλει ανάλογα με το είδος. Τα ζώα κυμαίνονται από τα μικρότερα δείγματα, όπως το "μπλε χταπόδι" που έχει μήκος περίπου 14 ή 15 εκατοστά, μέχρι το μεγαλύτερο ζώο που ονομάζεται "γιγάντιο χταπόδι", το οποίο μπορεί να ξεπεράσει τα 8 μέτρα και να ζυγίζει 27,2 κιλά.

Στα χταπόδια υπάρχει σεξουαλικός διμορφισμός, οπότε τα θηλυκά τείνουν γενικά να είναι μακρύτερα από τα αρσενικά. Τα χταπόδια έχουν ένα πολύ ισχυρό και δυνατό ράμφος που βρίσκεται στην είσοδο της στοματικής κοιλότητας.

Αυτό το μαλάκιο διαθέτει δύο σιελογόνους αδένες, εκ των οποίων ο ένας μπορεί να είναι τοξικός ή δηλητηριώδης, γεγονός που το βοηθά να ακινητοποιήσει τη λεία του.

Αυτό το ασπόνδυλο ζώο έχει 3 καρδιές, μία από τις οποίες μεταφέρει το αίμα σε όλο το σώμα και οι άλλες το μεταφέρουν στα βράγχια.

Μπορούμε να πούμε ότι το ζώο έχει τις περισσότερες από τις αισθήσεις του καλά ανεπτυγμένες. Η όραση είναι η αίσθηση που έχει αναπτυχθεί καλύτερα, διότι μπορεί να αναγνωρίζει όλα τα χρώματα και να σχηματίζει εικόνες, σε αντίθεση με την ακοή, καθώς τα χταπόδια είναι κουφά.

Το δέρμα του ζώου περιέχει μικροσκοπικά κύτταρα που ονομάζονται "χρωματοφόρα" και τους επιτρέπουν να κρύβονται και να αλλάζουν εύκολα τον τόνο του δέρματος όταν εκφοβίζονται ή κινδυνεύουν.

Τα χταπόδια διαθέτουν έναν αδένα που βρίσκεται στον μανδύα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη γρήγορη και συνοπτική εκτόξευση μελανιού όταν χρειάζεται να διώξουν τα αρπακτικά.

Οι βεντούζες στα χέρια των χταποδιών έχουν "χημειοϋποδοχείς" που τους επιτρέπουν να γεύονται πράγματα μέσω αυτών.

Τα χταπόδια μπορούν να κινούνται με μεγάλη ταχύτητα στο νερό, χάρη στη χρήση του σιφωνίου.

Ένα χταπόδι έχει 8 χέρια γεμάτα κολλώδεις βεντούζες και μπορεί να συντονίζει τις κινήσεις του με ευελιξία χάρη στο γεγονός ότι είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον μικροσκοπικό εγκέφαλό του.

Μια περίεργη λεπτομέρεια: το αίμα των χταποδιών είναι μπλε.

Αναπαραγωγή χταποδιών

Η αναπαραγωγή του είδους λαμβάνει χώρα όταν το αρσενικό χρησιμοποιεί το χέρι του (hectocotylus) για να μεταφέρει σπερματοφόρα στην κοιλότητα του μανδύα του θηλυκού. Όταν εξετάζουμε ένα βενθικό χταπόδι, το hectocotylus θα ήταν το τρίτο δεξί χέρι που έχει μια κοιλότητα σε σχήμα κουταλιού.

Σε αυτό το βραχίονα είναι επίσης δυνατό να παρατηρηθούν διάφορες βεντούζες κοντά στην άκρη. Επομένως, μετά από 40 ημέρες ζευγαρώματος, το θηλυκό γεννά τα αυγά του στο περβάζι ή σε σχισμές βράχων. Η ποσότητα των αυγών κυμαίνεται μεταξύ 10 και 70 χιλιάδων και είναι γενικά μικρά σε μέγεθος.

Με αυτόν τον τρόπο, τα αυγά διατηρούνται για 5 μήνες, οπότε το θηλυκό τα αερίζει και τα διατηρεί καθαρά μέχρι να εκκολαφθούν. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα αυγά μπορεί να χρειαστούν έως και 10 μήνες για να εκκολαφθούν, ειδικά σε κρύα νερά όπως αυτά της Αλάσκας. Εάν η μητέρα δεν φροντίζει σωστά τα αυγά, είναι πιθανό να μην εκκολαφθούν.

Τα χταπόδια εκκολάπτονται ως παραλάρβες και παραμένουν πλαγκτονικά για εβδομάδες ή μήνες, ανάλογα με τη θερμοκρασία του νερού.

Όταν πλησιάζει η εποχή του ζευγαρώματος, αυτά τα ασπόνδυλα ζώα χρησιμοποιούν μια μέθοδο για να προσελκύσουν τα θηλυκά, η οποία συνίσταται σε κινήσεις του σώματος και αλλαγές στον τόνο του δέρματος.

Ο τρίτος δεξιός βραχίονας του χταποδιού εισέρχεται στο θηλυκό για να κάνει χώρο για τα "σπερματοφόρα", όταν το θηλυκό γονιμοποιηθεί το αρσενικό και το θηλυκό συνεχίζουν να χωρίζονται.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το θηλυκό σταματά να τρέφεται ή να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από το να φροντίζει τα αυγά του, προκαλώντας το θάνατό του μετά την εκκόλαψη των νεοσσών.

Τα χταπόδια μπορούν να ζευγαρώσουν μόνο μία φορά στη ζωή τους. Τα ζώα αυτά αναφέρονται ως "ημιγαμικά".

Τροφή: τι τρώει το χταπόδι;

Το χταπόδι είναι ένα αρπακτικό το οποίο τρώει σκουλήκια πολυχαίτης, κοχύλια, οστρακοειδή, διάφορα είδη ψαριών, γαρίδες και καβούρια. Το είδος απορρίπτει θηράματα όπως τα σαλιγκάρια του φεγγαριού, καθώς είναι μεγάλα. Και επειδή είναι δύσκολο να πιαστούν, καθώς μπορούν να προσκολληθούν σε βράχους, τα χταπόδια αποφεύγουν θηράματα όπως τα χτένια και τα σαλάχια.

Ως στρατηγική, το ζώο μπορεί να πηδήξει πάνω στο θύμα και στη συνέχεια να το τραβήξει με τη χρήση των χεριών του μέχρι το στόμα του. Εκτός από αυτό, το χταπόδι χρησιμοποιεί το τοξικό σάλιο του, ικανό να παραλύσει τα ζωντανά όντα, και στη συνέχεια χρησιμοποιεί το ράμφος του για να κόψει το σώμα του θηράματος. Ένα άλλο παράδειγμα μεθόδου διατροφής θα ήταν η κατάποση του θηράματος ολόκληρο.

Ορισμένα άτομα του γένους Stauroteuthis της βαθιάς θάλασσας διαθέτουν ένα όργανο εκπομπής φωτός που ονομάζεται "φωτόφορος".

Αυτό το όργανο βρίσκεται στη θέση των μυϊκών κυττάρων που ελέγχουν τις βεντούζες και θα ήταν υπεύθυνο για την προσέλκυση της λείας στο στόμα του χταποδιού. Τα χταπόδια αποδεικνύονται ισχυρά και τολμηρά αρπακτικά, καταναλώνοντας όλα τα είδη καρκινοειδών, αχιβάδων και ψαριών.

Για να κυνηγήσουν εύκολο θήραμα, όπως τα ψάρια, χρησιμοποιούν πρώτα την εκτόξευση σκούρου μελανιού για να ξεγελάσουν το θήραμά τους, στη συνέχεια το πιάνουν με τα μακριά, δυνατά τους χέρια και το θήραμα προσκολλάται στις βεντούζες τους για να το συνθλίψουν με το ράμφος τους και να το φάνε.

Στην περίπτωση όμως των καρκινοειδών, τα χταπόδια χρησιμοποιούν έναν άλλο τρόπο κυνηγιού, καθώς χρησιμοποιούν το εξαιρετικά δηλητηριώδες σάλιο τους για να τα αφήσουν παράλυτα, ώστε να μπορούν να τα καταβροχθίσουν.

Περίεργα στοιχεία για το είδος

Μιλώντας αρχικά για τα αρπακτικά χταποδιών, να μερικά παραδείγματα: άνθρωποι, ψάρια, θαλάσσιες ενυδρίδες, κητώδη, όπως η φάλαινα, κεφαλόποδα και πτεροφάλαινες, δηλαδή υδρόβια θηλαστικά.

Για το λόγο αυτό, τα είδη πρέπει να αναπτύσσουν καλές στρατηγικές για να διαφεύγουν ή να κρύβονται. Το καμουφλάζ θα ήταν μια από αυτές τις στρατηγικές, όπως και η μίμηση. Παρεμπιπτόντως, αξίζει να μιλήσουμε για τον αποσαθητισμό, που θα ήταν η αλλαγή του χρώματος και η δημαγωγική συμπεριφορά.

Τα άτομα μπορούν επίσης να παραμείνουν στο λαγούμι για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς περνούν περίπου το 40% του χρόνου τους κρυμμένοι. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ανάλογα με το είδος μπορεί να παρατηρηθεί διαφορετική στρατηγική.

Για παράδειγμα, το χταπόδι του Ατλαντικού με τις λευκές κηλίδες αλλάζει το χρώμα του σε έντονο καφεκόκκινο όταν αισθάνεται ότι απειλείται. Είναι επίσης δυνατό να δούμε οβάλ λευκές κηλίδες. Ως τελική στρατηγική, το ζώο τεντώνει τα χέρια του για να γίνει μεγαλύτερο και όσο το δυνατόν πιο απειλητικό.

Τέλος, μια ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος θα ήταν η απόσπαση της προσοχής ενός θηρευτή με τη χρήση ενός νέφους μπογιάς. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι η μπογιά μειώνει την αποτελεσματικότητα των οσφρητικών οργάνων, καθιστώντας δύσκολο το κυνήγι για θηρευτές όπως ο μαυροκέφαλος καρχαρίας. Και όλες οι στρατηγικές χρησιμοποιούνται έτσι ώστε οι θηρευτές να μπερδέψουν το χταπόδι με μια άλλη ομάδα οργανισμών.

Βιότοπος: πού θα βρείτε το χταπόδι

Τα χταπόδια ζουν στους ωκεανούς επειδή χρειάζονται αλμυρό νερό. Μπορούν εύκολα να βρεθούν σε κοραλλιογενείς υφάλους.

Τα χταπόδια είναι πολύ έξυπνα ζώα όταν πρόκειται να κρυφτούν, μερικές φορές κρύβονται στα σκουπίδια που πέφτουν στον ωκεανό, όπως κονσέρβες ή μπουκάλια, και αλλάζουν θέση κάθε δεκαπενθήμερο περίπου.

Αυτό το ζώο προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές της θερμοκρασίας, είτε είναι ζεστή είτε κρύα, παρατείνοντας έτσι το προσδόκιμο ζωής του.

Το ζώο ζει σε διάφορα σημεία του ωκεανού, όπως τα πελαγικά νερά, ο βυθός και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι. Με αυτόν τον τρόπο, ορισμένα βρίσκονται σε μεγάλα βάθη που φτάνουν μέχρι και τα 4.000 μ., ενώ άλλα είδη κατοικούν σε παλιρροιακές ζώνες. Επομένως, τα χταπόδια βρίσκονται σε όλους τους ωκεανούς και τα είδη μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικά ενδιαιτήματα.

Συγκεκριμένα, η C. macropus Ζει στα ρηχά της Μεσογείου, καθώς και στις θερμότερες περιοχές του δυτικού και ανατολικού Ατλαντικού Ωκεανού. Άλλα συνηθισμένα μέρη για να δει κανείς το ζώο είναι ο Ινδο-Ειρηνικός και η Καραϊβική Θάλασσα.

Το μέγιστο βάθος είναι 17 μ. και τα άτομα προτιμούν την άμμο και μπορεί ακόμη και να θαφτούν. Ζουν επίσης σε λιβάδια θαλάσσιου χόρτου και σε χαλίκια.

O O. cyanea απαντάται επίσης στον Ινδο-Ειρηνικό, με προτίμηση στους υφάλους και τα ρηχά νερά, οπότε το είδος έχει παρατηρηθεί σε ορισμένες ενδιαφέρουσες περιοχές, όπως η Νοτιοανατολική Ασία και η Μαδαγασκάρη.

Οι πληροφορίες διανομής του V. hydrothermalis Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες αναφέρουν ότι το ζώο ζει ιδίως στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Και τέλος, το Grimpoteuthis bathynectes Στην πραγματικότητα, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι το είδος ζει στο βυθό όλων των ωκεανών του κόσμου σε βάθος μεταξύ 3.000 και 4.000 μέτρων.

Ποιοι είναι οι κύριοι θηρευτές του χταποδιού;

Το γεγονός ότι το χταπόδι είναι σαρκοφάγο και αρπακτικό είδος, δεν το εμποδίζει να χωνευτεί από άλλα είδη μεγαλύτερα από το ίδιο. Στον κατάλογο των θηρευτών του χταποδιού περιλαμβάνονται: το χέλι, ο καρχαρίας, το δελφίνι, η βίδρα και η φώκια.

Το χταπόδι τρώγεται επίσης από τον άνθρωπο, το είδος αυτό θεωρείται λιχουδιά σε μεγάλα εστιατόρια, το κρέας αυτών των ζώων είναι ζουμερό καθώς διατηρεί μια ποσότητα βιταμινών, φωσφόρου, καλίου και μαγνησίου.

Μέχρι και 336.000 τόνοι χταποδιών μπορούν να αλιεύονται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους στις ακτές της Μεσογείου, της Ασίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Πληροφορίες για το χταπόδι στη Wikipedia

Δείτε επίσης: Alligator Caiman: Πού ζει, το μέγεθός του, πληροφορίες και περιέργειες για το είδος

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!