Żarłacz biały jest jednym z pięciu najniebezpieczniejszych gatunków na świecie, ponieważ po prostu nie wykazuje strachu przed ludźmi.

Inną cechą, która zwraca uwagę na ten gatunek, jest przypadkowy atak na ludzi.

Czytaj dalej i dowiedz się więcej o White Root, w tym o ciekawostkach i dystrybucji.

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa - Carcharhinus longimanus;
• Rodzina - Carcharhinidae

Charakterystyka żarłacza białopłetwego

Żarłacz biały występuje również pod wspólną nazwą Oceanic Roughnose, ponieważ ma krótki, zaokrąglony pysk.

Gatunek ten ma ciemnoszare ubarwienie na grzbiecie, którego odcień rozjaśnia się, gdy zbliża się do boków.

Brzuch byłby żółtawy, a wśród cech ciała, które go wyróżniają, należy rozumieć, że zwierzę ma twarde, zaokrąglone i długie płetwy, które mają jasny odcień na końcach.

Innym interesującym punktem są zęby górnej szczęki, które mają trójkątny kształt i ząbkowaną krawędź.

Natomiast zęby dolnej szczęki byłyby spiczaste.

Osobniki osiągają 2,5 m długości całkowitej i 70 kg wagi, a młode rodzą się w wieku 65 cm.

Rzadkie okazy mierzą 4 m i ważą 168 kg.

Hodowla rekinów białopłetwych

Żarłacz białopłetwy rozmnaża się wczesnym latem, gdy rozważamy Ocean Atlantycki i południowo-zachodni Ocean Indyjski.

Warto jednak wspomnieć, że niektóre samice schwytane na Pacyfiku były widziane z embrionami przez cały rok, co sugeruje badaczom dłuższy sezon rozrodczy w tych regionach.

Warto więc wiedzieć, że ryby są żyworodne, a ich młode rozwijają się w łonie matki i są odżywiane przez worek łożyskowy.

Okres ciąży wynosi 12 miesięcy, a samce osiągają dojrzałość płciową w wieku 1,75 m, podczas gdy samice dojrzewają w wieku 2 m.

Żywność

Rekin białopłetwy jest zwierzęciem poruszającym się powoli, ale staje się aktywny i podekscytowany, gdy szuka pożywienia.

Nawet pojedyncze osoby mogą stać się agresywne.

Innymi cechami związanymi z karmieniem jest to, że ryby żyją samotnie i pływają w ławicach tylko wtedy, gdy jest obfita podaż pożywienia.

Zięba biała woli więc żywić się rybami oceanicznymi, płaszczkami, skorupiakami, ptakami morskimi, ptakami, ślimakami, kałamarnicami i żółwiami.

Ponadto gatunek ten jest oportunistyczny i może jeść padlinę, śmieci lub ofiary zatopionych statków, gdy jest bardzo głodny.

W ramach strategii ryby gryzą inne ryby i pływają blisko ławic tuńczyków z otwartymi pyskami.

Innym rodzajem strategii byłoby pływanie z wielorybami pilotującymi.

Rekin jest przyzwyczajony do współpracy z wielorybami, ponieważ mają one większą zdolność do lokalizowania ławic i zwierząt, takich jak kałamarnice.

Ciekawostki

Pierwszą ciekawostką na temat rekina białookiego jest jego dobra wydajność w niewoli.

Chociaż nie jest to idealny gatunek do tego typu hodowli, oferuje on więcej korzyści niż rekin mako czy żarłacz błękitny.

Według niektórych badań, możliwe było odnotowanie rozwoju przez ponad rok w niewoli.

Ponadto, jako drugą ciekawostkę, powinniśmy porozmawiać o atakach na ludzi.

Ataki te są uważane za rzadkie, jednak interesujące jest to, że rekin zachowuje się obojętnie i nie odczuwa żadnego strachu.

Dlatego też w historii gatunek ten zawsze nosił potoczną nazwę "ludojad" ze względu na niektóre ataki na pełnym morzu.

A kiedy dochodzi do wypadków z udziałem łodzi i samolotów, jest to pierwszy gatunek, który można zobaczyć na miejscu zdarzenia.

Gdzie znaleźć żarłacza białego

Żarłacz białopłetwy żyje w wodach tropikalnych i ciepłych regionach, a także w otwartych i głębokich oceanach.

Dlatego może występować na całym świecie w miejscach, w których temperatura przekracza 18°C.

Należy jednak wiedzieć, że gatunek ten preferuje cieplejsze wody, takie jak regiony o temperaturze od 20 do 28°C.

Osobniki przebywają również w chłodniejszych wodach o temperaturze 15°C, ale zawsze migrują do cieplejszych miejsc.

Należy więc rozumieć, że ryby przebywają na głębokości 150 m.

Należy również wspomnieć, że populacja Galha Branca wykazuje duże spadki.

Wynika to z faktu, że zgodnie z analizą danych z dzienników połowowych taklowców pelagicznych, nastąpił spadek o 70%.

Analizę przeprowadzono w północno-zachodniej i środkowej części Atlantyku w latach 1992-2000.

W słonawych wodach Gullmarsfjorden w Szwecji odnotowano również białego koguta o całkowitej długości około 2 m.

Pojawienie się zwierzęcia miało miejsce we wrześniu 2004 roku, ale ryba zdechła wkrótce po tym, jak została zauważona.

Był to zatem jedyny zapis obecności tego gatunku w Europie Północnej, co wskazuje nam, że jego rozmieszczenie staje się ograniczone.

Wreszcie, zgodnie z dowodami w postaci blizn na skórze białego koguta sfilmowanego na Hawajach, możemy stwierdzić, że rekin ten mógł nurkować wystarczająco głęboko, aby walczyć z gigantyczną kałamarnicą.

Informacje z Wikipedii na temat żarłacza białego

Podobały Ci się te informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to dla nas ważne!

Zobacz także: Rekin błękitny: poznaj cechy charakterystyczne Prionace Glauca

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!