Ryba Poraquê może również nosić potoczną nazwę "ryba elektryczna" i nie jest gatunkiem zalecanym do hodowli przez akwarystów.

Wynika to z faktu, że utrzymanie tej ryby jest bardzo skomplikowane i niebezpieczne, więc jedynym wskazaniem jest hodowanie jej w akwariach publicznych. A w przypadku tego typu hodowli ważne jest, aby zwierzę znajdowało się w akwarium jednogatunkowym, to znaczy musi być hodowane indywidualnie.

Ryba Poraquê, lub naukowo Electrophorus electricus, zamieszkuje północno-wschodnią część Ameryki Południowej, w tym Gujanę i rzekę Orinoko, a także dolną Amazonkę. Poraquê zamieszkuje głównie muliste dna rzek i czasami bagna, preferując głęboko zacienione obszary. Jednak często wynurzają się na powierzchnię, ponieważ oddychają powietrzem, uzyskującTa cecha pozwala sake wygodnie przetrwać w wodzie o niskim stężeniu rozpuszczonego tlenu.

Węgorz elektryczny jest rybą o wydłużonym i cylindrycznym kształcie. Potrafi przystosować się do każdego środowiska, więc zwykle można go znaleźć zarówno w wodach słonych, jak i słodkich.

Węgorz elektryczny charakteryzuje się emitowaniem prądu elektrycznego o napięciu około 900 V przez zestaw wyspecjalizowanych komórek. Funkcja ta jest wykonywana w celu ochrony przed agresorami lub w celu znalezienia pożywienia.

Indywidualna hodowla jest wskazana, ponieważ może żywić się większymi rybami lub zabijać większe gatunki. Z tego powodu w całej treści można dowiedzieć się więcej o tym drapieżnym zwierzęciu.

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa: Electrophorus electricus;
• Rodzina: Gymnotidae;
• Klasyfikacja: Kręgowce / Ryby
• Rozmnażanie: jajorodne
• Karmienie: mięsożerca
• Siedlisko: Woda
• Rząd: Gymnotiformes
• Płeć: Electrophorus
• Długowieczność: 12-22 lat
• Rozmiar: 2 - 2,5 m
• Waga: 15 - 20 kg

Charakterystyka ryby Poraquê

Oprócz Peixe Elétrico i Peixe Poraquê, zwierzę to ma również nazwy zwyczajowe Electric Eel, Pixundé, Puraquê, Puxundu, Muçum-de-orelha i Treme-Treme. W języku angielskim otrzymuje nazwę Electric eel.

Poraquakes nie są tak naprawdę węgorzami, a ostariophysians, ale mają silne fizyczne podobieństwo do węgorzy. Ciało jest długie jak u węża, bez płetw ogonowych, grzbietowych i miednicznych. Ciało może mierzyć do 2,5 metra. Mają także niezwykle wydłużoną płetwę odbytową, która służy jako środek lokomocji.

Ma kształt cylindryczny, z lekko spłaszczoną głową i dużym otworem gębowym. Narządy życiowe ryb znajdują się w przedniej części ciała i zajmują tylko około 20 procent jego powierzchni. Tylna część ciała zawiera narządy elektryczne. Ryby posiadają skrzela, choć nie jest to ich główne źródło zużycia tlenu.

Gruba, oślizgła skóra pokrywa całe ciało. Skóra służy jako warstwa ochronna, często przed samym prądem, który jest wytwarzany. Porak ma ubarwienie od szarego do brązowego, z żółtawym zabarwieniem na przedniej brzusznej części ciała.

Rozwój narządów elektrycznych Poraquer ma miejsce wkrótce po urodzeniu. Silne narządy elektryczne nie rozwijają się, dopóki ryba nie osiągnie około 40 mm długości.

Poraquê Fish

Więcej informacji na temat Electric Fish

Ryba elektryczna, jako ryba z dżungli, ma cechy, które pozwalają ją łatwo odróżnić.

Ryba elektryczna charakteryzuje się długim, cylindrycznym ciałem. Brakuje jej płetw typowych dla ryb, takich jak płetwa ogonowa, grzbietowa i miedniczna. Ma jednak wydłużoną płetwę odbytową, która rozwija się do końca ogona. Na całym brzuchu znajduje się: układ nerwowy, narząd elektryczny, połączony z komórkami, które powodują elektryczność w całym ciele.

Wielkość węgorzy różni się w zależności od gatunku i mogą one mierzyć ponad 2,5 metra długości i ważyć ponad 20 kilogramów.

Ta ryba dżungla różni się od innych ryb. Ta ryba nie ma płetwy ogonowej ani grzbietowej. Ruchy są wykonywane przez jej płetwę odbytową, która ma wydłużony kształt. Za pomocą tej płetwy umożliwia ruch. W ten sposób ruch i przemieszczanie się elektrycznej ryby odbywa się przez jej długi ogon.

Ma spłaszczoną głowę, duże usta i dwoje małych oczu. Ma dobry węch. Ma skrzela, narząd oddechowy. Wypływają na powierzchnię, oddychają powietrzem i wracają na dno wody z tlenem.

Ma mikroskopijne łuski, ale są one pokryte śluzem, który jest bardzo śliski. Ten śluz pozwala utrzymać się z dala od wody, ułatwia oddychanie przez skórę. Jego skóra jest twarda i lepka, kolor skóry zależy od gatunku.

Elektryczna ryba szokowa zachowuje się inaczej niż inne ryby z dżungli, charakteryzując się wytwarzaniem energii elektrycznej. Ryba ta posiada narządy, które pozwalają jej generować prąd elektryczny o niskim i wysokim napięciu. To zachowanie związane z porażeniem prądem jest wykorzystywane do znajdowania i zdobywania pożywienia oraz do samoobrony.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak elektryczna może być ryba?

My, ludzie, również mamy elektryczność w naszych ciałach. Nasze mięśnie generują energię elektryczną, gdy są skurczone, za każdym razem, gdy wchodzą i wychodzą i jonizują nasze komórki.

Różnica polega na tym, że ryby te posiadają własny narząd do wytwarzania energii elektrycznej, zwany narządem elektrycznym. Wykorzystują one tę energię elektryczną do niektórych celów, takich jak zabijanie zdobyczy lub samoobrona.

Za każdym razem, gdy narząd ten się kurczy, jego komórki, zwane elektrocytami, wytwarzają niewielkie wyładowanie o napięciu 120 tysięcznych wolta każda. Innymi słowy, narząd ten ma tysiące elektrocytów, a więc wszystkie one generują napięcie 120 tys. woltów każda.

Główną cechą tej ryby jest jej moc elektryczna, która może wynosić od 300 V (0,5 ampera) do 860 V (3 ampery).

Znany ze swojej zdolności do generowania bardzo silnych prądów elektrycznych, stąd pochodzi znaczenie jego głównej nazwy zwyczajowej, terminu z języka Tupi, który oznacza "to, co znieczula" lub "to, co usypia".

Jeśli chodzi o cechy ciała, Poraquê Fish nie ma łusek, ma wydłużone i cylindryczne ciało i jest podobny do gatunku węgorza.

Jego organ elektryczny jest tak duży, że zajmuje 4/5 jego ciała, innymi słowy, jest to organ elektryczny z głową.

Pysk ma ostre zęby, a głowa jest spłaszczona. Ryba nie posiada płetw ogonowych, brzusznych i grzbietowych, a płetwy obecne w jej ciele to małe płetwy piersiowe i długa płetwa odbytowa, która biegnie wzdłuż brzucha.

Jeśli chodzi o ubarwienie, pluskwiak jest czarny w kolorze zbliżonym do ciemnej czekolady, ale jego brzuszna część jest żółta. Mogą również występować żółte, brudnobiałe lub czerwone plamki. W końcu osiąga 2,5 m długości całkowitej, waży około 20 kg i nie jest jedynym gatunkiem elektrycznej ryby.

Jak przebiega proces wyładowania elektrycznego

Proces ten rozpoczyna się, gdy ryba elektryczna czuje się zagrożona lub poszukuje swojej ofiary. Zwierzę to zaczyna uwalniać substancję zwaną acetylocholiną, która trafia bezpośrednio do komórek elektrycznych, w których znajduje się jej ciało, acetylocholina jest głównym przewodnikiem elektryczności, umożliwiając każdemu z elektronów krążenie w potrzebnych miejscach.

Wszystkie te elektrony w pojedynkę mogą wytworzyć napięcie 0,15 V, ale gdy się spotkają lub połączą, są w stanie wytworzyć ładunek elektryczny o napięciu do 600 V.

Rodzaje ryb elektrycznych

O węgorzach elektrycznych można powiedzieć, że istnieją różne rodzaje węgorzy, z których wymienimy kilka:

Węgorz pospolity (Anguilla anguilla)

Żyją wiele lat, nie mają kolców na płetwach. Podróżują do Morza Sargassowego, aby się rozmnażać. Jest bardzo poszukiwany w celach komercyjnych, wykorzystywany jako pożywienie dla człowieka.

Węgorz krótkopłetwy (Anguilla bicolor bicolor)

Samice są zazwyczaj większe od samców i mają dwie małe płetwy na głowie. Migrują i w kontakcie ze słodką wodą przechodzą metamorfozę.

Węgorz olbrzymi (Anguilla marmorata)

Jego głowa jest zaokrąglona. Ma małe, pierścieniowe zęby, największe z gatunku. Dorosłe życie spędzają w słodkiej wodzie, migrując do oceanu w celu rozmnażania.

Jak rozmnażają się ryby Poraquê

Rozmnażanie ryb Poraquê odbywa się w porze suchej. W tym czasie samiec tworzy gniazdo ze swojej śliny w dobrze ukrytym miejscu, a samica składa jaja. Samce energicznie bronią swojego gniazda i młodych.

Samica składa od 3000 do 17 000 jaj i najwyraźniej para nie chroni swojego potomstwa. Gatunek ten może również wykazywać dymorfizm płciowy, ponieważ samice są większe i bardziej krępe.

Długość życia porakaki na wolności jest nieznana. W niewoli samce żyją od 10 do 15 lat, podczas gdy samice zwykle przeżywają od 12 do 22 lat.

Węgorze elektryczne są zwierzętami jajorodnymi o zapłodnieniu zewnętrznym. Najpierw samiec tworzy gniazdo za pomocą śliny, a następnie samica zapładnia w nim jaja. Samiec po zapłodnieniu uwalnia na nich plemniki.

Krycie tej egzotycznej ryby odbywa się w suchych porach roku, po czym samica składa jaja w gnieździe wykonanym przez ślinę samca. Składa około 17 000 jaj.

Narodziny tych zwierząt uwalniają około 3,00 młodych, które pozostają pod opieką ojca, dopóki nie dorosną i nie będą w stanie same sobie poradzić.

Organ odpowiedzialny za promowanie wstrząsów elektrycznych, odgrywa ważną rolę w poszukiwaniu i wyborze partnera. Samice żyją do 12 lat, podczas gdy samce do 9, ale dobrze pielęgnowane i karmione mogą żyć nawet ponad 20 lat.

Jedzenie: czym żywi się węgorz

Jest to gatunek mięsożerny, który zjada małe ryby, ssaki, owady i bezkręgowce wodne lub lądowe.

Z drugiej strony, jeśli chodzi o karmienie w niewoli, Poraquê Fish akceptuje żywy pokarm i filety rybne. Prawie nie je suchej karmy.

Największym wyróżnikiem Poraqueta jest to, że chwyta swoje ofiary za pomocą wyładowań elektrycznych, co oznacza, że zwierzę to jest w stanie wytwarzać wyładowania elektryczne o różnym napięciu, w zależności od wielkości zwierzęcia, które zamierza schwytać.

Może również zwiększać napięcie wyładowania, jeśli czuje się zagrożony przez jakiegokolwiek drapieżnika, z tego powodu, gdy jest hodowany w akwarium, powinien być sam.

Żywi się w zależności od wielkości i miejsca, w którym się znajduje. Może jeść różne rodzaje zwierząt, takie jak robaki, mięczaki, larwy owadów, skorupiaki, małe ryby, ikrę ryb, niektóre rodzaje glonów, płazy, ptaki, kraby, krewetki. Ich dieta jest zróżnicowana. Do poszukiwania pożywienia wykorzystuje energię elektryczną, za pomocą której wykrywa pozycję ofiary.

Ciekawostki na temat gatunku

Z pewnością główną ciekawostką ryby Poraquê jest jej zdolność do wytwarzania wysokich wyładowań elektrycznych. Aby mieć pojęcie, wyładowania elektryczne są tak wysokie, że mogą zabić nawet konia. Dlatego gatunek ten został niedawno odkryty i robi wrażenie na badaczach z całego świata.

Według niektórych badań wyładowania są wykonywane przez specjalne komórki mięśniowe, a każda z tych komórek może generować potencjał elektryczny 0,14 V. Komórki pozostają więc w ogonie.

Ciekawostką jest to, że każdy dorosły osobnik ma od 2 000 do 10 000 elektropłytek, które stanowią cały elektrocyt (organ elektryczny ryby). Ilość elektropłytek zależy od wielkości ryby i są one ułożone szeregowo i mogą być aktywne jednocześnie.

Innymi słowy, elektropłytki są aktywowane w momencie, gdy ryba staje się pobudzona. To pobudzenie może wynikać z chęci schwytania innego gatunku lub obrony przed drapieżnikiem.

Po uwolnieniu wyładowania elektrycznego ryba Poraquê nie doznaje żadnych uszkodzeń. Dzieje się tak, ponieważ zwierzę to ma przystosowane i odizolowane ciało. I jak wspomniano powyżej, gatunek ten nie jest jedynym, który posiada taką zdolność.

Elektryczna płaszczka, którą można znaleźć w morzach tropikalnych lub sum w rzece Nil, to zwierzęta, które mają zdolność do wytwarzania wyładowań elektrycznych.

Poraquê mają bardzo niewielką wartość ekonomiczną dla ludzi. Czasami są zjadane przez mieszkańców regionu Amazonii, ale generalnie unika się ich ze względu na porażenie prądem, które może nastąpić do ośmiu godzin po śmierci.

Zachowanie ryb elektrycznych

Chociaż morświny mogą być dość agresywnymi zwierzętami, nie są takie. Wykorzystują one swoje silne wyładowania elektryczne wyłącznie do celów obronnych. Jest to szczególnie ważne ze względu na ich upośledzenie wzroku. Są to zwierzęta nocne, które żyją w ciemnych wodach. Morświny mają tendencję do pozostawania stosunkowo sztywnymi, aby w pełni wykorzystać swoje możliwości.Mają one ładunek dodatni w pobliżu głowy, podczas gdy ogon jest ujemny.

Kiedy Poraquet znajdzie ofiarę, używa silnego prądu elektrycznego, aby ją ogłuszyć. Sam szok nie zabija ofiary, a jedynie ją ogłusza. Ponieważ nie mają zębów w szczęce, otwierają usta i wysysają rybę, co pozwala im z łatwością zjeść ofiarę.

Siedlisko: gdzie znaleźć rybę Poraquê?

Ogólnie rzecz biorąc, ryba Poraquê pochodzi z dorzecza Amazonki i dlatego występuje w rzekach Amazonka, Madera i Orinoko. Ryba ta występuje również w rzekach w prawie całej Ameryce Południowej, aw naszym kraju można ją znaleźć w stanach takich jak Rondônia i Mato Grosso.

Inne kraje, w których występuje ten gatunek, to Wenezuela, Surinam, Peru i Gujana Francuska. Z tego powodu zamieszkuje jeziora i rzeki o mulistym dnie i spokojnej wodzie.

Środowiska soczewicowe, które są ubogie w tlen, a także zaorane wody bagien, dopływów i strumieni, mogą również służyć jako dom dla tego zwierzęcia.

Zwierzę to, pomimo tego, że jest rybą dżunglową, jest w stanie dostosować się do siedliska lub środowiska, w którym żyje. Mają zdolność regulowania temperatury własnego ciała, w zależności od ciepła wody, w której się znajdują. Żyją w słodkiej lub słonej wodzie, rzekach, bagnach i stawach. Mogą być ciągnięte po całkowicie suchym podłożu.

Drapieżniki i ryzyko związane z rybami elektrycznymi

Głównym drapieżnikiem węgorzy słodkowodnych jest człowiek. Ponadto są one zjadane przez większe węgorze, ryby i ptaki, gdy migrują do wód słodkich. Inne drapieżniki obejmują żarłacze śledziowe, ssaki żywiące się rybami, takie jak szopy, wydry i inne zwierzęta dżungli. Pasożyt nicieni, Anguillicola crassus, dostaje się do ciała ryby.

Nadmierny połów ryb w ujściach rzek powoduje spadek liczebności tego gatunku, przez co nie może się on rozmnażać. Ponadto na rzekach buduje się tamy, które uniemożliwiają im wędrówki. Powoduje to wysoką śmiertelność, ponieważ wiele z nich ginie w turbinach.

Zanieczyszczenie, utrata terenów podmokłych i zmiany klimatu są również potencjalnymi zagrożeniami dla tego gatunku.

Wskazówki dotyczące łowienia ryb Poraquê

Jeśli chodzi o łowienie ryb, należy wiedzieć, że zwierzę to prowadzi osiadły tryb życia i ma nocne nawyki. Nie ma jednak wielu wskazówek dotyczących połowów, ponieważ gatunek ten jest w rzeczywistości niebezpieczny, a wędkarz musi być bardzo doświadczony.

Informacje o rybie Pachetta w Wikipedii

Podobały Ci się informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to dla nas ważne!

Zobacz też: Jaszczurki: rozmnażanie, charakterystyka, siedlisko i pożywienie

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!