De Pirarucu vis is het hoofdbestanddeel van typische gerechten uit Pará en Amazonas, en het vlees van het dier is zeer waardevol en gewild in de Braziliaanse staten.

En naast het vlees was het vroeger gebruikelijk dat mensen de schubben gebruikten als nagelvijl en voor andere doeleinden.

In het Amazonebekken komt de Pirarucu vis voor in verschillende habitattypes, zoals de uiterwaardmeren in de regio, de grote zijrivieren van de Amazonerivier, waaronder de Madeira en Machado rivieren, en in de uiterwaarden of het bos. De Pirarucu leeft in helder water. Veel van het water waaruit de habitat van de Pirarucu bestaat is ook zuurstofarm, omdat het zich bevindt in overstroomde gebieden van deregenwoud.

De Pirarucu is een van de grootste zoetwatervissen ter wereld. Velen van hen bereikten een lengte van 3 meter en wogen 150 kg. De gemiddelde grootte van de soort is echter sterk afgenomen als gevolg van overbevissing, hoewel het nog steeds gebruikelijk is om Pirarucu van meer dan 2 meter te vinden die meer dan 125 kg wegen. De Pirarucu is meestal grijs van kleur met enkele oranje gespikkelde delen bij zijnEr zijn ook twee symmetrische vinnen aan weerszijden van het lichaam aan de achterkant.

Maar als we gaan vissen, biedt het dier ook veel opwinding, dus ga je gang en bekijk al zijn kenmerken, inclusief essentiële vistips.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam - Arapaima gigas;
• Familie - Osteoglossidae.

Kenmerken van de vis Pirarucu

Met zijn lange en cilindrische lichaam heeft de Pirarucu-vis ook dikke en brede schubben. Verder is de kleur van het dier gebaseerd op een donkergroene kleur op de rug en een donkerrode kleur op de flanken en de staart.

Daarom kan de intensiteit van de kleuren van deze soort variëren afhankelijk van de kenmerken van het water in de rivier. Zo wordt het dier in modderig water donkerder en als het in helder water leeft, is de kleur die opvalt rood. In die zin is zijn kleur zo relevant dat de meest voorkomende gemeenschappelijke naam rode vis (pira) (urucu) betekent.

Wat zijn lichaamskenmerken betreft, heeft hij een platte kop en vooruitstekende kaken, een blauwe pupil en gelige ogen, zodat je kunt zien dat de pupil altijd beweegt, alsof het dier alles om zich heen observeert. Zijn tong is ook goed ontwikkeld en heeft een botje aan de binnenkant.

En wat hun gewicht betreft, moet je weten dat gewone exemplaren 100 kg wegen en zeldzame exemplaren rond de 250 kg en 18 jaar oud kunnen worden.

Voortplanting van Pirarucu-vis

De voortplantingsperiode van de Pirarucu vis loopt van december tot mei, dus de volwassen individuen maken hun nest klaar op de zandbodem van ondiepe wateren.

Door het geografische bereik waarin de pirarucu leeft, wordt zijn levenscyclus beïnvloed door de seizoensgebonden overstromingen die plaatsvinden. Zes maanden per jaar ervaart de pirarucu een grote hoeveelheid water, wat een voordeel is voor deze waterorganismen, maar de andere helft van het jaar ervaart de pirarucu droge omstandigheden.

De pirarucu heeft zich aangepast aan deze grote schommelingen in veel aspecten van zijn leven, waaronder voortplanting. De vrouwelijke pirarucu legt haar eieren in de maanden februari, maart en april wanneer het waterpeil laag is.

Ze bouwen een nest van ongeveer 50 cm breed en 15 cm diep, meestal in gebieden met een zandbodem. Als het water stijgt komen de eieren uit en de kuikens hebben het hoogseizoen om te gedijen, in de maanden mei tot augustus. Het jaarlijkse paaien is dus seizoensgebonden.

En een indrukwekkend punt is dat de vrouwtjes ongeveer 180.000 eieren in verschillende nesten uitbroeden en dat de larven op de vijfde dag uitkomen. De bescherming van de jongen wordt gedaan door de moeder die rond de vader en de jongen zwemt.

De kleine visjes zwemmen dicht tegen het hoofd van hun vader aan en zijn meestal donkerder gekleurd.

Pirarucu's staan erom bekend dat ze zowel hun eieren als hun jongen beschermen. Ouderlijke zorg omvat het helpen beluchten van het water voor hun nakomelingen, wat een basisvereiste is voor de ontwikkeling van de nakomelingen in het zuurstofarme water in sommige habitats. Volwassen dieren kunnen een feromoon uitscheiden om hun nakomelingen aan te trekken en ze in de buurt te houden.

Voedsel

De pirarucu vis kan zich met alles voeden. Daarom kunnen slakken, schildpadden, sprinkhanen, planten en zelfs slangen deel uitmaken van zijn dieet.

Zelfs als het dier jong is, is het gebruikelijk dat het zich voedt met plankton en vervolgens, naarmate het zich ontwikkelt, andere vissoorten begint te eten.

De Pirarucu is een roofdier dat zich voornamelijk voedt met andere vissen. Maar als er een vogel of ander dier in de buurt verschijnt, als groot roofdier, zal de Pirarucu deze ook opeten. De Pirarucu vindt zijn voedsel meestal dicht bij het wateroppervlak omdat hij zuurstof ademt en elke 10 tot 20 minuten naar de oppervlakte moet.

Pirarucu vis uit de Sucunduri rivier - Amazonas

Curiosa

In het begin moet je weten dat pirarucu vissen meestal van tijd tot tijd naar het wateroppervlak stijgen om adem te halen.

Dit komt omdat vissen twee ademhalingsapparaten hebben.

Het eerste apparaat zijn de kieuwen die een aquatische ademhaling mogelijk maken en het tweede is de gemodificeerde zwemblaas die net als een long werkt en afhankelijk is van zuurstof.

Daarnaast is het merkwaardig dat de pirarucu in sommige regio's "kabeljauw uit het Amazonegebied" wordt genoemd, vanwege de smaak van het vlees.

De pirarucu wordt gejaagd met harpoenen of netten en is een vis die erg gewaardeerd wordt voor menselijke consumptie. Hij wordt ook verkocht voor de kweek in aquaria.

De pirarucu werd voor het eerst beschreven in 1817 en wordt vaak een levend fossiel genoemd vanwege zijn archaïsche morfologie. Door overbevissing wordt de pirarucu met uitsterven bedreigd.

Tot slot is de vis een echt levend fossiel, omdat zijn familie al meer dan 100 miljoen jaar ongewijzigd bestaat.

Waar vind je de Pirarucu vis

De pirarucu vis komt veel voor in het Araguaia-Tocantins bekken en ook in het Amazonebekken.

Daarom leeft de soort het liefst in de kalme wateren van de vlakten.

Daarnaast kun je de vis vinden in zijrivieren met helder, wit en zwart, alkalisch water met een temperatuur van 25° tot 36°C.

De vis leeft zeker niet in de zone met sterke stromingen of water dat rijk is aan sediment.

Tips voor het vissen op Pirarucu

Een zeer belangrijke eigenschap is dat de pirarucu vis voor zijn nakomelingen zorgt.

Dat wil zeggen, direct na het kuitschieten gaan de vissen van deze soort heel voorzichtig met het nest om en worden ze blootgesteld.

Profiteer daarom van deze momenten om ze beter te visualiseren.

Weet ook dat deze soort pas na zijn vijfde levensjaar geslachtsrijp wordt.

Hiermee zou de minimummaat om te vissen 1,50 m zijn.

Gebruik voor het vissen zelf stevige hengels van meer dan 50 lb en ongeveer 2,40 m lang.

Gebruik anders monofilamentlijnen van 0,40 mm en een haspel met een capaciteit van 150 m.

Het gebruik van cirkelhaken zoals de cirkelhaak wordt ook aanbevolen.

En tot slot is het interessant dat je je herinnert dat de Pirarucu vis een aanvullende ademhaling op de kieuw heeft.

Dus op het moment van het gevecht kan hij niet op adem komen door naar de oppervlakte te stijgen. En dat betekent het volgende:

Als je het dier te lang uit het water laat, is het mogelijk dat het sterft.

Als dat het geval is, breng het dan binnen een minuut terug in het water om te voorkomen dat het dier zich verwondt.

Informatie over de Pirarucu-vis in Wikipedia

Vond je de informatie over de Pirarucu vis leuk? Laat je commentaar hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Zie ook: Gele Tucunaré vis: alles weten over deze soort

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!