Το ψάρι Pirarara, που χρησιμοποιείται στην αγορά διακοσμητικών ειδών όταν είναι νεαρό, μπορεί επίσης να αποτελέσει ένα εξαιρετικό είδος για την ερασιτεχνική αλιεία. Και αυτό οφείλεται στο μέγεθός του και σε όλες τις προκλήσεις που προσφέρει κατά την αλίευση.

Το Pirarara είναι ένα τροπικό ψάρι του γλυκού νερού, επιστημονικά γνωστό ως Phractocephalus hemioliopterus, το οποίο μπορεί να βρεθεί στις λεκάνες των ποταμών Araguaia, Tocantins και Αμαζονίου.

Τα πιραράρια είναι ψάρια της οικογένειας Pimolidedae. Έχουν δερματώδες σώμα και κόκκινη ουρά, μεγάλο και πλατύ κεφάλι, που καταλαμβάνει περίπου το 1/3 του συνολικού μήκους. Το στόμα είναι πολύ φαρδύ. Διαθέτει μεγάλη αυχενική πλάκα, η οποία τα διακρίνει από τα άλλα πιραράρια. Το σώμα είναι παχουλό, με στρογγυλεμένο προφίλ.

Το χρώμα της ράχης είναι συνήθως καφέ ή μαύρο και μπορεί να έχει κάποιες πρασινωπές κηλίδες, ανάλογα με την περιοχή όπου ζει. Η κοιλιά είναι κίτρινη, συχνά με μαύρες κηλίδες. Το ουραίο πτερύγιο είναι κομμένο και έχει έντονο κόκκινο χρώμα. Η Πιραράρα είναι ένα μεγάλο ψάρι που μπορεί να ξεπεράσει το 1,2 μ. σε μήκος και τα 70 κιλά περίπου.

Μάθετε λοιπόν περισσότερες λεπτομέρειες για το είδος, καθώς και μερικές συμβουλές για το ψάρεμα.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Phractocephalus hemioliopterus,
• Οικογένεια - Pimelodidae.

Χαρακτηριστικά του ψαριού Pirarara

Ανάλογα με την περιοχή, είναι δυνατόν να συναντήσετε την Pirarara ως Uarara, Pirabepre, Parabebe, Torai Cajaro και Laitu.

Το ζώο έχει επίσης ένα μεγάλο κεφάλι που είναι έντονα οστεοποιημένο, καθώς και μια οστέινη πλάκα που βρίσκεται πριν από το ραχιαίο πτερύγιο.

Ένα σημείο που μπορεί να το διαφοροποιήσει είναι ο χρωματισμός του, οπότε θεωρείται ένα από τα πιο πολύχρωμα δερμάτινα ψάρια του Αμαζονίου.

Έτσι, η πλάτη του κυμαίνεται από καφέ έως μαύρο, ενώ μπορεί να έχει και κάποιες αποχρώσεις του πράσινου, ενώ η κοιλιά του έχει κίτρινο έως κρεμ χρώμα και τα πλευρά του είναι κιτρινωπά, ενώ έχει και μια κομμένη ουρά που έχει κόκκινο χρώμα στο αίμα.

Εκτός από αυτό, το Pirarara έχει τρία ζεύγη ευαίσθητων αγκυλών που είναι κοινά στην οικογένειά του, ένα στη γνάθο και δύο στην κάτω γνάθο.

Και ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό των κροκοδείλων είναι ότι εκπέμπουν ένα δυνατό ρουθούνισμα που αρχίζει χαμηλά και τελειώνει ψηλά όταν το έντομο τα βγάζει από το νερό. Υπό αυτή την έννοια, ο ήχος εκπέμπεται από τη διέλευση του αέρα από τη στοματική κοιλότητα μέσω των opercula τους.

Όσον αφορά το μέγεθος και το βάρος του, το ψάρι φτάνει τα 1,2 μέτρα και τα 70 κιλά. Τέλος, το είδος έχει καλό προσδόκιμο ζωής, καθώς τα ζώα μπορούν να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν τα 20 χρόνια.

Ψάρι Pirarara από τον ποταμό Sucunduri - Αμαζόνιος

Αναπαραγωγή ψαριών Pirarara

Αναπαράγεται μία φορά το χρόνο κατά την περίοδο των πλημμυρών.

Τρόφιμα

Το ψάρι Pirarara έχει μια παμφάγο διατροφική συνήθεια, που σημαίνει ότι μπορεί να φάει μια ποικιλία τροφών. Για παράδειγμα, το ζώο τρώει φρούτα, καβούρια, πουλιά και χελώνες. Κατά την περίοδο των βροχών, κολυμπάει μέχρι την πλημμυρισμένη βλάστηση και τρέφεται με πεσμένους καρπούς.

Είναι επίσης πιθανό το είδος να τρέφεται με τα υπολείμματα νεκρών ζώων και ψαριών που αποσυντίθενται.

Περίεργα πράγματα

Σύμφωνα με τα απολιθώματα που ανακάλυψαν οι παλαιοντολόγοι, το ψάρι Pirarara υπάρχει στη Νότια Αμερική για περισσότερα από εννέα εκατομμύρια χρόνια.

Ως εκ τούτου, εκείνη την εποχή, τα ζώα ήταν σε θέση να ξεπεράσουν το σημερινό μέσο μέγεθος, και σύμφωνα με τους κατοίκους του Αμαζονίου, τα ψάρια μπορούσαν να επιτεθούν ακόμη και σε ανθρώπους.

Και ουσιαστικά η ιστορία αυτών των ανθρώπων επιβεβαιώνεται από τον sertanista Orlando Villas-Bôas, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ήταν μάρτυρας της εξαφάνισης ενός από τους άνδρες στον ποταμό Araguaia. Συμμετείχαν σε μια αποστολή Roncador/Xingu όταν συνέβη το γεγονός.

Εκτός αυτού, μια άλλη περιέργεια είναι ότι το είδος δεν εκτρέφεται συνήθως σε ενυδρείο, δεδομένου ότι το ζώο έχει μεγάλο μέγεθος. Έτσι, το ενυδρείο θα πρέπει να έχει χωρητικότητα τουλάχιστον 10.000 λίτρων ή να εκτίθεται σε δημόσιο ενυδρείο.

Πού θα βρείτε το ψάρι Pirarara

Σε γενικές γραμμές, το ψάρι Pirarara απαντάται σε όλη τη βόρεια περιοχή και σε μέρος της κεντροδυτικής περιοχής, στις λεκάνες του Αμαζονίου και της Araguaia-Tocantins.

Συγκεκριμένα, το είδος μπορεί να αλιευθεί στο Goiás και στο Mato Grosso. Ως εκ τούτου, τα ψάρια παραμένουν σε κανάλια ποταμών που έχουν μαύρα ή καθαρά νερά, όπως τα igapós

Και σύμφωνα με τους πιο έμπειρους ψαράδες, η καλύτερη εποχή για να τα πιάσετε είναι από τις αρχές Μαΐου μέχρι τον Οκτώβριο, όταν τα ποτάμια βρίσκονται στην κανονική τους κοίτη.

Υπάρχει επίσης η δυνατότητα αλίευσης ψαριών Pirarara όλο το χρόνο, σε ποτάμια που δεν υπερχειλίζουν τις κοίτες τους.

Το πρώτο είναι ότι το ψάρι αρέσκεται να ζεσταίνεται στον ήλιο κοντά στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μάλιστα, σε ποτάμια όπως ο Ιάβας, το ζώο έχει τη συνήθεια να βγάζει το ραχιαίο πτερύγιο του έξω από το νερό.

Αυτό το είδος προτιμά να ζει σε μέρη με μεγάλη ποσότητα φυτικού υλικού, τα οποία εκτός από το ότι χρησιμεύουν ως μέρος για να κρύβεται, έχουν πιο όξινο νερό, το οποίο εκτιμάται από το Pirarara.

Συμβουλές για το ψάρεμα για ψάρια Pirarara

Σε γενικές γραμμές, το πιο ενδεδειγμένο θα ήταν η χρήση φυσικών δολωμάτων για τη σύλληψη των ειδών, επειδή τα τεχνητά είναι λιγότερο αποτελεσματικά. Αλλά, μην ανησυχείτε, επειδή σε περιοχές με ρηχά νερά, τα ζώα μπορούν να επιτεθούν σε δολώματα όπως κουτάλια και βύσματα μέσης θάλασσας.

Και όσον αφορά τα φυσικά δολώματα, χρησιμοποιήστε ό,τι είναι διαθέσιμο, επειδή το ζώο θα φάει οποιοδήποτε ψάρι ή τα κομμάτια του.

Από την άλλη πλευρά, η καλύτερη ώρα για ψάρεμα θα ήταν νωρίς το βράδυ, σε ρηχές περιοχές και κοντά σε βυθισμένες κατασκευές. Ακόμη και παραλίες με τρεχούμενα νερά μπορούν επίσης να αποτελέσουν καλές περιοχές.

Τα ιδανικά υλικά είναι τα εξής: Χρησιμοποιήστε ένα βαρύ μοντέλο εξοπλισμού, λόγω του μεγέθους των ψαριών και κοντά σε κατασκευές, προτιμήστε μια πετονιά 0,90 mm. Σε αυτά τα μέρη, χρησιμοποιήστε επίσης μια ράβδο από ίνες ενός τεμαχίου και ένα βαρύ καρούλι.

Αντίθετα, για ένα εκτεταμένο μέρος που δεν έχει κατασκευές, χρησιμοποιήστε μια γραμμή 0,60 mm ή λιγότερο.

Αλλά να θυμάστε ότι ένα ψάρι Pirarara βάρους 20 κιλών είναι αρκετά δυνατό για να σπάσει μια πετονιά 120 χιλιοστών όταν η πετονιά σπάσει, οπότε πρέπει να αφήσετε το ψάρι να τρέξει λίγο πριν το αγκιστρώσετε για να αποφύγετε το σπάσιμο της πετονιάς.

Και τέλος, καταλάβετε ότι η ξηρή περίοδος είναι η καλύτερη για την αλίευση των ειδών, ωστόσο, δώστε προτεραιότητα στις περιοχές χωρίς πολλά μπερδέματα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να αποφύγετε τα σπασίματα της πετονιάς.

Πληροφορίες για το ψάρι Pirarara στη Βικιπαίδεια

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Δείτε επίσης: Σετ αλιείας - Πώς να επιλέξετε το σωστό για το αλιευτικό σας ταξίδι

Επισκεφθείτε το Εικονικό μας Κατάστημα και δείτε τις προσφορές!