Φαλακρός είναι ένα μεγάλο πουλί που ακούει στο αγγλικό όνομα Wood Stork.

Το είδος ζει σε τροπικά και υποτροπικά ενδιαιτήματα της αμερικανικής ηπείρου συμπεριλαμβανομένης και της Καραϊβικής.

Ως εκ τούτου, ζει σε διάφορες περιοχές της Νότιας και της Βόρειας Αμερικής, κυρίως στη Φλόριντα.

Καθώς διαβάζουμε παρακάτω θα καταλάβουμε περισσότερα για το είδος.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Mycteria americana,
• Οικογένεια - Ciconiidae.

Χαρακτηριστικά του Dry-Head

O Φαλακρός έχει μήκος από 83 έως 115 εκατοστά και ύψος και άνοιγμα φτερών από 140 έως 180 εκατοστά.

Συνήθως τα θηλυκά του είδους ζυγίζουν από 2,0 έως 2,8 κιλά και τα αρσενικά από 2,5 έως 3,3 κιλά.

Ο λαιμός και το κεφάλι των ατόμων είναι γυμνά, καθώς και το δέρμα είναι φολιδωτό και έχει σκούρο γκρίζο τόνο.

Το φτέρωμά του είναι λευκό, μαζί με μοβ και πρασινωπούς ιριδισμούς, καθώς και μαύρη ουρά.

Το ράμφος είναι μακρύ, φαρδύ στη βάση, κυρτό και μαύρο, καθώς και τα πόδια και οι πατούσες είναι σκούρα.

Τα δάχτυλα των ποδιών έχουν το χρώμα του δέρματος, αλλά όταν πλησιάζει η περίοδος αναπαραγωγής, μπορεί να παρατηρηθεί μια ροζ απόχρωση.

Αξίζει επίσης να μιλήσουμε για την πτήση αυτού του πουλιού, δεδομένου ότι χρησιμοποιεί διάφορες τεχνικές.

Τις συννεφιασμένες ημέρες ή αργά το απόγευμα, το πουλί χτυπάει τα φτερά του και γλιστράει για μικρά χρονικά διαστήματα.

Όταν είναι αίθριος και ζεστός ο καιρός, τα άτομα χτυπάνε συνεχώς τα φτερά τους μόλις φτάσουν σε υψόμετρο τουλάχιστον 610 μέτρων.

Έχει την ικανότητα να γλιστρά για αποστάσεις που κυμαίνονται από 16 έως 24 χιλιόμετρα, εξοικονομώντας πολλή ενέργεια.

Για το λόγο αυτό, το είδος πετάει σε πιο απομακρυσμένες τοποθεσίες με τον λαιμό του τεντωμένο και τα πόδια του να σέρνονται πίσω του.

Επίσης, πρέπει να γνωρίζετε ότι όταν το πουλί πετάει στις περιοχές τροφοδοσίας, η μέση ταχύτητα είναι 24,5 χιλιόμετρα την ώρα.

Όταν η πτήση ενεργοποιείται, φτάνει τα 34,5 χιλιόμετρα την ώρα.

Αναπαραγωγή της φαλακρής κεφαλής

O Φαλακρός φωλιές στην αποικία Μπορούμε να παρατηρήσουμε έως και 25 φωλιές στο ίδιο δέντρο.

Το ύψος της φωλιάς ποικίλλει, με μερικά να φωλιάζουν σε ψηλότερα δέντρα μαγκρόβια στα 6,5 μέτρα ή σε δέντρα με μέγιστο ύψος 2,5 μέτρα.

Ορισμένα άτομα δεν φωλιάζουν μόνα τους, πετώντας τα αυγά και τους νεοσσούς τους έξω από τη φωλιά εκείνων με τους οποίους έχουν φωλιάσει.

Επομένως, εάν μόνο ένας πελαργός φροντίζει τη φωλιά και αυτή έχει πεταχτεί έξω από κάποιο άλλο άτομο, περιμένει τον σύντροφό του ώστε και οι δύο να προσπαθήσουν να ανακτήσουν τη φωλιά.

Η διαδικασία αναπαραγωγής αρχίζει με την αύξηση της προσφοράς τροφής (ψάρια) που προκαλείται από την πτώση της στάθμης του νερού.

Το θηλυκό γεννά 3 έως 5 κρεμ αυγά, τα οποία επωάζονται για έως και 32 ημέρες και από τους δύο γονείς.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας επώασης, το ζευγάρι δεν απομακρύνεται από την αποικία.

Αυτό συμβαίνει μόνο όταν είναι απαραίτητο να φάει ή να συλλέξει υλικά φωλιάσματος.

Το άτομο που είναι υπεύθυνο για την επώαση μπορεί να κάνει διαλείμματα για να ισιώσει, να τεντώσει, να περιστρέψει τα αυγά ή να αναδιατάξει το υλικό της φωλιάς.

Υπό αυτή την έννοια, οι νεοεκκολαπτόμενοι νεοσσοί έχουν ένα στρώμα γκρίζου χνουδιού, το οποίο αντικαθίσταται εντός 10 ημερών από μακριές, σγουρές λευκές τρίχες.

Η ανάπτυξη είναι ταχεία, καθώς οι νεοσσοί έχουν το μισό ύψος των ενηλίκων σε ηλικία 4 εβδομάδων.

Όταν φτερουγίσουν, είναι ίδια με τα ενήλικα, εκτός από το κίτρινο ράμφος και το φτερωτό κεφάλι.

Τρόφιμα

Κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου, το Φαλακρός τρέφεται με ψάρια, συμπληρώνοντας τη διατροφή του με έντομα.

Αυτή τη στιγμή, το ζώο τρέφεται περπατώντας αργά προς τα εμπρός με το ράμφος του βυθισμένο στο νερό, ενώ ψάχνει για θήραμα.

Λόγω των μη οπτικών στρατηγικών του, το είδος χρειάζεται ρηχά νερά και μεγάλη ποσότητα ψαριών για να αναζητήσει με επιτυχία τροφή.

Αντίθετα, όταν έρχεται η περίοδος των βροχών, τα ψάρια αποτελούν μόνο το ήμισυ της τροφής.

Έτσι, το 30% της διατροφής αποτελείται από καβούρια και το υπόλοιπο συμπληρώνεται από βατράχια και έντομα.

Αυτή τη στιγμή, το ζώο προτιμά θέσεις με βλάστηση που αναδύεται μεταξύ 10 και 20 εκατοστών.

Όσον αφορά το πιο σημαντικό θήραμα για τη διατροφή του είδους Αξίζει να σημειωθούν τα εξής:

Αυτός ο πελαργός προτιμά τα μεγαλύτερα ψάρια, παρόλο που τα μικρά ψάρια είναι άφθονα.

Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι ο μεγάλος πελαργός χρειάζεται 520 γραμμάρια την ημέρα για να συντηρηθεί.

Έτσι, υπολογίζεται ότι απαιτούνται 200 κιλά ανά αναπαραγωγική περίοδο για να συντηρηθεί μια ολόκληρη οικογένεια.

Ο πελαργός γενικά αναζητά τροφή σε σμήνη όταν δεν αναπαράγεται ή μόνος του και σε μικρές ομάδες κατά την αναπαραγωγική περίοδο.

Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το πουλί πρέπει να διανύσει περισσότερα από 80 χιλιόμετρα για να φτάσει στις περιοχές τροφοληψίας.

Αυτό το χαρακτηριστικό ωφελεί το είδος καθώς έρχεται σε επαφή με μια μεγάλη ποικιλία οικοτόπων.

Σε σχέση με το τάισμα των μικρών Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι γονείς αναμασούν την τροφή τους στο πάτωμα της φωλιάς.

Η τροφή αυτή περιορίζεται σε ψάρια μήκους 2 έως 25 εκατοστών, με το μήκος αυτό να αυξάνεται καθώς οι νεοσσοί αναπτύσσονται.

Περίεργα πράγματα

Ως περιέργεια για το Φαλακρός μπορούμε αρχικά να μιλήσουμε για την κατάσταση διατήρησης .

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το είδος θεωρείται "λιγότερο ανησυχητικό", σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης.

Όμως, πρέπει να γνωρίζετε ότι σε ορισμένες περιοχές το είδος θεωρείται ότι απειλείται .

Ένα καλό παράδειγμα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τα άτομα ανακάμπτουν, καθώς μεταξύ των ετών 1984 και 2014 σημειώθηκε μεγάλη μείωση λόγω της ξηρασίας και της απώλειας ενδιαιτημάτων.

Ένα άλλο ελπιδοφόρο παράδειγμα είναι η Σάντα Καταρίνα, όπου το είδος έχει ανακάμψει, μετά την πτώση που σημειώθηκε τη δεκαετία του 1960 και τα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Είναι πιθανό ότι οι βάλτοι της περιοχής του ποταμού Παρανά έχουν ευνοήσει τη διαδικασία αναπαραγωγής του είδους.

Διαφορετικά, θα πρέπει να μιλήσουμε για το απειλές .

Για παράδειγμα, η όχληση από τους τουρίστες μπορεί να ήταν ένας από τους παράγοντες που εμπόδιζαν τη διαδικασία αναπαραγωγής.

Οι πληροφορίες αυτές αποδείχθηκαν από μια μελέτη που παρατήρησε μικρότερο αριθμό νεοσσών σε φωλιές από τις οποίες περνούσαν βάρκες σε απόσταση περίπου 20 μέτρων.

Ένας άλλος σημαντικός κίνδυνος για το είδος είναι τα συστήματα αποχέτευσης ή τα αναχώματα που προκαλούν αλλαγή του χρόνου των διακυμάνσεων του νερού.

Ως αποτέλεσμα, ο χρόνος φωλεοποίησης μειώνεται, όπως και ο πληθυσμός.

Πού θα βρείτε το Dry-Head

O Φαλακρός ζει σε υποτροπικές και τροπικές περιοχές, αναπαράγεται στο μεγαλύτερο μέρος της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Αυτό είναι το ο μοναδικός πελαργός που ζει στη Βόρεια Αμερική ειδικά στις ΗΠΑ.

Αν και έχει υποστεί τον κίνδυνο εξαφάνισης στη χώρα μας, υπάρχουν μικροί πληθυσμοί που αναπαράγονται στη Φλόριντα, τη Γεωργία και τις Καρολίνες.

Αμέσως μετά την αναπαραγωγική περίοδο, ορισμένοι πληθυσμοί από τη Βόρεια Αμερική μετακινούνται στη Νότια Αμερική, ζώντας σε χώρες όπως η Αργεντινή.

Σημειώστε λοιπόν ότι το είδος έχει μεγάλη προσαρμοστικότητα όταν μιλάμε για τροπικά και υποτροπικά υγροτοπικά ενδιαιτήματα.

Φωλιάζει σε δέντρα που βρίσκονται πάνω από το νερό ή περιβάλλονται από νερό, καθώς και σε άτομα που τρέφονται σε έλη γλυκού νερού σε ενδιαιτήματα με άφθονα δέντρα Taxodium.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι πολύ σημαντικό!

Πληροφορίες για το Dry-head στη Βικιπαίδεια

Βλέπε επίσης: Αρπιοβάτραχος: χαρακτηριστικά, διατροφή, αναπαραγωγή, βιότοπος και αξιοπερίεργα

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!