Tico-tico to ptak z rzędu wróblowych (Passeriformes), którego potoczna nazwa brzmi "wróbel kasztanowaty".

Cechą wyróżniającą ten gatunek jest pasiasty kolor brązowy, szary i czarny, a także jego górny węzeł.

Tico-tico to ptak z rodziny Emberizidae, która obejmuje kosy, płaczące ptaki i perkozy. Gatunek ten pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej i jest jednym z najczęstszych ptaków w lasach deszczowych regionu. Tico-tico to małe ptaki o długim ciele i cienkim dziobie. Upierzenie różni się w zależności od podgatunku, ale większość jest szaro-brązowa, z białymi lub żółtymi paskami na głowie.strony ciała.

Występuje na całym obszarze obu Ameryk, od Ziemi Ognistej po południowy Meksyk, z wyjątkiem gęstych lasów. W naszym kraju inne nazwy to: salta-caminho, jesus-meu-deus i maria-judia. Więcej na ten temat dowiemy się poniżej:

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa - Zonotrichia capensis;
• Rodzina - Emberizidae.

Charakterystyka Tico-tico

Przede wszystkim należy zrozumieć, że istnieje 28 podgatunków uznany przez taktyk Są one rozróżniane na podstawie ich dystrybucji.

Podgatunki te mają jednak podobne cechy, takie jak długość od 14 do 15 cm, a także krótki, stożkowaty dziób.

Głowa ma szarawy kolor w tle i kilka czarnych pasków, oprócz górnego węzła.

Szyja obrysowana czerwono-brązowym paskiem, opadającym od przodu do wysokości klatki piersiowej, a także czarno-czerwono-brązowe paski na plecach, są również ważną informacją o kolorze.

Brzuch jest szary, pappus jaśniejszy, podobnie jak skrzydła z dwoma ledwo widocznymi białymi paskami.Jeśli chodzi o kolor młodości Jedyna różnica polega na tym, że byłoby to bardziej nijakie. O dymorfizm nie jest oczywiste, chociaż samce są zwykle większe niż samice.

Kiedy mówimy o cechy, które odróżniają podgatunki Można je rozróżnić na podstawie kształtu skrzydeł, odcienia kolorów, szyi i pasków na głowie.

Na przykład populacje żyjące na południu, na większych wysokościach, mają mniej zaokrąglone i bardziej spiczaste skrzydła.

Wreszcie, gatunek ten jest bardzo zróżnicowany pod względem geograficznym wokalizacje Oznacza to, że w zależności od regionu ptaki komunikują się za pomocą różnych pieśni.

W ten sposób piosenka samca zawiera kilka gwizdów, takich jak "tee-teeooo, e'e'e'e lub teeooo, teeeee".

Reprodukcja tico-tico

A sezon lęgowy é między wiosną a latem Jest to czas, w którym pary tworzą się i pozostają wierne określonemu terytorium.

W ten sposób samiec jest odpowiedzialny za obronę miejsca, zapobiegając zbliżaniu się innych samców tego samego gatunku. Niestety ta cecha sprawia, że samce są łatwymi ofiarami dla myśliwych.

To również sprawia, że gatunek cierpią z powodu utraty potomstwa Jest to pasożytniczy ptak, który usuwa jaja z gniazda, aby złożyć własne.

Presja jest tak duża, że gatunek ten jest eliminowany z niektórych regionów. W odniesieniu do gniazdo Przypomina płytką, otwartą miskę i jest wykonana z korzeni lub wysuszonej trawy.

W gnieździe tym składanych jest od 2 do 5 żółtozielonych jaj z koroną czerwonawych plam. Warto również zauważyć, że jaja mają wymiary 21 na 16 milimetrów w osiach i ważą od 2 do 3 gramów.

Ponadto okres inkubacja Okres pisklęcy trwa od 13 do 14 dni, po czym para opiekuje się młodymi. W wieku do 22 dni młode opuszczają gniazdo z rodzicami, którzy prowadzą je i karmią. W wieku do 11 miesięcy młode zakładają swoje terytoria.

Karmienie Tico-tico

O taktyk zjada ziarno Chociaż może jeść niektóre owoce podczas żerowania na ziemi lub w pobliżu krzewów i krzaków.

W tym czasie ptak ten często gromadzi się w dużych stadach, które obejmują nawet inne gatunki.

Nawiasem mówiąc, jest to zwierzę, które można zobaczyć w mieście, gdzie zjada resztki ludzkiego jedzenia, rozwijając niektóre choroby, takie jak poziom cukru we krwi lub nadmiar cholesterolu.

Ciekawostki

Ptak ten jest znany w naszym kultura Piosenka Tico-tico no Fubá została napisana w 1917 roku przez Zequinha de Abreu.

Początkowo piosenka nosiła tytuł "Tico-tico no Farelo" i powstały dwie wersje nazwy:

Pierwsza z nich mówi, że autor był rozbawiony widokiem skaczących ptaków i skomponował melodię zamiast powstrzymywać je przed jedzeniem mąki kukurydzianej przygotowanej przez jego żonę.

Druga wersja mówi, że autor zauważył "wyglądają jak tico-tico no farelo", gdy zobaczył tańczące pary.

Z drugiej strony, warto wspomnieć o nawyki takich jak na przykład życie w ogrodach, na plantacjach, w otwartych krajobrazach, na dziedzińcach i ogrodowych dachach budynków.

Jest to gatunek powszechny w miejscach o klimacie umiarkowanym, a także żyje na wysokich szczytach narażonych na zimne, silne wiatry.

Ponadto wylesianie sprzyja osobnikom, ponieważ zwiększa obszar ich występowania.

Ma technikę kopania pożywienia na ziemi za pomocą 4 skoków w celu usunięcia warstwy luźnej gleby lub liści, które pokrywają pożywienie.

Jest to interesujące, ponieważ zwierzę wykonuje ten moment, nawet gdy znajduje się na czystej płycie cementowej lub na podwórku.

Występowanie i ochrona

O taktyk mieszka w kilku regiony Ameryki Południowej , Środkowa i północna w tym lokalizacje od Ziemi Ognistej, Wysp Karaibskich po Meksyk.

Tak więc kraje, w których gatunek ten jest rodzimy, to:

Aruba, Argentyna, Boliwia, Brazylia, Chile, Kostaryka, Kolumbia, Dominikana, Salwador, Ekwador, Gujana Francuska, Gujana, Gwatemala, Haiti, Meksyk, Honduras, Panama, Peru, Paragwaj, Surinam, Wenezuela i Urugwaj.

Dlatego ptaki te występują w otwartych lasach, na sawannach, polach i obrzeżach upraw i są w stanie tolerować różne typy klimatu.

W rzeczywistości niektóre okazy występują również w lokalizacjach miejskich o niskiej intensywności działalności człowieka. Ze względu na szerokie rozpowszechnienie jest to gatunek o niewielkim znaczeniu na Czerwonej Liście IUCN. I chociaż dokładna liczba osobników nie jest znana, szacuje się ją na 50 milionów.

Podobały Ci się te informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to bardzo ważne!

Informacje o Tico-tico w Wikipedii

Zobacz także: Kakadu: różnica między kakadu, zachowanie i główna opieka

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!