Sokół wędrowny to ptak drapieżny, który jest najbardziej aktywny w ciągu dnia i jest średniej wielkości.

Pojedyncze osobniki można łatwo zobaczyć na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, więc jest to jeden z najszerzej rozpowszechnionych ptaków drapieżnych.

Biorąc pod uwagę, że w swoich lotach myśliwskich przekracza 300 km/h, jest to również najszybszy ptak świata .

Dlatego poluje w szczególności na ptaki i nietoperze, które są łapane w locie za pomocą szybkich pościgów lub zamachów.

Jest to również jeden z najczęściej badanych ptaków na świecie, posiadający ponad 2000 opublikowanych artykułów, więcej informacji poniżej:

Klasyfikacja

• Nazwa naukowa - Falco peregrinus;
• Rodzina - Falconidae.

Podgatunek sokoła wędrownego

Po pierwsze, należy wiedzieć, że istnieje 19 podgatunków, które są rozmieszczone w regionach na całym świecie, z których cztery żyją na kontynencie amerykańskim.

Z 4, które żyją w obu Amerykach, 2 można zobaczyć w naszym kraju:

A F. p. tundrius żyje w arktycznej tundrze Ameryki Północnej, zamieszkując tereny od Alaski po Grenlandię.

Dlatego też, gdy nadchodzi sezon zimowy, osobniki migrują do Ameryki Południowej, żyjąc w Brazylii, Argentynie i na południu Chile.

Jeśli chodzi o F. p. anatum występuje w Ameryce Północnej, w tym w miejscach od Stanów Zjednoczonych i południowej Kanady po północny Meksyk.

Zimą podgatunek ten również migruje, ale pozostaje na południu Stanów Zjednoczonych lub udaje się do Ameryki Środkowej, prawie nie docierając do Brazylii.

W przeciwnym razie podgatunek F. p. cassini występuje w regionie andyjskim, od południowej Boliwii (Cochabamba) i Ekwadoru, do południowego Chile, północnej Argentyny i Peru (Cuzco, Juni Lambayeque, Piura).

Wreszcie, F. p. pealei zamieszkuje zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej, w tym zachodnią Alaskę i Wyspy Aleuckie.

Charakterystyka sokoła wędrownego

Przede wszystkim należy pamiętać, że sokół wędrowny W języku angielskim występuje również pod nazwą zwyczajową "Peregrine Falcon", a nazwa naukowa to "Falco peregrinus".

E Dlaczego sokół wędrowny ma taką nazwę? ?

Z greckiego phalkön oznacza jastrzębia, a z łaciny peregrinus oznacza wędrowca, przybysza z zagranicy, obcego dla danego miejsca lub pielgrzyma.

Innymi słowy, nazwa jest związana z jego zwyczajem migracji.

W tym sensie okazy mierzą od 34 do 58 cm długości, przy rozpiętości skrzydeł od 74 do 120 cm.

Masa waha się od 330 do 1000 gramów w przypadku samców, a samice ważą od 700 do 1500 gramów, co świadczy o ich wyjątkowości. dymorfizm płciowy tj. różnica między płciami.

Upierzenie jest charakterystyczne, ponieważ na skrzydłach i grzbiecie występują odcienie niebiesko-szare, głowa jest czarna lub szara, a osobniki mają rodzaj ciemnych "wąsów".

Pod brodą widać biały kolor, dziób jest ciemny, a jego podstawa żółtawa, a żółte nogi mają czarne pazury.

Z drugiej strony skrzydła są długie i ostre.

W odniesieniu do zachowanie gatunku Jeśli masz partnerkę, wiedz, że jest samotna lub żyje tylko z jednym partnerem.

Większość czasu spędza odpoczywając na okoniach, a polowanie odbywa się wczesnym rankiem lub późnym popołudniem.

Dlatego tylko wtedy, gdy zwierzę poluje na nietoperze, jest aktywne w nocy.

Interesujące jest obserwowanie wierności osobników w ich miejscach zimowania, ponieważ każdy z nich powraca w to samo miejsce każdego roku.

Taką wierność można również zaobserwować, gdy okonie pozostają w tych regionach, zarówno te do odpoczynku i żerowania, jak i te strategiczne do polowania.

Hodowla sokoła wędrownego

Ogólnie rzecz biorąc sokół wędrowny Gniazduje na platformach na skraju klifów, ale istnieją populacje, które wykorzystują gniazda opuszczone przez inne ptaki, które znajdują się wysoko na drzewach w otwartych krajobrazach.

W miastach gniazda znajdują się na platformach na budynkach, słupach i innych sztucznych konstrukcjach.

Należy zatem zauważyć, że nawet podgatunki migrujące do Brazylii nie rozmnażają się tutaj. rozmnażanie odbywa się na półkuli północnej .

Co więcej, w sezonie lęgowym Ptaki są bardzo terytorialne zapobiegając zbliżaniu się intruzów, takich jak jastrzębie i orły bieliki.

Wkrótce po zbudowaniu gniazda samica składa od 3 do 4 jaj (w rzadkich przypadkach może złożyć do 6 jaj), które są inkubowane przez 35 dni przez rodziców.

Chociaż samiec pomaga w inkubacji, za większość procesu odpowiedzialna jest samica.

Pisklęta opierzają się w wieku od 35 do 42 dni i są zależne od rodziców przez kolejne 5 tygodni.

Żywność

O Sokół wędrowny zjada różne rodzaje zdobyczy w tym ptaki, nietoperze, ryby, owady i małe ssaki.

Dlatego jest to samotny łowca który ma kilka strategii łowieckich, takich jak lot z żądłem.

W tej strategii jastrząb leci wysoko patrolując cały obszar i opada swobodnie na każdego ptaka, który leci nisko i jest małych lub średnich rozmiarów.

Tak więc duża prędkość i gwałtowność uderzenia powodują natychmiastową śmierć ofiary lub poważne obrażenia.

Mimo to należy zauważyć, że na obszarach miejskich sokół zabija swoją zdobycz i generalnie jej nie zjada.

Na przykład w Santos, na wybrzeżu São Paulo, ruch uliczny odstrasza ptaki, które po prostu strzelają do gołębi i porzucają je na publicznej autostradzie.

Jest to również ptak oportunistyczny, który poluje na wszelkie ptaki żyjące w obszarze jego występowania, takie jak namorzyny Cubatão, gdzie porywa młode guará.

Ciekawostki

Jako ciekawostkę warto wiedzieć, że gatunek ten to bardzo wrażliwy na zatrucie pestycydami takich jak DDT, z którymi wchodzi w kontakt poprzez tłuszcz swojej ofiary.

Pestycyd zanieczyszcza owady i nasiona, które są częścią diety małych ptaków, gromadząc się w ich tkankach.

W momencie, gdy ptaki padają ofiarą jastrzębi, pestycyd gromadzi się w ich ciałach i zakłóca reprodukcję.

Jedną z konsekwencji jest występowanie jaj o cieńszych skorupkach, które nie są w stanie wytrzymać ciężaru ptaka rodzicielskiego podczas inkubacji i wkrótce pękają, utrudniając rozmnażanie.

Dlatego w latach 50. i 60. XX wieku stosowanie DDT w rolnictwie miało ogromny wpływ na populacje Ameryki Północnej i Europy Zachodniej.

Dopiero po zdelegalizowaniu związku i wypuszczeniu na wolność okazów, które były trzymane w niewoli, sytuacja uległa odwróceniu.

Tak więc, według Helmuta Sicka, uwolnienie zwierząt żyjących w niewoli ograniczenie migracji jastrzębi ze wschodniej części Ameryki Północnej do naszego kraju .

Wynikało to z faktu, że niektóre osobniki były kundlami różnych podgatunków, co spowodowało, że populacje straciły część swoich nawyków migracyjnych.

W związku z tym, jako ciekawostkę należy również przytoczyć ochrona sokół wędrowny :

Zakaz stosowania DDT, który miał miejsce w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku, wraz z utworzeniem programów hodowli w niewoli w celu reintrodukcji, pozwolił gatunkowi na szybką odbudowę.

Tak więc, chociaż spadek był szybki, odbudowa była doskonała i jest to jedna z najlepiej udokumentowanych historii ochrony przyrody ubiegłego wieku.

Obecnie wszystkie populacje są w niskim stopniu zagrożone wyginięciem.

Gdzie znaleźć

W Brazylii występują sokoły wędrowne ?

Jak mogliśmy zobaczyć podczas czytania, tak, w naszym kraju istnieją 2 podgatunki, które przybywają z Ameryki Północnej, aby uciec przed surową zimą.

W związku z tym istnieją zapisy dotyczące migracji do 20 000 kilometrów, zwłaszcza podgatunku F. p. tundrius.

W odniesieniu do jego rozkład geograficzny W obu Amerykach dystrybucja jest złożona.

Wynika to z faktu, że jeden podgatunek jest rezydentem, tj. nie dokonuje migracji (F. p. cassini).

Z drugiej strony, F. p. tundrius i F. p. anatum migrują, opuszczając Amerykę Północną do Ameryki Środkowej lub Południowej.

Podobały Ci się te informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to bardzo ważne!

Informacje o sokole wędrownym w Wikipedii

Zobacz też: Curicaca: charakterystyka, żywienie, rozmnażanie, siedlisko i ciekawostki

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!