O Opos to ssak z rodziny torbaczy, należący do rodzaju Didelphis i żyjący od południa Stanów Zjednoczonych do części Ameryki Południowej.

O najlepszy drapieżnik Może być również mylony ze skunksem (Mephitis mephitis), który nie jest torbaczem.

Opos jest jednym z gatunków zwierząt żyworodnych, których cechy fizyczne bardzo przypominają cechy myszy. Jest to torbacz z rodziny ryjówkowatych, którego proces rozmnażania obejmuje krótki okres ciąży, około 12 do 14 dni. Dlatego możesz zrozumieć więcej informacji na temat tego gatunku poniżej.

Klasyfikacja:

• Nazwa naukowa: Didelphis marsupialis, D. aurita i D. albiventris.
• Rodzina: Didelphidae
• Klasyfikacja: Kręgowce / Ssaki
• Rozmnażanie: żyworodne
• Odżywianie: wszystkożerny
• Siedlisko: lądowe
• Porządek: Didelfimorphy
• Rodzaj: Didelphis
• Długowieczność: 24 lata
• Rozmiar: 30 cm
• Waga: 1,2 kg

Dowiedz się więcej o gatunku Skunk

O Opos zwyczajny (Didelphis marsupialis) był pierwszym torbaczem widzianym przez Europejczyków.

Ale co oznacza słowo "torbacz"?

Cóż torbacz należy do klasy ssaków, które różnią się od innych ze względu na swoją anatomię i fizjologię rozrodczą.

Dlatego też, zgodnie z amerykańską historią, Vicente Yáñez Pinzón był odpowiedzialny za sprowadzenie zwierzęcia do Europy w 1500 roku.

Maksymalna długość osobników wynosi 50 cm, nie licząc ogona, który jest prawie tej samej wielkości. Ciało jest pełne długich włosów, a szyja byłaby gruba, a także pysk jest spiczasty i wydłużony. Wszystkie te cechy sprawiają, że zwierzę wygląda jak gigantyczny szczur.

W związku z tym gatunek ten ma nocne zwyczaje, a jego ruchy są powolne. Ma również zwyczaj udawania martwego, gdy jest zagrożony lub prześladowany.

Inne gatunki skunksów

Ponadto istnieje Puma czarnoucha (D. aurita), który żyje w Paragwaju, Argentynie i Brazylii. Osobniki różnią się długością od 60 do 90 cm i ważą do 1,6 kg.

Gatunek ten ma dwie warstwy włosów, z których wewnętrzna jest cienka, a zewnętrzna ma długie szarawe lub czarne włosy. Poza tym głowa i brzuch mają pomarańczowo-czerwony odcień, a uszy są czarne i bezwłose. Samica ma na brzuchu marsupium, worek utworzony przez skórę brzucha, w którym znajduje się 13 piersi.

Wreszcie Opos białoszyi (D. albiventris) żyje w krajach takich jak Urugwaj, Paragwaj, Brazylia, Boliwia i Argentyna. Gatunek ten jest mały lub średniej wielkości i przypomina wymiarami kota. W fazie dorosłej waży od 1,5 do 2 kg. Jeśli chodzi o jego ubarwienie, należy zauważyć, że szaro-czarny odcień występuje na całym ciele. Uszy i twarz są białe. Ogon jest czarny, na głowie znajduje się czarny pasek i czarne plamki.wokół oczu.

Główne cechy charakterystyczne Gambá

Przede wszystkim należy pamiętać, że opos jest obsługiwany przez innych nazwy zwyczajowe Na przykład, nazwy w Bahia to saruê, sarigueia lub sariguê, a także "mucura" w regionie Amazonii.

W miejscach w Rio Grande do Norte, Pernambuco i Paraíba, powszechną nazwą jest "timbu", podobnie jak "cassaco" w Pernambuco Agreste, Alagoas i Ceará.

Powszechnym błędem w nazewnictwie jest "lis", używany w regionie południowym i w Mato Grosso, zwierzę występuje pod nazwą "micurê". Wreszcie, taibu, tacaca i ticaca to nazwy w São Paulo, a w Minas Gerais najczęściej spotykane jest "saurê".

Ogólna charakterystyka gatunku :

Osobniki mierzą od 40 do 50 cm, nie licząc ogona, który może mierzyć do 40 centymetrów i ma włosy tylko w okolicy proksymalnej. Ogon jest również łuskowaty na końcu i może przyczepiać się lub owijać wokół podpory, takiej jak gałęzie drzew.

Z drugiej strony, nogi są krótkie, a na każdej ręce znajduje się pięć palców z pazurami. Jednak pierwszy palec na tylnych łapach nie ma pazurów, ale paznokieć.

W przeciwieństwie do innych torbaczy, zwierzę ma ogon mniejszy niż jego ciało, a według badań przeprowadzonych w niewoli, opos żyje od 2 do 4 lat.

Szare futro, solidne ciało pełne łusek, to w zasadzie niektóre z cech definiujących oposa, który wydycha cuchnące zapachy, gdy czuje się zagrożony przez inny gatunek.

Ten żyworodny torbacz ma wydłużony pysk, krótką szyję, krótkie nogi i chwytny ogon, którego używa do trzymania się pni za pomocą kciuków.

Opos ma 50 centymetrów wzrostu i, w porównaniu do innych zwierząt, nie ma zręczności do szybkiego poruszania się, tj. porusza się powoli z dużą niezdarnością.

Samice mają swoją torbę torbacza, która działa jak inkubator dla pełnego rozwoju młodych.

Jak rozmnaża się opos

Gambia ma 28-dniowy cykl rujowy i może rozmnażać się do 3 razy w roku. W tym sensie samica jest w ciąży do 16 dni i może urodzić do 20 młodych, które rodzą się jako zarodki. Poród odbywa się przez kanał pseudo-pochwowy, który rozwija się podczas porodu i ma 1 cm długości.

Następnie zarodek trafia do woreczka, a jego usta są przez pewien czas przymocowane do sutka matki. 80 dni później młode wychodzą z woreczka i muszą być noszone przez matkę na plecach, ponieważ nie żyją samotnie.

Jak zbudowany jest układ rozrodczy

Samice oposów mają układ rozrodczy z podwójną strukturą narządów wewnętrznych, co skutkuje "rozwidlonym" narządem, który prowadzi do sparowanych jajowodów, szyjki macicy, macicy i jajników.

Z drugiej strony, mężczyźni, aby chodzić ramię w ramię ze swoją partnerką, mają rozwidlony narząd z dwoma czubkami, który według ekspertów wydala niewiele plemników.

Sezon lęgowy oposów

Mogą osiągnąć dojrzałość płciową w wieku dziesięciu miesięcy, a po tym okresie oposy są gotowe do kopulacji.

Sezon rozrodczy tego torbacza rozpoczyna się wiosną i latem, a odbywa się poprzez stosunek płciowy.

Aby wydać na świat kilkoro potomstwa, plemniki łączą się w pary, ale gdy się rozdzielą, mogą zapłodnić tylko jedno jajo. Oposy są w stanie rodzić od dwóch do trzech razy w roku.

Narodziny małych oposów

Po opuszczeniu macicy oposy, które zwykle mają od 5 do 16 młodych, nie są w pełni rozwinięte, ponieważ nie mają oczu ani uszu.

Następnie matka przenosi noworodki do woreczka, gdzie pozostają one chronione przez okres 50 dni. W tym okresie młode żywią się smoczkami samicy i kończą formowanie.

Po wyjściu z torby oposy mają wielkość zbliżoną do myszy, ich ciało jest pokryte sierścią, a oczy są w pełni aktywne. Po pobycie w tej przestrzeni trzymają się pleców matki, dopóki się nie usamodzielnią.

Należy zauważyć, że gdy rodzi się duża liczba kociąt, przeżywają tylko te, którym udało się nakarmić mlekiem matki.

Jaka jest dieta oposa?

Gatunek ten to wszystkożerny Możliwe jest metabolizowanie różnych klas żywności. W tym sensie zwierzę jest w stanie zjeść każdy rodzaj materiału Warto też wspomnieć o kręgowcach czy nawet padlinie.

Opos jest zwierzęciem żyworodnym i wszystkożernym, żywiącym się zwierzętami, owocami, warzywami i padliną, zwykle żerującym w nocy. Drapieżnik ten poluje na króliki, gryzonie, jaja ptaków i gady, ale jego dieta obejmuje robaki, duże owady, płazy, larwy i jaszczurki.

Zabija kurczaki, aby spożyć ich krew, nie próbując mięsa. Podobnie opos ma silne szczęki, które służą do miażdżenia kości i skorup ślimaków.

Żywi się również kukurydzą i soczystymi korzeniami, a w bardziej ekstremalnych przypadkach decyduje się na jedzenie śmieci wyrzucanych przez ludzi.

Ciekawostki na temat gatunku

Interesujące jest zrozumienie zachowania z Opos Tylko w sezonie lęgowym osobniki te są widywane razem.

Należy jednak pamiętać, że zachowanie samotny Oznacza to, że samice mają tendencję do życia w małych grupach.

Nawyki są również nocny Przebywa również w wydrążonych pniach i martwych krzewach lub roślinach.

Kilka badań wskazuje również, że gatunek ten jest nomadyczny, pozostając w określonym miejscu przez krótki czas.

Nawiasem mówiąc, saruê ma zachowanie bardzo agresywny ponieważ zwykle atakuje w obronie innych osobników tego gatunku.

Pomimo swojej agresywności, niektóre wolą udawać martwe, aby odstraszyć drapieżniki. W tej strategii zwierzę leży na boku z wiotkimi mięśniami.

Kolejną interesującą ciekawostką jest mit o oposach, które żyją w Brazylii i wydzielają okropnie pachnącą substancję.

Zwierzę to nosi potoczną nazwę "skunks" i żyje w krajach takich jak Meksyk, Stany Zjednoczone i Kanada, wydzielając charakterystyczny zapach.

Gdzie znaleźć Gambá

Wreszcie, należy pamiętać, że Gambá występuje w kilku miejscach w obu Amerykach, od Kanady po Argentynę. A w szczególności opos znajduje się na północnym wschodzie Argentyny aż po Meksyk, a w naszym kraju możemy wyróżnić region Amazonii na południu.

Ponadto Opos uszaty Występuje w Brazylii, Paragwaju i Argentynie, a jeśli chodzi o nasz kraj, zwierzę to żyje w Lesie Atlantyckim, a także w stanach Rio de Janeiro i São Paulo.

W rzeczywistości występuje na północy Rio Grande do Sul i w Amazonii. opos białoszyi występuje w Gujanie Francuskiej, Kolumbii, Urugwaju, Argentynie, Boliwii, Brazylii i Paragwaju.

Jeśli chodzi o Brazylię, osobniki są rozmieszczone w regionie północno-wschodnim i centralnym, oprócz Rio Grande do Sul, a także w stanie São Paulo. Gambá to nazwa zwyczajowa, która reprezentuje kilka gatunków występujących w obu Amerykach. Zapoznaj się ze wszystkimi niezbędnymi informacjami.

Opos, pochodzący z kontynentu amerykańskiego, występuje w krótkich lasach zwanych "boscaje", choć żyje również w lasach tropikalnych.

Torbacz ten występuje między innymi w Kanadzie, Chile, Argentynie, Paragwaju, Brazylii, Urugwaju, Kolumbii i Wenezueli, ale w tych ostatnich znany jest jako "rhabiped".

Aby chronić się przed innymi drapieżnikami, zwykle śpi w norach, ale kiedy czuje się zagrożony, wspina się na drzewa i tam odpoczywa.

Dowiedz się, jakie są drapieżniki oposa

Chociaż jest to gatunek żywiący się różnymi zwierzętami, opos ma kilku wrogów, którzy są bardzo zwinni, szybcy i skryci, jeśli chodzi o polowanie.

Cunaguaros, jaguary i oceloty, rodzina kotów, są drapieżnikami oposa, podczas gdy inne gatunki, takie jak węże i sowy, również zjadają to zwierzę.

Opos aktywuje mechanizmy obronne przed zagrożeniami

Opos staje się problemem dla niektórych hodowców, ponieważ zwierzę to jest w stanie zabić dużą liczbę kurczaków.

W tym sensie, gdy zostanie odkryty, jako forma obrony, zaczyna wydawać głośne dźwięki; oddaje również mocz i wypróżnia się, pozostawiając miejsce o nieprzyjemnym zapachu, a następnie rzuca swoje odchody myśliwym ogonem, ale w bardziej ekstremalnej sytuacji zwierzę udaje, że nie żyje.

Podobały Ci się informacje? Zostaw swój komentarz poniżej, to dla nas ważne!

Informacje o skunksie w Wikipedii

Zobacz też: Jeleń bagienny: Blastocerus dichotomus, największy jeleniowaty Ameryki Południowej

Odwiedź nasz wirtualny sklep i sprawdź promocje!