De naam "Zeeslang" staat voor verschillende soorten die in een zeemilieu leven en zich moeilijk op het land kunnen voortbewegen.

Daarom worden ze ook wel "zeeslangen" of "koraalrifslangen" genoemd, omdat ze volledig in het water leven. De slangen leven dus in de warme kustwateren van de Stille en Indische Oceaan.

Er is een grote verscheidenheid aan slangen, waaronder de zeeslang er uitspringt. Net als hun verwanten op het land zijn ze giftig, maar ze worden niet als agressieve soorten beschouwd en zijn volledig aangepast aan het leven in zee. De zeeslang is een slangensoort die perfect is aangepast aan het leven in zee. Net als landslangen hebben ze giftanden en zijn ze giftig. Er zijn ongeveer 60 soorten zeeslangen.soorten zeeslangen, die op hun beurt zijn onderverdeeld in de families: Hydrophiinae familie en Laticaudinae familie.

Lees dus snel verder om meer te weten te komen over de soort, soortgelijke kenmerken en alle details over de verspreiding.

Classificatie:

• Wetenschappelijke naam: Hydrophis spiralis, Laticauda crockeri, Hydrophis semperi en Pelamis platura of Hydrophis platurus.
• Familie: Elapidae
• Classificatie: Gewervelde dieren / Reptielen
• Voortplanting: Eierleggend
• Voeding: vleeseter
• Habitat: Water
• Orde: Inktvisachtigen
• Geslacht: Hydrophis
• Levensduur: 7 jaar
• Afmetingen: 1,20 - 1,50m

Zeeslang soorten

Leer eerst de soort kennen Hydrophis spiralis die de naam "gele zeeslang" draagt.

Dit is een van de soorten giftige zeeslangen uit de Elapidae-familie die leven op de modderige, zanderige oceaanbodem. De schubben zitten op het dikste deel van het lichaam en hebben afgeronde of spitse punten.

Daarom zijn er 25 tot 31 rijen schubben rond de nek, tussen 295 en 362 op het ventrale deel en 33 tot 38 rond het middelste lichaam. Het is ook mogelijk om 6 of 7 boventanden te zien die net achter de giftanden zitten.

Qua kleur is de slang geelgroen of heeft een gele zweem aan de bovenkant en de schubben op de rug zijn zwart. Het jong heeft een gele hoefijzervormige tekening en de kop is zwart.

Aan de andere kant heeft het volwassen dier een gelige kop en is zijn lichaam gevuld met hooguit 46 zwarte strepen. Wat betreft de totale lengte meten mannetjes 1,62 m en vrouwtjes 1,83 m. De staartlengte is 140 millimeter voor mannetjes en 120 millimeter voor vrouwtjes.

Ten tweede, ken de soort Laticauda crockeri dat zou Crocker's zeeslang zijn.

De naam crockeri is dus een eerbetoon aan de Amerikaanse spoorwegmagnaat Charles Templeton Crocker, die zijn jacht liet ombouwen tot een drijvend laboratorium voor wetenschappelijke expedities.

Hierdoor was het mogelijk om collecties samen te stellen van 331 levende vissen, maar ook van vogels, planten en slangen, waaronder deze soort.

Helaas worden de individuen met uitsterven bedreigd, omdat ze volgens de International Union for Conservation of Nature (IUCN) kwetsbaar zijn. Een van de belangrijkste factoren is de kleine verspreiding.

Andere slangensoorten

Maak als derde soort zeeslang kennis met de Taal Lake Snake ( Hydrophis semperi Andere voorbeelden van algemene namen zijn Filippijnse zeeslang, Garman zeeslang en Luzon zeeslang.

Dit is een zeldzame gifsoort omdat hij alleen leeft in het meer van het eiland Luzon in de Filippijnen. In die zin is een interessant kenmerk dat de soort kan worden waargenomen in zoet water. De individuen hebben dus een robuust, lang lichaam en de kop zou klein zijn. Aan de andere kant is de staart afgeplat en heeft hij de vorm van een roeispaan.

Zoals bij de meeste zeeslangen zitten de neusgaten op de rug en zijn er kleppen die voorkomen dat er water binnendringt als het dier onder water is. Wat betreft de totale lengte, inclusief de staart, bereiken slangen tussen de 50 en 70 cm. De kleur is donkerblauw of zwart, samen met smalle witte of geelachtige strepen.

Maak ten slotte kennis met de pelagische zeeslang ( Pelamis platura of drophis platurus Andere voorbeelden van gewone namen zijn pelagische zeeslang en zelfs geelbuikslang. Sommige namen verwijzen naar de gelige kleur van het lichaam.

Dit is het enige lid van het geslacht Pelamis, dat leeft in subtropische en tropische zeewateren. Bovendien is de slang zeer giftig, want één beet alleen al kan ongeveer 100 mensen doden. Dit is mogelijk omdat het dier bij het bijten gemiddeld 90 tot 100 mg gif afgeeft.

Kenmerken zeeslang

Over alles gesproken, begrijp het volgende: Individuen rekenen op peddelvormige staarten en over het algemeen is het lichaam zijdelings samengedrukt. Vanwege de bovenstaande kenmerken kan er verwarring bestaan tussen zeeslangen en alen.

Slangen moeten naar de oppervlakte komen regelmatig naar komende adem Dit is nodig omdat de soort, in tegenstelling tot vissen, geen kieuwen heeft.

Om deze reden zijn zeeslangen en walvissen luchtademende gewervelde dieren, hoewel ze volledig in het water leven. Een ander punt dat de soorten van elkaar onderscheidt, is hun vermogen om een van de krachtigste vergiften van alle slangen.

Sommige individuen zijn dus erg agressief en andere vallen alleen aan als ze zich bedreigd voelen. Weet dus dat er 17 geslachten zeeslangen zijn, waaronder 69 soorten.

Als we het weer over lichaamskenmerken hebben, begrijp dan dat de ogen klein zijn en een ronde pupil hebben. De tong kan de functie van geur onder water vervullen.

En tot slot, begrijp dat de meeste soorten adem door het bovenste deel van de huid Het meest interessante is dat dit voordeel ongebruikelijk is bij reptielen, aangezien hun huid geschubd en dik is.

Maar onderzoek bij de Pelamis platura heeft bevestigd dat de soort op deze manier in 25% van zijn zuurstofbehoefte voorziet. Daarom kunnen sommige soorten lange duiken maken.

Een ander lichaamskenmerk dat slangen helpt om lang onder water te blijven, zijn longen met een grote capaciteit om zuurstof op te slaan.

Meer algemene informatie over de soort

De zeeslang is een van de vele zeedieren die er bestaan. Ze zijn ongeveer 1,5 meter lang en kunnen een lengte van ongeveer 2,7 meter bereiken.

Ze hebben kleine ogen en hun neusgaten bevinden zich op hun rug. De longen van deze soorten zijn erg groot; ze strekken zich zelfs uit over bijna het hele lichaam. Men denkt dat dit een aanpassing is die ze hebben ontwikkeld om te kunnen drijven en zuurstof op te slaan.

Een zeer opvallend verschil tussen zeeslangen en landslangen is dat zeeslangen een grotere hoeveelheid zout consumeren; daarom hebben ze sublinguale klieren waarmee ze zout met hun tong kunnen uitscheiden.

Zeeslangen gedijen zo goed in het water dat ze op het land blootgesteld en kwetsbaar zijn. Ze kunnen lang onder water blijven, bijvoorbeeld acht of meer uur.

Omdat ze een van de belangrijkste zeereptielen zijn, is het ook fundamenteel om te weten hoe ze eruit zien. En dat is dat het kleurenpatroon dat ze volgen bestaat uit afwisselende banden van zwart met grijs, blauw of wit.

Wat hun gedrag betreft, is de zeeslang over het algemeen een soort die niet vaak bijt. Meestal slikken ze hun prooi gewoon door, zonder te bijten.

Als ze bijten, is dat meestal omdat zeeslangen zichzelf proberen te verdedigen en dat doen ze vooral om hun gif te gebruiken.

Ze kunnen zowel overdag als 's nachts actief zijn, dus het is mogelijk om ze aan de oppervlakte te zien rusten en zonnebaden. Er wordt gezegd dat ze tot op ongeveer 90 meter diepte zwemmen.

Levenscyclus en voortplanting van zeeslangen

De zeeslang is levendbarend Dit ei komt ook inwendig uit en de nakomelingen kunnen groot zijn, tot wel de helft van de lengte van de moeder.

Maar het is interessant om te vermelden dat het geslacht Laticauda eierleggend is. Dit betekent dat de vrouwtjes van de vijf soorten van het geslacht een nest moeten bouwen om hun eieren te leggen.

Zeeslangen hebben meestal een levensduur van ongeveer 7 jaar als ze in gevangenschap leven; in vrijheid wordt deze tijd verkort door onder andere milieuomstandigheden en roofdieren.

Deze slangen zijn eierlevendbarend, wat betekent dat de ontwikkeling van hun eieren binnenin de slangen plaatsvindt; als ze klaar zijn, baren ze ongeveer 2 tot 9 jongen in de oceaan. Hoewel het niet zo vaak voorkomt, zijn er gevallen bekend van slangen die 30 tot 34 jongen hebben gekregen.

Onder de zeeslangen is er één soort die behoort tot het geslacht Laticauda, de enige die eierleggend is. Hij legt zijn eieren, die ongeveer 1 tot 10 groot zijn, meestal op rotsen of spleten in de oceaan.

Voedsel: wat eten ze?

Het dieet van de soort bestaat uit kleine zeedieren zoals wormen en schaaldieren. Ze kunnen ook restjes van ander voedsel eten.

Verder is de Zeeslang een dier dat zich ook voedt met andere kleinere vissen en zelfs met zeepalingen. Over het algemeen hebben ze de neiging om zich te voeden met kleinere of zieke vissen, waardoor er een evenwicht ontstaat in het ecosysteem en de vispopulatie.

Veel van deze slangen jagen het liefst op hun prooi tussen koraalriffen, terwijl anderen dat liever doen op zachte bodems zoals zand. De manier waarop ze jagen bepaalt echter niet welk voedsel ze eten, dat is bij alle zeeslangen hetzelfde.

Wetenswaardigheden over de soort

De zeeslang kan op het land kruipen, maar dit is een moeilijke en vermoeiende bezigheid. Daarom worden slangen, als ze moeten kruipen, erg agressief en vallen ze elk wezen aan.

Het is echter interessant om op te merken dat dit type slang niet kan kronkelen en aanvallen zoals landslangen. Sommige soorten hebben zelfs kleine schubben op hun buik, waardoor ze niet over de grond kunnen kruipen.

En als tweede nieuwsgierigheid: zeeslangen doen niet met uitsterven worden bedreigd .

Ze werden in grote aantallen gezien, zoals in 1932, toen reizigers op een stoomschip in de Straat van Malakka beweerden "miljoenen" Astrotia stokesii te hebben gezien.

Bovendien zagen de reizigers een slangenlijn van 3 m breed en 100 km lang, dus veel deskundigen geloven dat het fenomeen wordt veroorzaakt door voortplanting en dat het mogelijk is om groepen met honderden individuen te zien.

Habitat: waar vind je de zeeslang?

De verspreiding van zeeslangen strekt zich voornamelijk uit over de wateren van de Indische Oceaan en de Stille Oceaan. De meeste zeeslangen leven in de ondiepe delen van de zee omdat ze vaak naar de oppervlakte komen om adem te halen. Bovendien geven ze de voorkeur aan beschermde gebieden waar eilanden liggen.

Het is belangrijk om te weten dat zeeslangen niet voorkomen in de Rode Zee, de Atlantische Oceaan of de Caribische Zee.

Sommige leven in Oceanië en je kunt de verspreiding van de soorten die in deze inhoud worden genoemd hieronder bekijken:

Allereerst is de soort H. spiralis ligt in de Indische Oceaan, dus we kunnen regio's opnemen zoals de Verenigde Arabische Emiraten, de Perzische Golf, de kust van Oman en Iran. Andere veel voorkomende plaatsen om de slang te zien zijn Sri Lanka, Indonesië, Maleisië, Nieuw-Guinea, India, Pakistan, de Filippijnen en China, op een diepte tot 50 m.

O L. crockeri leeft alleen in het zuiden van de Stille Oceaan, vooral op de Salomonseilanden.

De soorten H. semperi bevindt zich in het water van het Taal-meer op de Filippijnen.

En tot slot, de P. platura of H. platurus zou een van de best verspreide zeeslangen op aarde zijn.

We kunnen dus locaties in de tropische Indo-Stille Oceaan opnemen, plus Costa Rica, Noord-Peru en Zuid-Californië.

Roofdieren: belangrijkste bedreigingen voor zeeslangen

Hoewel de zeeslang over het algemeen het toppredator is van veel zeedieren, heeft hij ook een aantal roofdieren.

De zeearend is het belangrijkste roofdier van zeeslangen, die meestal op ze jagen als ze aan het oppervlak verschijnen. In de oceaan hebben ze echter andere roofdieren, zoals haaien, die een van de belangrijkste roofdieren in de hele zee zijn.

Aan de andere kant moeten zeeslangen ook bang zijn voor andere slangen, want soms vallen ze elkaar aan.

Vond je de informatie leuk? Laat hieronder je commentaar achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over de Zeeslang in Wikipedia

Zie ook: Mosselvis: alles weten over deze soort

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!