O manenwolf of Gemanierde wolf is een soort hondachtige, d.w.z. een zoogdier van de vleesetende orde waartoe coyotes, vossen, honden, jakhalzen en wolven behoren.

Het dier is inheems in Zuid-Amerika Het is het enige lid van het geslacht Chrysocyon en er kan verwarring zijn met de windhond (Speothos venaticus).

Verder zou het leefgebied van de soort de savanne en open plekken van Paraguay, Bolivia, Argentinië en Centraal-Brazilië zijn, die typerend zijn voor de Cerrado.

De soort is ook gedefinieerd voor symboliseren het bankbiljet van tweehonderd reals In het jaar 2020. Hieronder vind je meer informatie over de personen:

Classificatie

• Wetenschappelijke naam - Chrysocyon brachyurus;
• Familie - Canidae.

Kenmerken van de manenwolf

O manenwolf staat voor de de grootste hondachtige in Zuid-Amerika De maximale lengte is 115 cm.

De totale lengte van de staart van het dier is 38 tot 50 cm en de schofthoogte kan oplopen tot 90 cm.

Het maximale gewicht is 30 kg en er is geen groot verschil tussen het gewicht van vrouwtjes en mannetjes.

De poten zijn dun, lang en karakteristiek, en ze hebben ook een goudrode vacht en grote oren.

Voor de rest zijn de poten en de nekharen zwart en is er geen ondervacht.

Het puntje van de staart en de onderkant van de kaak zijn wit, evenals een soort manen op de nek, want het haar is lang en kan tot 8 cm lang worden.

Er is zelfs een volledig zwart exemplaar gezien in het noorden van Minas Gerais.

Hij lijkt op de vos vanwege de vorm van zijn hoofd, maar zijn schedel lijkt op die van de coyote (Canis latrans) en de wolf (Canis lupus).

Net als andere hondachtigen heeft de soort 42 tanden en de voetafdrukken lijken op die van honden.

De achterste voetafdrukken zijn dus 6,5 tot 9 cm lang en tussen 6,5 en 8,5 cm breed.

De voorste voetafdrukken zijn 5,5 tot 7 cm breed en tussen 6,5 en 9 cm lang.

Wat o manenwolf overdag ?

De individuen kunnen zowel overdag als 's nachts lopen, maar geven de voorkeur aan de crepusculaire perioden van schemering en dageraad.

Ze wandelen ook graag 's nachts.

Wat is de voortplanting van de manenwolf?

De poes blijft 65 dagen zwanger en werpt tussen de 2 en 5 kittens.

In sommige zeldzame gevallen is het mogelijk om vrouwtjes te vinden die tot 7 jongen ter wereld brengen.

Volgens gegevens uit gevangenschap vinden de geboortes plaats tussen juni en september, maar in het Canastra-gebergte vinden de geboortes plaats in mei.

De verificatie van voortplanting in de natuur geeft aan dat de soort een hoge sterfte en voortplanting is ingewikkeld.

Vrouwtjes kunnen wel twee jaar zonder voortplanting en voortplanting in gevangenschap is zelfs nog moeilijker.

De kittens worden geboren met een gewicht tot 430 gram en zijn zwart van kleur totdat ze vanaf de tiende levensweek een roodachtige tint krijgen.

Na 9 dagen gaan de oogjes open en duurt de borstvoeding tot 4 maanden. De kleintjes worden tot 10 maanden door hun ouders gevoed via regurgitatie.

Bovendien kunnen de welpen, als ze 3 maanden oud zijn, hun moeder volgen in haar zoektocht naar voedsel.

Zowel vrouwtjes als mannetjes zijn verantwoordelijk voor de verzorging van de kleintjes, maar het is gebruikelijk dat de moeder de grootste zorg aan de dag legt.

Op de leeftijd van 1 jaar wordt hij broedrijp en moet hij het territorium waarin hij geboren is verlaten.

Daarom moeten ouders in deze periode van geboorte en zorg voor de kleintjes heel voorzichtig zijn met de roofdieren .

Grote katten zoals de jaguar en de poema zijn de schurken van de soort.

Het dier lijdt ook onder de werking van parasieten zoals die van het geslacht Amblyomma en vliegen die in de oren verblijven zoals Cochliomyia hominivorax.

Het is de moeite waard om op te merken dat individuen aan soortgelijke problemen lijden als honden, zoals het distempervirus, het rabiësvirus en het canine adenovirus.

Hoe voedt de manenwolf zich?

O manenwolf é generalist en omnivoor Met andere woorden, ze zijn niet erg specifiek wat eten betreft en hebben verschillende soorten eetgewoonten.

Dit komt doordat de soort verschillende voedselklassen metaboliseert en vrijwel alles eet wat hij kan inslikken.

In die zin eten individuen kleine gewervelde dieren en een grote verscheidenheid aan vruchten.

Sommige onderzoeken wijzen zelfs op 301 voedingsmiddelen Hiervan zijn 178 diersoorten en 116 plantensoorten.

Hij eet ook grotere dieren zoals boshonden, herten en de reuzenmiereneter (Myrmecophaga tridactyla).

Desondanks wordt er nauwelijks op de grotere dieren gejaagd door wolven, omdat de meeste worden opgegeten als ze dood zijn.

Een interessant kenmerk is dat er in het droge seizoen meer voedsel van dierlijke oorsprong wordt gegeten.

Als jachtstrategie jaagt hij op zijn prooi en graaft hij kuilen.

Bij de jacht op vogels is het gebruikelijk dat de wolf springt en in 21% van de gevallen is dat succesvol.

Verschillende studies tonen aan dat de vruchten van de wolfsappel (Solanum lycocarpum) een groot deel van het dieet van deze soort uitmaken.

Deze vruchten vormen dus 40 tot 90% van het dieet van de manenwolf.

Lobo-guará (manenwolf) afbeelding uit het boek Serra da Canastra - Lester Scalon

Curiosa

Omdat Manenwolf is in risico van uitsterven ?

Ten eerste, de IUCN definieert de soort niet als bedreigd met uitsterven, maar als "bijna bedreigd".

Dit komt omdat individuen een groot aanpassingsvermogen hebben op plaatsen die door de mens zijn veranderd.

Bovendien heeft de wolf een groot verspreidingsgebied.

Studies wijzen echter op dalende populaties, waardoor de soort binnenkort in een of andere bedreigingscategorie zal worden opgenomen.

Daarom is in bijlage II van het CITES is niet bedreigd, maar de ontwikkeling van instandhoudingsmaatregelen is nodig om uitsterven in de toekomst te voorkomen.

In ons land is de ICMBio volgt dezelfde IUCN-criteria, waarbij het dier kwetsbaar is in Minas Gerais en São Paulo.

Op de lijsten van Santa Catarina, Paraná en Rio Grande do Sul zijn de individuen "bedreigd".

In die zin geven bevolkingsgegevens aan dat er 21.746 volwassenen in Brazilië .

In Bolivia zijn er ongeveer 1000 dieren, in Paraguay 880 en in Argentinië 660.

Waar vind je Lobo Guará?

Allereerst, er Guará wolven zijn in de Caatinga ?

Het dier komt voor in open velden, in het geval van Brazilië in de Cerrado, Caatinga Het komt ook voor aan de rand van de Pantanal.

Daarom omvat het leefgebied bosgebieden met een open bladerdak, maar ook plekken met struikvegetatie.

Hij leeft ook op plaatsen die te kampen hebben met periodieke overstromingen en op akkers die door de mens worden bewerkt.

Aan de andere kant gaat de voorkeur uit naar omgevingen met weinig dichte vegetatie en een lage hoeveelheid struiken.

Overdag gebruikt het dier de meest afgesloten plekken om te rusten.

En hoewel individuen kunnen worden gezien op door mensen gemodificeerde sites, moeten er meer onderzoeken worden gedaan om de mate van tolerantie van de manenwolf voor landbouwactiviteiten.

Wat betreft de algemene verspreiding van de manenwolf, is bekend dat de soort leeft in de struikgewassen en graslanden van centraal Zuid-Amerika.

Hij is dan ook te zien aan de monding van de rivier Parnaíba, die in het noordoosten van Brazilië ligt en door de laaglanden van Bolivia stroomt.

Hij komt ook voor in de Paraguayaanse Chaco en in de oostelijke regio van de Pampas del Heath, dat in Peru ligt.

Er zijn aanwijzingen voor de aanwezigheid van de wolf in Argentinië.

Er wordt zelfs aangenomen dat de soort in Uruguay voorkomt, aangezien er in 1990 een exemplaar is gezien.

Vond je de informatie leuk? Laat je reactie hieronder achter, het is belangrijk voor ons!

Informatie over de manenwolf in Wikipedia

Zie ook: Blauwe haai: alles weten over de kenmerken van de Prionace Glauca

Bezoek onze virtuele winkel en bekijk de promoties!