पालक आणि मुलांमधील संरक्षणात्मक प्रवृत्ती म्हणजे त्यांच्या लहान मुलांसाठी स्वतःचा जीव देणे, हे माशांमध्ये सामान्य नसले तरी, ही सवय Tucunaré च्या पुनरुत्पादनात आहे . ऍमेझॉनच्या नद्यांमध्ये नेव्हिगेट करताना ही प्रवृत्ती सहज दिसून येते.

इगारॅपे ओलांडून, अनेक ओले क्षेत्र आणि जलीय वनस्पती आहेत. ही सरोवरे एकत्रितपणे प्रसूती आणि नर्सरी माशांच्या अनेक प्रजातींसाठी कार्य करतात, ज्यात अॅमेझॉनमधील सर्वात प्रसिद्ध असलेल्या पीकॉक बास चा समावेश आहे.

या खाड्यांचे पाणी साधारणपणे उबदार आणि स्वच्छ , व्यावहारिकपणे प्रवाह नसलेले असते. तुकुनारे च्या पुनरुत्पादनासाठी योग्य वातावरण असल्याने, या ठिकाणी या प्रजातीचे पुनरुत्पादन शोधणे खूप सोपे आहे.

सुरुवातीला, igarapés अरुंद दिसतात, परंतु ते करू शकतात 10 मीटर खोलीपर्यंत पोहोचते, त्याचे बेड सामान्यत: गडद आणि दाट वनस्पतींनी झाकलेले असते . रीड्सच्या किनाऱ्यांजवळ, मोर बास सहजपणे खायला मिळतात, विशेषतः सकाळी.

प्रतिमा जैदा मचाडो (मचाडो स्पोर्ट फिशिंग). यलो पीकॉक बास स्पॉनिंग (ट्रेस मारियास लेक – एमजी)

पीकॉक बास स्वच्छ आणि उगवण्याकरिता छिद्रे असलेली ठिकाणे शोधतो , ही छिद्रे प्रजातींसाठी घरटे म्हणून काम करतात. पीकॉक बासमध्ये एक पुनरुत्पादन चक्र असते जे इतरांपेक्षा पूर्णपणे भिन्न असतेब्राझीलमधील माशांच्या प्रजाती .

पुढे, पुनरुत्पादनाच्या या पद्धतीमध्ये आणखी खोलवर जाऊ या.

मोराच्या बासचे पुनरुत्पादन पिरासीमाद्वारे केले जात नाही

जरी बहुतेक गोड्या पाण्यातील मासे हे रिओफिलिक वर्गातील आहेत, म्हणजेच ते त्यांची पुनरुत्पादन प्रक्रिया पार पाडण्यासाठी प्रवाहांना प्राधान्य देतात . पुनरुत्पादनासाठी प्रवाहांना प्राधान्य देणार्‍या माशांपैकी आपल्याकडे पिंटाडो , पिरापुटांगा आणि कुरिंबा आहेत. पिरासेमा मासे वर्षातून फक्त एकदाच पुनरुत्पादित करतात , कारण त्यासाठी ते ३०० किमीपर्यंत पोहोचू शकणारी स्थलांतर प्रक्रिया पार पाडतात.

तथापि, डौरॅडो , यापेक्षा जास्त आहे. आवश्यकतेनुसार, त्याचे स्थलांतर जवळजवळ ४०० किलोमीटरपर्यंत पोहोचते, हे सर्व उगवण्यासाठी. ही संपूर्ण प्रक्रिया व्यर्थ नाही! हे चरबी जळण्यासाठी आणि हायपोफिसिस नावाच्या ग्रंथीच्या उत्तेजनासाठी आवश्यक आहे , ही ग्रंथी पुनरुत्पादन हार्मोनच्या निर्मितीसाठी जबाबदार आहे.

मोठ्या प्रमाणात असूनही या प्रजातींनी उत्पादित केलेल्या अंडींचा वापर फारच कमी आहे, फक्त 0.01% पर्यंत पोहोचतो. तुम्हाला कल्पना देण्यासाठी, प्रत्येक 1000 अंड्यांमागे केवळ 10 एलेव्हिन्स तयार होतात ज्या प्रजातींना पुनरुत्पादक प्रक्रिया म्हणून उगवणे आवश्यक आहे.

मोर बास अजूनही पाण्यातील मासे आहेत

मोराचे खोरे हे लेंटिक माशांचे भाग आहेत, म्हणजेच ते चे मासे आहेत मंद गतीने चालणारे पाणी , जे स्थिर पाण्यात उगवण्यास प्राधान्य देतात. मोर बास वर्षातून दोन ते तीन वेळा पुनरुत्पादित करतात , कारण त्यांना स्पॉनसाठी स्थलांतर करण्याची आवश्यकता नाही. ते सिच्लिड कुटूंबातील प्रादेशिक मासे आहेत .

याव्यतिरिक्त, त्यांच्यात घरटे बांधण्याची क्षमता आहे, जी अंडी उगवण्यासाठी घरटे बांधणे आहे . ते त्यांच्या मुलांच्या जन्माची वाट पाहत असतात आणि बराच काळ तरुणांच्या वाढीचे अनुसरण करतात.

हे सर्व, भक्षकांना त्यांच्या पिलांकडे येण्यापासून रोखण्यासाठी, माशांमधील दुर्मिळ वर्तन . Amazon बेसिनमधील 1600 अस्तित्वात असलेल्या प्रजातींपैकी, फक्त 10 प्रजाती या प्रकारची वागणूक देतात.

जैदा मचाडो (मचाडो पेस्का एस्पोर्टिव्हा) प्रतिमा. टुकुनारे अमरेलो (Lago de Três Marias – MG)

टुकुनारे जाणून घेणे

टुकुनारे हे नाव तुपी भाषेतून आले आहे, जिथे "टुकुन" म्हणजे झाड आणि "अरे" म्हणजे मित्र, आणि ज्याने वृक्ष-अनुकूल टोपणनाव निर्माण केले. याला Tucunaré-Açu, Tucunaré-Pinima, Tucunaré-Paca, Tucunaré-Azul किंवा Tucunaré-Pitanga या नावाने देखील ओळखले जाऊ शकते.

टुकुनरेचा आकार सामान्यतः तीस सेंटीमीटर आणि एक दरम्यान असतो मीटर , तर वजन 2 ते 10 किलो पर्यंत असते. ची शक्तीमोराचे बास दैनंदिन असतात आणि लहान आणि हलत्या गोष्टींवर त्यांचा कल असतो. हे लहान क्रस्टेशियन्स आणि इतर मासे देखील खातो . ते क्वचितच शिकार सोडतात, जोपर्यंत ते पकडण्यात यशस्वी होतात तोपर्यंत त्यांचा पाठलाग करतात.

शेवटी, जेव्हा पाणी थंड असते तेव्हा त्यांचे खाद्य काठावर चालते, परंतु जेव्हा पाणी गरम होते तेव्हा ते मध्यभागी पसंत करतात. तलाव रात्री ते सहसा तलावाच्या तळाशी झोपतात , जेव्हा त्यांना काही अचानक हालचाल किंवा शिकारी दिसतात तेव्हाच ते हलतात.

मोराच्या बासचे पुनरुत्पादन आणि घरटे तयार करणे

प्रतिमा जैदा मचाडो (मचाडो स्पोर्ट फिशिंग). टुकुनारे अमारेलो (Três Marias Lake – MG)

जेव्हा वीणाचा काळ जवळ येतो, तेव्हा नर मादीला त्रास देऊ लागतो , तिच्याभोवती अनेक लॅप्स घेतो. मादींना अंडी घालण्यासाठी निवडलेल्या ठिकाणी जावे असा त्यांचा मानस आहे. जेव्हा मादी त्याचे आमंत्रण स्वीकारते, तेव्हा ती पुरुषासोबत स्पॉनिंगच्या ठिकाणी जाते.

निवडलेले स्पॉनिंग स्थान सामान्यतः कठीण पृष्ठभाग असते, सर्वात जास्त वापरलेले दगड आणि लाकडाचे तुकडे तळाशी आढळतात . मादी साधारणपणे 6 ते 15 हजार अंडी घालते, अंडी खूप चिकट असतात आणि या पृष्ठभागांना जोडतात. स्थायिक झाल्यानंतर, नर ही अंडी पाहतात आणि सुपिकता देतात .

स्पॉनिंग साइटच्या अगदी जवळ, पालक आधीच घरटे तयार करण्याचा प्रयत्न करतातअळ्या . ते निवडलेले क्षेत्र खोदतात आणि स्वच्छ करतात , ते त्यांचे फ्लिपर्स आणि तोंड वापरून हे करतात. घरटे सुमारे 6 ते 13 सेंटीमीटर खोल असतात आणि सर्व गोलाकार असतात. अंडी बाहेर येताच अळ्या घरट्यात हस्तांतरित केल्या जातात .

पीकॉक बासच्या पुनरुत्पादनावर केलेल्या काही वैज्ञानिक अभ्यासातून असे दिसून आले आहे की 27 °C आणि 30 °C दरम्यानच्या पाण्यामध्ये अंड्यातून बाहेर पडण्यासाठी योग्य परिस्थिती.

या परिस्थितीत गर्भधारणा झाल्यानंतर, अंडी बाहेर येण्यासाठी सरासरी 70 तास लागतात . या संपूर्ण कालावधीत, पालक अंड्यांची दक्षता सुनिश्चित करण्यासाठी वळण घेतात, फक्त संभाव्य भक्षकांना घाबरवण्यासाठी घरट्यापासून दूर जातात.

प्रतिमा जैदा मचाडो (मचाडो पेस्का एस्पोर्टिवा) ). टुकुनारे अमारेलो (ट्रेस मारियास लेक – एमजी) ची अंडी

टुकुनारे अळ्यांची अंडी उबवण्याची प्रक्रिया

जसा वेळ जातो, अंडी रंग बदलतात , पहिल्या टप्प्यात ते राखाडी करा. थोड्याच वेळात, ते पिवळे होतात आणि शेवटी, ते जवळजवळ पारदर्शक टोनमध्ये राखाडी होतात, जो उबवणुकीनंतर अळ्यांचा वैशिष्ट्यपूर्ण रंग असतो .

अळ्या बाहेर पडत नाहीत सर्व एकाच वेळी , प्रक्रिया कालक्रमानुसार होते. कारण स्पॉनिंग टप्प्याटप्प्याने होते आणि एकाच वेळी नाही. सर्व अंडी घालण्यासाठी मादींना दीड ते अडीच तास लागतात.

स्पॉनिंग सायकल सरासरी दर ३० सेकंदांनी होते, दरानेजन्मदर हा खूप जास्त आहे जो 80% अंडींपर्यंत पोहोचतो . जी अंडी खराब झाली आहेत, म्हणजेच जी ​​अंडी बाहेर पडत नाहीत, ती सामान्यतः पांढरीच असतात.

अंडी उबवल्यानंतर, या अळ्या घरट्यांकडे नेल्या जातात, पालक अळ्यांना ऍस्पिरेट करतात आणि घरट्यांमध्ये ठेवतात, जेणेकरून पुनरुत्पादन टूकुनारे सुरक्षित रहा.

प्रतिमा जैदा मचाडो (मचाडो स्पोर्ट फिशिंग). टुकुनारे अमारेलो (लागो दे ट्रेस मारियास – एमजी) ची अंडी

मोराच्या बासच्या पुनरुत्पादनानंतर तळण्याचे विकास

या प्रकारे तळणे घरट्याच्या तळाशी येते , ते अंड्यातील पिवळ बलक पिशवीद्वारे संरक्षित आहेत . ही पिशवी पॅन्ट्री सारखी काम करते, म्हणजे, तळण्यासाठी लागणारे सर्व पोषण 3 ते 5 दिवसांमध्ये असते.

या कालावधीत तळणे सक्रिय राहते, सर्वत्र फिरते. वेळ, लवकरच अन्नाच्या शोधात बाहेर जाण्याचा सराव. घरटी सहसा नद्यांच्या काठावर 3 ते 9 मीटर खोलीवर असतात आणि नेहमी सीमांत सरोवरांच्या प्रवेशद्वाराजवळ असतात .

टुकुनरेची सर्वात सामान्य शिकारी प्रजाती आहे अकारा ब्लॅक, जेकुंडस आणि लॅम्बारीस. Lambaris हे मोराच्या बास स्पॉनवर सर्वाधिक हल्ला करून नष्ट करतात, काही सेकंदात ते सर्व अंडी नष्ट करू शकतात. आधीच प्रौढ अवस्थेत, लंबारी हे टुकुनारेचे मुख्य जेवण आहे .

जन्मानंतर आठ दिवसांनी, अंड्यातील पिवळ बलक पिशवीतील पोषक द्रव्ये संपू लागतात. या टप्प्यात दबोटांचे डोळे आणि तोंड आधीच उघडे असतात , त्यामुळे ते मोकळेपणाने पोहायला लागतात, परंतु त्यांच्या पालकांनी नेहमी पाहिलेले असते.

सामान्यतः शौल एकत्र राहतो, घरट्याच्या जवळ काहीही नसते, पुरुष ती घरट्याभोवती पोहत राहते , नेहमी अंदाजे दोन मीटरचे अंतर असते.

मादी सहसा पिलांच्या शेजारी राहते , भक्षकांच्या कोणत्याही हालचालींचे निरीक्षण करते. जेव्हा पिल्लांना कोणताही धोका जवळ आल्याचे जाणवते तेव्हा ते त्वरीत घरट्याकडे परत येतात. जर ते स्वतः घरट्यात परतले नाहीत, तर मादी एक एक करून त्यांच्या मागे जाते आणि घरट्यात परत येण्यासाठी त्यांना तोंडाने उचलते .

भक्षकांपासून संरक्षण

जसे अळ्या वाढतात , ते घरट्याभोवती फिरण्याचे अंतर देखील वाढते. परंतु त्यांचे आईवडील अजूनही त्यांच्याभोवती शिकारीच्या हल्ल्यांपासून संरक्षण करतात. प्रजातीच्या इतर माशांनाही तरुणांच्या जवळ जाण्यापासून प्रतिबंधित केले जाते.

भक्षकांपासून सुटण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी, आक्रमण झाल्यावर, अळ्या एक मनोरंजक युक्ती करतात. म्हणजेच, ते एकत्र सामील होऊ लागतात, शाळेला अशा प्रकारे कॉम्पॅक्ट करतात की ते फक्त एकाच माशासारखे दिसतात . अशाप्रकारे, हे माशांच्या शिकारीपेक्षा मोठे असल्याची भावना देते, ज्यामुळे ते हल्ला सोडून देतात.

पालकांची वाढ आणि स्वातंत्र्य

जेव्हा तळणे वाढण्यास सुरुवात करा आणि ओरिओला त्यांच्यासाठी अन्न संपुष्टात येऊ लागते, त्यामुळे जन्मानंतर एक ते दोन आठवडे. त्यांच्या पालकांसमवेत अंडी पिल्ले, नद्या सोडून किरकोळ तलावांकडे जातात .

या ठिकाणी अधिक सुरक्षा आणि अन्न असते, त्यामुळे तळणे शक्य होते वाढणे आणि विकसित करणे. या ठिकाणी उपलब्ध असलेले अन्न म्हणजे सूक्ष्मजीव आणि जलीय कीटक . तथापि, या प्रकारचे खाद्य फक्त काही दिवस टिकते. या टप्प्यानंतर, मोर बास फ्राय इतर प्रजातींच्या तरुणांना खायला सुरुवात करते . आणि तेथूनच शिकारी मासे म्हणून टुकुनारेची “प्रसिद्धी” आली.

तळणे परिपूर्ण नृत्यदिग्दर्शन करत सर्व एकत्र घरटे सोडू लागते! हळूहळू ते घरट्यापासून दूर जातात, जोपर्यंत ते सर्व तलावापर्यंत पोहोचतात, तेथे ते खायला आणि वाढू शकतात.

दीड महिन्यानंतर, ते आधीच सुमारे 6 सेंटीमीटर आहेत , तेव्हापासून पालक यापुढे तळण्याचे संरक्षण करत नाहीत. ते त्यांचा प्रवास सुरू ठेवण्यासाठी मोकळे आहेत, जेणेकरून पुढच्या वर्षी, हेच अलेव्हिन्स एक नवीन पीकॉक बास पुनरुत्पादन चक्र सुरू करतील.

चित्र जैदा मचाडो (मचाडो पेस्का एस्पोर्टिव्हा). टुकुनारे अमरेलो (लागो दे ट्रेस मारियास – एमजी) चे स्पॉनिंग

कार्यक्रमावर आधारित माहिती – टेरा दा जेंटे प्रोग्रामचे पीकॉक बास पुनरुत्पादन.

असो, तुम्हाला मोर बास बद्दल विषय आवडला का? पुनरुत्पादन? तर, प्रवेशटुकुनारे देखील: या स्पोर्टफिशबद्दल काही प्रजाती, कुतूहल आणि टिपा

विकिपीडियावरील टुकुनारे बद्दल माहिती

तुम्हाला काही फिशिंग साहित्य हवे असल्यास, आमच्या व्हर्च्युअल स्टोअरला भेट द्या आणि जाहिराती पहा!