Η κοινή ονομασία " Πίθηκος Καπουτσίνος " αντιπροσωπεύει ένα γένος πρωτευόντων που ζουν στη Νότια Αμερική και είναι επίσης γνωστά ως "μαρμότες".

Η ταξινόμηση των ατόμων προκαλεί σύγχυση, δεδομένου ότι έχουν γίνει αρκετές αλλαγές.

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω και μάθετε περισσότερες πληροφορίες για αυτό το γένος και τα κυριότερα είδη.

Ταξινόμηση:

• Επιστημονική ονομασία - Sapajus cay,
• Οικογένεια - Cebidae.

Κύρια είδη πιθήκων καπουτσίνων

Macaco-prego de-Azara (Sapajus cay) είναι ένα μικρό είδος που δεν παρουσιάζει σεξουαλικό διμορφισμό .

Η κοινή ονομασία στα αγγλικά θα ήταν " Καπουτσίνος της Αζάρα "και το μέγιστο μήκος των ατόμων είναι 45 εκατοστά.

Η ουρά του έχει μήκος μεταξύ 41 και 47 εκατοστών και ζυγίζει μεταξύ 3 και 3,5 κιλών.

Το χρώμα του ζώου μπορεί να ποικίλλει, αλλά γενικά μπορούμε να παρατηρήσουμε μια απαλή απόχρωση του κίτρινου σε όλο το σώμα.

Ο κόμπος στην κορυφή ποικίλλει από ανοιχτόχρωμο έως σκούρο καφέ και σχηματίζεται από δύο τούφες μαλλιών.

Υπάρχει επίσης μια μικρή ελαφριά γενειάδα και το είδος δεν διατρέχει προφανή κίνδυνο εξαφάνισης.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η διανομή é ευρύ και τα άτομα έχουν την ικανότητα να προσαρμόζονται, όντας σε αρκετές μονάδες διατήρησης στη χώρα μας.

Ως εκ τούτου, μπορούμε να επισημάνουμε το Εθνικό Πάρκο Pantanal Mato-grossense και το Εθνικό Πάρκο Serra da Bodoquena.

Μιλώντας για τη Βολιβία, τα δείγματα βρίσκονται στο Εθνικό Πάρκο Noel Kempff Mercado, καθώς επίσης, μπορούμε να αναφέρουμε το Εθνικό Πάρκο Caaguazú, το Εθνικό Πάρκο Cerro Corá και το Εθνικό Πάρκο Ybycui όταν αξιολογούμε την Παραγουάη.

Τέλος, η κατανομή στην Αργεντινή περιλαμβάνει το Εθνικό Πάρκο Calilegua, το Εθνικό Πάρκο Baritú και το Εθνικό Πάρκο El Rey.

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του πιθήκου καπουτσίνο;

Τώρα μπορούμε να μιλήσουμε για το γενικά χαρακτηριστικά ατόμων που ανήκουν στο γένος Sapajus:

Πρώτον, το μέγιστο βάρος των αρσενικών είναι 4,8 κιλά και των θηλυκών έως 3,4 κιλά, καθώς και το συνολικό μήκος κυμαίνεται από 35 έως 48 εκατοστά.

Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι τα άτομα που ζουν σε αιχμαλωσία τείνουν να είναι βαρύτερα από εκείνα που ζουν ελεύθερα.

Για το λόγο αυτό, έχει παρατηρηθεί ένα αρσενικό που ζυγίζει έως και 6 κιλά.

Επιπλέον, η τα άτομα σε αιχμαλωσία έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής Είναι ηλικίας έως 55 ετών.

Τα δείγματα διαφοροποιούνται σε είδη κυρίως λόγω του χρωματισμού τους.

Ωστόσο, όλα έχουν μια τούφα τρίχας στο κεφάλι τους που σχηματίζει έναν κόμπο, καθώς και το χρώμα τους έχει αποχρώσεις του γκρι, του μαύρου, του καφέ και ακόμη και του ανοιχτού κίτρινου.

Υπό αυτή την έννοια, ο κόμπος στην κορυφή και η ουρά τείνουν να έχουν πιο σκούρο χρώμα, πλησιάζοντας το μαύρο.

Έτσι, ένα περίεργο χαρακτηριστικό είναι ότι η το χρώμα του τριχώματος ποικίλλει ανάλογα με την έκθεση στον ήλιο .

Ως αποτέλεσμα, εκείνα που εκτίθενται περισσότερο στον ήλιο έχουν το πιο σκούρο χρώμα.

Ως ενήλικες, οι πίθηκοι δεν έχουν τρίχες στο πρόσωπο και ο εγκέφαλός τους ζυγίζει έως και 71 γραμμάρια, ενώ ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι υψηλή γνωστική ικανότητα .

Τέλος, σημειώνεται ότι τα άτομα βασίζονται στην ικανότητα διάκρισης χρωμάτων .

Παρόλα αυτά, τα θηλυκά έχουν διχρωματική όραση και άλλα, τριχρωματική, αναγνωρίζοντας μόνο 2 ή 3 βασικά χρώματα.

Διαφορετικά, τα αρσενικά μπορούν να αναγνωρίσουν μόνο 2 χρώματα και δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ κόκκινου και πορτοκαλί.

Αυτό σημαίνει ότι η ευαισθησία τους στο φως θα είναι παρόμοια με εκείνη των ανθρώπων.

Αναπαραγωγή

Γενικά οι copulas των Πίθηκος Καπουτσίνος συμβαίνουν κατά την ξηρή περίοδο, αλλά μπορούν επίσης να παρατηρηθούν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Η κύηση διαρκεί 5 έως 6 μήνες, δηλαδή 155 έως 162 ημέρες.

Υπό αυτή την έννοια, είναι σύνηθες για τις μητέρες να έχουν μόνο 1 κουτάβι ανά έτος αν και υπάρχουν σπάνιες περιπτώσεις όπου συμβαίνουν δύο γεννήσεις.

Στο νότιο ημισφαίριο, τα μικρά γεννιούνται στην αρχή της εποχής των βροχών, που αντιστοιχεί στους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο.

Τι τρώει ο πίθηκος με τα νύχια;

O Πίθηκος Καπουτσίνος έχει μεταβλητή διατροφή λόγω της γεωγραφικής κατανομής, της οικολογίας ή της ανατομίας του.

Έτσι, τα άτομα θεωρούνται ως " παμφάγοι ", και υπολογίζουν σε διαφοροποιημένη διατροφή .

Ως αποτέλεσμα, τα φυτικά είδη μέχρι και τα μικρά σπονδυλωτά αποτελούν μέρος της διατροφής.

Έχει ήδη παρατηρηθεί μια περίπτωση θήρευσης ενός μικρού γκουόγκο (Callicebus), κάτι που δείχνει ότι το είδος μπορεί να θηρεύει και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά.

Ως εκ τούτου, οι πίθηκοι καπουτσίνοι είναι οι μόνοι πίθηκοι του Νέου Κόσμου που τρώνε άλλα θηλαστικά.

Υδρόβια ασπόνδυλα, όπως στρείδια και καβούρια, αποτελούν επίσης μέρος της διατροφής τους, εκτός από βατράχια και αυγά πουλιών.

Παρόλα αυτά, μεγάλο μέρος της διατροφής αποτελείται από σπονδυλωτά, έντομα και φρούτα.

Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, τα άτομα τρώνε έως και 200 είδη φυτών, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν τα φύλλα, τα άνθη και τους καρπούς.

Και εξαιτίας αυτού του είδους διατροφής, οι πίθηκοι συμβάλλουν στη διασπορά των σπόρων .

Παρεμπιπτόντως, τα πρωτεύοντα θηλαστικά έχουν εξαιρετικές τεχνικές αναζήτησης τροφής, κάτι που μας αποδεικνύει ευφυΐα.

Για παράδειγμα, ορισμένα είδη έχουν τη συνήθεια να τρώνε έντομα που ζουν κρυμμένα, όπως τα μυρμήγκια, κάτι που απαιτεί μεγάλη επιδεξιότητα.

Περίεργα πράγματα

Ως περιέργεια, είναι ενδιαφέρον να μιλήσουμε για την διατήρηση από το Πίθηκος Καπουτσίνος .

Αρχικά, πρέπει να γνωρίζετε ότι τα είδη υποφέρουν από την καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος, εκτός από το παράνομο κυνήγι.

Για παράδειγμα, ορισμένοι πληθυσμοί που ζουν σε περιοχές του Αμαζονίου υποφέρουν από μείωση του αριθμού των ατόμων λόγω του κυνηγιού.

Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι πληθυσμοί έχουν εξαφανιστεί σε ορισμένα μέρη.

Στη χώρα μας, τα πρωτεύοντα θηλαστικά που ζουν στα βορειοανατολικά της Βραζιλίας υποφέρουν από τη δραστηριότητα του κυνηγιού.

Αλλά, ένα ενδιαφέρον πλεονέκτημα είναι ότι τα άτομα προσαρμόζονται καλά και η δίαιτα θα είναι ευέλικτη.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πίθηκοι επιβιώνουν σε βιομηχανοποιημένες και κατακερματισμένες περιοχές, όπως ορισμένα τμήματα του Ατλαντικού Δάσους, του Σάο Πάολο, του Εσπίριτο Σάντο και του Μίνας Ζεράις.

Εξάλλου, αξίζει να φέρουμε ως περιέργεια το οικολογία και συμπεριφορά ατόμων.

Είναι γενικά δραστήρια κατά τη διάρκεια της ημέρας και ζουν σε ομάδες έως και 40 ατόμων.

Όμως, ο αριθμός των ατόμων της ομάδας μπορεί να είναι μικρότερος σε απομονωμένα δασικά νησιά, ανάλογα με την περιοχή.

Ο αριθμός των δειγμάτων σε μια ομάδα μπορεί επίσης να εξαρτάται από τον αριθμό των θηρευτών.

Και τη στιγμή που διαφορετικές ομάδες έρχονται σε επαφή, είναι ειρηνικές, κάτι που παρατηρήθηκε στο Manú του Περού.

Πού να βρείτε

Συνολικά, η Πίθηκος Καπουτσίνος ζούσαν στο τροπικό δάσος του Ατλαντικού και κατοικούσαν σε άλλα μέρη όπως ο Αμαζόνιος.

Έτσι, τα αρχεία απολιθωμάτων δείχνουν ότι τα άτομα βρίσκονται στη Νότια Αμερική, από τις περιοχές του Αμαζονίου μέχρι τη βόρεια Αργεντινή και τη νότια Παραγουάη.

Τα είδη είναι επίσης εξαπλωμένα σε όλη τη Βραζιλία και έχουν μεγάλη ικανότητα προσαρμογής.

Και ποια είναι η βιότοπος του πίθηκου των νυχιών ?

Συνήθως ζουν σε cerrados, πρωτογενή δάση, θαμνώνες, ξηρά δάση, καθώς και σε δάση που έχουν αλλοιωθεί από τον άνθρωπο.

Το κύριο είδος που αναφέραμε παραπάνω, το Macaco-prego-de-Azara, ζει στα νότια των Mato Grosso και Mato Grosso do Sul και στο νοτιοανατολικότερο τμήμα του Goiás, στη χώρα μας.

Στην πραγματικότητα, βρίσκεται στην ανατολική Παραγουάη, τη νοτιοανατολική Βολιβία και τη βόρεια Αργεντινή.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η κατανομή του περιορίζεται στα δυτικά από τις Άνδεις και, στα ανατολικά, από τον ποταμό Παραγουάη.

Σας άρεσαν οι πληροφορίες; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω, είναι σημαντικό για εμάς!

Πληροφορίες για τον πίθηκο Καπουτσίνο στη Βικιπαίδεια

Δείτε επίσης: Ψάρια Mato Grosso: Μάθετε τα πάντα για αυτό το είδος

Επισκεφθείτε το εικονικό μας κατάστημα και δείτε τις προσφορές!